Dicht bij huis wandelen heeft zo zijn voordelen. Ik sta pas om 08:15 op en neem de overzet naar Bazel van 09:15, een kilometertje lopen. Minne is in geen velden of wegen te bespeuren, is denkelijk ‘midden in de nacht’ vertrokken. Heb een eerste oversteek van de potpolder voor de boeg, zo’n twee kilometer tot het kasteel van Wissekerke en de Bazelse rustpost ‘chez Lucien’. Kom onderweg Geertrui tegen die helaas nog steeds geen goed nieuws heeft over de gezondheidstoestand van Jantje Pijp. Ik word er stil van, mijn eigen ‘problemen’ verzinken in het niet bij hetgeen hen overkomt.

Mijn planning voor vandaag blijkt fout te zijn. Dacht van de rustpost 4,7 km te kunnen lopen tot de start/aankomst maar niks blijkt minder waar. Blijkt de aanlooproute naar Bazel te zijn. Weet niet goed wat te beginnen en besluit toch maar eerst de lus over Rupelmonde te wandelen, goed voor 10 km. Terug van waar ik gekomen ben dus over het kasseitje van de Verkortingsdijk. Een heel grote reiger zit zich te pluizen op een tak midden het moeras, een prachtig gezicht. Mag genieten van de vele vergezichten over de Scheldevlakte ook. Van Umicore in Hoboken over de watertoren van Heimisse tot de scheve kerktoren van Schelle. Bij een mini kapelletje aan een boom rechtsaf. De slingerende kasseiweg is mijn favoriet in deze omgeving. Voor de Sigmawerken was dit het Wase bos van Wallers, hotsende, botsende ruwe kinderkopjes. Nu is alles netjes aangelegd en zitten de kasseitjes tussen twee strookjes beton geprangd. Toch is het leuk wandelen langs waterloopjes en moerassen met een veelheid aan kleurrijke bloempjes. Doorkijkje tot de sluis van Wintam, ik bereik Rupelmonde. Keerpunt bij de getijdenmolen die ik voor het eerst in werking zie. Dan de kunstmatige landdijk van Sigma op wederom genietend van de zonnige vergezichten. Patje Kloek haalt mij in en we vervolledigen de lus samen. Wat verwilderde slingerpaadjes in het groen, de kasteeldreef langs het gitzwarte water en de bewondering voor het prachtige waterkasteel van Wissekerke. We zijn weer ‘chez Lucien’.

Patje zet het op een lopen, wil een bepaald uur de nieuwe waterbus naar Antwerpen halen. Ik babbel wat bij met Linda & Charles en hun nieuwbakken wandelmaatjes Marleen en Angelo. Trek mij toch alleen terug op gang, terug naar Wissekerke en weer een ander kasseitje van de potpolder. Zonder dat ik het besef komt de ‘moment suprème’ er aan. Stap door de Elzenbroekbosjes tot de Kruibeekse kreken. Draai Umicore de rug toe bij een inloop van de Schelde. Dit is overstromingsgebied. Heerlijk zwerven nu over een dijkje hoog boven achtergelaten slib en een pracht van een kreek. Puur natuur en genieten van het weelderige groen, schitterend biotoop. Dan opnieuw de landdijk op, die van Rupelmonde tot in Kruibeke voert. Gewoon linea recta maar het uitzicht over natuur en industrie dat tot Burcht en Antwerpen-Zuid rijkt is onbetaalbaar ! De eerste straat sinds lang voert mij naar rustpost ’t Schuurke. Lijkt zo uit de tijd van onze voorouders te zijn geplukt. Ik doe er en Duvels terrasje midden de gezellige drukte.

Nog een ruim uur wandelen voor de boeg tot de officiële aankomst. Er dreigt weer onweer als ik richting veer loop, maar het is loos alarm. Mag de Scheldedijk op en dra doet de 30 km haar eigen ding. Drukke steenweg over en langs de transportbanden van een kleiwinning. Dokkerend over kasseien dan richting polder. Tarmacjes voeren mij langs weilanden met ruisende populieren en wuivend maïs richting centrum van Kruibeke. Groen intermezzo in het Hof In Kerck Hoeck. De meet is in zicht. De organisatie neemt in dank mijn inschrijving aan ook al is het dan reeds 15:30. Doe nog een terrasje op de speelplaats van de school alvorens mijn terugweg naar Bazel aan te vatten.

Enkele straatjes zetten mij af bij weer een andere landdijk die stilaan overgaat in een tarmacje afgezoomd met manshoog maïs. Komt er een dametje aangewandeld uit omgekeerde richting. Waar de aankomst dan wel is ? Pijlen blijken al weggehaald te zijn zo rond 16:30, ik stuur haar terug de centrale dijk op met advies richting kerk te lopen. Zelf heb ik geen enkel probleem. Stap netjes de pijlen volgend tot de statige dreef bij de kapel van Kemphoek en dan langs het rusthuis aan de overkant van de steenweg. Dwars een plantsoentje met uitgedroogde vijver, passeer de mooie kerk en het dorpsplein van Bazel, loop door het park van kasteel Wissekerke, het officiële gedeelte van mijn tocht zit er op.

Heb nog twee kilometer kasseitjes door de potpolder te gaan. Op het pleintje voor de aanmeerplaats van het veer is warempel een toeristisch terrasje geïmproviseerd. Ik laat mij niet smeken, een laatste wandelaarsdrankje lust ik wel. Bootje komt zo, ik zit stilletjes te genieten. Vind deze tocht elk jaar leuk maar de versie anno 2017 … die was MAGISTRAAL !