01 Mei en gisteren niet gewandeld want te veel werk voor BNLW en Straumann maar vandaag paraat voor een tochtje dicht bij huis. Adeps Pecrot was vorig jaar zwaar maar mooi en dus reis ik er weer heen, nauwelijks een uur ver door-to-door. Korte kilometer stappen vanaf het station tot de startzaal, hoog boven de spoorbaan en Etang de Pecrot. Broodje ham kopen en weg zijn wij. Onder de spoorbaan door middels hemels gedruppel en meteen het groen in. Halfopen terrein in de vallei van de Dijle, immer gerade aus langs heerlijke paden met weelderijk fluitenkruid. Even wat vlonders tot een waterzuivering,  la Dyle Romane. Draai weg van het water naar de monumentale hoeve van Florival. Tijdje het spoor volgen en dan La Verte Voie opzoeken kasseitje in het groen. Zachtjes  klimmen via een holle bosweg tot een landbouwplateau. Ben hier bekent, de akkers met het kerkje van Bossut als achtergrond. Heerlijk flaneren is het tussen opgroeiende granen en patat, veldleeuweriken zingen hun hoogste lied. We doen het dorp niet aan, alleen zijn rand tussen hoge hagen. Draaien opnieuw de zacht bollende akkers in genietend van prachtige en beboste vergezichten. Ik geniet, dit is wat ik hier wil. Kasseitje nu, niet het eerste vandaag. Schitterende holle  en kronkelende weg tot waar ik de kortere afstanden oppik.  We lopen een tijdje samen door een gehucht en dan ga ik er weer vandoor langs een kasseitje en verweerde muur. Blijkt een oude tramzate te zijn, zoals wandelaars mij vertellen. Ik geniet van het verblindende licht van bloeiend koolzaad en kruip dan tergend traag door een holle weg in bos een verdieping hoger. De parkoersmeester heeft echt voor ‘soft’ gekozen dit jaar, was 12 maanden geleden effe anders ! Op het bosplateau kom ik uit bij de Walendreef, hou kan je juister Vlaanderen binnen stappen. Heerlijk flaneren door het prille beukengroen van het Meerdaalwoud, deze tocht biedt echt alles ! Duik finaal naar een paar prachtige vijvers en vervolg tot de achterkant van het station Sint-Joris-Weert, noemt hier Weert-Saint-Georges, want een taalgrens moet er wezen. Passeer een prachtige watermolen en zet koers richting Rode langs de meanders van de Dijle. De parkoersmeester is nog niet ‘uitgeklapt’. Hij stuurt ons langs een gracht en vele vlonders door het Grootbroek. Beetje lastig voor een dame met beperkte zicht maar oh zo mooi. Passage langs een hoeve met zeker 100 runderen en riviertjes La Marbaise, ik stap naar het station. Laat de Etang de Pecrot en zijn  moerassen al zijn ze nog zo mooi voor wat ze zijn, ben een uur vroeger in Leuven. Heb nog werk voor Straumann NV. Kijk terug op een fantastische tocht, echt alles er op en er aan, in tegenstelling tot Archennes vorige week. Dit was echt genieten !                

FOTOREEKS