Vandaag vul ik nog eens een zwarte vakje op mijn wandelkaart in. Chris is sceptisch, mijn verwachtingen zijn ook niet echt hooggespannen. Trek naar de taalgrens voor startplaats Enghien/Edingen. Even zoeken naar het verweerde zaaltje, de echte Waalse charme. Ga op pad voor 30 kilometer. Terug naar het station door stille straatjes en dan parallel ‘den ijzeren weg’ in het groen. Opvallend veel maretak in de hoge bomen, lijken wel grote lampen. Kom uit op de Romeinse baan en ben zowaar in het Pajottenland meer bepaald Herne. Na de paardenbloemen vorige week zijn de weides nu versiert met boterbloemen. Langs de kan van de betonwegjes weelderig fluitenkruid. Het is inderdaad beton lopen door een zacht golvend landschap maar toch vind ik dit leuk mede dankzij de mooie vergezichten. Passeer een groot klooster, stap boven de spoorweg door en mag opnieuw een veldweg in met nog steeds enorm veel donkere bollen maretak. De spoorbaan is nooit ver weg, ik kruis hem nog een paar keer en komt bij een wat merkwaardige kerk uit. Rustpost na ruim 10 km in Marcq. Francis P. maakt er de dienst uit, hij is blijkbaar verrast mij hier te ontmoeten. Ik kies voor een streekbiertje en blijf wat langer dan normaal hangen want ook A & C zijn er.

Onze wegen scheiden want zij lopen een andere afstand dan ik. Op mijn korte terugweg naar de start krijg ik wat regen te verwerken. Loop door een valleitje dus terug naar de stad, slechts drie kilometer verder. Wandel dus meteen verder en stap langs achterafjes richting Taefesse, gekke naam. Langs verweerde muren kom ik bij een golfterrein uit. Wordt heerlijk en uitgebreid zwerven in het groen tussen enerzijds de oude muren en de piekfijn getrimde ‘links’. Dit is echt genieten. Ben dus een uurtje later weer in Marcq waar ook Alex W. nu de dienst uitmaakt. Bijpraten uiteraard en weer blijf ik te lang hangen. Alex vertelt me dat de lokale lus nogal verhard is en gezien de tijd besluit ik in te korten. Zet koers terug naar de startzaal, Jacqueline en Luc op afstand volgend. Ben in gedachten verzonken niet echt aandachtig meer. Loop zo maar wat te lummelen, onder meer langs een kerk met oude grafstenen en Cloître Saint-Augustin. Een kastanjelaar toont fier zijn witte kaarsen. Passeer een warenhuis en ga wat inkopen doen. Hierdoor verslik ik mij in het parkoers en in plaats van door een, volgens Luc, prachtig park te lopen stap ik de straatjes van daarstraks terug. Dat zal dan voor volgend jaar zijn want hier kom ik vast terug wandelen, deze tocht heeft mij onverwacht bekoord.   

FOTOREEKS