Halfuurtje wachten in het station van Heist-op-den-Berg en ik ben rond 09:30 bij de gastheren van IVAS, de verwachtingen hooggespannen. Willy gaf mij vorige week een hint om minstens 33 km te lopen en daar ga ik dus voor. Een laatste training tot de MESA. Vanaf de dorpskerk met merkwaardige toren is het maar één straat lopen tot een eerste modderbad. Ik schaats mij door de Smisweg midden prachtig fris groen een eerste keer naar de Grote Nete. Geniet van de rust zo op mijn eentje en het prachtige gezang van onze gevederde vriendjes, zelfs de koekoek is nog paraat. Weg van het water en door halfopen landschap, wat frêle koolzaad in bloei en opschietend maïs. Doorsteekje naar een tweede stuk Nete, nog steeds stroomafwaarts en tot bij ’t Schipke, in renovatie. Een koele bries houdt het voor de wandelaar aangenaam. Door het hoge gras richting verspreidde huizen van de Molenhei. Ik loop langzaam Itegem centrum terug binnen na een parel van een etappe van iets minder dan 9 km. Stoom haast gelijk door over een graspad terug naar het thema van de dag De Grote Nete. Stroomopwaarts nu heerlijk mee slingeren met de meanders over dijken met een veelheid aan kleur en de klaproos dominant aanwezig. Slingerende bospad weg van het water en dan door Hallaartse straten tot mijn eerste pauze ruim 12 km ver. Druk beklant overigens en de wandelaars genieten van het ruime terras.

Babbeltje met Agnes en François en weer op pad. Zachtjes klimmen tussen villa’s richting Heist-on-the-Hill. Langs het voormalige klooster richting watertoren. Even een bosstrook en dan drie zijden van een rechthoek lopen langs villa’s. Dwars door het maïs vervolgens en langs het wijngaardje Berghoven. Privé terreintjes in het groen en tarmacjes lossen elkaar af. Een maaipad loopt van wei over akker naar bos, met een serieuze collectie metershoge berenklauw.  Hup over een pallet een mini heuveltje op en daar is de Nete weer. Kilometerslang heerlijk flaneren ‘op mijn ukkie’ door het bloemrijke hoge gras vanaf de Looidijk, lijkt mij een nieuw bewandelde strook in deze omgeving. Kom een Ollandse Stroboer tegen. Zij is met de fiets aan het geocachen. Ik geniet van de vele kleuren in de berm, geel, paars, roze tot het witte van margrieten, je vindt het hier allemaal. Bij Penzelieke verlaat ik de rivier en loop door grasland en bosstroken terug richting Hallaar. Grappig ommetje als we langs twee kanten van een gracht dienen heen en weer te wandelen. Nog ruim 12 km te gaan bij de rustpost. Ik besluit door te lopen in functie van de uren van de bus.

Terug zachtjes de Heistse berg op middels een andere straat dan daarstraks en opnieuw naar het klooster dat nu een politiekantoor blijkt te zijn ! Willy houdt woord, trappekes op ! Wat de deugniet er niet bij vertelde is dat we 4 keer op en neer zullen gaan binnen één kilometer ! Startte ik vanochtend moeizaam wegens een lastige maag, gaandeweg kreeg ik ‘goede benen’ en dit pittige strookje deert mij dus niet vandaag. Krijg een parel van een uitzicht, met de kerk van Hallaar prominent op de voorgrond cadeau en ga dan wat straten lopen. Strookje privé graspad en het monument ter ere van de Lancaster die hier in 1944 neerstortte. Er volgt een lekkere bosstrook en een graspad tussen meidoorn hagen. Op de achtergrond de vrolijke klanken van een Latino muziekfestivalletje. Veel koperblazers en stemmige samenzang. Het stuwt een wandelaar vooruit tijdens deze zonnige namiddag. Door een nieuwbouwwijk tot Ter Kerselaere, de laatste rustpost. Ik zit netjes binnen de vooropgezette tijden, neem dus de ruimte voor een drankje. Martin valt binnen in het gezelschap van ‘zoon Heidetochten’. Korte babbel, sorry maatjes busje komt zo.

Stap vrijwel meteen wandelbos de Averegten binnen. Heb nog ‘jus’ in de benen en stap stevig door over grindpaden tussen de vele ‘toeristen’ die hier een zondagse zomerse neus komen halen. Toch ook wel een strook die in geen enkele tocht hier in de buurt mag ontbreken. We lopen deze keer langs de boerderij en menige uitgebloeide rododendron. Even een paar straten en dan de groene afsluiter : het bospark van domein La Garenne. Het ligt er opvallend ‘wild’ bij met veel gesneuvelde bomen en struiken. Ik ben een kwartier te vroeg voor de bus, opdracht volbracht dus. Merci beaucoup IVAS, misschien was de tocht wat minder avontuurlijk dan de vorige jaren maar ik vond de opbouw van de dag rond de Grote Nete PRACHTIG. 

FOTOREEKS