Ik heb deze week getwijfeld, Raymond en Jeroen meteen achter elkaar, kan ik dat wel aan. Ben zo makkelijk door de opdracht van Raymond geraakt dat ik zaterdagavond overtuigd ben, ik ga naar Jeroen. De treinuren zijn wat ongelukkig, samen met Nadia en een man uit Mons zijn we een uur te vroeg in startlocatie De Dam, een prachtige fitness & cafetaria van recente signatuur. Polleken en Jeroen verwelkomen ons hartelijk. Ik lees op mijn gemakje de gazet. Zie tot mijn verbazing Diane & Rudy, Chantal en wandelmaatje uit Bornem binnen drippelen. Verder veel volk dat er gisteren ook bij was natuurlijk. Gaan met 60 wandelaars op pad. Het tempo is netjes en gelijkmatig. Wat huisjes kijken tot een drukke steenweg en dan … de meersen in. Hagemeersen lees ik op een bord. Tarmacje tussen hoge rietkragen door, moerassig gebied. Nestel mij in het midden van de groep, lekker in de cadans al zit er geen extra versnelling in de benen. We zwerven richting E17 en grondgebied Zele. Strookje akkers en weilanden en dan weer de meersen in nu Durme genoemd, rivier waaraan deze tocht opgedragen wordt zo blijkt. Is een verdomd mooi en zonnig landschap over nu grotendeels onverhard. Ik doe hier en daar een ‘klappeke’, loop meestal toch op mijn eentje te genieten. Uiteindelijk gaan we weg van het water en dwarsen hooiland. Passeren een mooie Sint-Jozefkapel met houten beeld en stappen naar gehucht Sint-Anna Waasmunster en zijn prachtige witgekalkte kapel. De rustpost na 11 km bestaat uit twee kleine volkscafeetjes. Ik posteer mij in mijn eentje op een heerlijk zonnig terrasje.

Na de pauze gaat het feest gewoon door. Strookje steenweg om weer bij de Durme te geraken en hupsakee de grasdijken op. Laag water overigens, de Schelde-getijden komen tot hier. Brede rietkragen dus en vettig aangeslibde oevers , pareltjes in het stralende zonlicht. We stappen vervolgens langs enkele plassen waarvan een medewandelaar weet dat ze ontstaan zijn door zandwinningen voor de aanleg van de E17. Bij de grootste hebben we onze tweede pauze, een wagenrust met koekje. De laatste etappe voert ons tussen de waters  door en vervolgens langs nog winterse populieren mee met de Durme naar Lokeren centrum. We delen de paden met vele fietsers en wandelaars maar dat verloopt hoffelijk. Euraudaxers zijn attent bij zulke situaties. Merken in de meersen de eerste ooievaar van het jaar op, foeragerend op natte grond. Stappen vervolgens langs het statige marktplein van Lokeren met meerdere mooie gebouwen en stoppen nog eens één kilometer voor de finish. Tijd voor een borrelke en de uitreiking van meerdere schelpen. In de sporthal heb ik nog de tijd voor een Omer en reis met Nadia terug naar Brussel, al val ik onderweg in slaap. Bedankt André, Jeroen en het hele team voor deze prachtige wandeltocht, een raszuivere promotie voor het Euraudax stappen.

FOTOREEKS