Non je ne regrette rien (Edith Piaf) een passender afscheid konden we niet nemen van de immer vrolijke levensgenieter die Jan was. Hij is net geen 90 jaar geworden, de IJsetrippers zijn aangeslagen door zijn onverwachte vertrek en zijn dan ook talrijk aanwezig bij zijn uitwuiven. Dag ‘pa’ het gaat je goed waar je ook bent.
Vandaag dus terug aan de orde van de dag, een zondagse wandeling. Met Jacqueline, Rudy en Sylveer in Leuven op bus 284, ritje van een halfuur tot de kerk van Haacht. Heb 30 kilometer op het programma staan. De eerste 3,7 zijn er om gauw te vergeten. Langs de Kleine Appel een zinloze stratenloop. Krijgen bij de eerste stop drie aardbeien in een … ijshoorntje aangeboden door CM, origineel. De vruchten smaken lekker fris en ik loop door. Eindelijk onverhard in halfopen landschap met ontluikend mais. Trek het Haachtse Broek in. Heerlijk zwerven kilometers lang door een wilde en natte natuur. Vlonders hebben in deze droge streken geen nut meer, maar geven een extra cachet aan de wandeling. Wat is dit een prachtig omgeving ! Verlaat het wulpse groen en ruil het in voor Molenspoor, een brede veldweg. Hop den IJzeren Weg over en dan immer gerade aus over een tarmacje langs weilanden tot de vaart Leuven – Mechelen. Bij de Kruineikebrug weg van het water en langs het Ursulinenklooster naar de rustpost waar Jeannine mee de dienst uitmaakt. Mooie etappe gelopen onder een stralend zonnetje en nu even bijpraten met Marc (Wezemaal).
Op pad dan voor een lus van 8,5 km. Tarmac lopen door de akkers, granen, tarwe nog donker groen, gerst al kleurend en prille bieten. Plukken margrietjes in de bermkant. Stap op de grens met Herent, grote grijze vogels zakken brommend uit de lucht. Krijg het gezelschap van Willy (Ivas) en we bespreken de tocht van volgende zondag, krijg meteen een leuke tip. Zuiddijk langs de vaart en vervolgens bos en wei. Mijn maat gaat er vandoor, hij is te snel voor mij. Op mijn gemakje loop ik langs het Potloodbos terug naar de Engelenburcht en de Ursulinen. Niet echt spectaculair deze etappe.
De laatste 10 kilometer dan. Langs de mooie kerk van Tildonk en vervolgens eindeloos de vaart volgend. Het is intussen drukkend geworden en ik kan daar geen weg mee. Meerdere wandelaars lopen mij voorbij, mijn tempo stokt. Ben blij bij de Hollestraat langs bos & wei te mogen lopen, is al wat klimatologisch aangenamer. Bij Heike de spoorweg over en vervolgens over een fietspad in het groen. Bij het gemeentepark haal ik R & S in, even verder de laatste rustpost, die tevens de eerste was. Is niet mijn gewoonte te stoppen op drie kilometer van ‘de meet’ maar vandaag dus wel. Duveltje drinken, santé ‘pa’ ! Duik nog eens het wilde groen in en zwerf vervolgens over paden door akkerland met een mix van boterbloemen en madeliefjes in de bermen. Ben netjes op tijd voor de bus naar Leuven die op zondag slechts om de twee uur rijdt. Hetzelfde viertal van deze ochtend zet de terugreis in. Kijk met gemengde gevoelens terug op deze tocht, een frisse neus was het trouwens ook niet …
Het voordeel van bij Anny & Chris te blijven slapen is dat je geen wekker nodig hebt, zij zorgen er wel voor dat je op tijd uit je bed bent, twee hoog. Ik schat dat het zowat 05:30 is als ik in de wachtrij sta voor de inschrijving te Strijland. Mijn maatjes zijn helpers vandaag, stappen niet. Kodakje bij, vraagt de secretaris, natuurlijk zeg ik, we kennen en waarderen elkaar. Op de luxueuze bus dan met Chris D., Bart en Willem, Bart met een duidelijk verslag over Omloop Kluisbergen gisteren. Ik probeer nog wat slaap te vatten maar ben bloednerveus, faalangst door de voorspelde hitte en mijn verdunde zuurstofpijpjes. Wil toch zo graag deze tocht hé. Wat mij opvalt is dat er veel dames deelnemen, dikwijls van jongere leeftijd ook. Mooi toch voor de wandelsport ! Volle zon aan de ‘bollen van Brussel’ en 17°C om 06:50. De groep start aan een gezapig tempo en daar ben ik blij mee. Ik kies zo’n beetje mijn richtpunten zodat ik zonder krachten te gebruiken vlot mee kan. Lukt heel leuk langs paden die ik als Brusselaar uiteraard ken. Strookje Park van Laken, Square Leopold III en dan het schitterende Park Boudewijn en zijn Molenbeek. Onze gastheer trekt door langs de beek tot wat ik vermoed het Laarbeekbos te zijn. Langs het spoor nu naar de Rivieren, Ganshoren weet ik. Tussendoor eens een kasseitje en dan voorbij Winkelcentrum Basilix. Leuk achterdoortje in het groen en bij de Lusthuizenweg (wat een naam) genieten van een colaatje, we zijn een ruim uur onderweg.
Enkele straten lopen in Berchem-Sainte-Agathe en dan het Kattebroek in. Onze gastheren rijgen de groene Brusselse stroken aan een onwaarschijnlijk tempo aan elkaar. Had ik zo mijn mikpunten voor de wagenrust, nu loop ik alleen, wat mij niet deert. Wandel een schitterende natuurreeks die ik recent met Adeps in omgekeerde richting deed. In het groen met een massa aan gele boterbloem, stappend over vlonders ook. Wat is dit zalig ! Kom in Dilbeek uit en moet een paar pittige straten lopen en graanland. Afdaling dan bij de autobaan maar in het groen met een heerlijk geur van verwelkende daslook. What goes down must come up en het Pajottenland toont zijn ware gezicht, golvend. De schitterende bebossing van de Thaborgberg mag ik deze keer vervolgens in dalende lijn doen mits vele haardspelbochten. Saaie strook dan om onder de autobaan te geraken maar het kan niet anders. Maar er is wat moois beloofd … de Wolfsputten. Onze baas houdt het rustig en wisselt zachtjes golvend af tussen bosjes en gele weilanden. Nog eens, wat een parel van een start is dit eigenlijk ! Ik pauzeer zoals iedereen een eerste keer na 18 km. Vraag mij eigenlijk af waar ik in de groep zit en dat valt best mee. Zeker 25 wandelaars achter mij en ze zien er allemaal tien jaar ouder uit dan normaal, tot ik mezelf in de spiegel bekijk … oeps de warmte eist ook bij mij zijn tol !
Ik maak nu een beginnersfout. De afpeilers komen binnen en ik vertrek ‘sofort’ voor de volgende etappe, iets te weinig pauze eigenlijk. Een eerste bosje en dan nogal wat bebouwing (flats) en tarmac. Het wordt verdomd warm en de wind is op rantsoen, niet bepaald bevorderlijk voor mijn versmalde zuurstofpijpjes. Een mix van verhard en onverhard stuurt mij naar het stemmige kerkje van Sint-Anna-Pede. We zijn met z’n tweeën intussen om de schapenweide onder de spoorwegburg door te gaan. Krijgen nu een reeks veldwegen cadeau, linea recta. Elk moment van lommer of zuchtje wind is een verpozing, elke strook zon een marteling. Het is knokken door de velden tot de Rustberg, amaai als dit niet betert red ik het niet ! Ligt zeker niet aan het parkoers dat best wel leuk en relatief vlak wandelt maar aan de temperatuur. Rudy & Chris bekijken mij met zorgen op de Rustberg, gaat het maatje, ik hou mij taai na 25 km. Bouw een kwartiertje pauze in. Eten is er niet bij vandaag, te veel zenuwen en warmte.
Maar kijk, het kan verkeren zei Bredero. Ik laat mijn trainingsvest achter bij Chris en merk een heerlijke frisse bries als ik weer verder trek. Heb terug ‘benen’ bij het volgend tarmacje dat ik volg achter een drietal ’ut de Vloanders’. Kan ze meestal een paar kilometer volgen maar bij de minste molshoop lopen ze van mij weg. Kom Annie en Siske tegen, het gaat goed mannekes en Annie ziet dat het waar is. We stappen naar Kasteel Groenenberg en dan is het echt wel feest. Zalig genieten van het park met zijn oude bomen een heerlijke omzwerving. Helaas beton erna naar Vlezenbeek en Elingen, kilometers maken, moederziel alleen. Het gaat mij goed af aan een gezapig tempo. Terug feest als ik het bos van het Kasteel van Gaasbeek in mag. Effe zakken tot de kerk en dan onderaf het kasteel langs de vijvers en over een tarmacje het dorp binnen tot de rust op het plein. Cafeetje de Pajot, Annie had mij gewaarschuwd maar ik ken de omgeving.
Mijn fototoestel geeft de geest, dus ik moet even als tweeoog verder. Het trio ‘ut de Vlaonders’ steekt mij moeiteloos voorbij na een veldklim en bij een zalig pad langs een beekje. We zijn in Sint-Kwintens-Lennik en ik recupereer mijn derde oog. Het wordt nu linea recta, eerst beton, dan onverhard, vervolgens kiezel richting Leerbeek. Dit is een echt wel een zware strook, zeg niet dat ze slecht is maar mentaal niet te harden. Passeren de Verbrande Hof en gaan met z’n tweeën water vragen bij de eerste huizen. Guy haalt ons in en voorspelt de rust binnen de 600 meter. Heb er en marathon opzitten en denk aan stoppen, ben ‘perte totale’ .
Annie stapt toevallig ook de rust binnen. Ze bekijkt mij en beslist haar maatjes te laten en mij te begeleiden tot de finish ruim 7 km verder. Twee keer klimmen over de Kesterheide, de cola doet zijn werk maar dan ben ik leeg. Annie doet er alles aan om mij bij de les te houden. Juist ja, prachtige afdalingen door open groene land maar ik weet perfect waar ik ben. Toch heeft ze mij in de hand, ik geef niet op. Ook niet als we net voor de finish nog eens het veld induiken en mogen dalen en klimmen. Siske en Chris proberen mij op 1,5 km van de finish nog in een auto te krijgen. Ben categoriek, Annie brengt mij binnen en daar ben ik best wel fier op ! Rudy komt er mij begroeten, heeft op mijn aankomst gewacht, Heidetochten zijn toch wel mijn maatjes, de aandacht doet deugd. We gaan eerst een pauze pakken ‘op den hof’ en later op de avond kan ik Annie nog een plezier doen door een vervelend probleem op te lossen. Elk om beurt is niets te veel.
Zei ik gisteren ‘nooit meer bij zulke temperaturen’ en ondanks de spierpijn vandaag … in de handen, ik weet het niet, het heeft toch iets die zottigheden.
Het is jaren geleden en ik maak van een brugdag gebruik om nog eens naar Ieper te reizen. Ben al gauw zo’n drie uur onderweg. Kies vanaf het station voor een opwarmertje dwars door de prachtige stad, doe daarbij een ontdekking. Start dus na den tienen voor een tocht van 32 km vanaf jeugdcentrum Fenix. Streepje Ieperse wallen en dan over graspaden door de prachtige Verdronken Weide, kleurrijk. Kom tot mijn verrassing uit bij de Zillebeekse vijver die ik van de rechtse kant mag bewandelen tot het dorp. Zacht klimmetje dan, beton en de 30 krijgt een extraatje in het groen, maaipad. Het eerste oorlogskerkhof dient zich aan, we zullen hier drie keer passeren vandaag. Hé heel ander parkoers dan ik van deze tocht gewend ben ! 1x is een betonwegeltje door de velden en dan over tarmac naar Hill 62 Sanctuary Wood Cemetery. Ruim 6 kilometer op de teller maar ik loop gelijk door.
Passeer het Canadian Memorial en vervolg langs hooiland. De splitsingen waaien mij om de oren, een parkoers op een zakdoek en bij de les blijven dus ! Gasthuisbossen nu, smullen dus voor de modale wandelaar. Deze etappe wordt een heerlijke afwisseling van statige beukendreven met een ondergroei van frisgroene varens en open ruimtes. Gerst kleurt al opvallend vroeg geel. We lopen hoog in het landschap en dus mag een wijngaard niet ontbreken, nog prille plantjes weliswaar. Bij een steenweg passage staan bosjes margrieten in bloei, zalig. We verlaten de bossen en gaan beton lopen tot een tweede passage bij het kerkhof met witte zerken. Prachtig uitzicht over het Heuvelland trouwens met de Rode-, Zwarte- en Catsberg. Rondje om perelaars met vrij weinig vruchten en terraspauze. Chris Duhamel is mij voor, JPD loopt achter mij.
Na de pauze gebeurt wat er moest gebeuren. Ik verslik mij in de vele splitsingen en ga voor 30 3x in plaats van 2x. Wist het nochtans verduiveld goed maar ben eens te meer niet bij de les, gebeurt mij meer de laatste tijd. Foert ! Stap dan maar de heuvel af naar Zillebeke en zijn vijver die ik nu langs de andere kant rond. Kom traditiegetrouw uit bij de magische kraan en krijg op 500 meter van de meet een ijsje aangeboden. Heb dus een lus van zo’n 14 kilometer gemist, had toch geen goede benen vandaag dus het weze zo. Ben echt wel verrast geweest door het nieuwe parkoers en zet deze tocht zeker weer op mijn programma. Nu ik toch vroeg ben passeer ik bij mijn ontdekking van deze ochtend, een ambachtelijk charcuterie. Zou de halve winkel leegkopen maar beperk mij tot Westvlaams Potjesvlees, konijnenpaté en varkensrilletes, dat wordt smullen deze week. Intussen wacht zondag … Brussel – Gooik !
Tot voor enkele jaren kon ik vandaag met pensioen. Michel 1 heeft echter beslist dat ik mij nog twee jaar naar Zaventem dien te slepen om mijn boterham te verdienen. Profiteurs van de sociale zekerheid en medewerkers van Proximus mogen intussen op hun lauweren rusten. Alle Belgen zijn gelijk Sire, alleen de ene wat ouwere dan de andere. Hoop dat Tom de kans krijgt om daar andere noties in te krijgen. Maar ik heb nu vijf dagen vakantie, voor het eerst dit jaar en ben er echt aan toe. Rustig reisje vanochtend over Ottignies naar de kunstmatige gemeente Louvain-la-Neuve. Ontstaan uit Leuven Vlaams toen mijn vader rijkswachter was en er massaal uren ‘klopte’ letterlijk en figuurlijk. Opvallend veel kleine kinderen aan de start die deelnemen aan een fotozoektocht van 5 km. Loop langs steegjes en een park voorbij het kabaal. Ben heel tevreden over de markering, die is echt wel goed. Stap langs een merkwaardige plas zonder water op uitzondering van een beekje dan, en toch zijn er een groep ganzen aanwezig, als vissen op het droge dus. Loop nogal wat straatjes in de universiteitsstad tot de 5 km mij verlaat. Het groen wenkt vanaf hotel Ibis, le Bois de Lauzelle. Heerlijk golvend terrein, hoofdzakelijk beukenbos, nat gebied ook met vele glasheldere beekjes, schitterend. Passeer le Blanc Ry, een vijvertje bevolkt met luid kwakende Canadaganzen. En steeds weer op en neer, een smal pad nu bij weilanden en de eerste bebouwing van Limelette. Beetje huisjes kijken, ben blijkbaar nog maar 6 km ver en al een ruim uur onderweg, Adeps kilometers zijn meestal aan de lange kant. Bois des Quèwées lees ik op een bord alvorens weer wat huizen aan te doen. Er volgt een dot van een holle weg met op de achtergrond het gejoel van de Walibi-jeugd. Loop ik vrijwel alleen, ik haal een vijftal wandelaars in. Blijken zowaar Jean en Liliane bij te zijn ! Even bijpraten dus want is al lang geleden dat ik ze nog ontmoette. Pittige, potige helling volgt. Trekt de longen open, mijn tempo gaat crescendo en ik laat het groepje achter mij. Bijhijgen op het vlakke tussen de landhuizen en dan een pittige ‘sentier’ terug naar beneden. What goes down must come up en dat doe ik tussen bolle akkers tot een merkwaardige mix van villa’s en chalets. Kom zo uit bij het Arboretum de Lauzelle in wording. Net als vorig jaar over het tarmac er rond lopen, alleen het oog krijgt wat en dan dwars door ‘le golf de LLN’ over een tegelpad. Opnieuw het Bois de Lauzelle in, zalig genieten maar ook kreunen bij een joekel van een helling. Opvallend veel frisgroene varens en na een heerlijke omzwerving het bos verlaten via een kasseitje. Nog 2,7 km zegt het laatste informatiebord. Over een fietspad in het groen en vervolgens een valleitje met wilgen die lijken op groene beatlekopjes. Hé bordjes die wijzen naar de treinperrons ! De verleiding is groot maar ik zet door. Een wal van prachtige klaproos en dan steegjes lopen door de stad. Er komt verdorie geen einde aan deze tocht. Kilomètres à l’élastique zeg ik tegen medewandelaars die mijn gevoel volmondig beamen. Zal zowat 4 uur gelopen hebben over deze toch wel weer mooie tocht. Adeps en Brabant-Wallon, echt toch wel mijn ding !
Gisteren onze Bosuiltocht verkent bij een hemels natje en droogje. Vooral voorzitter Wilfried was hier niet op voorbereid. Verder was het een leuk groepje dat 3 x 7 kilometer aan een gezapig tempo wandelde.
Vandaag dus andere koek. Kan starten op zowat drie kilometer van mijn deur. Wordt gedwongen onderweg aan een volstrekt nutteloze burgerlijke daad te voldoen. Kost mij gelukkig nauwelijks meer dan één minuutje, hoor van andere wandelaars dat ze 30 minuten in de rij hebben gestaan. Loop verkeerd aan de Naamsepoort en kom bij kasteel Arenberg uit. Kan er pijlen oppikken en een paar kilometer straten lopen tot de startlocatie, effe geluk gehad. Onze gastheren zijn hun zaal in Kazerne de Hemptinne kwijt, met dank aan het veiligheidsbeleid van diegenen die ik een regel vroeger bedoelde. Kunnen nu starten vanuit een ruime en veilige school voor vier lussen van elk tussen 8 en 9 kilometer. Voel mij niet te best maar ga er toch voor. Elke lus heeft zijn eigen naam en een korte en lange afstand, best wel praktisch.
ABDIJ (8,8 km)
Begin alfabetisch en loop langs achterafjes tot onder een oude spoorwegbrug. Dokker er lekker over een kasseitje en vervolg met een tarmacje langs spoor en watertje. Opnieuw onder een spoorbrug door en dan heerlijk genieten dwars door de Abdij van Park. De grotere afstand maakt een ommetje langs de Phillips Building en een weiland. Wel wat hinderlijk de vele beestjes onderweg, het is nogal drukkend. We duiken met z’n allen middels een bosje een niveau lager tot de vijvers van de abdij. Heerlijk flaneren nu met een prachtig uitzicht op de gebouwen van de Abdij en genietend van het niet aflatende concert van Kermit en zijn vriendjes. Een reiger zit vanaf een tak op de loer, kan hij het geluid een beetje dimmen zo nu en dan ? Even wat klimmende straten lopen en dan door het militair domein, prachtig genieten in het groen tot de kazerne. Er net naast, in een sporthal, staan de brave burgers meters lang aan te schuiven voor hun plicht, jammer van de verloren zondag. Ik ben bijna ‘binnen’ voor mijn eerste lus, is mij goed meegevallen.
BOS (8,8 km)
Ik had het niet meteen door maar ook de boslus was 8,8 km lang. Vertrekken door de prachtige dreef die leid naar het paterskerkhof en vervolgen tot het militaire kerkhof. Dan langs een fietspad met nogal wat rode beuk, mijn favoriete boom. Steenweg over en hupsakee het Arboretum van Heverleebos in. Passeer een zee van jonge varens en een fraai houtsnijwerk alvorens te gaan genieten van lange dreven in het beukenbos. Hé loop beter dan de eerste lus, hier is meer zuurstof en mijn moteur is daar dankbaar voor. Strookje kaalslag tussen sparren, heideplag ? Dan weer van spar naar loof over lange dreven tot de kerkhoven. Grappig zicht als een kudde runderen zich sloom naar hun noenmaal begeven over hun eigen pad parallel de wandelaars. Tijd voor een pauze op een bankje want binnen vind ik het te benauwd en druk.
VELD (8,4 km)
Opnieuw het heentje langs de kerkhoven maar nu voor de militairen naar links door een laantje tot een graanakker en een bedrijvenzone. Volg daarna een tijdje een fietspad met tunneltjes randje Haasrode. Duik een smal akkerpad in dat mij afzet in Blanden. De Duivenstraat is een op en neer aan de rand van de bebouwing. Mag finaal terug het bos in voor een ‘parcours commun’ met daarstraks tot de startzaal. Leek mij kort deze lus. Blijf nu ‘hangen’ eerst met Peter & Nestor, dan Annemie & Roland, finaal Sabine & Freddy zowaar ! Ben dicht bij huis, dus ‘het steekt nie zo nauwe’.
KASTEEL (8,6 km)
Aanvankelijk villa’s kijken tot er weer een bosstrookje wordt aangeboden. Heerlijk flaneren door beukendreven. De kasseitjes van Herendreef sturen mij dan naar het spoor en Campus Arenberg II. Kom bij het prachtige kasteel uit en zijn waterpartijen en watermolen. Zwerf vervolgens door het domein met zijn vele activiteiten : waterpartijen en park, studentenwoningen, sportterreinen en zelfs een bosstrook met rododendrons. Ik begin moe te worden, bij de Sint-Lambertuskapel kan ik het parkoers verlaten en mijn retourtje van deze ochtend aanvatten. Ben toch wel zeer tevreden over deze tocht en de 40 km die ik heb neergezet. Ideale training voor de Heidetochten volgende week.
De dijen branden nog na de inspanning van gisteren, het druppelt als ik naar het station stap. De ‘moral’ is er niet maar toch doet iets mij vandaag naar een wandeltocht reizen. Rommelig in Brussel, was vergeten dat Simonis twee stationsnamen heeft en ik dus in Elisabeth moet zijn ! Hoe Brussels kan je zijn ! Loop druilerig naar de startlocatie langs de Basiliek van Koekelberg, drie kilometer ver. Het is er stil. Even wat eten en op pad, anders dan vorig jaar door een parkje. Heel afwisselend begin overigens met straten en dan weer wulps groen, of geel met duizenden boterbloempjes. Hoogveld blijkt een smal pad, we vervolgen langs flats drie hoog of meer. Mogen door het Scheutbos stappen, prachtig park inclusief vlonders. Steken vervolgens de Ninoofse steenweg over en vervolgen langs een lange rechte lijn door een gele wijk (Moortebeek) met platanen aan weerskanten. Tot mijn verbazing kom ik bij shopping centrum Westland uit in Anderlecht en de wandeltocht van de Police Walkers. Echt gelijk lopen zullen we nauwelijks doen maar we komen elkaar wel regelmatig tegen. Ik draai meteen van PW weg en loop over een grasveld langs een diepliggende beek. Pik efkes PW terug op en ga dan tarmac lopen richting Veeweyde en de Luizenmolen. Kom uit op een kasseitje bij de boer die zijn hooi in witte plastieken balen verpakt. Mag samen met PW door het wulpse groen naar de vijver van Neerpede. Ommetje langs kwakende kikkers en heel wat futen. Kasseitje dan en klimmend tarmac door de velden waar ik Nielske tegenkom. Ben zowat ‘halven dans’ .
Het volgende Brabantse kasseitje, klimmen samen met een viertal freules te paard. Weg van de dames, het veld in door het hoge gras. What goes down must come up. Ik kruis clubmaatje Ghislaine die ook PW aan het stappen is, tijdens een lange helling die mij weer naar Dilbeek voert. Mooie achterafjes nu lang onder meer Geboortebos Het Loo en de kapel bij de Alenaborre. Kom tot mijn verbazing uit bij de Ninoofsesteenweg en de Brusselse Grote Ring randje Molenbeek. Wat straten lopen nu tot de Thaborberg. Wordt weer eens een heerlijke omzwerving, bij momenten pittig, met een heerlijke geur van daslook . Deze parkoersbouwer is echt wel een kei. Ik blijf maar in Dilbeek lopen, steeds weer op en neer. Ben verbaast over én de goede benen die ik heb én de lengte van het parkoers. Krijg na wat straten weer een schitterende strook cadeau, duizenden gele boterbloempjes in golvende weiden. Ik loop zelf over vlonders in het groen. Een laatste afdaling is het Wilderbos dat ik met trappekes op terug beklim. Nog een kasseitje langs een kerk, ik ben ‘binnen’. Liep 4:15 over deed prachtige tocht van 20 km, wordt ik nu echt oud ?
Heb een loodzware werkweek achter de rug maar teken toch present bij Eddy om 06:00 aan het busstation van Leuven. Zal wel zien hoe ver de reis rijkt. De meute is zo’n drie minuten weg zegt ie, en dus ga ik alleen op pad. Verlaat de stad langs het Burgbergpad naar een ander deel van Kessel-Lo. Het provinciaal domein is nog gesloten en dus wordt het straten lopen tot de Abdij van Vlierbeek. Duik vervolgens over fietspaden en tarmacjes de mistige akkers in. Een mooie holle weg, wat kasseitjes in de velden. Kom nauwelijks iemand tegen en bereik Linden en Holsbeek, het Chartreuzebos ook. Genieten dus van deze groene strook die uitgebreid aangedaan wordt, Eddy dus. Paar straten en dan over een graspad weer het groen tegemoet. Hé dit natte bos ken ik niet ! Zalig wandelen door bos en langs bosrand, maaipad met diep liggende beek ook. Na een luie veestapel kom ik in Nieuwrode uit en zijn Blauwmolen, eerste pauze na 13,5 km. Ben weer bij de groep. Theo is uiteraard present, lijkt mij logisch. Babbel met Fientje, Magda en Eddy. Het was een prima start.
Korte pauze en verder langs een steenweg naar Wezemaal. De holle Sint-Jobsweg stuurt ons hoger in het landschap voorbij de wijnranken, een klassieker. Zakken dan tot voor Gelrode en onder de A2 door. Voorbij een aspergeveld en het dierenkerkhof het Kloesebos in. Genieten dus alweer van bos en hei. Komen hoog boven Aarschot uit en mogen dan de 100 trappen afdalen naar zijn centrum, mijn ding niet dezer dagen. Behoedzaam dus naar de magistrale kerk en dan door het park van de Capucienen naar de Demer. Hoe dikwijls liep ik deze strook opwaarts de rivier al niet naar Langdorp ! Fluitenkruid, gepluisde paardenbloem en massaal gele boterbloem gunnen het oog ook wat. Leuk dat Eddy ons door het kerkhofje van Sint-Pieter stuurt met zijn vele smeedijzeren zerkjes. Tweede pauze en zowat halven dans, het vergaat mij echt goed.
Er zijn twee opties vanaf deze rust, de Demer of Achter Schoonhoven, het wordt de tweede. Vlak parkoers dus onderaf de Wijnberg maar helaas ook veel beton. Beetje klimmen naar Rommelaar en dan genieten van het wilde groen in Krekelbroek. Het wordt een mix van beton en groene stroken over Messelbroek richting Keiberg en zijn caférust. Beetje mindere deel van deze tocht, maar je kan niet blijven toveren. Fientje en Magda zijn weer van dienst, kom er ook Bart & Willem tegen ‘ut de Vloanders’. We hebben een laatste 11 km voor de boeg. Ik loop kilometers lang door zonnige akkers, mij bekend als ‘het Zichems veld’ De basiliek van Scherpenheuvel laten we rechts liggen. Na een uurtje neem ik een pauze bij een Aveve-zaak. Vervolg door akkers op het duin maar lekker vlak en met mooie vergezichten. Duik finaal richting Assent en de vallei naar de laatste pauze bij Demerstee.
De laatste 6 kilometer verrassen mij. Tegen alle traditie in stappen we lekker vlak door veld en bos richting Sint-Jan. De ‘jus’ is uit mijn benen, ik slenter meer dan ik wandel. Plots doemt die verdomde Citadel op. Neen dit is geen spek meer voor mijn bek, fysisch en mentaal leeg besluit ik door de winkelstraten en het begijnhof van de Oranjestad te slenteren. Kan bij het station nog net een frietje steken tot de trein. Wordt wakker in … Kortenberg ! De treinbegeleider terug naar Leuven heeft oor naar mijn verhaal. Heb een leuke maar vermoeiende dag achter de rug. Merci Eddy en team, dit is voor herhaling vatbaar.
Vandaag ga ik stappen waar zowat twintig jaar geleden mijn wandelwieg stond, in Everbeur. Trein om de twee uur tot in Zichem en dan twee kilometer met de 2pk tot de startzaal. Kom er meteen veel maatjes tegen, Agnes & Francois vormen team met Tilly & Jean-Pierre. Inschrijven is er momenteel niet bij wegens een ellenlange file. Weet van Hans & Kathy dat ik eerst een lokale lus moet lopen, dus registratie kan later nog. Volg de meute de trap af en het parkoers op. Mmm, dit klopt niet ! Heb hier terreinkennis want zeven jaar gewoond. Ben duidelijk op weg naar de rustpost in Veerle-Heide maar te lui om rechtsomkeer te maken. Stap dan maar aan de rand van Okselaar naar de fameuze vijvers. Ben verbaasd dat én de camping en taverne Vossehol gesloten zijn, waren in de jaren 90 bloeiende zaken. Net voor de ‘lekdreef’ en de abdij van Averbode draaien we weg richting Tessenderlo. Duiken even verder de bossen De Merode in, heerlijk flaneren in het prille lentegroen. Een strook heide zorgt voor variatie, bewoning met oude chalets ook. Heb er ruim een uur opzitten tot de rustpost die ik oversla, stap nogal lange stroken tegenwoordig. Passeer de moderne kerk van Veerle-Heide en loop wat straten tot ik weer de bossen in mag. Heerlijk genieten van een stralende dag, spar met een ondergroei van loof, soms uitzicht op weilanden of een vijver. Gek, heb dit gekend als bossen in de jaren ‘90, is nu een ruime regenpoel en een zandpad met bloeiende brem of gaspeldoorn. Op naar Schoot dan, pure bostocht met brede en smalle paden. Suskewiet geeft van katoen. Streekbossen noemt het hier, tarmacje dat zijdelings langs Okselaar loopt richting Molenstede. Gaan beton lopen door de villa’s van het Prinsenbos tot de rustpost bij VVV Molenstede.
Roger kijkt mij vragend aan – wat ben jij aan het doen. Ik weet het niet goed. Jij bent de ‘elvendertigste’ zegt hij die de splitsing in de start gemist heeft. Hé, hé, ben minder dom dan ik dacht. Volg hem uiteraard op het lokale lusje langs Dassenaarde & Asdonk. Zoals het al de hele dag is vandaag deels verhard maar ook veel onverhard. Genieten van het prachtige groen in een vallei en zwervend over brede grintpaden. Ik stop niet meer in Meulstee, loop door over de Eikelenberg en geniet daarna van de vallei van de Zwarte Beek met zicht op het stemmige kerkje van Molenstede. Heuveltje over en dan immer gerade aus langs Katsenberg, ik ben hier kind aan huis. De finish wenkt, heb ruim de tijd voor een terrasje, ik heb geen zin meer in een extra 9,5 kilometer. Was een degelijke tocht, alleen jammer van die onduidelijke markering bij de start.
Heb het dezer dagen letterlijk op mijn heupen, kwetsuur net boven de linker bil maar daar weet Spidifen wel raad mee. Op pad dus richting Mazenzele mits twee treinen en een bus, loopt perfect. Nieuwe startlocatie in ook al even nieuwe zaal Kersenpit onder de charmante dorpskerktoren. Zal vandaag nogal wat maatjes van de IJsetrippers ontmoeten. Alleen Lydie ontbreekt wegens bronchitis, snel beterschap gewenst meid. Op pad dus voor net geen 25 km. Onder de kerktoren vandaan en de maximale afstand loopt een extra lokale lus. Een gracht omgeven door hoog frisgroene gras, een smal paadje tussen weilanden dat ik aanvankelijk niet opmerk, een fruitgaard die zurig ruikt en dan de weidse akkers in. Paddenbroeken noemt het hier, de grens tussen Merchtem en Opwijk. Nogal wat beton lopen met bloeiend fluitenkruid langs de kant van de weg. Na wat straten opnieuw de velden in. Even technisch bij een smal pad met diepliggende greppel in het midden. Beentjes open dames en heren ! Langs de weidse akkers dan en met zicht op een ast loop ik terug naar de start. Nauwelijks een uurtje wandelen voor 6,7 km, hé ben ik zo snel vandaag !
Ik stoom gelijk door, heb maar een bus naar Asse of Opwijk om de twee uur. Opnieuw langs de mooie kerk en dan langs de steenweg op Asse. Stap een geasfalteerde steeg in die mij naar bolle weilanden en akkers leidt. Loop door ontluikend maïs en dan komt het feest waarom ik voor deze tocht koos, het Kravaalbos. Heerlijk flaneren over vlakke paden door het frisse lentegroen. Duikje naar de bebouwing en vervolgen over kasseitjes met weer een ander mooi kerkje op de achtergrond. Nog enkele paden en paadjes te gaan tot centrum Meldert en de tweede rustpost. Ik blijf hier redelijk lang zitten met Claire & Roland. Zal stevig moeten doorstappen voor de bus van 15:12. Heb eerst een lokale lus te goed door de Faluintjes. Dwars een mini valleitje en loop wat huizen tot een voetbal terrein. Heerlijk groen dan met veel weilanden en wilgen. Het parkoers golft zachtjes op en neer. Een hop plantage mag in deze streek ook niet ontbreken, goed zo parkoersbouwer. Ik eindig de lus met wat straten tot de kerk van Meldert.
Sla de laatste rustpost over en moet een lange rechte straat doorworstelen tot .. het Kravaalbos. Is weer genieten van een strook groen die uitmondt bij weilanden in halfopen terrein. Nat gebied met nogal wat wilgen en populieren, waterzuigers bij uitstek. Er steekt plots een felle, frisse wind op, ik hoop het droog te houden want het was tot nog toe een zonnige en zelfs warme dag. Kom terug in Mazenzele aan langs een achterafje met een mix van beukenhaag en meidoorn. Ben veel vroeger aan de finish dan verwacht. Clubmaatjes bevestigen dat zij hetzelfde gevoel hebben, korte kilometers vandaag.
Tijd zat voor een natje en een droogje en hop naar de bus. Busje komt zo, busje komt zo, busje is veel te laat. Ik mis mijn trein in Asse van drie minuten. 57 minuten pauzeren op een zonnig perron dus en gezellige babbel met een mij onbekende dame … over tand implantaten ! Onze wegen scheiden in Bruxelles-Midi want zij woont in Brugge en ik moet uiteraard naar Leuven. Mijn onderrug doet het goed, de tocht en het weer waren behoorlijk. Ben tevreden en reis morgen naar Everbeur voor wat meer kilometers.
01 Mei en gisteren niet gewandeld want te veel werk voor BNLW en Straumann maar vandaag paraat voor een tochtje dicht bij huis. Adeps Pecrot was vorig jaar zwaar maar mooi en dus reis ik er weer heen, nauwelijks een uur ver door-to-door. Korte kilometer stappen vanaf het station tot de startzaal, hoog boven de spoorbaan en Etang de Pecrot. Broodje ham kopen en weg zijn wij. Onder de spoorbaan door middels hemels gedruppel en meteen het groen in. Halfopen terrein in de vallei van de Dijle, immer gerade aus langs heerlijke paden met weelderijk fluitenkruid. Even wat vlonders tot een waterzuivering, la Dyle Romane. Draai weg van het water naar de monumentale hoeve van Florival. Tijdje het spoor volgen en dan La Verte Voie opzoeken kasseitje in het groen. Zachtjes klimmen via een holle bosweg tot een landbouwplateau. Ben hier bekent, de akkers met het kerkje van Bossut als achtergrond. Heerlijk flaneren is het tussen opgroeiende granen en patat, veldleeuweriken zingen hun hoogste lied. We doen het dorp niet aan, alleen zijn rand tussen hoge hagen. Draaien opnieuw de zacht bollende akkers in genietend van prachtige en beboste vergezichten. Ik geniet, dit is wat ik hier wil. Kasseitje nu, niet het eerste vandaag. Schitterende holle en kronkelende weg tot waar ik de kortere afstanden oppik. We lopen een tijdje samen door een gehucht en dan ga ik er weer vandoor langs een kasseitje en verweerde muur. Blijkt een oude tramzate te zijn, zoals wandelaars mij vertellen. Ik geniet van het verblindende licht van bloeiend koolzaad en kruip dan tergend traag door een holle weg in bos een verdieping hoger. De parkoersmeester heeft echt voor ‘soft’ gekozen dit jaar, was 12 maanden geleden effe anders ! Op het bosplateau kom ik uit bij de Walendreef, hou kan je juister Vlaanderen binnen stappen. Heerlijk flaneren door het prille beukengroen van het Meerdaalwoud, deze tocht biedt echt alles ! Duik finaal naar een paar prachtige vijvers en vervolg tot de achterkant van het station Sint-Joris-Weert, noemt hier Weert-Saint-Georges, want een taalgrens moet er wezen. Passeer een prachtige watermolen en zet koers richting Rode langs de meanders van de Dijle. De parkoersmeester is nog niet ‘uitgeklapt’. Hij stuurt ons langs een gracht en vele vlonders door het Grootbroek. Beetje lastig voor een dame met beperkte zicht maar oh zo mooi. Passage langs een hoeve met zeker 100 runderen en riviertjes La Marbaise, ik stap naar het station. Laat de Etang de Pecrot en zijn moerassen al zijn ze nog zo mooi voor wat ze zijn, ben een uur vroeger in Leuven. Heb nog werk voor Straumann NV. Kijk terug op een fantastische tocht, echt alles er op en er aan, in tegenstelling tot Archennes vorige week. Dit was echt genieten !
Vandaag zijn mijn verwachtingen hooggespannen. Twintig minuutjes met de trein en ik ben in Archennes voor een tocht die ik altijd graag stap. En blijkbaar denken veel wandelaars daar zo over, heel wat Vlamingen trouwens. Bots haast letterlijk op Sir Gerard, de wandelridder uit Oostduinkerke op stap met een groep Oost-Vlamingen. De wederzijdse begroeting is zeer hartelijk. Kilometertje tot de drukke startzaal, traditiegetrouw bevolkt met heel wat IJsetrippers. Er staat opnieuw een dertiger op mijn programma. Vrij snel een eerste kasseitje opzoeken bij riviertje Le Train en vervolgen over golvend tarmac tot een drukke baan. Aan de overkant een veldweg tot het clubhouse in Grez, ben drie kilometer onderweg. Lekkere cervelas kopen en ‘vort met de bok’. Langs riviertje Le Pisselet tot een oude verweerde hoeve en dan de golvende akkers in, zo heb ik het hier graag. Bloeiend koolzaad zorgt voor kleur. Een fraaie holle weg stuurt mij nu hoger een bosrijk gebied in. Nog meer gele kleur met schitterende brem. Na een klim volgt uiteraard een afdaling, smal krakkemikkig pad dat mij tot bij vijvers brengt. Een strookje huisjes kijken dan voorbij het kerkhof van Waver en La Dyle Romane bij Basse-Wavre, mijn eerste rust na 11 mooie kilometer.
Ben met deze club nog nooit in Waver geweest en ben dus benieuwd naar wat ze te bieden hebben. Vreemd, loop zowat door alle stille winkelstraten van de stad, langs kerk en gemeentehuis en zet dan koers richting Bierges. Heb honger en permiteer mij en frietje. Stap langs een spoorweg en krijg eindelijk een strookje veld tot de Moulin de Bierges en de Dijle. Even verder een heerlijke klim langs bolle akkers met op de achtergrond het gejoel van de Walibi jeugd. Het is weer uit met de pret en ik mag villa’s kijken tot ik weer in Basse-Wavre uitkom. Deze lus was een enorme teleurstelling. Luc is het met mij eens en ik ventileer mijn ontgoocheling bij de helpers van dienst. Krijg de kans de nieuwe parkoersbouwer aan te spreken. Désolé zegt hij, sorry voor het vele beton, volgend jaar trekken we een andere kant op. Ik hoop het !
Loop nu een eindje in het groen langs de spoorbaan. Luc stoomt mij voorbij. Bij Gastuche gaat het weer bergop in een strookje bos. Volg dan een strook beton die ik ken van een Adeps vorig jaar en kom dus opnieuw in Grez uit. Loop gelijk door en mag langs bolle akkers en een prachtige strook bos naar de golf en de landhuizen van Bercuit. Verslik mij een paar keer in de toch wel minimale markeringen. Vind het vreemd dat ik niet in de buurt van Archennes uitkom. Duik langs een mooi veld en een holle weg naar …. het kerkje van Grez ! Shit wat heb ik fout gedaan. Inderdaad net na de rustpost een splitsing fout gelezen en de lokale lus van de 12 kilometer bewandeld. Het zwerk ziet gitzwart, ook dat nog. Ik dokker over verweerde kasseitjes de laatste restjes naar de kerk van Archennes, krijg een pak water over mij heen en bereik de zaal om zes uur ! Verbaasde wandelaars uit Oudenaarde, waar was jij gebleven ? Ik doe mijn verhaal en krijg van de organisatie zowaar nog een gratis Chimay Blue aangeboden waarvoor mijn dank. Kloddernat naar het station en vang een uiltje in de trein. Wordt net in Leuven wakker en stap rillend naar huis, meteen mijn bed in. Heb een heel raar weekend achter de rug, voel mij vooral mentaal leeg. Beetje perfectionistisch ?
Vandaag vul ik nog eens een zwarte vakje op mijn wandelkaart in. Chris is sceptisch, mijn verwachtingen zijn ook niet echt hooggespannen. Trek naar de taalgrens voor startplaats Enghien/Edingen. Even zoeken naar het verweerde zaaltje, de echte Waalse charme. Ga op pad voor 30 kilometer. Terug naar het station door stille straatjes en dan parallel ‘den ijzeren weg’ in het groen. Opvallend veel maretak in de hoge bomen, lijken wel grote lampen. Kom uit op de Romeinse baan en ben zowaar in het Pajottenland meer bepaald Herne. Na de paardenbloemen vorige week zijn de weides nu versiert met boterbloemen. Langs de kan van de betonwegjes weelderig fluitenkruid. Het is inderdaad beton lopen door een zacht golvend landschap maar toch vind ik dit leuk mede dankzij de mooie vergezichten. Passeer een groot klooster, stap boven de spoorweg door en mag opnieuw een veldweg in met nog steeds enorm veel donkere bollen maretak. De spoorbaan is nooit ver weg, ik kruis hem nog een paar keer en komt bij een wat merkwaardige kerk uit. Rustpost na ruim 10 km in Marcq. Francis P. maakt er de dienst uit, hij is blijkbaar verrast mij hier te ontmoeten. Ik kies voor een streekbiertje en blijf wat langer dan normaal hangen want ook A & C zijn er.
Onze wegen scheiden want zij lopen een andere afstand dan ik. Op mijn korte terugweg naar de start krijg ik wat regen te verwerken. Loop door een valleitje dus terug naar de stad, slechts drie kilometer verder. Wandel dus meteen verder en stap langs achterafjes richting Taefesse, gekke naam. Langs verweerde muren kom ik bij een golfterrein uit. Wordt heerlijk en uitgebreid zwerven in het groen tussen enerzijds de oude muren en de piekfijn getrimde ‘links’. Dit is echt genieten. Ben dus een uurtje later weer in Marcq waar ook Alex W. nu de dienst uitmaakt. Bijpraten uiteraard en weer blijf ik te lang hangen. Alex vertelt me dat de lokale lus nogal verhard is en gezien de tijd besluit ik in te korten. Zet koers terug naar de startzaal, Jacqueline en Luc op afstand volgend. Ben in gedachten verzonken niet echt aandachtig meer. Loop zo maar wat te lummelen, onder meer langs een kerk met oude grafstenen en Cloître Saint-Augustin. Een kastanjelaar toont fier zijn witte kaarsen. Passeer een warenhuis en ga wat inkopen doen. Hierdoor verslik ik mij in het parkoers en in plaats van door een, volgens Luc, prachtig park te lopen stap ik de straatjes van daarstraks terug. Dat zal dan voor volgend jaar zijn want hier kom ik vast terug wandelen, deze tocht heeft mij onverwacht bekoord.
Heb heel wat wandelingen van de twee Loonse clubs meegemaakt maar nu is het echt wel jaren geleden. Vermits ook de Tsjaffeleers dit jaar de handdoek gooien wil ik er toch nog één keer van genieten. Merk het al op de bus vanaf Sint-Truiden, de perelaars zijn al uitgebloeid, appel geeft nog kleur. Wordt een leuke variant. Vanaf het startcollege meteen de steenweg over en richting mini watertoren. Het is al behoorlijk warm zo rond de klok van tienen. Kasseitjes, half verhard en graspaden tussen de fruitbomen door, voor elk wat wils. Mooie holle wegen ook en natuurlijk prachtige vergezichten over het golvende landschap. De natuur laat zich van zijn mooiste kant zien, frisgroen in bomen en struiken, nog steeds kanjers van maretakken en het felle geel van de paardenbloem, massaal aanwezig. Ik geniet ! Blijk een ruime lus rond Borgloon te lopen, duik weer naar het centrum en ga pauzeren in school De Linde. Ben best wel tevreden met dit eerste derde..
Heb eigenlijk geen al te beste benen. De eerste warmte is sinds mijn hartoperatie altijd wel een probleem. Loop loom de bewoning uit langs het restant van een voormalige stroopfabriek, het handelsmerk van Borgloon. Nogal wat tarmac maar dan toch ook onverhard door de vele fruitgaarden. Op en neer en nog een keer, zo zal het de ganse dag zijn. Een slingerend betonbaantje voert mij naar Kuttekoven. Ga dan een fietspad op linea recta voorbij de Rullingenbeek. Trappeke op en over het duin stappen de omgeving overschouwend. Lijkt zo fel op de parkoersen van het naburige Tongeren. Trappeke af en langs een beek genieten van het groen tot vrijwel De Linde. Nog anderhalf uur te gaan. Vertrek na Willy (Mortsel) en zijn dame die het wat kalmer gaan doen qua kilometers.
Ik ga uiteraard voor ‘de volle pot’. Bij de voormalige stroopfabriek een fietspad op in het groen, ellenlang. Blijk langs de Kleine Herk te lopen, is best wel mooi. Stap door een dorp en dan naar Gors-Opleeuw, God beware me. Krijg samen met een Mechelse wandelaar prachtige vergezichten cadeau met de Ambiorix toren van Tongeren en de terrils van het Luikse steenkoolbekken. Bloesems zijn uiteraard nog steeds aanwezig. Loop nog een dorpje binnen en ontwaar voor het eerst zwaluwen in hun gekke vlucht. Ja … de zomer komt er aan ! Pauzeer even op een muurtje rechtover een vierkanthoeve en vervolg over een kasseitje door weilanden dat verlengt in een lange trage klim. Ijswagentje op zo’n kilometer van de finish, ik weersta niet aan de ‘dame noire’. Rustig uitbollen dan en met de bus terug naar Staaien. Zat wat veel beton in de tocht, jammer maar liep in een richting die mij minder bekend is, elk nadeel heb zijn voordeel.
De jonge deernes op de werkplek noemen mij steevast ‘oldtimer’, dus waar kan ik beter gaan wandelen als bij de Old Time Stappers ? Treinreisje van 9 minuten in het gezelschap van Jules (Turnhout) en even lang wandelen naar een ruime en druk beklante startzaal. Heb geen idee wat ik van deze tocht kan verwachten, laat mij verrassen over 32 km parkoers. Booke eten en op pad voor een eerste lus, zal drie keer door de startzaal passeren. In de koude en grijze ochtend wandel ik langs een fraaie dorpskerk en loop linea recta de bebouwing uit. Bij een kapel als glasraam rechtsom de natuur tegemoet. Heerlijke holle wegen dansen door het landschap op en neer. Mollekensberg en Mollekensveld, ik geniet van het mooie onbekende groen. Even huisjes lopen dan langs een dalend kasseitje bij een temperatuur van 3°C. Open veld tenslotte richting spoorbaan en langs achterafjes naar de startlocatie. Leuke opener van iets meer dan 6 km.
Terug naar het glasraam van daarstraks. Open veld nu en dan onder de spoorbaan Leuven – Brussel door. Tijdje tarmac langs een diepliggende beek en dan de weidse akkers in langs de Sint-Jobsweg. De vroege patat steekt in de grond, koolzaad zorgt voor kleur. Achterafjes loodsen ons naar de volgende rustpost in Veltem-Beisem. Ik heb er een lokale lus van 7 km te goed. Stap langs het stemmige kerkje ter ere van Sint-Michiel over een kasseitje nattige natuur tegemoet. Heerlijk flaneren langs de Molenbeek, een schitterend biotoop. Strook open akker dan met bloesems die voor een frêle witte kleur zorgen. Nog maar eens een kasseitje dat overgaat in gras dwars door de akkers, ik geniet steeds meer van deze tocht. Strookje landelijk tarmac tussendoor en dan weer naar het groen. Bosrand wordt echt wild bos met duizenden witte bloempjes als lichtjes in het grijze zwerk. Moet wel opletten voor de hindernissen onderweg, omgewaaide bomen. Bij het verlaten van het bos opnieuw een kasseitje en vervolgens graspaden langs ontluikende populieren. Hé, hé heb er 18 prachtige kilometer opzitten.
Moet nu weer naar de overkant van de spoorweg. Voorbij de gebouwen van Vitalac en dan pittig klimmen langs Roetaard. Duik halfopen gebied in, een variatie van bossen en grasland. Blijkt Bertembos te zijn. Schitterend parkoers en stevig golvend. Een kasseitje dat ik ken van Paradijske zet mij een verdieping lager af. Blijf door het golvend bos lopen tot een manège. Even langs een drukke steenweg en ik duik onder de baan door. Loop een dijkje langs een uitgedroogde beek en ben plots weer bij de start. Heb de tijd voor een drankje en een laatste lokale lus. Zachtjes klimmen langs achterafjes de Ijzerenberg op. Vervolgens door open landschap langs een fietspad en aarden weg, plateau lopen met uitzicht op Gasthuisberg en de torens van Leuven. Bertembos komt opnieuw aan bod. Pittige afdaling in het groen en dan tergend traag klimmen naar de watertoren. We zijn met z’n zessen om adem te happen tijdens een relatief vlakke bosstrook en duiken vervolgens via een hobbelpad terug een verdieping lager. Ben daar niet zo goed in en laat mijn maatjes gaan. Kom weer bij het tunneltje onder de drukke baan uit en loop uit over de dijk langs de droge gracht. Hoog tijd voor de trein van 17:39.
Ben enorm tevreden over mijn Vlaams-Brabantse tweedaagse en zeker de tocht van vandaag. Was een schitterend en pittig parkoers, een prima organisatie ook, kortom een absolute aanrader !
Ik ben tot mijn verbazing de enige wandelaar op bus 335 van Leuven naar Aarschot. De Pinguins hebben de tocht vanuit Gelrode nooit op het niveau van hun andere wandelingen gekregen wat de deelnemers betreft. Er is nochtans geen reden voor want van hieruit kunnen ze prachtige tochten aanbieden. Vanaf de bushalte is het een ruime kilometer stappen tot de startlocatie. Herken de omgeving niet omdat ik voor het eerst achterom de parochiezaal binnen kom. Groetjes aan het Lydie team en moeizaam inschrijven, de barcode van mijn lidkaart is haast onleesbaar geworden. Bammetje eten en op pad voor 30 km. Een eerste keer langs de stemmige dorpskerk, deels opgetrokken uit ijzerzandsteen en dan de Bergstraat haar naam eer laten aandoen. Het eerste aarden pad van de dag voert mij naar de Eikelberg. Eigenlijk een duin in het Hageland. Loop dan ook een hele tijd vlak, hoog en droog, met prachtige vergezichten nog leuker nu er heel wat berk gekapt is. Niveautje zakken en de bushalte van daarnet passeren. Ik stap richting Rotselaar. Gevarieerd parkoers vanaf de spoorbaan. Soms wat villa’s dan weer velden of bossen, beekjes tussendoor. Er staat een staalblauwe hemel maar ‘op’ de wind voelt het fris aan. Kom opnieuw bij de spoorbaan uit en beklim de Hensberg, op en neer. Fruitbomen tonen stilaan hun bloesems en verspreiden subtiel hun zurige geur. Belooft voor volgend weekend in Borgloon. Ik passeer de Moedermeule, een verplicht nummer in Gelrode. Wielrenners doen massaal hun ding in omgekeerde richting. Terug naar de start nu, de eerste, lokale lus zit er op.
De innerlijke mens versterken en weer op pad. Gewoon rechtdoor tot Schaapsvijver en het Kloesebos. De natuur twijfelt er tussen winter en lente. Struikgewas oogt al fris groen, hogere bomen zijn nog in winterse pauze. Ook de heidestrook is nog in rust. Ik passeer een eerste keer een dierenkerkhof en stap vervolgens ‘klimmend’ onder de A2 door. Loop door akkers en kom er Roger en zijn dame tegen. Korte guitige babbel en vort met de bok. Tijdje villa’s kijken, hoog en droog en dan naar Nieuwrode duiken, zowat halven dans. Er staan nu 9,2 km op het menu. Aanvankelijk dwars door akkers en vervolgens op en neer langs holle wegen. Terheideveld, dat is grondgebied Holsbeek, ik stap dan naar Houwaart en weer de steenweg over. Mag kasteeldomein Horst in. Heerlijk flaneren langs dreven tot het eigenlijke kasteel van de Rode Ridder. Vervolgens door het open terrein en de kasseitjes van de Guldendelle. Dwars door de nieuwbouw van Sint-Pieters-Rode dan en dokkeren over kasseitjes naar een kleiner kasteeltje. Vervolgen door een nattige bosstrook tot akkerland waar de boer voor landelijke geuren zorgt. Vanaf de Grote Losting is het huisjes kijken tot de laatste pauze in Nieuwrode.
De laatste loodjes dan. Langs de kerk van Nieuwrode en een werf richting weilanden met een zee van paardenbloemen. Lekker pittig klimmen in een holle weg met begeleiding van wat witte hemelse vlokken. Kom uit bij de lokale voetbal en ga een heel eind parallel de A2 beton lopen van bewoning naar groen. Duiken dan naar Hellegat, onder de A2 door en weer omhoog in het groen. Genieten van prille bloesems en tenslotte over veldwegen de duik naar Gelrode City. Ik zet meteen koers naar de bushalte. Het was weer eens reuzeleuk wandelen bij de Pinguins.
Ik ben op zoek naar wat extra wandelkilometers en Louis en zijn maatjes van de Cracks doen mij in dat opzicht een leuk aanbod, een marathon vanuit Meise liep ik nog nooit. Om zes uur trek ik de huisdeur dicht en reis over Brussel-Noord en Vilvoorde naar de startlocatie, nauwelijks 50 meter van de bushalte. Broodje gehakt, dat gaat er bij een Brusseleir altijd vlotjes in en op pad. De zon vecht met de ochtendlijke nevels als ik over de brug van de A12 stap en aanvankelijk villa’s mag bewonderen. De 43 duikt de velden in bij Groenveld met de basiliek van Grimbergen als mikpunt. Wegenwerken, een kasseitje, we zijn in Grimbergen en volgen een beekje tot de stelplaats van De Lijn. Nog meer kasseien, merkwaardige huizen en dra de kortere afstanden oppikken. Het is behoorlijk druk tijdens de lange trage klim door de akkers naar Beigem. Heb ruim 8 kilometer in de benen en ga weer voor een broodje met in de drukke zaal.
Volg nu een steenweg richting Humbeek. Veldweg dan met het gebulder van Brussels Airport op de achtergrond. Lange rechte paden tot het zeekanaal en dan langs het water tot Verbrande Brug. Simpel maar toch ook wel leuk wandelen. Heb een lus van 10 km te goed. Raymond (cravatte) waarschuwt voor ontbrekende pijlen. Loop de brug over en langs bedrijf Caterpillar richting Eppegem. Mag dan genieten van een groene bosrand en vervolgens de rietkragen van laagstaand water, kilometers lang. Ik vermoed een zijtak van de Zenne, dit is echt haast zomers genieten ! Kasteel Eeltveld is mijn keerpunt, een kasseitje met platanen en dan de akkers in. Maar eerst een korte pauze op een bankje. Leek ik aanvankelijk alleen, plots zijn we met z’n zessen om de terugweg naar Verbrande Brug aan te pakken. Puur beton met af en toe een beekje als afwatering, afstandstraining, mijn collega’s hebben T-shirts van Bornem aan. Nog een strookje kanaal en ik ben in de rustpost waar Katrien plots voor mij staat.
We nemen ruil de tijd om bij te praten, was ook alweer lang geleden. Zij vertrekt finaal haar maatjes achterna, ik besef dat mijn tijd te krap wordt voor de marathon. Zal dus maar de 30 km volgen. Duik de velden in voor een lange rechte lijn langs achterafjes met ontluikende meidoorn. Passeer de Veldkantkapel en een kasteel bij Diegemput om het Lintbos in te stappen. Heerlijk slingerpaadje in het lentegroen met heel wat vrolijk fladderende citroenvlinders en uitzicht op de abdij van Grimbergen. Lange trage klim dan aan de rand van akkers tot de laatste pauze in Beigem. Heb nog een uurtje voor de boeg. Langs de lokale voetbal en een kasseitje de akkers in. Er dreigt onweer. Zachtjes klimmen langs de Hazepoot met een prachtig vergezicht reikend van Verbrande Brug over de basiliek van Grimbergen tot de ‘bollen’ van Brussel, heerlijk. Achterafjes voeren ons terug naar de A12 en het centrum van Meise. Ik heb er zo’n 36 km opzitten en ben echt wel tevreden over deze tocht, er zaten een paar ontdekkingen in. Ben moe, val in bus en trein een paar keer in slaap, maar stap deze keer wel correct in Leuven uit . Weekendje van ongeveer 70 km, ik ben op de goede weg.
Tiental wandelaars op de bus bij Leuven station, bijna allemaal WSP op een paar uitzonderingen na waaronder Jacqueline en uw dienaar. Driekwart uur en we zijn aan de schoolpoort voor de start van ons jaarlijks Tervurens wandelavontuur, traditie moet er zijn. We wandelen vandaag richting Duisburg en Leefdaal, heb het nooit anders geweten. Klim met clubmaatje Nestor door de lokale witte wijk richting oudere villa’s. Steek een tandje bij want wil zo graag 32 km lopen en stap naar het Arboretum. Genieten van hoge bomen en de toeristische dreef. Willy uit Mortsel en z’n vrouwtje zijn ook weer van de partij. Passeer Ghislaine en een kasseitje zet mij terug af in de bebouwing van Tervuren, netjes voorbij de bus van de Lachende Klomp. Eerste pauze na net geen 6 km en dus te vroeg voor mij. Verdiepingke zakken tot een paar vijvers en vervolgens een uitloper van Zonïen in. Langgerekte vijvers volgen en nog meer winters beukenbos. Er heeft een hardlopers wedstrijd plaats met als motto ‘EESTI’, blijken Estlanders te zijn, moet kunnen aan de Brusselse Rand. Loop de bebouwing van Duisburg binnen en vervolg met de Ten Hertswegen, een heerlijke holle weg langs bolle akkers. Even op en neer en pauze in Duisburg met vele bekenden, waaronder de broertjes De Keyser, krollenkop loopt al terug 25 km, ik ben er blij mee.
Na een ruime pauze vanwege de vele babbels terug op pad voor het tweede deel. Immer gerade aus Duisburg uit hoog in het landschap en vervolgens door de akkers randje Vossem. De vroege patat steekt in de grond. Puur beton ja, maar schitterende nevelige vergezichten. Gevederde vrienden zijn mijn gezellen. Doldwaze kievieten, vrolijk zingende leeuweriken, schrille kreten van fazanten. Ben de enige die geen of nauwelijks geluid maak. Brede Weg stuurt mij kilometerslang door het landbouwlandschap zonder ook maar iets of niemand tegen te komen. Finaal daal ik een holle weg af, de Hellenberg tot het centrum van Leefdaal waar ik de rustpost van Pallekeshof oversla.
Loop langs een prachtige kerk dwars door het dorp en draai weg van beton bij ’t Boske. Heerlijk dreefje tot kasteel en kerk en dan het Voerwegje op. Wordt kilometers lang genieten stroomopwaarts het riviertje langs een heerlijk wandelpad. Wat is dit een mooie tocht ! In Vossem moet ik weg van het water, loop door open veld. Na de bebouwing een pracht van een vergezicht en zacht klimmen in het landschap richting Duisburg. Ik neem een pauze bij een bankje. Krijg gezelschap van een Ollandse Stroboer, gezellige babbel. Hij vertrekt weer voor mij. Ik sla de Duisburgse rustpost over en dokker over een kasseitje het open terrein in met wat serres. Passeer een nieuwbouw zone, de achterkant van een golfterrein en een militaire basis. Duik Zoniën in middels een kasseitje en verderop de Isabelladreef. Een holle weg loodst mij naar de kasseitjes van de Wolvenweg en de laatste pauze in centrum Tervuren.
Ik loop gelijk door en kom een dametje tegen die haar mobieltje verloren is. Na drie keer bellen vindt ze hem terug in het struikgewas. Hierdoor mis ik wel een splitsing en herstel. De parkoersmeester speelt nu met de vijvers van Tervuren en de omliggende bossen. Wisselt steeds af tussen paden langs de toeristische plassen en het bos. Heerlijk vind ik dat. Finaal komen we natuurlijk uit bij de muzikale fontein en de eindmeet. Ben moe maar tevreden, dit was één van de mooiste tochten die ik ooit vanuit deze locatie wandelde. Reis met de Antwerpse Ollander terug naar Leuven. Gezellige babbel tot het station.
Konijntje sukkelt weer met de lage rug. We houden krijgsraad en besluiten de 50 km van Gooik maar te vergeten. Vermits Annie voorgelopen heeft kent ze de mooiste stroken en bouwen we een eigengereid parkoers van 27 km. Het is erg druk om 09:00 in Guuk, onder meer omdat er net een bus uit Boezinge aankomt. We gaan op pad. In tegenstelling tot gisteren is het behoorlijk fris en staat er een gure oostenwind. Meteen klimmen de weidse akkers tegemoet. Draaien om het mooie kasteel van Saffelberg en vervolgen onze weg langs menig onverhard achterafje tot de kerk van Lombeek. Volgen dan het Moeliebeekpad, gaan wat klimmen en dalen. Een schuin pad langs een weiland is niet echt mijn ding, ben niet zo’n technische stapper. Bereiken tenslotte de Ninoofse Steenweg. Netjes bij het groene licht oversteken en dan zakken langs de bewoning tot de merkwaardige kerk met groenige bol op de toren. Eerste pauze in Strijtem het is er behoorlijk druk. Annie & Chris hebben hun werk om de vele clubmaatjes te begroeten. Aan helpende handen heeft deze vereniging duidelijk geen tekort.
Terug op pad dan, zoals gezegd eigenwijs want meteen de 50 km 2de maal volgend. Langs het Koetshuis en door een bosje. Mottigen Bever haalt ons in en loopt uiteraard vrij snel door. We lopen hetzelfde fietspad als gisteren , langs het geboortebos tot de Ninoofse Steenweg. De drukke baan over naar links, gisteren was het naar rechts. Gaan klimmen, aanvankelijk tarmacsgewijs en vervolgens een keienpad tot de windmolen van Zeppos. Altijd leuk om dat jeugdsentiment weer te kunnen oprakelen. Zwerven door weidse akkers dan tot het Berchembos. Er zit een verraderlijke afzink in die ik absoluut niet graag loop. Spring dus van boom tot boom, tot jolijt van Chris. Daslook heeft nog geen bloem, bosanemonen en hyacinten komen al wel verspreid piepen. Lekker klimmetje dan over een smal pad tussen beukenhaag en mini beekje richting Neigembos. Paarswit is hier al nadrukkelijker aanwezig, zalig ! Vervolgens de trappen af, goed voor een niveauverschil van 24 meter weet Chris. Mijn links knie vindt het niet leuk en protesteert een poosje. Lopen verder langs een bosrand, het zonnetje boort zich stilaan door het grijze zwerk. Er wacht een stevige opdracht, de Woestijnstraat en zijn prachtige Woestijnkapel. Hé,hé dit is pittig. Chris kraakt, nog steeds een gevolg van zijn ladder incident. Ik stap verrassend vlot tot boven, verbaas mezelf. Door het open land gaat het nu naar Den Haas, een bloeiende afspanning met onder meer een uitgebreide bierkaart. Daar kunnen we niet aan weerstaan, het wordt Chimay Rouge voor Annie, natuurlijk Orval voor Chris en een Quadrupel La Trappe voor mij. Het is alsof er een engeltje op mijn tong plast. Intussen grappen met De Jef, hij kan het ook niet laten mij in de mangel te nemen.
De laatste loodjes dan. Lange rechte pad met heerlijke vergezichten. We zakken langzaam richting centrum Gooik. Net voor de finish worden we nog eens weggestuurd langs watertjes en weilanden. Lopen een strookje van een oude tramzate en passeren daarbij de extra controlepost om de ‘zeurzakken’ te betrappen. Een ideetje dat Chris helemaal niet vreemd is. Strookje vlak tarmac en dan gaat het langs de flank van de Kesterheide. Lekker op en neer door het groene land en dit is de makkelijkste kant. Over de boer zijn erf, een strookje bewoning en dan wacht er ons nog een heerlijk biotoopje, zalig. Dwars over een bolle akker met verdort wintergroen gaat de reis verder. Een laatste strookje vals plat en we duiken langs een plaveizenpad naar de finish. Op 200 meter van de meet haak ik achter zo’n steen en maak onzacht kennis met moeder aarde. Iedereen schrikt maar het is gelukkig zonder erg. Beetje geschaafde knie en verder niets, gelukkig maar. Nagenieten doen we uitgebreid in overvolle zalen. Naast mij zit een dametje uit Beerse met ijszak op de enkel, voet verzwikt maar ze kan er wel op staan. Lijkt wel een ziekenboeg het hoekje van de zaal waar wij zitten. Heidetochten mocht vandaag ruim 2.100 wandelaars begroeten en dit was dik verdient, zegt dat Patrick het gezegd heeft !
Door werken aan het spoor is Giesbaarge slecht bereikbaar deze ochtend en dus pikken mijn maatjes me op aan de achterkant van station Ninove. Zijn zodoende binnen het kwartier in Roosdaal op de Ledeberg. Een parkeerplaats zoeken duurt er even lang en ons opwarmertje is een kuitenbijter van een kilometer of zo. Hebben drie etappes van ongeveer zeven kilometer voor de boeg. Konijntje gaat er meteen vandoor vanuit een druk beklante zaal, de mannen volgen aan een gezapiger tempo. Dalen de heuvel af met uitzicht op de molen van Zeppos aan de overkant van de vallei. Lopen in U-vorm door de vallei, het eerste been een tarmac door de velden, het tweede been een fietspad langs een bosrand, geboortebos. Al beton zegt Chris een beetje misnoegd. De boer zorgt voor de welgekende landelijke geuren en vanaf de Ninoofse steenweg krijgen we eindelijk wat wilgenpaadjes aangeboden. Er volgen weer straten en een kasseibaantje tot de rustpost in het centrum van Roosdaal. Beetje een afknapper deze eerste etappe.
Na het drankje meteen een smal pad achterlangs de mooie kerk. Duiken een vallei in met weilanden en prachtige dorre rietkragen. Heerlijk flaneren door de natte Pamelse meersen, wat een contrast mat daarstraks ! Komen uit in Liedekerke en stappen vrijwel meteen weer de weilanden in. Opnieuw heerlijk wandelen in het groen van de Palitsebeekvallei. Blijkt dat de Heidetochten hier morgen ook hun ding doen maar dan in omgekeerde richting. Kwestie van bij de les te blijven met al die pijlen. Het is intussen wel heerlijk wandelen bij een heus zomers temperatuurtje, puur genieten dus. Wat achterafjes, opnieuw weiland en een paadje langs een beek. Afsluiten doen we met een stevige klim langs een kasseitje tot de overvolle startzaal. Een heuse parel deze tweede etappe.
Terrasje doen en wegwezen voor de afsluiter. Opnieuw de heuvel af en vrij snel wandelen langs akkers en ros gespoten grasland. De heuvel op dan en toch wat huisjes kijken in Borchtlombeek. We zijn verdacht snel opnieuw hoog in het landschap en kunnen genieten van prachtige vergezichten. François heeft nog wat in petto. Duikt een verdieping lager om ons door een bos terug potig op het hoogste niveau te brengen. De eindmeet is in zicht, het is al wat rustiger in de zaal. Was eigenlijk een leuke tocht met drie totaal van signatuur verschillende omlopen. In feite wel een goed idee, al lopen wij natuurlijk liever door de meersen dan de straten. Morgen wacht Guuk. Aperitieven doen we ‘oep den hof’ winderig is het er wel maar toch ook met het nog steeds weldadig zonnetje.
Tot mijn niet geringe verbazing kom ik Jacqueline & Luc tegen in Bruxelles-Midi. Ook zij reizen naar Holleken om een Adeps te bewandelen. Je kan ze ook echt wel overal verwachten ! Pijlen vanaf het perron en Luc meteen in overdrive, hoeft voor mij niet heb de ganse dag voor 20 km. Hollebeekstraat Ferme Holleken, was vorig jaar een parel van een pittige tocht. Dame aan de inschrijving zegt dat er vier verschillende parkoersen zijn, ben benieuwd. Bij volle zon start ik met een eerste kasseitje op en neer richting Linkebeek. Onderaf het centrum langs enkele kapellekes richting Hoek (Rode). Mooie holle weg dan , Brabantse kassei uiteraard en langs weilanden. Opvallend veel maretak in de bomen, schitterend. Laat mij verleiden door een verliefd koppel hand in hand en kom op de 5 km terecht. Domme toch, oude dwaas keer ne kier were ! Het parkoers voert naar Beersel met een uitzicht op ‘altitude 100’ het hoogste punt van Brussel. Duik het groen in langs een beekje en overwin enkele bomen geveld door de storm. Klimmen dan maar weer langs Heesterken en vervolgen over golvend veld. Ik vind het parkoers makkelijker dan vorig jaar. Kasseitje niveautje lager naar Solheide en de 20 km gaat zijn eigen weg duikend naar de Laureinsborre om er weer van weg klimmen.
Is zowat den ‘halven dans’. Heerlijk paadje nu langs de Zevenbronnen tot de gelijknamige vijvers. Ommetje rond de plassen en dan stevig klimmend villa’s bekijken op grondgebied Braine-l’Alleud en Sint-Genesius-Rode. Ben zodoende weer in Alsemberg en pauzeer bij het busstation van de Drie Gapers. In de staminee zitten er twee en ik ben de derde … Zakken in het landschap tot de gerestaureerde papiermolen Herisem en dan langs de Losseweg hoog boven de vallei parallel lopen tot de gigantische kerk van Alsemberg. De twee Gapers lopen er mij voorbij. Ben hier bekend met het parkoers, liep vorig jaar omgekeerd. Leuke klimmende holle weg, een strookje vlak tarmac en eindigen met een leuke bosstrook opnieuw met stormschade. J & C hebben er nog niet genoeg van en wandelen door tot Linkebeek. Ik heb een slechte dag en stap naar station Holleken. Tussen de Midi en Leuven val ik in slaap en wordt wakker …in Bierbeek, eerstvolgende halte Liège Guillemins ! Och ja, reis graag met de trein net als Kim.
