De wekelijkse poetsdag valt samen met een 32 km aanbod en dus kom ik al voor 06:00 ‘mijnen tram’ uit om plaats te maken. Twee busritten ver tot Hoogstraten, algauw twee uur rustig reizen. Bij de monumentale kerk kies ik voor een mooie stenen bidweg richting Penitentiaire School zoals dat zo mooi noemt. Kom er de eerste wandelaars tegen waaronder Viking in charmant gezelschap. Loop tegendraads tot de statlocatie in Vagebonden gemeente Wortel. Heb zodoende 2,7 km op de kuitenteller staan. Ides is volgens Jean-Pierre Aktivia fotograaf van dienst. Zij stuiven weg, ik maak mijn keuze bij de parkoerstekeningen.

De (straten)lus richting Minderhout laat ik voor wat ze is en ga meteen voor 32 2x. Stap door de lokale witte wijk en wat villa’s het dorp uit. Het weer is grijzig, winderig, zuur eigenlijk. Bij de ingang van het bos de magische woorden Wortel Kolonie, daar zijn we voor gekomen. Meteen door de prachtige Torendreef en dan linksaf waden door het bruine blad. Het pad is nauwelijks zichtbaar, de bepijling dun, ik vorder voorzichtig. De ondergroei varieert van rosse varens over bramen, glimmende berken zijn altijd een leuk decor. Ik duik bosdomein Schootse Hoek in. Een dreefje verder open terrein, akkers met her en der een ven. Zijn we hier op Hollands territorium ? Bij de markering Het Merkske blijkt mijn gevoel juist te zijn, Noord-Brabantse aanduidingen maar geen wandelpijlen meer. De samengetroepte wandelaars zijn onzeker, kiezen voor gewoon rechtdoor. Een lokale dame gaat ons voor in de juiste richting. Finaal bereiken we opnieuw een bosstrook en de Koloniedreef. Rustpost De Slinger is piepklein en goed beklant.

Tijd om de innerlijke mens te versterken met een heerlijke speltboterham, is tegenwoordig mijn ‘dada’, alles wat met de terug opgewaardeerde graansoort te maken heeft. De 32 km krijgt een extra lus aangeboden die ik mij herinner als prachtig eerder dit jaar. Jacqueline begroeten die al een lus voorsprong heeft en ik ga op pad. Een paar prachtige dreven loodsen mij naar de verspreidde hoeves van Staakheuvel. Dan het half-beton baantje op van de Dodendraadroute. Herinnering aan WO1 die je ook kan vinden bij Leo en zijn Mieke Pap, De Kluis in Achel ook. Had ik gehoopt einde baan links de bossen in te draaien, niks is minder waar. De parkoersbouwer volgt beton naar rechts richting Heikant. Ik wandel op de grens tussen België en Nederland, langs driegemeenten punt Hoogstraten, Merksplas, Baarle. Aardbeien wachten overkapt op betere, warmere tijden. Runderen staan wat troosteloos bij hun koude stallingen. Even een bosstrook, spar met een ondergroei van geel pijpenstrootje. Het Egelspad is opnieuw tarmac langs bosrand en chalets. Even verder, bij de Zwartwaterweg zoek ik een bankje op. Even pauze, uit de wind lukt het best zo eind november. Andere wandelaars lopen door, sommigen verbaast dat ik alleen op pad ben, behoeft tekst en uitleg. Het Eendenpad nu, onverhard tussen huisjes in het groen. Bij de Pampaweg weet ik de pauze nabij. Begroet Rudy & Diane bij de van tralies voorziene ex-landlopers bewoning. Vlaams belastinggeld wordt hier gebruikt om de nieuwe Belg een onderkomen te verschaffen.

Het is mij te druk in het kleine zaaltje, vind buiten een plaatsje en daar geniet de plaatselijke poes uitgebreid van. Ze komt steeds weer terug voor een fikse knuffel. De laatste loodjes dan. Ellenlange Koloniedreef, klinkerpad tussen dubbele rij bomen gaat over in Dieptestraat. Fietspad op langs drukke baan, Viking en gezellin achterna. De Peedijk loodst ons tussen akkers door richting bos. Hé rechts liggen de witte gebouwen van de Kolonie weer ! Gewoon even een lusje gelopen. Met z’n allen dwars door een leuke strook bos tot centrum Wortel of daaromtrent. De kerkklok geeft er 16:25 aan, de vagebond … het is nog maar 15:00 ! Hoog tijd voor een Duvelke en om de grootste ‘leugen’ uit de wandelaarswereld anno 2016 te aanhoren. Rudy heeft het over het nemen van een sabbatjaar in 2017…. Diane schatert van het lachen. Terug naar Hoogstraten dan, dezelfde route als de heenweg deze ochtend. Ben wat teleurgesteld, te veel beton en te weinig bosstroken naar mijn verwachting. Het weze zo …