Ondanks de waarschuwingen van Anny ga ik er van uit dat dit de makkelijkste dag wordt. Starten doen we van op een weide buiten het dorp. Even een knikje naar de Ourthe en dan rustig klimmen naar het groen. Vanaf het hoogste punt in het bos loop ik een eindje met voorzitter Jef mee. Ze zijn een ietsje te snel voor mij en ik pik mijn eigen tempo op. Door weilanden en een keienpad naar de ‘scannage’ en de langere afstanden gaan er vandoor. De tweede helling van de dag is eigenlijk een makkie, meer vals plat dan wat anders. Het is wel opletten geblazen met de vele boomwortels die evenveel hindernissen vormen. Merkwaardig, ik loop hier zowat alleen. Heeft de hitte van de afgelopen twee dagen dan zoveel slachtoffers gemaakt ? Geniet van de vele varens en vooral het prachtige vingerhoedskruid dat massaal aanwezig is. Loop vervolgens opnieuw in de open ruimte met prachtige vergezichten. Stille dorpjes ook en de vele runderen met stoere stieren en nieuwsgierige kalfjes. Her en der merk ik aanduidingen van een Compostella route. Bij het kerkje van Moircy steek ik een baan over en mag nog eens stevig klimmen door de velden, genietend van de fraaie omgeving. Drankpost bij de top, ik had niet anders verwacht. Loop nu langs hooiland en de rand van het bos. Kom Thierry tegen die aan het foerageren is. Rustig parkoers nu overigens om stilaan het bos in te trekken. Waden door het hoge gras naar de volgende open strook en opnieuw het thema van deze vierdaagse ‘ des kajoes’.  Toch wel vervelend die rollende dingen onder je voetzolen. Het is toch weer behoorlijk warm en de wind is op rantsoen. Wandel parallel een groene vallei naar het volgende dorp, Tillet. Daar hebben onze gastheren de centrale rust neergezet. Pauzeren bij Jef, genieten van een militaire worst en vrolijke vrienden begroeten waaronder Colette en Hugo. Anny & Chris hebben ook deze eerste lus gelopen maar gaan dan naar de 24 km.

Ik stoom dus opnieuw door richting 34 km want zo lang is onze tocht vandaag. In schuifjes de heuvel op, een pittige hoor ! Krijgen met z’n allen een prachtig vergezicht cadeau met moderne windmolens op de achtergrond. Gaan weg van de andere afstanden voor een grote rechthoek door het open landschap. Drie zijden lopen we, de twee lange en tussenin de korte in de omgeving van Magery. Zachtjes golvende paden met onder meer wat meidoorn in de berm. Het is er rustig wandelen. Plots een pittige korte klim om in Houmont te geraken. Hé, hé het frisse water onder de moderne kerktoren is meer dan welkom. Loop ik goed, echt super ben ik hier nog niet geweest. Ik hou het dus bij een rustig tempo en ga weer de velden en de weidse vergezichten tegemoet. Loop nu echt tussen de windmolens door. De zon brand, na zo’n 22km grijp ik naar mijn klassiek recept, cola en zijn snelle suikers. Passeer een merkwaardig monumentaal kruisbeeld en duik naar een dorp. Nog 8 km zeggen ‘onze jongens’ bij de waterpost. Hupsakee opnieuw een heuveltje op. Ik verslik mij even in de bepijling, eigen schuld dikke bult, herstel snel en duik via een graspad naar weer een ander dorpje aan de Ourthe. Korte klim en dra vervoegen wij de kortere afstanden. Met z’n allen via een maaipad zakken naar  de vijver van Sprimont en de laatste waterpost.

Ik besef, de finish ligt halve hoogte de heuvel bij Sainte-Ode en dus zal er nog geklommen moeten worden. Beetje bij babbelen met Colette die op zoek is naar informatie over wandelen in Zeeland. Ik kan enkele tips meegeven. Rustig stappen nu over een maaipad en zelfs vlonders langs de Ourthe maar tenslotte in een paar schuifjes de heuvel op. Hé, hé wir haben es wieder geschaft ! Anny & Chris vangen mij op. Ik voel plots een branderig gevoel in de nek en ‘oep maane kletskop’. Ben op het randje van de zonneslag. Zal morgen moeten opletten, nu drie kwart van de tocht gelopen is mag het echt niet meer fout gaan.       

FOTOREEKS