Gisteren de verkenning van onze eerste tocht 2019 gelopen vanuit Ottenburg. Wilfried heeft er werk van gemaakt en leuke nieuwe stroken toegevoegd waar zeker de 8 & 25 km hun profijt gaan mee doen. Ik heb alvast genoten. Plan A voor vandaag was een Euraudax in Lommel maar werken aan het spoor vanwege Infrabel hebben daar een stokje voor gestoken. De marathon van Tubize dan maar, op uithouding trainen in plaats van snelheid. We stappen met drie Vlamingen van de trein, waarvan twee een plannetje Google Maps mee hebben. De derde blijkt een ex-Ijsetripper te zijn maar ik vergeet zijn naam te vragen. Onze wegen gaan uiteen, we lopen verschillende afstanden.

Langs le stade Leburton volg ik een leuk riviertje. Het zwerk is grijs maar de treurwilgen vertonen al het eerste groen en vinkjes geven van katoen. Lijk geen goede benen te hebben vandaag, wordt ‘op slecht karakter’. Passeer de vijvers van Coeurcq en stap onder het spoor door voor een tarmac retourtje. Bij de lokale ‘balle pelote’ meteen een potige helling, ik kreun. Zakken door een akker dan tot een sociale woonwijk waarbij een dametje mij terug roept, ben te ver op een steenweg. Klimmen dan opnieuw langs ‘naakte’ platanen tot de eerste pauze, cafeetje na een uurtje toch wel tempo maken. Langs dezelfde woondozen van daarnet en dan een strookje steenweg. Dalen vervolgens in het weidse landschap langs akkers en woningen tot een strookje ‘wild’, het geurt er heerlijk naar daslook. Een brug loodst mij over een kanaal bij Oisquercq en dan volgt weer een potige tarmac klim. What goes up must come down, en ik zak naar Clabecq langs de steenweg die het Dutroux-paleis herbergt. Pijlen vind ik nog nauwelijks loop maar gewoon door tot het dorpscentrum en kan daar de volgende café rust vinden. Zwak deze tweede etappe.

Er komt nog heel wat steenweg aan te pas in de vallei van de Hain al probeert de parkoersbouwer groene extraatjes toe te voegen. Na de zoveelste pittige klim eindelijk bos en weiland. Ik loop samen met drie Luikenaars op een deel van het Adeps parkoers van morgen. Maretak is weelderig aanwezig. Wandel naar Braine-le-Chateau, inderdaad met zicht op kerk en kasteel tot de volgende rustpost, waar ik clubmaatje Ghislaine ontmoet. De tijd tikt weg, ik pauzeer er niet. Maak mijn tweede fout van de dag en dus ‘kier ne kier weere’. Volg de steenweg naar het dorpscentrum en de -kerk. Wat achterafjes en dan stevig klimmen tot een kerkhof. Draai om de muren heen met een prachtig uitzicht over de streek en daal dan een verdieping lager over een kasseitje. Straten en ‘sentiers’ wisselen nu voortdurend af, op en neer en nog een keer. Verdomd pittig ! Bij een hoek van 270° maak ik mijn derde fout van de dag, ben niet bij de les. Hoog in het landschap loop ik nu langs bosrand en akkers. Het zonnetje komt stilaan het grijze zwerk verblijden.  Mag zakken naar Wauthier-Braine waar het even zoeken is naar de rustpost op het kerkplein. Vreemd, de Luikenaars die voor mij liepen komen een kwartier na mij aan. Het is wat met die bepijling vandaag, veel te ver uit elkaar en daardoor voor verwarring zorgend.

Ben nu over de helft en vertrek bij een stormwind langs een diepe ‘zoenk’ in een bosje, ik mag klimmen. Ga een lange lus lopen rondom een afvalberg waaruit gas wordt gewonnen. Wat paardenweiden en een brug over een autostrade, ga weer de combinatie van paden en straten op. Zit hoog in het landschap en zak dus door een villawijk naar de vallei van de Hain. Linea recta door de akkers nu voorbij de Seigneurie Deschamps en zijn hoeve met donjon. Prachtig ! Loop midden een mini carnavalstoet de voorlaatste rust binnen, mijn Luikenaars zijn nog maar eens fout en ik begrijp ze. Die bepijling hé ! Er komt een man binnen die een rondje gelopen heeft, discussie op zijn Waals. Ik knoop de commentaren in mijn oren, ben een slimme ezel.

Op pad dus, de volgende tarmac helling op en dan genieten van de Sentier des Fiefs in het groen. Kom op het beruchte punt uit en … loop perfect in de juiste richting ! Klimmen maar weer langs grasland en een kasseitje. Hoge bomen vangen veel wind en ik dus ook. Mag een eindje vlak lopen en daar ben ik niet boos om. De veldweg wordt holle weg, wordt golvende weg. De Luikenaars zitten mij weer op de hielen. Passeren een paar keer anti-tank restanten van 1939, die Koningshooikt met Wavre verbonden. Klimmen in een bosje, hoog in het landschap tot een oude hoeve en rusten bij Sint-Veroon. Nog een uurtje stappen voor de boeg.

Duik het Lembeekbos in met paasbloemen in de bloei, één van de mooiste stroken van het parkoers. Loop vervolgens langs weilanden en een diep ingesneden beek richting Clabecq. Nog wat achterafjes en hupsakee het kanaal over. Passeer de ter ziele gegane Forges en riviertje la Sennette. Ken hier de weg, loop niet terug naar koning voetbal maar naar zijn maatje ‘den ijzeren weg’. Dit was niet echt de leukste tocht van het jaar. Veel te dun gepijld, veel beton en toch behoorlijk potig. Ander en beter dus.    

FOTOREEKS