Heb het dezer dagen letterlijk op mijn heupen, kwetsuur net boven de linker bil maar daar weet Spidifen wel raad mee. Op pad dus richting Mazenzele mits twee treinen en een bus, loopt perfect. Nieuwe startlocatie in ook al even nieuwe zaal Kersenpit onder de charmante dorpskerktoren. Zal vandaag nogal wat maatjes van de IJsetrippers ontmoeten. Alleen Lydie ontbreekt wegens bronchitis, snel beterschap gewenst meid. Op pad dus voor net geen 25 km. Onder de kerktoren vandaan en de maximale afstand loopt een extra lokale lus. Een gracht omgeven door hoog frisgroene gras, een smal paadje tussen weilanden dat ik aanvankelijk niet opmerk, een fruitgaard die zurig ruikt en dan de weidse akkers in. Paddenbroeken noemt het hier, de grens tussen Merchtem en Opwijk. Nogal wat beton lopen met bloeiend fluitenkruid langs de kant van de weg. Na wat straten opnieuw de velden in. Even technisch bij een smal pad met diepliggende greppel in het midden. Beentjes open dames en heren ! Langs de weidse akkers dan en met zicht op een ast loop ik terug naar de start. Nauwelijks een uurtje wandelen voor 6,7 km, hé ben ik zo snel vandaag !
Ik stoom gelijk door, heb maar een bus naar Asse of Opwijk om de twee uur. Opnieuw langs de mooie kerk en dan langs de steenweg op Asse. Stap een geasfalteerde steeg in die mij naar bolle weilanden en akkers leidt. Loop door ontluikend maïs en dan komt het feest waarom ik voor deze tocht koos, het Kravaalbos. Heerlijk flaneren over vlakke paden door het frisse lentegroen. Duikje naar de bebouwing en vervolgen over kasseitjes met weer een ander mooi kerkje op de achtergrond. Nog enkele paden en paadjes te gaan tot centrum Meldert en de tweede rustpost. Ik blijf hier redelijk lang zitten met Claire & Roland. Zal stevig moeten doorstappen voor de bus van 15:12. Heb eerst een lokale lus te goed door de Faluintjes. Dwars een mini valleitje en loop wat huizen tot een voetbal terrein. Heerlijk groen dan met veel weilanden en wilgen. Het parkoers golft zachtjes op en neer. Een hop plantage mag in deze streek ook niet ontbreken, goed zo parkoersbouwer. Ik eindig de lus met wat straten tot de kerk van Meldert.
Sla de laatste rustpost over en moet een lange rechte straat doorworstelen tot .. het Kravaalbos. Is weer genieten van een strook groen die uitmondt bij weilanden in halfopen terrein. Nat gebied met nogal wat wilgen en populieren, waterzuigers bij uitstek. Er steekt plots een felle, frisse wind op, ik hoop het droog te houden want het was tot nog toe een zonnige en zelfs warme dag. Kom terug in Mazenzele aan langs een achterafje met een mix van beukenhaag en meidoorn. Ben veel vroeger aan de finish dan verwacht. Clubmaatjes bevestigen dat zij hetzelfde gevoel hebben, korte kilometers vandaag.
Tijd zat voor een natje en een droogje en hop naar de bus. Busje komt zo, busje komt zo, busje is veel te laat. Ik mis mijn trein in Asse van drie minuten. 57 minuten pauzeren op een zonnig perron dus en gezellige babbel met een mij onbekende dame … over tand implantaten ! Onze wegen scheiden in Bruxelles-Midi want zij woont in Brugge en ik moet uiteraard naar Leuven. Mijn onderrug doet het goed, de tocht en het weer waren behoorlijk. Ben tevreden en reis morgen naar Everbeur voor wat meer kilometers.
01 Mei en gisteren niet gewandeld want te veel werk voor BNLW en Straumann maar vandaag paraat voor een tochtje dicht bij huis. Adeps Pecrot was vorig jaar zwaar maar mooi en dus reis ik er weer heen, nauwelijks een uur ver door-to-door. Korte kilometer stappen vanaf het station tot de startzaal, hoog boven de spoorbaan en Etang de Pecrot. Broodje ham kopen en weg zijn wij. Onder de spoorbaan door middels hemels gedruppel en meteen het groen in. Halfopen terrein in de vallei van de Dijle, immer gerade aus langs heerlijke paden met weelderijk fluitenkruid. Even wat vlonders tot een waterzuivering, la Dyle Romane. Draai weg van het water naar de monumentale hoeve van Florival. Tijdje het spoor volgen en dan La Verte Voie opzoeken kasseitje in het groen. Zachtjes klimmen via een holle bosweg tot een landbouwplateau. Ben hier bekent, de akkers met het kerkje van Bossut als achtergrond. Heerlijk flaneren is het tussen opgroeiende granen en patat, veldleeuweriken zingen hun hoogste lied. We doen het dorp niet aan, alleen zijn rand tussen hoge hagen. Draaien opnieuw de zacht bollende akkers in genietend van prachtige en beboste vergezichten. Ik geniet, dit is wat ik hier wil. Kasseitje nu, niet het eerste vandaag. Schitterende holle en kronkelende weg tot waar ik de kortere afstanden oppik. We lopen een tijdje samen door een gehucht en dan ga ik er weer vandoor langs een kasseitje en verweerde muur. Blijkt een oude tramzate te zijn, zoals wandelaars mij vertellen. Ik geniet van het verblindende licht van bloeiend koolzaad en kruip dan tergend traag door een holle weg in bos een verdieping hoger. De parkoersmeester heeft echt voor ‘soft’ gekozen dit jaar, was 12 maanden geleden effe anders ! Op het bosplateau kom ik uit bij de Walendreef, hou kan je juister Vlaanderen binnen stappen. Heerlijk flaneren door het prille beukengroen van het Meerdaalwoud, deze tocht biedt echt alles ! Duik finaal naar een paar prachtige vijvers en vervolg tot de achterkant van het station Sint-Joris-Weert, noemt hier Weert-Saint-Georges, want een taalgrens moet er wezen. Passeer een prachtige watermolen en zet koers richting Rode langs de meanders van de Dijle. De parkoersmeester is nog niet ‘uitgeklapt’. Hij stuurt ons langs een gracht en vele vlonders door het Grootbroek. Beetje lastig voor een dame met beperkte zicht maar oh zo mooi. Passage langs een hoeve met zeker 100 runderen en riviertjes La Marbaise, ik stap naar het station. Laat de Etang de Pecrot en zijn moerassen al zijn ze nog zo mooi voor wat ze zijn, ben een uur vroeger in Leuven. Heb nog werk voor Straumann NV. Kijk terug op een fantastische tocht, echt alles er op en er aan, in tegenstelling tot Archennes vorige week. Dit was echt genieten !
Vandaag zijn mijn verwachtingen hooggespannen. Twintig minuutjes met de trein en ik ben in Archennes voor een tocht die ik altijd graag stap. En blijkbaar denken veel wandelaars daar zo over, heel wat Vlamingen trouwens. Bots haast letterlijk op Sir Gerard, de wandelridder uit Oostduinkerke op stap met een groep Oost-Vlamingen. De wederzijdse begroeting is zeer hartelijk. Kilometertje tot de drukke startzaal, traditiegetrouw bevolkt met heel wat IJsetrippers. Er staat opnieuw een dertiger op mijn programma. Vrij snel een eerste kasseitje opzoeken bij riviertje Le Train en vervolgen over golvend tarmac tot een drukke baan. Aan de overkant een veldweg tot het clubhouse in Grez, ben drie kilometer onderweg. Lekkere cervelas kopen en ‘vort met de bok’. Langs riviertje Le Pisselet tot een oude verweerde hoeve en dan de golvende akkers in, zo heb ik het hier graag. Bloeiend koolzaad zorgt voor kleur. Een fraaie holle weg stuurt mij nu hoger een bosrijk gebied in. Nog meer gele kleur met schitterende brem. Na een klim volgt uiteraard een afdaling, smal krakkemikkig pad dat mij tot bij vijvers brengt. Een strookje huisjes kijken dan voorbij het kerkhof van Waver en La Dyle Romane bij Basse-Wavre, mijn eerste rust na 11 mooie kilometer.
Ben met deze club nog nooit in Waver geweest en ben dus benieuwd naar wat ze te bieden hebben. Vreemd, loop zowat door alle stille winkelstraten van de stad, langs kerk en gemeentehuis en zet dan koers richting Bierges. Heb honger en permiteer mij en frietje. Stap langs een spoorweg en krijg eindelijk een strookje veld tot de Moulin de Bierges en de Dijle. Even verder een heerlijke klim langs bolle akkers met op de achtergrond het gejoel van de Walibi jeugd. Het is weer uit met de pret en ik mag villa’s kijken tot ik weer in Basse-Wavre uitkom. Deze lus was een enorme teleurstelling. Luc is het met mij eens en ik ventileer mijn ontgoocheling bij de helpers van dienst. Krijg de kans de nieuwe parkoersbouwer aan te spreken. Désolé zegt hij, sorry voor het vele beton, volgend jaar trekken we een andere kant op. Ik hoop het !
Loop nu een eindje in het groen langs de spoorbaan. Luc stoomt mij voorbij. Bij Gastuche gaat het weer bergop in een strookje bos. Volg dan een strook beton die ik ken van een Adeps vorig jaar en kom dus opnieuw in Grez uit. Loop gelijk door en mag langs bolle akkers en een prachtige strook bos naar de golf en de landhuizen van Bercuit. Verslik mij een paar keer in de toch wel minimale markeringen. Vind het vreemd dat ik niet in de buurt van Archennes uitkom. Duik langs een mooi veld en een holle weg naar …. het kerkje van Grez ! Shit wat heb ik fout gedaan. Inderdaad net na de rustpost een splitsing fout gelezen en de lokale lus van de 12 kilometer bewandeld. Het zwerk ziet gitzwart, ook dat nog. Ik dokker over verweerde kasseitjes de laatste restjes naar de kerk van Archennes, krijg een pak water over mij heen en bereik de zaal om zes uur ! Verbaasde wandelaars uit Oudenaarde, waar was jij gebleven ? Ik doe mijn verhaal en krijg van de organisatie zowaar nog een gratis Chimay Blue aangeboden waarvoor mijn dank. Kloddernat naar het station en vang een uiltje in de trein. Wordt net in Leuven wakker en stap rillend naar huis, meteen mijn bed in. Heb een heel raar weekend achter de rug, voel mij vooral mentaal leeg. Beetje perfectionistisch ?
Vandaag vul ik nog eens een zwarte vakje op mijn wandelkaart in. Chris is sceptisch, mijn verwachtingen zijn ook niet echt hooggespannen. Trek naar de taalgrens voor startplaats Enghien/Edingen. Even zoeken naar het verweerde zaaltje, de echte Waalse charme. Ga op pad voor 30 kilometer. Terug naar het station door stille straatjes en dan parallel ‘den ijzeren weg’ in het groen. Opvallend veel maretak in de hoge bomen, lijken wel grote lampen. Kom uit op de Romeinse baan en ben zowaar in het Pajottenland meer bepaald Herne. Na de paardenbloemen vorige week zijn de weides nu versiert met boterbloemen. Langs de kan van de betonwegjes weelderig fluitenkruid. Het is inderdaad beton lopen door een zacht golvend landschap maar toch vind ik dit leuk mede dankzij de mooie vergezichten. Passeer een groot klooster, stap boven de spoorweg door en mag opnieuw een veldweg in met nog steeds enorm veel donkere bollen maretak. De spoorbaan is nooit ver weg, ik kruis hem nog een paar keer en komt bij een wat merkwaardige kerk uit. Rustpost na ruim 10 km in Marcq. Francis P. maakt er de dienst uit, hij is blijkbaar verrast mij hier te ontmoeten. Ik kies voor een streekbiertje en blijf wat langer dan normaal hangen want ook A & C zijn er.
Onze wegen scheiden want zij lopen een andere afstand dan ik. Op mijn korte terugweg naar de start krijg ik wat regen te verwerken. Loop door een valleitje dus terug naar de stad, slechts drie kilometer verder. Wandel dus meteen verder en stap langs achterafjes richting Taefesse, gekke naam. Langs verweerde muren kom ik bij een golfterrein uit. Wordt heerlijk en uitgebreid zwerven in het groen tussen enerzijds de oude muren en de piekfijn getrimde ‘links’. Dit is echt genieten. Ben dus een uurtje later weer in Marcq waar ook Alex W. nu de dienst uitmaakt. Bijpraten uiteraard en weer blijf ik te lang hangen. Alex vertelt me dat de lokale lus nogal verhard is en gezien de tijd besluit ik in te korten. Zet koers terug naar de startzaal, Jacqueline en Luc op afstand volgend. Ben in gedachten verzonken niet echt aandachtig meer. Loop zo maar wat te lummelen, onder meer langs een kerk met oude grafstenen en Cloître Saint-Augustin. Een kastanjelaar toont fier zijn witte kaarsen. Passeer een warenhuis en ga wat inkopen doen. Hierdoor verslik ik mij in het parkoers en in plaats van door een, volgens Luc, prachtig park te lopen stap ik de straatjes van daarstraks terug. Dat zal dan voor volgend jaar zijn want hier kom ik vast terug wandelen, deze tocht heeft mij onverwacht bekoord.
Heb heel wat wandelingen van de twee Loonse clubs meegemaakt maar nu is het echt wel jaren geleden. Vermits ook de Tsjaffeleers dit jaar de handdoek gooien wil ik er toch nog één keer van genieten. Merk het al op de bus vanaf Sint-Truiden, de perelaars zijn al uitgebloeid, appel geeft nog kleur. Wordt een leuke variant. Vanaf het startcollege meteen de steenweg over en richting mini watertoren. Het is al behoorlijk warm zo rond de klok van tienen. Kasseitjes, half verhard en graspaden tussen de fruitbomen door, voor elk wat wils. Mooie holle wegen ook en natuurlijk prachtige vergezichten over het golvende landschap. De natuur laat zich van zijn mooiste kant zien, frisgroen in bomen en struiken, nog steeds kanjers van maretakken en het felle geel van de paardenbloem, massaal aanwezig. Ik geniet ! Blijk een ruime lus rond Borgloon te lopen, duik weer naar het centrum en ga pauzeren in school De Linde. Ben best wel tevreden met dit eerste derde..
Heb eigenlijk geen al te beste benen. De eerste warmte is sinds mijn hartoperatie altijd wel een probleem. Loop loom de bewoning uit langs het restant van een voormalige stroopfabriek, het handelsmerk van Borgloon. Nogal wat tarmac maar dan toch ook onverhard door de vele fruitgaarden. Op en neer en nog een keer, zo zal het de ganse dag zijn. Een slingerend betonbaantje voert mij naar Kuttekoven. Ga dan een fietspad op linea recta voorbij de Rullingenbeek. Trappeke op en over het duin stappen de omgeving overschouwend. Lijkt zo fel op de parkoersen van het naburige Tongeren. Trappeke af en langs een beek genieten van het groen tot vrijwel De Linde. Nog anderhalf uur te gaan. Vertrek na Willy (Mortsel) en zijn dame die het wat kalmer gaan doen qua kilometers.
Ik ga uiteraard voor ‘de volle pot’. Bij de voormalige stroopfabriek een fietspad op in het groen, ellenlang. Blijk langs de Kleine Herk te lopen, is best wel mooi. Stap door een dorp en dan naar Gors-Opleeuw, God beware me. Krijg samen met een Mechelse wandelaar prachtige vergezichten cadeau met de Ambiorix toren van Tongeren en de terrils van het Luikse steenkoolbekken. Bloesems zijn uiteraard nog steeds aanwezig. Loop nog een dorpje binnen en ontwaar voor het eerst zwaluwen in hun gekke vlucht. Ja … de zomer komt er aan ! Pauzeer even op een muurtje rechtover een vierkanthoeve en vervolg over een kasseitje door weilanden dat verlengt in een lange trage klim. Ijswagentje op zo’n kilometer van de finish, ik weersta niet aan de ‘dame noire’. Rustig uitbollen dan en met de bus terug naar Staaien. Zat wat veel beton in de tocht, jammer maar liep in een richting die mij minder bekend is, elk nadeel heb zijn voordeel.
De jonge deernes op de werkplek noemen mij steevast ‘oldtimer’, dus waar kan ik beter gaan wandelen als bij de Old Time Stappers ? Treinreisje van 9 minuten in het gezelschap van Jules (Turnhout) en even lang wandelen naar een ruime en druk beklante startzaal. Heb geen idee wat ik van deze tocht kan verwachten, laat mij verrassen over 32 km parkoers. Booke eten en op pad voor een eerste lus, zal drie keer door de startzaal passeren. In de koude en grijze ochtend wandel ik langs een fraaie dorpskerk en loop linea recta de bebouwing uit. Bij een kapel als glasraam rechtsom de natuur tegemoet. Heerlijke holle wegen dansen door het landschap op en neer. Mollekensberg en Mollekensveld, ik geniet van het mooie onbekende groen. Even huisjes lopen dan langs een dalend kasseitje bij een temperatuur van 3°C. Open veld tenslotte richting spoorbaan en langs achterafjes naar de startlocatie. Leuke opener van iets meer dan 6 km.
Terug naar het glasraam van daarstraks. Open veld nu en dan onder de spoorbaan Leuven – Brussel door. Tijdje tarmac langs een diepliggende beek en dan de weidse akkers in langs de Sint-Jobsweg. De vroege patat steekt in de grond, koolzaad zorgt voor kleur. Achterafjes loodsen ons naar de volgende rustpost in Veltem-Beisem. Ik heb er een lokale lus van 7 km te goed. Stap langs het stemmige kerkje ter ere van Sint-Michiel over een kasseitje nattige natuur tegemoet. Heerlijk flaneren langs de Molenbeek, een schitterend biotoop. Strook open akker dan met bloesems die voor een frêle witte kleur zorgen. Nog maar eens een kasseitje dat overgaat in gras dwars door de akkers, ik geniet steeds meer van deze tocht. Strookje landelijk tarmac tussendoor en dan weer naar het groen. Bosrand wordt echt wild bos met duizenden witte bloempjes als lichtjes in het grijze zwerk. Moet wel opletten voor de hindernissen onderweg, omgewaaide bomen. Bij het verlaten van het bos opnieuw een kasseitje en vervolgens graspaden langs ontluikende populieren. Hé, hé heb er 18 prachtige kilometer opzitten.
Moet nu weer naar de overkant van de spoorweg. Voorbij de gebouwen van Vitalac en dan pittig klimmen langs Roetaard. Duik halfopen gebied in, een variatie van bossen en grasland. Blijkt Bertembos te zijn. Schitterend parkoers en stevig golvend. Een kasseitje dat ik ken van Paradijske zet mij een verdieping lager af. Blijf door het golvend bos lopen tot een manège. Even langs een drukke steenweg en ik duik onder de baan door. Loop een dijkje langs een uitgedroogde beek en ben plots weer bij de start. Heb de tijd voor een drankje en een laatste lokale lus. Zachtjes klimmen langs achterafjes de Ijzerenberg op. Vervolgens door open landschap langs een fietspad en aarden weg, plateau lopen met uitzicht op Gasthuisberg en de torens van Leuven. Bertembos komt opnieuw aan bod. Pittige afdaling in het groen en dan tergend traag klimmen naar de watertoren. We zijn met z’n zessen om adem te happen tijdens een relatief vlakke bosstrook en duiken vervolgens via een hobbelpad terug een verdieping lager. Ben daar niet zo goed in en laat mijn maatjes gaan. Kom weer bij het tunneltje onder de drukke baan uit en loop uit over de dijk langs de droge gracht. Hoog tijd voor de trein van 17:39.
Ben enorm tevreden over mijn Vlaams-Brabantse tweedaagse en zeker de tocht van vandaag. Was een schitterend en pittig parkoers, een prima organisatie ook, kortom een absolute aanrader !
Ik ben tot mijn verbazing de enige wandelaar op bus 335 van Leuven naar Aarschot. De Pinguins hebben de tocht vanuit Gelrode nooit op het niveau van hun andere wandelingen gekregen wat de deelnemers betreft. Er is nochtans geen reden voor want van hieruit kunnen ze prachtige tochten aanbieden. Vanaf de bushalte is het een ruime kilometer stappen tot de startlocatie. Herken de omgeving niet omdat ik voor het eerst achterom de parochiezaal binnen kom. Groetjes aan het Lydie team en moeizaam inschrijven, de barcode van mijn lidkaart is haast onleesbaar geworden. Bammetje eten en op pad voor 30 km. Een eerste keer langs de stemmige dorpskerk, deels opgetrokken uit ijzerzandsteen en dan de Bergstraat haar naam eer laten aandoen. Het eerste aarden pad van de dag voert mij naar de Eikelberg. Eigenlijk een duin in het Hageland. Loop dan ook een hele tijd vlak, hoog en droog, met prachtige vergezichten nog leuker nu er heel wat berk gekapt is. Niveautje zakken en de bushalte van daarnet passeren. Ik stap richting Rotselaar. Gevarieerd parkoers vanaf de spoorbaan. Soms wat villa’s dan weer velden of bossen, beekjes tussendoor. Er staat een staalblauwe hemel maar ‘op’ de wind voelt het fris aan. Kom opnieuw bij de spoorbaan uit en beklim de Hensberg, op en neer. Fruitbomen tonen stilaan hun bloesems en verspreiden subtiel hun zurige geur. Belooft voor volgend weekend in Borgloon. Ik passeer de Moedermeule, een verplicht nummer in Gelrode. Wielrenners doen massaal hun ding in omgekeerde richting. Terug naar de start nu, de eerste, lokale lus zit er op.
De innerlijke mens versterken en weer op pad. Gewoon rechtdoor tot Schaapsvijver en het Kloesebos. De natuur twijfelt er tussen winter en lente. Struikgewas oogt al fris groen, hogere bomen zijn nog in winterse pauze. Ook de heidestrook is nog in rust. Ik passeer een eerste keer een dierenkerkhof en stap vervolgens ‘klimmend’ onder de A2 door. Loop door akkers en kom er Roger en zijn dame tegen. Korte guitige babbel en vort met de bok. Tijdje villa’s kijken, hoog en droog en dan naar Nieuwrode duiken, zowat halven dans. Er staan nu 9,2 km op het menu. Aanvankelijk dwars door akkers en vervolgens op en neer langs holle wegen. Terheideveld, dat is grondgebied Holsbeek, ik stap dan naar Houwaart en weer de steenweg over. Mag kasteeldomein Horst in. Heerlijk flaneren langs dreven tot het eigenlijke kasteel van de Rode Ridder. Vervolgens door het open terrein en de kasseitjes van de Guldendelle. Dwars door de nieuwbouw van Sint-Pieters-Rode dan en dokkeren over kasseitjes naar een kleiner kasteeltje. Vervolgen door een nattige bosstrook tot akkerland waar de boer voor landelijke geuren zorgt. Vanaf de Grote Losting is het huisjes kijken tot de laatste pauze in Nieuwrode.
De laatste loodjes dan. Langs de kerk van Nieuwrode en een werf richting weilanden met een zee van paardenbloemen. Lekker pittig klimmen in een holle weg met begeleiding van wat witte hemelse vlokken. Kom uit bij de lokale voetbal en ga een heel eind parallel de A2 beton lopen van bewoning naar groen. Duiken dan naar Hellegat, onder de A2 door en weer omhoog in het groen. Genieten van prille bloesems en tenslotte over veldwegen de duik naar Gelrode City. Ik zet meteen koers naar de bushalte. Het was weer eens reuzeleuk wandelen bij de Pinguins.
Ik ben op zoek naar wat extra wandelkilometers en Louis en zijn maatjes van de Cracks doen mij in dat opzicht een leuk aanbod, een marathon vanuit Meise liep ik nog nooit. Om zes uur trek ik de huisdeur dicht en reis over Brussel-Noord en Vilvoorde naar de startlocatie, nauwelijks 50 meter van de bushalte. Broodje gehakt, dat gaat er bij een Brusseleir altijd vlotjes in en op pad. De zon vecht met de ochtendlijke nevels als ik over de brug van de A12 stap en aanvankelijk villa’s mag bewonderen. De 43 duikt de velden in bij Groenveld met de basiliek van Grimbergen als mikpunt. Wegenwerken, een kasseitje, we zijn in Grimbergen en volgen een beekje tot de stelplaats van De Lijn. Nog meer kasseien, merkwaardige huizen en dra de kortere afstanden oppikken. Het is behoorlijk druk tijdens de lange trage klim door de akkers naar Beigem. Heb ruim 8 kilometer in de benen en ga weer voor een broodje met in de drukke zaal.
Volg nu een steenweg richting Humbeek. Veldweg dan met het gebulder van Brussels Airport op de achtergrond. Lange rechte paden tot het zeekanaal en dan langs het water tot Verbrande Brug. Simpel maar toch ook wel leuk wandelen. Heb een lus van 10 km te goed. Raymond (cravatte) waarschuwt voor ontbrekende pijlen. Loop de brug over en langs bedrijf Caterpillar richting Eppegem. Mag dan genieten van een groene bosrand en vervolgens de rietkragen van laagstaand water, kilometers lang. Ik vermoed een zijtak van de Zenne, dit is echt haast zomers genieten ! Kasteel Eeltveld is mijn keerpunt, een kasseitje met platanen en dan de akkers in. Maar eerst een korte pauze op een bankje. Leek ik aanvankelijk alleen, plots zijn we met z’n zessen om de terugweg naar Verbrande Brug aan te pakken. Puur beton met af en toe een beekje als afwatering, afstandstraining, mijn collega’s hebben T-shirts van Bornem aan. Nog een strookje kanaal en ik ben in de rustpost waar Katrien plots voor mij staat.
We nemen ruil de tijd om bij te praten, was ook alweer lang geleden. Zij vertrekt finaal haar maatjes achterna, ik besef dat mijn tijd te krap wordt voor de marathon. Zal dus maar de 30 km volgen. Duik de velden in voor een lange rechte lijn langs achterafjes met ontluikende meidoorn. Passeer de Veldkantkapel en een kasteel bij Diegemput om het Lintbos in te stappen. Heerlijk slingerpaadje in het lentegroen met heel wat vrolijk fladderende citroenvlinders en uitzicht op de abdij van Grimbergen. Lange trage klim dan aan de rand van akkers tot de laatste pauze in Beigem. Heb nog een uurtje voor de boeg. Langs de lokale voetbal en een kasseitje de akkers in. Er dreigt onweer. Zachtjes klimmen langs de Hazepoot met een prachtig vergezicht reikend van Verbrande Brug over de basiliek van Grimbergen tot de ‘bollen’ van Brussel, heerlijk. Achterafjes voeren ons terug naar de A12 en het centrum van Meise. Ik heb er zo’n 36 km opzitten en ben echt wel tevreden over deze tocht, er zaten een paar ontdekkingen in. Ben moe, val in bus en trein een paar keer in slaap, maar stap deze keer wel correct in Leuven uit . Weekendje van ongeveer 70 km, ik ben op de goede weg.
Tiental wandelaars op de bus bij Leuven station, bijna allemaal WSP op een paar uitzonderingen na waaronder Jacqueline en uw dienaar. Driekwart uur en we zijn aan de schoolpoort voor de start van ons jaarlijks Tervurens wandelavontuur, traditie moet er zijn. We wandelen vandaag richting Duisburg en Leefdaal, heb het nooit anders geweten. Klim met clubmaatje Nestor door de lokale witte wijk richting oudere villa’s. Steek een tandje bij want wil zo graag 32 km lopen en stap naar het Arboretum. Genieten van hoge bomen en de toeristische dreef. Willy uit Mortsel en z’n vrouwtje zijn ook weer van de partij. Passeer Ghislaine en een kasseitje zet mij terug af in de bebouwing van Tervuren, netjes voorbij de bus van de Lachende Klomp. Eerste pauze na net geen 6 km en dus te vroeg voor mij. Verdiepingke zakken tot een paar vijvers en vervolgens een uitloper van Zonïen in. Langgerekte vijvers volgen en nog meer winters beukenbos. Er heeft een hardlopers wedstrijd plaats met als motto ‘EESTI’, blijken Estlanders te zijn, moet kunnen aan de Brusselse Rand. Loop de bebouwing van Duisburg binnen en vervolg met de Ten Hertswegen, een heerlijke holle weg langs bolle akkers. Even op en neer en pauze in Duisburg met vele bekenden, waaronder de broertjes De Keyser, krollenkop loopt al terug 25 km, ik ben er blij mee.
Na een ruime pauze vanwege de vele babbels terug op pad voor het tweede deel. Immer gerade aus Duisburg uit hoog in het landschap en vervolgens door de akkers randje Vossem. De vroege patat steekt in de grond. Puur beton ja, maar schitterende nevelige vergezichten. Gevederde vrienden zijn mijn gezellen. Doldwaze kievieten, vrolijk zingende leeuweriken, schrille kreten van fazanten. Ben de enige die geen of nauwelijks geluid maak. Brede Weg stuurt mij kilometerslang door het landbouwlandschap zonder ook maar iets of niemand tegen te komen. Finaal daal ik een holle weg af, de Hellenberg tot het centrum van Leefdaal waar ik de rustpost van Pallekeshof oversla.
Loop langs een prachtige kerk dwars door het dorp en draai weg van beton bij ’t Boske. Heerlijk dreefje tot kasteel en kerk en dan het Voerwegje op. Wordt kilometers lang genieten stroomopwaarts het riviertje langs een heerlijk wandelpad. Wat is dit een mooie tocht ! In Vossem moet ik weg van het water, loop door open veld. Na de bebouwing een pracht van een vergezicht en zacht klimmen in het landschap richting Duisburg. Ik neem een pauze bij een bankje. Krijg gezelschap van een Ollandse Stroboer, gezellige babbel. Hij vertrekt weer voor mij. Ik sla de Duisburgse rustpost over en dokker over een kasseitje het open terrein in met wat serres. Passeer een nieuwbouw zone, de achterkant van een golfterrein en een militaire basis. Duik Zoniën in middels een kasseitje en verderop de Isabelladreef. Een holle weg loodst mij naar de kasseitjes van de Wolvenweg en de laatste pauze in centrum Tervuren.
Ik loop gelijk door en kom een dametje tegen die haar mobieltje verloren is. Na drie keer bellen vindt ze hem terug in het struikgewas. Hierdoor mis ik wel een splitsing en herstel. De parkoersmeester speelt nu met de vijvers van Tervuren en de omliggende bossen. Wisselt steeds af tussen paden langs de toeristische plassen en het bos. Heerlijk vind ik dat. Finaal komen we natuurlijk uit bij de muzikale fontein en de eindmeet. Ben moe maar tevreden, dit was één van de mooiste tochten die ik ooit vanuit deze locatie wandelde. Reis met de Antwerpse Ollander terug naar Leuven. Gezellige babbel tot het station.
Konijntje sukkelt weer met de lage rug. We houden krijgsraad en besluiten de 50 km van Gooik maar te vergeten. Vermits Annie voorgelopen heeft kent ze de mooiste stroken en bouwen we een eigengereid parkoers van 27 km. Het is erg druk om 09:00 in Guuk, onder meer omdat er net een bus uit Boezinge aankomt. We gaan op pad. In tegenstelling tot gisteren is het behoorlijk fris en staat er een gure oostenwind. Meteen klimmen de weidse akkers tegemoet. Draaien om het mooie kasteel van Saffelberg en vervolgen onze weg langs menig onverhard achterafje tot de kerk van Lombeek. Volgen dan het Moeliebeekpad, gaan wat klimmen en dalen. Een schuin pad langs een weiland is niet echt mijn ding, ben niet zo’n technische stapper. Bereiken tenslotte de Ninoofse Steenweg. Netjes bij het groene licht oversteken en dan zakken langs de bewoning tot de merkwaardige kerk met groenige bol op de toren. Eerste pauze in Strijtem het is er behoorlijk druk. Annie & Chris hebben hun werk om de vele clubmaatjes te begroeten. Aan helpende handen heeft deze vereniging duidelijk geen tekort.
Terug op pad dan, zoals gezegd eigenwijs want meteen de 50 km 2de maal volgend. Langs het Koetshuis en door een bosje. Mottigen Bever haalt ons in en loopt uiteraard vrij snel door. We lopen hetzelfde fietspad als gisteren , langs het geboortebos tot de Ninoofse Steenweg. De drukke baan over naar links, gisteren was het naar rechts. Gaan klimmen, aanvankelijk tarmacsgewijs en vervolgens een keienpad tot de windmolen van Zeppos. Altijd leuk om dat jeugdsentiment weer te kunnen oprakelen. Zwerven door weidse akkers dan tot het Berchembos. Er zit een verraderlijke afzink in die ik absoluut niet graag loop. Spring dus van boom tot boom, tot jolijt van Chris. Daslook heeft nog geen bloem, bosanemonen en hyacinten komen al wel verspreid piepen. Lekker klimmetje dan over een smal pad tussen beukenhaag en mini beekje richting Neigembos. Paarswit is hier al nadrukkelijker aanwezig, zalig ! Vervolgens de trappen af, goed voor een niveauverschil van 24 meter weet Chris. Mijn links knie vindt het niet leuk en protesteert een poosje. Lopen verder langs een bosrand, het zonnetje boort zich stilaan door het grijze zwerk. Er wacht een stevige opdracht, de Woestijnstraat en zijn prachtige Woestijnkapel. Hé,hé dit is pittig. Chris kraakt, nog steeds een gevolg van zijn ladder incident. Ik stap verrassend vlot tot boven, verbaas mezelf. Door het open land gaat het nu naar Den Haas, een bloeiende afspanning met onder meer een uitgebreide bierkaart. Daar kunnen we niet aan weerstaan, het wordt Chimay Rouge voor Annie, natuurlijk Orval voor Chris en een Quadrupel La Trappe voor mij. Het is alsof er een engeltje op mijn tong plast. Intussen grappen met De Jef, hij kan het ook niet laten mij in de mangel te nemen.
De laatste loodjes dan. Lange rechte pad met heerlijke vergezichten. We zakken langzaam richting centrum Gooik. Net voor de finish worden we nog eens weggestuurd langs watertjes en weilanden. Lopen een strookje van een oude tramzate en passeren daarbij de extra controlepost om de ‘zeurzakken’ te betrappen. Een ideetje dat Chris helemaal niet vreemd is. Strookje vlak tarmac en dan gaat het langs de flank van de Kesterheide. Lekker op en neer door het groene land en dit is de makkelijkste kant. Over de boer zijn erf, een strookje bewoning en dan wacht er ons nog een heerlijk biotoopje, zalig. Dwars over een bolle akker met verdort wintergroen gaat de reis verder. Een laatste strookje vals plat en we duiken langs een plaveizenpad naar de finish. Op 200 meter van de meet haak ik achter zo’n steen en maak onzacht kennis met moeder aarde. Iedereen schrikt maar het is gelukkig zonder erg. Beetje geschaafde knie en verder niets, gelukkig maar. Nagenieten doen we uitgebreid in overvolle zalen. Naast mij zit een dametje uit Beerse met ijszak op de enkel, voet verzwikt maar ze kan er wel op staan. Lijkt wel een ziekenboeg het hoekje van de zaal waar wij zitten. Heidetochten mocht vandaag ruim 2.100 wandelaars begroeten en dit was dik verdient, zegt dat Patrick het gezegd heeft !
Door werken aan het spoor is Giesbaarge slecht bereikbaar deze ochtend en dus pikken mijn maatjes me op aan de achterkant van station Ninove. Zijn zodoende binnen het kwartier in Roosdaal op de Ledeberg. Een parkeerplaats zoeken duurt er even lang en ons opwarmertje is een kuitenbijter van een kilometer of zo. Hebben drie etappes van ongeveer zeven kilometer voor de boeg. Konijntje gaat er meteen vandoor vanuit een druk beklante zaal, de mannen volgen aan een gezapiger tempo. Dalen de heuvel af met uitzicht op de molen van Zeppos aan de overkant van de vallei. Lopen in U-vorm door de vallei, het eerste been een tarmac door de velden, het tweede been een fietspad langs een bosrand, geboortebos. Al beton zegt Chris een beetje misnoegd. De boer zorgt voor de welgekende landelijke geuren en vanaf de Ninoofse steenweg krijgen we eindelijk wat wilgenpaadjes aangeboden. Er volgen weer straten en een kasseibaantje tot de rustpost in het centrum van Roosdaal. Beetje een afknapper deze eerste etappe.
Na het drankje meteen een smal pad achterlangs de mooie kerk. Duiken een vallei in met weilanden en prachtige dorre rietkragen. Heerlijk flaneren door de natte Pamelse meersen, wat een contrast mat daarstraks ! Komen uit in Liedekerke en stappen vrijwel meteen weer de weilanden in. Opnieuw heerlijk wandelen in het groen van de Palitsebeekvallei. Blijkt dat de Heidetochten hier morgen ook hun ding doen maar dan in omgekeerde richting. Kwestie van bij de les te blijven met al die pijlen. Het is intussen wel heerlijk wandelen bij een heus zomers temperatuurtje, puur genieten dus. Wat achterafjes, opnieuw weiland en een paadje langs een beek. Afsluiten doen we met een stevige klim langs een kasseitje tot de overvolle startzaal. Een heuse parel deze tweede etappe.
Terrasje doen en wegwezen voor de afsluiter. Opnieuw de heuvel af en vrij snel wandelen langs akkers en ros gespoten grasland. De heuvel op dan en toch wat huisjes kijken in Borchtlombeek. We zijn verdacht snel opnieuw hoog in het landschap en kunnen genieten van prachtige vergezichten. François heeft nog wat in petto. Duikt een verdieping lager om ons door een bos terug potig op het hoogste niveau te brengen. De eindmeet is in zicht, het is al wat rustiger in de zaal. Was eigenlijk een leuke tocht met drie totaal van signatuur verschillende omlopen. In feite wel een goed idee, al lopen wij natuurlijk liever door de meersen dan de straten. Morgen wacht Guuk. Aperitieven doen we ‘oep den hof’ winderig is het er wel maar toch ook met het nog steeds weldadig zonnetje.
Tot mijn niet geringe verbazing kom ik Jacqueline & Luc tegen in Bruxelles-Midi. Ook zij reizen naar Holleken om een Adeps te bewandelen. Je kan ze ook echt wel overal verwachten ! Pijlen vanaf het perron en Luc meteen in overdrive, hoeft voor mij niet heb de ganse dag voor 20 km. Hollebeekstraat Ferme Holleken, was vorig jaar een parel van een pittige tocht. Dame aan de inschrijving zegt dat er vier verschillende parkoersen zijn, ben benieuwd. Bij volle zon start ik met een eerste kasseitje op en neer richting Linkebeek. Onderaf het centrum langs enkele kapellekes richting Hoek (Rode). Mooie holle weg dan , Brabantse kassei uiteraard en langs weilanden. Opvallend veel maretak in de bomen, schitterend. Laat mij verleiden door een verliefd koppel hand in hand en kom op de 5 km terecht. Domme toch, oude dwaas keer ne kier were ! Het parkoers voert naar Beersel met een uitzicht op ‘altitude 100’ het hoogste punt van Brussel. Duik het groen in langs een beekje en overwin enkele bomen geveld door de storm. Klimmen dan maar weer langs Heesterken en vervolgen over golvend veld. Ik vind het parkoers makkelijker dan vorig jaar. Kasseitje niveautje lager naar Solheide en de 20 km gaat zijn eigen weg duikend naar de Laureinsborre om er weer van weg klimmen.
Is zowat den ‘halven dans’. Heerlijk paadje nu langs de Zevenbronnen tot de gelijknamige vijvers. Ommetje rond de plassen en dan stevig klimmend villa’s bekijken op grondgebied Braine-l’Alleud en Sint-Genesius-Rode. Ben zodoende weer in Alsemberg en pauzeer bij het busstation van de Drie Gapers. In de staminee zitten er twee en ik ben de derde … Zakken in het landschap tot de gerestaureerde papiermolen Herisem en dan langs de Losseweg hoog boven de vallei parallel lopen tot de gigantische kerk van Alsemberg. De twee Gapers lopen er mij voorbij. Ben hier bekend met het parkoers, liep vorig jaar omgekeerd. Leuke klimmende holle weg, een strookje vlak tarmac en eindigen met een leuke bosstrook opnieuw met stormschade. J & C hebben er nog niet genoeg van en wandelen door tot Linkebeek. Ik heb een slechte dag en stap naar station Holleken. Tussen de Midi en Leuven val ik in slaap en wordt wakker …in Bierbeek, eerstvolgende halte Liège Guillemins ! Och ja, reis graag met de trein net als Kim.
Vandaag ben ik te gast bij Wim. In vervlogen tijden stapten wij de lange afstand in Wallonië maar zijn daarna elk onze eigen kortere weg gegaan. Ik stap van de trein in Zedelgem met Lokerse Marcel en zijn wandelmaatje, we reppen ons naar de startlocatie met zo’n tiental wandelaars. Scannen, broodje gehakt en weg wezen, het is al na tienen. Stratenloop in het begin met uiteraard een afdeling van bedrijf New Holland, anders ben je niet in Zedelgem geweest ! Na de industriezone Kemelwegel volgen winterse akkers. Rondom en dwars door woonwijkjes tot de eerste pauze in sportcentrum Groene Meersen na 3,4 km. Ik loop met een dametje gelijk door, weifelend, de bepijling is dun. We slaan er ons doorheen langs een blijkbaar recent afgebrande woning en een ast. Heirwegpad leest ik op een houten bord en we stappen rond een droog liggend moeras tot een steenweg. Ook hier was een pijltje meer welkom geweest. Nog een strook gewone straat en dan het Vloethemveld in. Eindelijk onverhard en genieten van heerlijke dreven. Terug tarmac dan richting Snellegem en door de weilanden. De boer zet gemotoriseerd zijn koebeesten af bij het malse gras. Bij de kerk besef ik de rustpost gemist te hebben maar loop, dankzij mijn Adeps ervaring, gewoon door. Heb hier terreinkennis en stap middels een brug over de snelweg en Varsenare met zijn villa’s tegemoet. Eerste pauze in Het Anker na 14,4 km, moet kunnen.
Bijtanken en L & L volgen, zij op pad voor een thuismatch van 50 km. De Kasteelbossen komen nu aan bod, althans vooral de rand ervan. Enkele beeldjes van het Beisbroek planetenpad en vervolgens de rand van domein Tudor, de E 40 is nooit ver weg. Steek de Torhoutsesteenweg over achter een vlot stappend hups dametje en vervolg door halfopen terrein dat mij onbekend lijkt. Frisgroen lentekleurtje voelt lekker aan. Kom uit in Tillegem en de villa’s van Sint-Michiels. Stap naar een vijver en dan linea recta langs akkers met een typische landelijke lentegeur. Hop weer de steenweg over en pauzeren in de Sint-Andriesabdij van Zevenkerken, mij totaal onbekend. Best aangenaam wandelen sinds Snellegem.
De Kloekskes als gezellen aan tafel, een sappige mengeling van Westvlaams en Aantwaarps, toffe maatjes die 42 lopen vandaag. Pas maar op Patje, binnenkort kan jij ze niet meer volgen !! Nog een strookje groen en dan langs de Keunewegel rondom een vijver. Dwars door het domein OLV Bethanie en weer ‘genieten’ van de boerengeur van daarstraks. Villa’s nu en foutlopen, gebrek aan attentie en dunne bepijling, het moest er van komen. Achterafjes lopen en dan een tarmacje langs een bosrand, de Calverdreef. Gaan slingeren door nog kale akkers, pijlen zijn eens te meer schaars. Ik sla er mij moederziel alleen doorheen tot domein Ter Loo. Strookje groen en dan over een oude zate naar de Groene Meersen. Ik neem meteen de afslag ‘terug’ en kom in industriezone De Arend uiteraard bij New Holland. Even de supermarkt induiken en gewoon uitlopen naar het station. Weet het al jaren, Zedelgem ligt iets te ver van Brugge om er een supertocht van te maken. Heb toch iets nieuws ontdekt in Zevenkerken en dat vind ik leuk.
Het is vandaag weer tijd voor een Adeps wandeling. Rechtstreekse boemeltrein (S noemt dat tegenwoordig) vanuit Leuven naar Braine-le-Comte. Onbekend terrein voor mij en dus nieuwsgierigheid troef. Kilometertje lopen als opwarming door stille, vrij grauwe straten tot de startlocatie. Een héél grote school met basketbal zaal. Geen kaartje deze keer maar een tekst en op pad. Bij de eerste pijl gaat het al mis, meerdere wandelaars waaronder uw dienaar gaan de 5 km op. We herstellen snel en lopen het stadje binnen. Het is zonnig en winderig. Duurt ook een hele poos voor we uit de bebouwing geraken. Bij een oud kerkhof is het zover. Langs zijn verweerde muur duiken we de glooiende akkers in. Snel vliedende beekjes langs weerskanten de tarmacjes, geen veldwegen te bekennen. Klim in schuifjes steeds hoger het landschap in met steeds breder wordende vergezichten. De 20 km gaat er alleen vandoor bij Petit-Roeulx-lez-Braine. Ben op de top van de heuvel en geniet van een magistraal vergezicht nog meer uitgediept door hoge stapelwolken in wit en grijs. Dit is best wel leuk. Wandel nu een hele poos op een winderig plateau. Een duo joggers steekt mij voorbij, verder lijk ik alleen op de wereld. Boerderijen liggen ver uit elkaar en je hoort er zelfs geen hond. Duik een valleitje in en wordt even bekogeld door hemelse witte bolletjes. Ze lijken verdwaalt want het duurt nauwelijks een paar minuten. Opnieuw klimmen dan en een derde wandelaar blijkt heel wat sneller te zijn dan ik. Riviertje in de diepte, zicht op een dorp met dominante en mooie kerk. Ga er naartoe en blijken de Zenne en Steenkerque te zijn. Als ik het goed heb een deelgemeente van Tubize.
Bij een splitsing van straten geen pijlen meer, wat gedaan ? Loop wat heen en weer, vind 20 km Adeps pijlen zonder kleur en dus heel oude exemplaren. Tout droit zegt een loper en weg is hij. Ik besluit de organisatie te bellen. Juist ja ‘tout droit’ en opnieuw La Senne over. Stoor mij al een hele tijd aan de te schaarse aanbreng van pijlen, is denkelijk met de auto gedaan. Voorbij een kapel en weer heel lang klimmen in het open land, tja 100 % tarmac. Op de kim uitzicht over een gemeente en tweetoren kerk, zouden we daar naartoe gaan? Neen dus. Even de chaussée dégradé delen met motards en dan terug moederziel alleen langs de paar huizen van Le Scaubecq. Leeuwerikjes zingen hoog boven de akkers hun mooiste lied, kieviten halen de gekste kapriolen uit om een kraai te verjagen. Krijg nu toch een buitje over me heen, deels opnieuw met hagel. Mag zowaar door een holle weg tot een op de draad versleten boerderij, haantjes en kippetjes waar je niet veel fricassée zal van maken, frêle doch vinnige diertjes. De tijd tikt weg, ik blijf maar heen en weer lopen door de landerijen. Snap hier niets meer van. Duik een dal in na een lopend dametje en klim finaal naar de bebouwing. Nog een paar straten en ik ben na 4 uur wandelen ter aankomst. Loop gelijk door naar het station en heb haast meteen een boemeltje naar Leuven. Weer eens geen succes een Adeps in Henegouwen. Schaars van pijlen voorzien, 100 % tarmac en kilometers die meer op miles leken. Och ja, ben bespaart gebleven van de voorspelde bakken water, een mens kan niet alles willen. Volgend weekend plan ik Zedelgem op zaterdag en Adeps Holleken op zondag. Deze laatste was vorig jaar echt wel zwaar maar magistraal. Tot dan …
Om 9:00 bij de kapper, drie huizen ver en om 09:44 op de trein, mijn favoriet vervoermiddel ondanks de kuren van de NMBS. Vlotte overstap in Hasselt en dan stapvoets door Zonhoven wegens storingen aan de overwegen, we kennen het liedje. WPG zorgt netjes voor een bepijling vanaf het station van Beverlo tot de goed beklante startzaal zo’n 700 meter verder op. Scannen en wegwezen voor twee lussen van een kleine 10 kilometer.
Straten lopen langs onder meer een kerk met ronde beuk (buik). Het duurt mij wat lang alvorens ik de winderige straten kan verlaten. Eindelijk bosrand en vervolgens echt wild bos, genieten ! Waterpartijtjes en tussen duinen door stappen, mooi zo. Bij den halven dans even een strookje stille steenweg en dan onverhard vervolgen door half open terrein met nogal wat berk. Duik opnieuw de bossen in met heerlijke slingerpaadjes voorzien van massaal aanwezige en metershoge hulst. Loop langs een lange rechte straat de eerste lus uit samen met Chris van VOS. Zeer aanvaardbaar dit parkoers.
Sanitaire stop en op pad voor 10B. Weer een strook stratenloop waarbij 10A gekruist wordt. Prachtig intermezzo langs de Grotebeek die net nog onder het bruggetje door kan, hoog water ! Slingerend tarmacje dan naar de volgende bosstrook. Fietspad en nog wat huizen. Vrouw zoekt hond, Chris heeft hem gezien en een boodschap gelaten maar het diertje is nog niet terecht. Ik stoom door het volgende bos in. Loop over van die heerlijke smalle paadjes door een gevarieerd isotoop van loof en spar. Felgroen mos zorgt hier voor de vrolijke noot. Anders dan vanochtend heel wat bomen die vorig weekend de zondagsrust letterlijk namen en … blijven liggen zijn ! De wandeling wordt een lange ‘steeple chase’. Stilaan kom ik terug in de menselijke aanwezigheid. Even op de klok kijken, ik heb 9 minuten voor 700 meter tot de trein, gas geven dus. Treintje komt zo, treintje komt laat …wegens werken aan het spoor is de dienstregeling gewijzigd, heb halfuurtje pauze op het desolate perron van Beverlo maar haal vlot mijn verbinding naar Leuven. Avontuurlijk …
Net als gisteren geld plan B vandaag. De trein naar Aalst heeft 30 minuten vertraging wegens ‘voertuig op het spoor te Ezemaal’ en ik red het dus niet tot de Euraudax in Aalst. Gelukkig is er internet en kan ik gelijktijdig naar Pellenberg met De Lijn. Ben trouwens niet alleen, een klein groepje wandelaars loopt in het dorp naar de nog stille startlocatie. Inschrijven en wegwezen, aanvankelijk voor een lokale lus. Hoog in het landschap de Lastberg af en een eerste bosstrookje in met vlonders. Maretakken alom bij de bomen rondom het ziekenhuis en een eerste bui over onze ‘verdoemenis’. Er lopen nogal wat mensen fout bij het park ook rondom het kasteel en ik doe daar mijn voordeel bij. Had de lage pijl ook niet gezien. Het Koebos nu, vettige paden door een parkachtige omgeving, schaatsen. Ik kan niet goed mee met de groep, kuiten zitten nog van Tubize gisteren in de spieren. Ik ploeter mij door het groen en zet vervolgens mistroostig door het open land, copieus begoten met hemelvocht. Maar zie, na regen komt zonneschijn en ik kan vrolijk de gladde Sollenberg beklimmen, al is ie dan behoorlijk vettig door de modder. Uitbollen wat de eerste etappe betreft nu over tarmacjes langs het Herendaelhof tot de startlocatie. Ik beslis gewoon door te lopen, gewoonte van Adeps. Stukje steenweg en dan bij een metershoge haag het veld in bij geel gespoten gras. Volgende schaatsbaan tot een bosrand. Het waait intussen stevig. Zakken middels een kasseitje en vervolgens een stratenloop naar Linden. De Bovenstraat doet mij stevig op mijn adem trappen. Vanaf de watertoren terug door het geploeter naar de basis en de rust in Linden, zowat halven dans en met vele Ijsetrippers, Ghislaine op kop.
Neem een langere pauze dan gewoonlijk en trek mij opnieuw op gang voor de lokale lus. Langs wijnranken stilletjes de bosrijke heuvel op. Keer merkwaardig op mijn stappen terug en een steenweg over. Ander deel van het Lindenbos dan wat ik ken. Stilletjes klimmen en langs vlonders lopen, toch wel hoog in het landschap. Het parkoers wordt pittig. Op en neer door holle wegen, diep ingesneden. Stormschade ook waar een klimop omvallende boom er bij ligt en een stroomkabel heeft mee naar beneden getrokken. Zonder verdere schade lijkt het mij en ik kan gerust doorlopen. Kom in een open vlakte uit met prachtige vroege bloempjes van kerselaars en struikgewas. Loop langs akkers, beek en fietspad tot de abdij van Vlierbeek, heel leuke en verassende omzwerving. Fietspaden dan door het open en gelukkig Leuvens droge land tot een bosstrook bereikt wordt. De bossen van kasteelhoeve de Beauffort en weet de rust nabij, gewoon de steenweg aflopen tot de merkwaardige kerk.
Wordt er ontvangen door Patrick & Linda uit Halen. Krop in de keel , tranen in de ogen, Patje is aan het genezen van de vreselijke ziekte, ze zijn allebei FORMIDABLE. Ben zo blij hen te ontmoeten en ze lopen warempel de 30 km ! Zij vertrekken op de lokale lus en dan ontstaat er onrust in de zaal. De brandweer is stroken van het parkoers aan het afsluiten wegens stormweer. Ik beslis het parkoers te verlaten en naar Kessel-Lo en Leuven te lopen langs de steenweg. Kom zodoende P & L opnieuw tegen want wandel langs de abdij van Vlierbeek. Kan hen nog een stevige knuffel geven, hebben ze wel verdiend. Richting station nu waar vrijwel alle treinen zijn afgeschaft wegens het noodweer. Bedenk bij mezelf, alle nadeel heb zijn voordeel , ben heel vroeg thuis.
Gisteren de verkenning van onze eerste tocht 2019 gelopen vanuit Ottenburg. Wilfried heeft er werk van gemaakt en leuke nieuwe stroken toegevoegd waar zeker de 8 & 25 km hun profijt gaan mee doen. Ik heb alvast genoten. Plan A voor vandaag was een Euraudax in Lommel maar werken aan het spoor vanwege Infrabel hebben daar een stokje voor gestoken. De marathon van Tubize dan maar, op uithouding trainen in plaats van snelheid. We stappen met drie Vlamingen van de trein, waarvan twee een plannetje Google Maps mee hebben. De derde blijkt een ex-Ijsetripper te zijn maar ik vergeet zijn naam te vragen. Onze wegen gaan uiteen, we lopen verschillende afstanden.
Langs le stade Leburton volg ik een leuk riviertje. Het zwerk is grijs maar de treurwilgen vertonen al het eerste groen en vinkjes geven van katoen. Lijk geen goede benen te hebben vandaag, wordt ‘op slecht karakter’. Passeer de vijvers van Coeurcq en stap onder het spoor door voor een tarmac retourtje. Bij de lokale ‘balle pelote’ meteen een potige helling, ik kreun. Zakken door een akker dan tot een sociale woonwijk waarbij een dametje mij terug roept, ben te ver op een steenweg. Klimmen dan opnieuw langs ‘naakte’ platanen tot de eerste pauze, cafeetje na een uurtje toch wel tempo maken. Langs dezelfde woondozen van daarnet en dan een strookje steenweg. Dalen vervolgens in het weidse landschap langs akkers en woningen tot een strookje ‘wild’, het geurt er heerlijk naar daslook. Een brug loodst mij over een kanaal bij Oisquercq en dan volgt weer een potige tarmac klim. What goes up must come down, en ik zak naar Clabecq langs de steenweg die het Dutroux-paleis herbergt. Pijlen vind ik nog nauwelijks loop maar gewoon door tot het dorpscentrum en kan daar de volgende café rust vinden. Zwak deze tweede etappe.
Er komt nog heel wat steenweg aan te pas in de vallei van de Hain al probeert de parkoersbouwer groene extraatjes toe te voegen. Na de zoveelste pittige klim eindelijk bos en weiland. Ik loop samen met drie Luikenaars op een deel van het Adeps parkoers van morgen. Maretak is weelderig aanwezig. Wandel naar Braine-le-Chateau, inderdaad met zicht op kerk en kasteel tot de volgende rustpost, waar ik clubmaatje Ghislaine ontmoet. De tijd tikt weg, ik pauzeer er niet. Maak mijn tweede fout van de dag en dus ‘kier ne kier weere’. Volg de steenweg naar het dorpscentrum en de -kerk. Wat achterafjes en dan stevig klimmen tot een kerkhof. Draai om de muren heen met een prachtig uitzicht over de streek en daal dan een verdieping lager over een kasseitje. Straten en ‘sentiers’ wisselen nu voortdurend af, op en neer en nog een keer. Verdomd pittig ! Bij een hoek van 270° maak ik mijn derde fout van de dag, ben niet bij de les. Hoog in het landschap loop ik nu langs bosrand en akkers. Het zonnetje komt stilaan het grijze zwerk verblijden. Mag zakken naar Wauthier-Braine waar het even zoeken is naar de rustpost op het kerkplein. Vreemd, de Luikenaars die voor mij liepen komen een kwartier na mij aan. Het is wat met die bepijling vandaag, veel te ver uit elkaar en daardoor voor verwarring zorgend.
Ben nu over de helft en vertrek bij een stormwind langs een diepe ‘zoenk’ in een bosje, ik mag klimmen. Ga een lange lus lopen rondom een afvalberg waaruit gas wordt gewonnen. Wat paardenweiden en een brug over een autostrade, ga weer de combinatie van paden en straten op. Zit hoog in het landschap en zak dus door een villawijk naar de vallei van de Hain. Linea recta door de akkers nu voorbij de Seigneurie Deschamps en zijn hoeve met donjon. Prachtig ! Loop midden een mini carnavalstoet de voorlaatste rust binnen, mijn Luikenaars zijn nog maar eens fout en ik begrijp ze. Die bepijling hé ! Er komt een man binnen die een rondje gelopen heeft, discussie op zijn Waals. Ik knoop de commentaren in mijn oren, ben een slimme ezel.
Op pad dus, de volgende tarmac helling op en dan genieten van de Sentier des Fiefs in het groen. Kom op het beruchte punt uit en … loop perfect in de juiste richting ! Klimmen maar weer langs grasland en een kasseitje. Hoge bomen vangen veel wind en ik dus ook. Mag een eindje vlak lopen en daar ben ik niet boos om. De veldweg wordt holle weg, wordt golvende weg. De Luikenaars zitten mij weer op de hielen. Passeren een paar keer anti-tank restanten van 1939, die Koningshooikt met Wavre verbonden. Klimmen in een bosje, hoog in het landschap tot een oude hoeve en rusten bij Sint-Veroon. Nog een uurtje stappen voor de boeg.
Duik het Lembeekbos in met paasbloemen in de bloei, één van de mooiste stroken van het parkoers. Loop vervolgens langs weilanden en een diep ingesneden beek richting Clabecq. Nog wat achterafjes en hupsakee het kanaal over. Passeer de ter ziele gegane Forges en riviertje la Sennette. Ken hier de weg, loop niet terug naar koning voetbal maar naar zijn maatje ‘den ijzeren weg’. Dit was niet echt de leukste tocht van het jaar. Veel te dun gepijld, veel beton en toch behoorlijk potig. Ander en beter dus.
Het begint te regenen als wij op weg zijn naar Aarschot. Het is triestig weer als wij uit de auto stappen. Mijn maatjes beslissen er een summier tochtje van te maken. Het weerbericht sprak vanochtend over opklaringen na de noen en dus volhard ik in de planning, ga voor de marathon. Annie en Chris zijn voor mij weg, ik babbel nog wat na met kennissen uit Herentals. Vertrek in een miezerig weertje langs de Demer en duik dan prachtige Demerbroeken in. Mmm, denk niet dat ik dit strookje al ooit stapte. Drukke steenweg oversteken en dan stilaan klimmen in het glooiende landschap. Tarmacjes en onverhard lossen elkaar af. Opnieuw de steenweg over en door open veld richting Rillaar, gemarkeerd door zijn imposante kerk. Ben ruim een uur onderweg. Stop even bij A & C en loop door. Weer een waterpartijtje over en dan klimmen de Konijnenberg op. Hijgend genieten boven op het duin en dan richting Achter Schoonhoven tot het stemmige kerkje van Langdorp. Ben 11 kilometer ver en het loopt lekker. Beslis dan ook door te gaan zonder pauze. De Adeps training werpt zijn vruchten af. Stap de Demervallei in zonder de rivier te zien, strookje glad in het begin. Blijf in Achter Schoonhoven en de Binneweg kilometers lang gewoon rechtdoor lopen over onverhard langs wei- en hooilanden. Zodra de 20 km mij verlaat ben ik moederziel alleen. Het hemelse nat verdwijnt stilaan en ik loop te genieten met als enige compagnons enkele paarden in hun wei. Richting Testelt gaat de reis al ken ik deze strook eigenlijk niet. Finaal moet ik de spoorweg Aaarschot – Diest over en stap de bossen van Wolfsdonk in. Spar en rosse varens voeren er de boventoon. Klassiek nogal wat straten om onder de kerktoren van Wolfsdonk te pauzeren ‘chez Roger’. Kom er clubmaatje Chantal tegen, ook op de 42 km.
Al was het al een tijdje droog, als ik aan mijn retour begin wordt ik terug enkele minuutjes begoten. Het duurt een tijdje voor ik uit de behuizing ben, inclusief heen-en-weertje t.o.v. daarstraks. Sparrenbos dan met een kleurrijke ondergroei van mossen. Berk en heide zijn het zanderige vervolg rond de lokale windmolen. Ik stoom door naar den IJzeren Weg en loop er een tijdje parallel me. Het valt mij intussen op hoe lief de Pinguïns voor hun gasten zijn vandaag, er zitten nauwelijks hellingen in het parkoers. Nu komt er een pittige vanaf de Witte Weg. Ik sleur mij slingerend naar boven en blaas uit op een lange strook spar plateau. Finaal terug zakken naar de rustpost van Langdorp, heb nog ruim 14 km voor de boeg en loop noch steeds lekker.
Beetje verwarrend deze terugweg met vele splitsingen. Nochtans, als je netjes de parkoersbouwer volgt is er geen probleem. Maar een wandelaar kan zo verdomd betweterig en ijdel zijn, ik ken hier de weg ! Samen met een tweede wandelaar bereiken we veilig de Demer. Hé, weer een strook die ik zelden bewandelde. Onder een winderige natuur slinger ik heerlijk stroomopwaarts de rivier, genietend ! Bij de Hompelstraat de akkers in en even klimmen langs de Helleweg, duik naar de volgende vallei met de kerk van Rillaar als baken. De Kerkvoetweg stuurt ons de beemden in tot de rustpost. Ik stuur een mailtje naar Chris, tof tochie !
Groeten aan Erwin en Frans en op pad voor het laatste uurtje, ik verwacht vuurwerk. Langs de mooie lokale kerk en dan de Molenstraat op, zachtjes klimmen. Tot mijn verrassing vervolgens onverhard en vlak, wat zijn de Pinguïns braaf vandaag. Zachtjes klimmen dan langs weilanden tot een sparrenbos. Zit plots hoog in het landschap bij Leiberg. Stevig dalen door het statige bos met nog één geniepige knik om in Aarschot stad uit te komen. Ik volg nog even in dalende lijn maar loop niet terug naar Bekaf. Zet koers naar het Begijnhof en station, scheelt ‘em gauw een halfuur tot een uur eerder in Leuven. BNLW wacht op mij ! Ben heel tevreden over deze alternatieve tocht wegens het wegvallen van de rustpost in Everbeur. De nieuwe combinatie Aarschot – Rillaar – Langdorp – Wolfsdonk bood nieuwe stroken parkoers die zelden bewandeld worden. De afwezigen hadden ongelijk vandaag.
We spreken af om op de noen in Giesbaarge. Chris moet in de namiddag werken en Annieken en ik gaan een toertje wandelen in Borsbeke. Niet evident om daar te geraken want De Koers heeft voorrang. Om 13:00 steken we van wal voor zo’n 23 km. Gaan eerst de grote lus lopen en houden de lokale 6 km als reserve afhankelijk van hoe Chris het er van af brengt met zijn opdracht. We stappen samen de spoorweg over bij station Herzele en gaan de heuvel op naar Ressegem. Duiken dan de akkers in met kieviten in dolle scheervluchten, de eersten die ik zie dit jaar. Konijntje dribbelt stilaan van mij weg, logisch toch. Ik hou ze een tijdje in het vizier tot wat straten en ben ze dan plots kwijt. Loop opnieuw akkers in en daal vervolgens huisjes kijken, geen Anny meer te zien ! Ik passeer een bosje, zie wandelaars van links aansluiten, hier klopt iets niet. Na een uur stappen belt mijn maatje mij op, waar ik blijf ? Ik begin te begrijpen dat ik niet op weg ben naar rustpost Aaigem maar naar de startzaal ! We spreken af dat elk zijn eigen ding doet. Ik baal als een stekker ! Later zal blijken dat ik een heen-en-terug fout gelezen heb.
Drankje in de startzaal en ik vertrek voor de lokale lus van ruim 6 km. Klimmetje langs de lokale voetbalhelden en dan de akkers in met mooie vergezichten. Drentel over en weer langs velden en bosjes. Vind een doorsteek die mij toelaat een drietal kilometer twee keer te lopen, inclusief een klimmende holle weg in het Rot van Sint-Lievens-Houtem. Bij het beeld van De Romein koers ik dan naar de straten van Borsbeke met merkwaardige verkeersremmers : een boompje, een haag en … en zitbankje ! Gekker kan je het niet bedenken !
Ik wacht op mijn maatjes in de startzaal en pik er clubmaatjes Christine & Noël op, is altijd dollen. Was eigenlijk een stevige baaldag, maar met toch ook een paar positieve nootjes. Chris is als een handige Harry door Ninove geflitst en is netjes rond 17:00 in de startzaal. Ik passer mijn avond in Giesbaarge en dezer dagen mag de Geuteling er niet ontbreken, stevige kost geserveerd als dessert door onze cheffin.
Ik heb deze week getwijfeld, Raymond en Jeroen meteen achter elkaar, kan ik dat wel aan. Ben zo makkelijk door de opdracht van Raymond geraakt dat ik zaterdagavond overtuigd ben, ik ga naar Jeroen. De treinuren zijn wat ongelukkig, samen met Nadia en een man uit Mons zijn we een uur te vroeg in startlocatie De Dam, een prachtige fitness & cafetaria van recente signatuur. Polleken en Jeroen verwelkomen ons hartelijk. Ik lees op mijn gemakje de gazet. Zie tot mijn verbazing Diane & Rudy, Chantal en wandelmaatje uit Bornem binnen drippelen. Verder veel volk dat er gisteren ook bij was natuurlijk. Gaan met 60 wandelaars op pad. Het tempo is netjes en gelijkmatig. Wat huisjes kijken tot een drukke steenweg en dan … de meersen in. Hagemeersen lees ik op een bord. Tarmacje tussen hoge rietkragen door, moerassig gebied. Nestel mij in het midden van de groep, lekker in de cadans al zit er geen extra versnelling in de benen. We zwerven richting E17 en grondgebied Zele. Strookje akkers en weilanden en dan weer de meersen in nu Durme genoemd, rivier waaraan deze tocht opgedragen wordt zo blijkt. Is een verdomd mooi en zonnig landschap over nu grotendeels onverhard. Ik doe hier en daar een ‘klappeke’, loop meestal toch op mijn eentje te genieten. Uiteindelijk gaan we weg van het water en dwarsen hooiland. Passeren een mooie Sint-Jozefkapel met houten beeld en stappen naar gehucht Sint-Anna Waasmunster en zijn prachtige witgekalkte kapel. De rustpost na 11 km bestaat uit twee kleine volkscafeetjes. Ik posteer mij in mijn eentje op een heerlijk zonnig terrasje.
Na de pauze gaat het feest gewoon door. Strookje steenweg om weer bij de Durme te geraken en hupsakee de grasdijken op. Laag water overigens, de Schelde-getijden komen tot hier. Brede rietkragen dus en vettig aangeslibde oevers , pareltjes in het stralende zonlicht. We stappen vervolgens langs enkele plassen waarvan een medewandelaar weet dat ze ontstaan zijn door zandwinningen voor de aanleg van de E17. Bij de grootste hebben we onze tweede pauze, een wagenrust met koekje. De laatste etappe voert ons tussen de waters door en vervolgens langs nog winterse populieren mee met de Durme naar Lokeren centrum. We delen de paden met vele fietsers en wandelaars maar dat verloopt hoffelijk. Euraudaxers zijn attent bij zulke situaties. Merken in de meersen de eerste ooievaar van het jaar op, foeragerend op natte grond. Stappen vervolgens langs het statige marktplein van Lokeren met meerdere mooie gebouwen en stoppen nog eens één kilometer voor de finish. Tijd voor een borrelke en de uitreiking van meerdere schelpen. In de sporthal heb ik nog de tijd voor een Omer en reis met Nadia terug naar Brussel, al val ik onderweg in slaap. Bedankt André, Jeroen en het hele team voor deze prachtige wandeltocht, een raszuivere promotie voor het Euraudax stappen.
