Rudy de facteur sluit stipt om 08:15 aan voor het lekker warme dieseltreintje over Mol tot Zolder. Daar komt binnen de 10 minuutjes een al even warme bus 51 aanzetten. Onderweg sluit Jacqueline aan en om 10:00 stappen we de bomvolle Witte Zaal van Bolderberg binnen. Elk jaar houden de Rakkers hier hun wel gesmaakte Driekoningentocht.
We beginnen aan de opdracht met een ruime lus van 9,8 km. Een zacht klimmend zandpaadje loodst ons van spar naar heide. Linksaf gaat de reis langs een grote plas met imposant kasteel. We stappen binnen bij het nu muisstille racecircuit van Zolder. Wandelen behoedzaam over een smal paadje met ontelbaar aantal wortels richting Viversel. Asfalt ligt er glad bij. Gelukkig lopen we meestal over gras of stevig bevroren onverhard langs een diepe beek. Slingerpaadje dan, langs onnoemelijk veel sparren en wat dennen. We passeren de pitlane van de racerij en vervolgen langs wat stille huizen. Hooguit een blaffende hond komen we tegen. Heel wat wandelaars lopen in verspreide slagorde met ons mee. Het riviertje is lange tijd onze gezel langs sparren en loofbomen. Naar het einde toe plots een stevige klim, hé een mens zou er moe van worden !
Hoog tijd dus voor een boterham en kop koffie. Terug op pad voor 6,6 km. Bij de plas van daarstraks rechts op nu. Korte babbel met ‘olat’ Leo en hij gaat er vandoor. Wij volgen in gezapiger tempo een lange zachte klim op tot het privébos van Mijnheer de Baron. Worden beloond met een schitterend vergezicht over de grote plas en het kasteel. Pauzeren even om te genieten en vervolgen langs een stemmig kerkje zo maar te midden het bronsgroen eikenhout. Zwerven nog een tijdje verder door de bossen tot een rechtlijnig tarmacje ons terug bij de Witte Zaal afzet.
Nog steeds even druk en wij pauzeren bij een lekker blondje. Hebben nog 3,4 km voor de boeg. Dwars door het Bolderbergse centrum naar wat op een gerestaureerde hoeve lijkt. Wandelen langs het kabouterbos van de Wijers en even later over een lange houten esplanade boven de bevroren plassen. Uitbollen doen we langs wat villa’s. Genieten na bij ons tweede blondje van deze toch wel heerlijke, zonnige maar ook wel frisse tocht.
Ook onze terugreis verloopt vlekkeloos. Ik neem één bus en drie treinen met een totale wachttijd van nog geen dertig minuten. Afspraak met Rudy, als het enigszins kan volgende week donderdag vanuit Tervant.
START TO WALK dus vandaag, al is het na Roosendaal en een eigen rondje Rupelstreek al mijn derde wandeling in 2017.
START THE NMBS is niet anders dan in 2016. Met twaalf minuten vertraging in Gent-St-Pieters aangekomen en geen splitsing van stellen in Oudenaarde. Gelukkig voor de wandelaars is de rit naar Kortrijk vervangen door bussen en rijdt het dieseltje meteen door naar Ronse. Vanaf dan prima groen bepijld door de Chatons tot startlocatie in de tribune van KSK Ronse.
START WITH BUBBLES, met een gratis glaasje verzachten de Chatons de uitgave van de wandelaar, in 2017 verhoogt naar € 2,00 per inschrijving met sticker.
START TO WALK dus met drie lusjes tussen de 7 en de 8 kilometer. Aanvankelijk nattig weer maar gaandeweg droger en soms zelfs even een blauwe planeet.
LUS 1 – KLIJPE (en niet Dergneau zoals aangegeven op de affiches van de organisatie). Even dwalen door een ambachtelijke zone en aan de overkant van een drukke baan de Oude Doorniksesteenweg op. Even verweerd asfalt en daarna lekker vettige ondergrond met talloze plassen. Toch vrij goed begaanbaar en vlak. Prachtig uitzicht trouwens over Klijpe en een beboste heuvel, het Muziekbos als ik het goed heb. De kerk van Klijpe daar gaan we naartoe over een golvend tarmacje. Terug de steenweg over en langs achterafjes van houten (paal)woningen richting winkelcentrum en terug naar onze tribune.
LUS 2 – DERGNEAU loopt eveneens langs de ambachtelijke zone en gaat dan zijn eigen weg over Malaise. Zo noemt het kronkelend asfalt door open, beetje guur aanvoelend terrein tot de grens met Arc-Wattripont en la province du Hainaut. Krijgen opnieuw ons strookje ‘vettig’ aangeboden langs een diep gracht. Recht vooruit een dorp op een heuvel met een stemmig kerkje op het rechter hoekje. Blijkt inderdaad Dergneau te zijn. Wij blijven op de rand van het dorp met een merkwaardige mengeling van haast vervallen, oude woningen en nieuwbouw. Typisch Wallonië eigenlijk. Via een anders slingertarmacje naar Saint-Sauveur en zo terug naar onze tribune.
Ik heb nog geen pauze genomen en ontwaar Rudy, de facteur van Hove, aan een tafeltje. Samen degusteren wij een Ronssischen Tripel, 8° en fruitiger dan Duvel. We trekken de rest van de dag samen op.
LUS 3 - DURENNE gaat een heel andere richting uit, naar de overkant van de Leuzesteenweg. Zal vrijwel uitsluitend uit tarmac bestaan dwars door Saint-Sauveur en langs de mini-étang de Durenne. Krijgen wel de ganse tijd prachtige, stevig heuvelende vergezichten aangeboden daar waar wij haast voortdurend op vlakke wegen lopen. Start to Walk weet je wel. We laten de tribune voor wat ze is en stappen naar het station waar we tijd hebben voor een heerlijk tweede lokale trippel. De terugreis verloopt verrassend vlot en zonder … verrassingen. Morgen trekken we in principe samen op in Bolderberg, nogmaals genietend van de € 10,00 shopping biljetten van de NMBS.
Patje staat ons al op te wachten spoor 22 van Antwerpen-Centraal. Samen reizen we naar Roosendaal met de Amsterdammer van 07:45. Het is donker en koud als we het stationsplein verlaten. Hadden hulp nodig van NS-personeel om van het perron het station te betreden. De techniek liet het even afweten. We lopen één keer fout bij de Antwerpseweg zowaar, maar daarna feilloos door de vele ‘donken’ tot het Thor honk. Het is er lekker warm zowel qua temperatuur als menselijk met gastheer Will en de Thor dames.
Marie-Louise en Jo zijn hier ook vaste gasten. Nieuwjaarswensen uitwisselen en we beginnen aan de eerste opdracht van 10 km. Langs de rugbyterreinen richting vele achterafjes van weer andere ‘donken’ naar het Godwaldtpark. Onderweg opvallend minder afval van nachtelijk geschut dan andere jaren. Onverhard dan langs een bruine gracht en verderop langs nog meer waterpartijen bij een wijk van recente signatuur. Nu het geheel is aangelegd oogt het parkoers ook fraaier, aangenamer. Een fietspad loodst ons naar de Krampenloop, waar parkoersen haast in elkaar vloeien. Wij houden het hoofd koel en lopen richting Rucphense Katteven. Een lusje langs de rand van kale akkers en we bereiken de nagelnieuwe, prachtige atletiekpiste en opnieuw het honk.
De Nieuwjaarsloop van Thor is met de jaren uitgegroeid tot pure verwennerij. Heerlijke fruitvlaai, gloeiendhete bitterballen, je krijgt het als wandelaar of jogger allemaal gratis aangeboden. Beetje bijpraten met Tonia en daar gaan we voor de tweede ronde van 8,5 km. Langs de atletiekpiste richting Visdonk door open en koud terrein. Genieten van prachtige dreven door de weilanden. Vervolgens over vlondertjes lopen bij het schitterende Rozenven en zijn begroeiing van gele winterse grassen. Bospaadjes loodsen naar een hoeve waar een keffer pseudo dapper en met veel lawaai de wacht betrekt. Lange rechte tarmac dan tot een eerste strook Gedenkbos, herinneringen aan dierbaren. Na de volgende boslaantjes volgt het tweede deel en vervolgens de volkstuintjes. De eindmeet is in zicht.
Ook het finale drankje wordt gracieus aangeboden door Thor. We zetten de terugweg in met ruim 4 km tot het station, feilloos deze keer. Twee minuutjes tot de boemeltrein naar de Koekenstad. Afscheid nemen van Patje en ‘oep ’t zuid’ 10 minuutjes wachten op bus 290. Om 17:00 thuis van een meer dan geslaagde opener van 2017 met dank aan het vrijgevige en gastvrije Thor en ons Patje.
– 3 °C lees ik op de thermometer in de schimmige, mistige Tongerse binnenstad zo rond 09:30. De winkelstraten liggen er nog verlaten bij. Alleen de bakkers stallen warm hun suikerzoete Nieuwjaarsharten ten toon. Stil ook in de startzaal van de Tongerse Wandelvrienden. Het is jaren geleden dat wij hier nog wandelden en toch lijkt de tijd er stil te hebben gestaan als ik de parkoerstekeningen aanschouw. Wij gaan voor een 20+.
Opvallend veel Franstalige wandelaars, het Luikse is net om de hoek en zonder activiteit dezer dagen. Een paar soms gladde straten en we gaan een grindpad op hoog boven de vallei, zichtbaarheid haast nul. Trappekes op en verder over een landdijk. Beton dan, typisch voor de streek en zijn fruitboeren verkavelingen van ettelijke jaren geleden. Zachtjes de helling af tussen inderdaad berijmde fruitbomen en meidoorn hagen. Raken aan het dorp Piringen en mogen een golvend extraatje lopen door de velden en langs de lokale voetbal. Een uurtje wandelen voor 4,6 km, in Tongeren ziet men op geen metertje min of meer. Veel bekende fotografen in de kleine rustpost Zevensprong, Ides, Cosimo en Claude.
We bunkeren energie voor wat komen gaat, een lus van 8,5 km. Voorbij de prachtige dorpskerk en vervolgens het golvend beton op. Rustende fruitplantages alom, appelen, peren en bessen. De zon komt ons stilaan verblijden, wurmt zich met veel moeite door de dikke mistlaag en zorg voor feeërieke natuurlijke stillevens. We stappen naar de vallei van de Mombeek. Beton ja maar in een prachtige omgeving. Klimmen dan tot het naambord Vliermaal en genieten van vergezichten en hoogstam boomgaarden. Even een delicate afdaling en dan door een perenplantage naar Overrepen en zijn kasteel. Nogal wat tarmac en beton tijdens deze etappe maar de omgeving maakt alles goed. Een holle weg stuurt ons terug naar het Piringse voetbal en een paar golvingen verder de rustpost. Het is er al redelijk stil.
Komt Patje Kloek toch wel binnen zeker ! We hebben meteen een gezel voor de rest van de dag. Verlaten het dorp middels een stevige klim en krijgen een extra veldlusje voorgeschoteld. Mogen dan een heerlijke onverharde spoorwegzate op tot de fraai gerestaureerde kapel van Sint-Gillis Mulken. Even een ommetje langs een park met vijver en boosaardige zwanen. Met z’n allen zetten we koers voorbij het majestueuze Kasteel van Betho, eerder een kasteelhoeve. Stukje Hasseldersteenweg en dan ’t stad in tot bij Ambiorix. Hier waren we vanochtend al en dus doen we een verwarmd terrasje. Komen onze naamgenoten uit Halen daar aanzetten. Linda’s pootje zit in het gips want ook zij buitelde over een boordsteen – die Linda’s toch ! Helaas melden zij ook het heengaan van Pierke De Weerman – het is voor ons schokkend nieuws want hij leek ons voor een paar weken nog zo kloek.
Brr, 2016 ligt achter ons en maar goed ook. Het was niet bepaald ons beste jaar. Alles kan beter echter in 2017 te beginnen bij morgen met Patje in Roosendaal.
30.12.2016 Natuurvrienden Zoersel te Halle (Kempen)
Volgens autochtoon Theo was het -7 °C als hij vanmorgen zijn kiekens eten ging geven. Het is echt berenkoud in de Kempen waar ik met onder meer Rik (Bornem) naartoe bus. Verrassend zijn we zeker al met zes IJsetrippers, ook Giesbaarge komt aanzetten, Annieken & Chris. Ik ga toch alleen op pad voor net geen 25 km. Zoals gisteren met witte pijlen maar iets beter zichtbaar. Wandel aanvankelijk door villawijk Vogelzang. Merkwaardig hoe zelfs de toppen van sparren eerder wit zijn dan groen. Uiteraard komt de Knodbaan een paar keer aan bod, we zijn in Groot-Zoersel nietwaar ! We stappen over een landdijkje door bevroren moeras en vervolgen met een lus rond spierwitte weiden. Het terrein word ‘bumpy’ als we een deel van de anti-tankgracht volgen. Het toch wel weldoend zonnetje zorgt er voor dat we vanuit de bomen bekogeld worden met rijmbolletjes. Na ruim zes kilometer een eerste pauze in het veel te kleine chalet van de Gescheurde Heide. Ik kruip in een hoekje voor een bammetje.
Annie & Chris, vooral deze laatste dan, wordt mijn gezel. De spring-in-‘t-veld huppelt zoals altijd van ons weg. We stappen langs het speelbos van Schilde en vervolgens door statige beukendreven en stukjes van het Sniederspad. Worden nog steeds bekogeld door witte bolletjes. Bosje overwoekert door klimop, de zon die haar weldoende stralen tussen de sparren doorstuurt, lekker wandelen is dit tot het Hallerhof. In het Koetshuis staat Annieken als een echte gastvrouw klaar met een lekkere bruine, waarvoor mijn dank.
Mijn maatjes gaan er snel vandoor, het kleinkind dient opgehaald te worden. Ik neem een knievriendelijk tempo aan door een villawijk. Het is uitkijken want het tarmac is soms verraderlijk glad. Bij de Kleine Medelaar gaan de grotere afstanden hun eigen gang. Beton door weilanden langs een diepe gracht. Schaepebemden lees ik op een bord. Merkwaardig genoeg voor mij onbekend terrein. Vrij snel duiken we opnieuw de bossen in, sparren, moerassig of een ondergroei van dorre varens en toch nog groene bramen. Bij het Boshuis komt een laagvliegende luchtballon over, knalgeel, een tweede zon. Moeten even langs de snelweg en duiken dan weg richting afspanning In De Wandeling. Sigrid en chaperon lopen er warempel de omgekeerde lus ! Moet kunnen. Landelijk beton voert mij nu gladjes terug naar de voetbalkantine. File bij de oliebollen en ik heb geen geduld. Geef mijn bonnetjes aan een verbouwereerd kijkende wachtende dame. In de overvolle zaal geniet ik van mijn Duvelke. Copain Krist & Gina gaan er vandoor, ik volg even later, busje komt zo.
Was Halle tot op heden niet mijn favoriete startplaats, vandaag moet ik mijn mening herzien. Dit was een schitterende wintertocht !
Ik hoor vertellen dat het voltallige bestuur van wsv De Arend vervangen werd. Het zal mij dus benieuwen vandaag. Kom om 10:00 een haast verlaten startlocatie binnen en wordt bediend door twee vrij norse dames. Alvast geen goed begin. Krijg een A4-tje toegestopt aan weerskanten bedrukt. Loop de winkelstraat af zonder ook maar één pijl te ontwaren. Twijfels dan ook bij het eerste kruispunt, ik drentel wat op en neer. Besluit een vijftal te volgen wat de juiste beslissing was. Uiteindelijk toch een pijl, dunne zwarte lijntjes op een witte achtergrond en rood-witte linten. Vorder door de mistige ochtend over beton onderaf de snelweg richting Mattenburgh. Voorbij Hoeve de Langesteen het bos in waar een fietspad geruild wordt voor onverhard. Brede half verharde grintpaden loodsen mij verder naar Zuidgeest en een eerste rustpost bij een kampeerterrein. Te vroeg voor een pauze na amper vijf kilometer en ik stoom gelijk door.
Ben nochtans gewaarschuwd dat de tweede en laatste pauze voor de 25 km zo’n 10 km verderop is. Heb blijkbaar ‘goede benen’ en wandel door halfopen terrein met gebrul van Fokker motoren op de achtergrond. Bereik gehucht Heimolen en moet langs een haast verborgen paadje naast een statie oprit richting Groot Molenbeek. Aan de overkant van een straat raak ik de pedalen kwijt. Blijk plots tegen de pijlen in te lopen. Mijn vermoeden is, bij het op de stappen terugkeren, vandalisme want uitgescheurde markering.
Het Boslustpad loodst mij door een open vlakte richting volgende jonge bos. Ik loop intussen alweer een hele tijd moederziel alleen. Tussen de vele sparren staat het gelig pijpenstrootje winters te wezen. Ik volg blijkbaar al een tijdje de GR12 die Amsterdam met Parijs wandelend verbind. Zurenhoek en Buitengebint loodsen mij naar een drukke weg. Kilometerslang loop ik parallel maar steeds verscholen in het groen. Blijk zowat 3:20 onderweg geweest te zijn voor 15,5 km tot de tweede en dus tevens laatste caférust. Pijlophalers blijken nauwelijks 10 minuten achter mij aan te komen.
Vertrek voor de laatste loodjes tot mijn verassing bij volle zon. Volg een fietspad en dan tarmacjes door open veld. Duik opnieuw de bossen in bij Huijbergen. Onvermijdelijk in deze omgeving duikt ook het metershoge hekwerk van militaire basis Woensdrecht op. Langs poelen in aanleg loop ik terug richting open terrein en fietspad. Stap recht bedrijvenzone De Kooi in en ben blijkbaar een derde keer van het parkoers afgeraakt. Ik ken hier gelukkig de omgeving en corrigeer richting ‘juiste pad’. Nog wat straten van Hoogerheide en na 5:20 onderweg te zijn geweest kan ik genieten van een Duvelke en de doodsmak van Van De Poel tijdens de Azencross aanschouwen.
Hoog tijd voor de drie busritten terug naar Hemiksem. Ben toch wel teleurgesteld over deze nieuwe groep. Het parkoers was prima, de bepijling kon beter maar van de zo geroemde gezellige clubwerking met snert achteraf (om maar iets te noemen) blijft niets meer over. Weet dus niet of ik hier nog terugkeer.
Een nevelige, donkere ochtend is het als ik over Antwerpen & Mol naar Lommel reis, voor de derde keer binnen ongeveer een maand tijd. De laatste Grenzeloze Wandeltocht van Milieu 2000 & Olat, daar wil ik bij zijn. Het is berendruk in het kleine zaaltje ’t Zand zo rond de klok van tienen. De eerste Ollanders, gestart in Luyksgestel druppelen ook al binnen. Ik plan 24 km en ga er vliegensvlug vandoor.
Vrijwel meteen de bossen in. Zandgrond, spar, hulst, den en berk zoals het hoort in Noord-Limburg. Zwerven dus door het bronsgroen eikenhout. Plots open terrein, de Sahara en een grote plas. Even wanen we ons op het strand, een ingebeelde vloedlijn volgend. Vervolgens opnieuw door verwilderd en golvend sparrenbos tot een overvolle rustpost Scoutsheem net naast De Souverein.
Ik pauzeer buiten op een rechtopstaande autoband ! Hoog tijd voor een boterhammetje. Besef plots dat als ik 24 km wil lopen er een heen en weertje Luyksgestel staat aan te komen gevolgd door een busrit terug naar Lommel. Heb daar helemaal geen zin in, reis al genoeg met bus en trein vandaag. Besluit dan maar niet te Nederen en midden de Ollanders terug naar Lommel te keren. Het is al te laat voor de volle 32 km en Olat durft nogal vroegtijdig pijlen opruimen.
Passeer dus een tweede keer waterloopje Klagloop en zet koers naar de uitkijktoren van de Sahara. Wandel tussen de vijvers door met een veelheid aan wit glimmende berk. Vervolg over een breed zandpad langs de immer groene bosrand. Duiken met z’n allen het bos in over een redelijk vettig en heerlijk slingerpaadje dat we even dienen te delen met twee wel erg voorzichtige motards. Heerlijk wandelen ondanks de geur die zij achterlaten. Open terrein is begroeid met rossig pijpenstrootje, vervolgens terug zand tussen de kerstbomen van varierende grootte. Nog meer slingers door het groen en voorbij een recent gebouwd hek bumpy terrein. Witgeschilderde huizen wenken, mijn 16 km zitten er bijna op.
Dacht ik eerst nog aan een extraatje van 8 km, de praatjes met vele vrienden doen mij reppen tot de bus. Daar kom ik JPD tegen die mijn gezel wordt tot de trein in Herentals. Mijn eerste dag van een geplande vijfdaagse zit er op. Morgen wacht Hoogerheide.
Linda wuift mij met slaapoogjes uit. Het regent als ik door donkere Hemiksemse en Boomse straten naar bussen 295 & 252 stap. Wat loop ik hier in godsnaam te doen, vraag ik mij mistroostig af. Wandel langs de ook al troosteloze Bornemse wekelijkse markt en dan naar zaaltje Kloosterheide waar ik de rustpost van de Kwieke tocht weet zijn. 18 km heb ik voor de boeg vandaag, netjes verdeelt over 3 x 6 km.
Ik begin met de extra lus van de 18 km. Het druppelt nog steeds als ik door het ‘kippensteegje’ loop richting sportpark Breeven en zijn langgerekte vijver. De lucht klaart uit, het zonnetje komt stilaan tevoorschijn. Wandel landelijk beton en onverhard met de water- en kerktoren van Puurs op de achtergrond. Passeer het Fort van Bornem en zijn chalets alsmede kinderboerderij Barelhoeve. Bornemse achterafjes laten mij de lokale watertoren rondden en zo ben ik alweer op Kloosterheide.
Begroet Corrie en mag bij een stralend blauw zwerk het domein van Marnix betreden. Heerlijke en klassieke omzwerving langs prachtige dreven, want het meer natte binnenland is verboden terrein, bewaakte jacht. Wandelen langs de oude Schelde-arm nu visvijvers en vervolgens over zanderige paden langs paardenweiden. Een tarmacje verder ligt startlocatie Branst.
Oei, de inschrijving gebeurt via scanning en mijn lidkaart zat in de gestolen portefeuille. Ik meld dit aan de mij welbekende dame van de inschrijfbalie. Zij wil mij een niet-lid startkaart aansmeren waarvoor ik feestelijk mij neus ophaal. Zal vandaag dankzij wandelclub Kwik en Jef Dollar zwart wandelen ! Kunnen Wandelen wordt zowaar Kunst.
Consumeer wat ten voordele van de organisatie en vat de laatste etappe aan. Branstse Heide en Grootheide, bosjes en een Maria bedevaartsoord. Open terrein dan, heideherstel lees ik op een bord met uitleg. Stilaan bereik ik Bornem centrum, zijn achterafjes en stille straten. Bij de lokale korfbalclub zit mijn tocht er op. Nog even tijd voor een drankje en dan reppen naar de bus. De beentjes zijn gestrekt.
Het is nog donker als we omstreeks 08:00 vertrekken vanaf Boom Markt. We hadden Martin verwacht maar die laat zich niet horen. We vermoeden nog problemen met de hand of andere ongemakken. Moeten een uurtje lopen tot nieuwe startplaats Vredezaal in Kalfort, gewoon het fietspad langs spoorbaan Boom – Puurs volgend in het groen. Net als onderweg is het erg rustig in de zaal. Toch begroeten we vele bekenden waaronder zelfs Danyell uit het verre Rotterdam.
Het parkoers bestaat uit 4 lussen, twee van zowat 7,5 km en twee van 4,5 km. Braafjes beginnen we met lus A. Deze voert ons door woonwijk Fabiolapark en vervolgens over landelijk beton richting Fort van Liezele en Hof Ten Broek, beiden midden een waterpartij gelegen. Even lopen we door akkers van savooikool en prei. Patje Kloek is intussen onze gezel geworden. Hij liep gisteren even over en weer tussen Antwerpen en Boom, goed voor 52 km en komt vandaag uitlopen. Ieder zijn kunnen, bedenk ik. We vervolgen onze weg langs enkele prachtige dreven tussen weilanden en komen bij de moerassen rondom riviertje de Vliet uit. Langs de klassieke watertoren en de monumentale kerk van Puurs dan. Voorbij het station linea recta terug naar de zaal. De eerste opdracht is volbracht.
Komt Martin plots aanzetten. Blijkt dat we elkaar verkeerd begrepen hadden. Uiteraard trekken we samen verder op. Lus B voert aan de overkant van de expresweg langs de Kleine Amer. Wat beton lopen tot we een prachtige en slingerende landdijk mogen aflopen. Daarna volgt de lange rechte Molenveldweg tot randje Ruisbroek. Ook Annie & Willie sluiten aan. We vervolgen onverhard langs een kroosrijke en dus fel groene gracht en de spoorbaan Mechelen – Sint-Niklaas. Draaien rond het Hof van Coolhem en terug naar de start/finish.
Pikken nu lus C op samen met Rikske van Bornem. Terug de expresweg over en langs de Kleine Amer. Nu echter meteen naar het Hof van Coolhem en een leuke omzwerving over graspaden door het bos/park van De Moeren. Het is nog vroeg en dus doen we lus A nog eens over zodat Martin ook wat kan uitbuiken. Het grijze zwerk laat intussen miezerig vocht over onze hoofden neerdalen. Afsluiten doen we met Yvette & Norbert, schnaps und bier zijnde graanjenever en Duvel.
Martin is zo lief ons af te zetten langs de A12 in Aartselaar zodat wij slechts 3,5 km tot thuis hoeven te lopen. Het regent intussen flink als we langs de Cleydaellaan het echtelijk dak opzoeken. Hebben zowaar 35 km op de teller staan vandaag !
Het is een vreemd gevoel, een zaterdag zonder wandeltochten. Uiteraard vinden wij er wat op, ik zet een knooppunten route uit door onze eigenste Rupelstreek. Vertrekken van thuis met een eerste markering aan het andere einde van onze straat. Snappen de richting van het pijltje niet goed en het zal ook fout blijken te hangen. Van een goede start gesproken ! We improviseren wat en wandelen Hemiksemse straatjes langs het oude gemeentehuis en het station tot de sportterreinen. Zitten nu op het juiste spoor. Zoeken riviertje de Vliet op en het tarmacje door de weilanden van Zinkval. De Tuinlei dan, na de werkzaamheden en tegen de wil van zijn bewoners in weldra een vierde uitvalsweg voor centrum Schelle. Even langs de spoorlijn naar Boom en dan zoeken we de prachtige Walenhoek op. Nielse kleiputten zijn omgetoverd tot een plejade van vijvers met rietkragen en bevolkt door overwinterende gasten. Heerlijk wandelen in alle rust is het hier. We lopen een extraatje richting Noeveren. Zijn intussen al 2 ½ uur onderweg en pauzeren in een bushokje. Geen staminee te bespeuren !
Noeveren dus en zijn museum van de steenbakkerijen. Steegjes en smalle straatjes langs de huisjes van de vroegere ‘travakkers’. Ze voeren ons naar de gitzwarte kerk van ’t Hellegat. We zwerven opnieuw door die schitterende Walenhoek met zijn verwilderde bosjes, glimmende berken en waterpartijen. Klimmetje om uit de put te komen en langs ’t spoor naar d’Aa Statie van Niel. Dwars door de ‘slimste gemeente’ dan tot een stamineetje waar we ons Duvelke degusteren. Paar vrolijke zuipschuiten aan de toog die mij meteen als allochtoon brandmerken. Ik zal het dus nooit leren, die tongval van het Boomse. We hebben nog een ruim uur wandelen voor de boeg. Volgen de Rupeldijk bij hoog en stilaan aftrekkend water richting Schelle en inderdaad de Schelde. Genieten van de rust die de feestdagen met zich meebrengen. Interescaut, de Boerenkrijgkapel, ons gemeentehuis Sint-Bernardus en ’t Callebeek. We zijn ruim 6 uur onderweg geweest voor zo’n 24 km en hebben het eerste pijltje van deze ochtend terug in de juiste positie gehangen.
Bij deze wensen wij al onze vrienden wandelaars een fijn eindejaar toe en veel gezellige wandelkilometers in 2017. Graag begroeten wij dan ook opnieuw zij die momenteel in de lappenmand liggen zoals Jantje Pijp, de Vinne en Polleke B. om er maar enkele te noemen.
We vertrekken nog eens van thuis vandaag. De klassieke GR tocht langs ’t Macadammeke, en de Hobokense parken Fort VIII en Sorgvliedt. Heb de laatste weken een aangenaam extraatje ontdekt van station Hoboken-Polder tot oep ’t Zuid, langs officieel erkende street-art. De multiculturele Brederodestraat en binnen de twee uur staan we op de Amerikalei in het drukke geroezemoes van de startzaal. Hebben ergens tussen de 10 en de 12 km in de kuiten.
Drie opdrachten nog te wandelen vandaag, dwars door de Koekenstad. Een eerste lus van zo’n 9 km. Langs het gratis pension van de Begijnenstraat en even verder het Leger des Heils. Jack van Mia is al druk in de weer met zijn fototoestel. We stappen langs ontelbare winkels van allerlei slag richting Nationalestraat en Groenplaats. Gigantische ijspiste en kraampjes, allen overdekt net als de trots van ’t Stad, het standbeeld van Rubens. We koersen verder door smalle straatjes zoals de Korte & Lange Nieuwstraat, oplettend voor voorbij denderende trams. Keren en draaien door de binnenstad tot de Grote Markt en nog rustige kersthappening. Rechtsweg dan richting Vleeshuis. Patje Kloek is ons al voorbij gelopen. Heeft eerst nog een wedstrijd in het Waasland. Het kan niet anders, we moeten ook het andere ‘vlees’ bewonderen rondom het Falconplein. Er blijkt meer vertier beschikbaar te zijn op zo’n zondagochtend dan wij dachten. Cultuur nu met het M.A.S. (Museum aan de Stroom). Het weer is te miezerig om naar zijn dak te klimmen, de zichtbaarheid te beperkt. We lopen door langs het Bonapartedok, Brouwersvliet en Sint-Paulus. Zo bereiken we de Schelde en lopen dwars door het Steen en de aanpalende kermis. Jefke voegt zich bij ons en ik moet mijn kompanen laten gaan bij de Vlaaikensgang, knie wringt tegen. Op een sukkeldrafje hink ik achter hen aan langs vele kleine zaakjes, marktpleintjes en godvergeten Antwerpse straatjes. Ben blij de zaal te bereiken en plof op een stoel neer. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken.
Jefke loopt de lus van 7 km op weg naar huis. Wij zullen hem gedeeltelijk volgen. Langs het oude justitiepaleis richting Harmoniepark (AZ Monica) en dan naar de grote Steenweg en brouwerij De Koninck. Heel nieuw parkoers voor ons dat nu op grondgebied Berchem voert met oudere maar toch nog steeds statige herenhuizen. Doet een beetje denken aan een verbeterde versie van Etterbeek & Elsene in Brussel. We wandelen door de wijk Zurenborg richting oud militair ziekenhuis. Schitterend hoe de vele gebouwen hier gerestaureerd worden en een nieuwe woonfunctie krijgen. Een echte ontdekking zelfs voor Linda. Komen bij de prachtige muren met torentjes uit van de spoorbaan tussen Berchem en Centraal, het Jodenkwartier. Lange Kievitstraat, Pelikaanstraat, namen als klokken. Even nog raken aan het stadspark en we staan zo weer in de zaal. Hé, hé, dit was verrassend anders en heel leuk om wandelen.
Het wordt al stilaan duister als we de laatste vier km aanvatten, Antwerpen-Zuid. Het wordt een zwerftocht tussen Schelde, Waalse kaai en Leien met her en der een bezienswaardigheid, natuur of cultuur. Eén ding snappen wij niet, waarom schenkt men hier Mechelse Carolus en geen Koninck of Seefbier ? Aantwaarpeneir kom op voor je stad, die kan en moet anders (ha,ha,ha)
17.12.2016 Brugsche Globetrotters te Sint-Michiels
Na vier dagen hypocrisie te Vilvoorde doet het deugd weer tussen echte mensen te zijn, de wandelfamilie. Bij de eersten die ons begroeten het Gouden Wandelpaar 2016 zijnde Gina & Krist. De context waarbinnen zij hun prestaties hebben opgedreven dit jaar is voor iedereen bewonderenswaardig. Zeggen dat ik hen als pril koppeltje exact tijdens deze wandeltocht voor het eerst ontmoette, ettelijke jaren geleden intussen.
Starten tijdens deze tocht is altijd moeilijk, we babbelen ons een weggetje van de ene tafel naar de andere collega. Finaal bereiken we toch de uitgang van de zeer ruime zaal. Zoals het hoort op weg en door de ruime hal van het Brugse station. Dan het Minnewater opzoeken en over de eerste kasseitjes dokkeren. Langs het gebouw van het gelijknamige OCMW en vervolgens door het Begijnhof. Met vele toeristen vertedert toekijken op de vele witte zwanen. Geen ongenode zwarte Australische rustverstoorder meer te bespeuren. Voorbij de rustplaats van paard & koetsier duiken we de stad in met zijn vele, meestal witgekalkte Godshuizen. Kleine rustpunten in de drukke stad. We wandelen door het Minnewaterpark en de nieuwbouw van het Colettijnenhof. Dan duiken we ‘Bruges insolite’ in, de binnenstad van de gewone burger. Een extra parkje bij ’t Pandreitje, een waterpartij bij de Molenbrug en dan breed uitgesponnen langs de vele kerken die Brugge rijk is. Zeker en vast goed bemeten die eerste 8 km tot rustpost Sint-Leo.
De tweede etappe dan. Smalle straatjes, haast steegjes van kassei loodsen ons richting Stadsschouwburg. Het miezelt lichtjes als we door enkele winkelstraten lopen. Zoeken opnieuw de rust op en een klein parkje. Passeren café Kalvarieberg dat mij bekend voorkomt van eerder gelopen Globetrotterstochten. Door een binnentuin richting Sasplein, we zoeken de Brugse ringvaart op en zijn windmolens. Door de ommuurde kasseitjes van Hemelrijk gaat het terug naar Sint-Leo. Overbevolkt deze keer.
Gouden Handrei, lees ik op een naambord, de vele Brugse waterpartijen komen uitgebreid aan bod. Er heerst een immense drukte rond het centrum, zijn ijspiste en kerstkraampjes. Geen spek naar onze bek en we reppen ons verder richting ’t Zand. In de winkelstraat zelf is het vrij rustig en we worden niet als andere jaren ondergedompeld in de vele Kerstmarktjes. Neen, in ruil krijgen we nog meer witte Godshuizen te bewonderen en de monumentale Dumery klok. We zijn al rond 14:00 terug in de drukte van de startzaal. Genieten uitgebreid van onze Brugse Zot, toch wel één van mijn favoriete biertjes. Gezellige babbel met Langdorpers en dan is het tijd voor de trein. Rustig dagje vandaag met een tocht die onderweg minder sfeervol leek dan vorige jaren.
Bruno en zijn team weten ons de laatste tijd te bekoren met mooie parkoersen en dus tekenen we vandaag ok weer present. Zijn net op tijd voor bus 600 oep de Roosevelt ploats en dus al omstreeks 08:00 in Brecht. Er vertrekken toch al heel wat wandelaars in het koele ochtendlijke donker, ook de startzaal is goed bezet. Hebben vandaag ruim 28 km voor de boeg.
Stille achterafjes loodsen ons de bewoonde wereld uit richting Molenhof. We lopen nogal wat landelijk tarmac langs onder meer een batterij kistkalveren. Vaartdijk noemt het hier en inderdaad, we pikken een vaart dijk op die ons tot de eerste rustpost voert, de hangar van Familie Van Looveren. Niet zo sterk, deze eerste 7 km.
Door een arduin verwerkend bedrijf nu en dan langs een ophangbrug de vaart over richting Klein Veerle. Aanvankelijk wat beton maar dan een prachtig zandpad langs de vijvers van natuurdomein Hoofsweer. Terug tarmac met de Westmallebaan, immer gerade aus door de weilanden. Opnieuw een strookje vaart met Chantal die vanaf de andere oever loopt te zwaaien, zij heeft een rondje voorsprong op ons. Brede omzwerving langs hoeves met grappige namen zoals In ’t Midden, wat heel juist was op onze weg. Privaat dan, door de boer zijn wei langs een diepliggende gracht. Vervolgens rechtdoor en stevig doorstappen tot rustpost twee in café Hoefijzer, bomvolle zaak.
Babbel met Jo en verder trekken met Annie & Willie. Opnieuw het landelijke in en langs de voornoemde vaart. Gezellig keuvelen over wat ons bezig houdt, de wereld van vandaag en onze vrienden wandelaars. Onverwacht een parel van een natuurgebied Kooldries genaamd. Waterpartijen, pittige natte paadjes, en pareltje van heel veel karaat. Genieten dus ! Nog een stukje vaart en terug bij de Familie Van Looveren.
W & A trekken door, wij nemen een laatste pauze met Jo. Dan een bepaald vettig paadje, een laatste keer onderaf de vaart en door het landelijke Molenheiken terug naar de Brechtse dorpskom. Langs het Kempisch museum en het stadspark richting Duvel en smoutebollen. Afsluiten helaas in mineur want clubmaatje Christine meent te weten dat ons aller Jantje Pijp zou getroffen zijn door een herseninfarct. Wij hopen stilletjes dat zij zulks verkeerd verstaan heeft …
Blauberg is onbereikbaar tijdens het weekend met het openbaar vervoer maar de website van de Grashoppers leert ons over rustpost Onder De Toren in Bergom en dat is een makkie via Geel. Bij het station passeren net de Zotte 50 van Gheel met de vraag of wij mee stappen. Dank U jongens maar wij reizen even verder.
Na 100 meter wandelen is het al van dat, parkoerswijziging wegens een dwarsliggende lokale bewoner. Meteen vakkundig opgelost door onze gastheren en we stappen het tarmacje tot voorbij het voormalige Dreefhuys en zijn eigenzinnige kok. Duiken de bossen in achter Mie Moan, ook wel Hertberg genoemd. Halfopen terrein bij gekapte sparrenbossen. Nogal wat asfaltbaantjes in het groen, het is dan ook een wintertocht. Nochtans valt het met het weer reuze mee de laatste dagen en weken, droog, soms helder en zeker niet koud. Uiteindelijk verlaten we het bos bij het Ploegpad. De kerk van Blauberg is meteen prominent aanwezig. Na een ruim uur wandelen belanden we in een de drukbeklante startzaal en bij ons HHHennietje. Horen dat Martin forfait heeft gegeven wegens te veel hinder van een pas geopereerde … hand.
We beslissen de 25 km te volgen richting Wolfsdonk. Zijn op het middaguur natuurlijk moederziel alleen, wandelend over zandpaden langs de bosrand ergens tussen Everbeur en Testelt in. Mooie dreven, open plekken met heide en vennen, klokkebesen langs de boord van ons wandelpad. Een fietspad voert ons naar de bewoonde wereld bij Nieuw Mechelen. We laten de huizen weer achter ons voor halfopen terrein richting Stokheide en de grens tussen Testelt en Wolfsdonk. Bij de OLV kapel weten we de rustpost nabij. Hebben intussen zowat 16 km in de kuiten en nemen een ruimere pauze in een lege zaal. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een lekker stukje appeltaart tot mij te nemen.
De volgende etappe van 9 km nu. Weg van dorp en kerk richting nattig strookje met beekje roestwater. We zijn in Varenwinkel en grondgebied Herselt. De Kapittelberg laten we even rechts liggen. De 25 km gaat alleen op pad langs groene binnendoortjes en een heuvel op met boven een fraai uitzicht over Herselt centrum. Voorbij de Klokkenkuil dan op de top van het beboste duin en naar de wijnboer van Kapittelberg. Aan de overkant van een drukke steenweg richting Drie Eiken. Wat tarmac lopen om de volgende bosstrook te bereiken. Waden door het bruine blad en volgen daarna een stil asfaltbaantje naar Grote Hees en zijn ranke sparren. Tarmac en zachte ondergrond wisselen voortdurend af. Een laatste dreef van fiere beuk, we zijn opnieuw in Bergom.
De meeste wandelaars hebben nog zo’n 7 km voor de boeg tot Blauberg, wij lopen het lokale lusje van ook 7 km. Gaan daarbij Sigrid en enkele andere late vogels achterna. Door de Hoge Dreef tot de Mariagrot en dan genietend van het natte, groene Varenbroek. Goorbeek is weer heel wat tarmac tussen boerderijen en hun landerijen door. De geur van vers gemaaid gras prikkelt onze reukorganen, begin december nota bene ! De parkachtige omgeving zet ons af bij de bruine Nete. We volgen de rivier stroomafwaarts voorbij Westerlo centrum en het kasteel de Merode. Onze tocht zit er op.
Duveltje drinken bij de Grashoppers samen met Guy en dan nog eentje in een lokaal café. Willen de helpers niet te lang voor de voeten lopen, hun dag was ook lang. Over Herselt en Herentals terug naar de Koekenstad. Deze klassieker zit ook weer in onze kuiten.
Al ben ik nog niet helemaal hersteld van mijn eerste seizoen griepje, moeder de vrouw zwaait op donderdag met de poetsdoeken en dus moet vader op stap. Rustig reisje via twee treintjes en een bus tot Lommel-Werkplaatsen. Merkwaardig genoeg geen andere Antwerpenaars aan boord. In de goed beklante zaal wel heel wat bekenden uiteraard, Hennie & Theo op kop.
Lommel lijkt er een gewoonte van te maken de midweken te tekenen vanuit één zaal. Vandaag twee boslussen van respectievelijk 9,5 en 7,9 km en een stratenlus van ongeveer 5 km. Ik opteer voor de eerste twee, loop al straten genoeg hierheen. Stap langs een zeer merkwaardige bidweg, elke statie lijkt een klein kasteeltje. Na de splitsing van parkoersen A & B (ik loop ze in omgekeerde volgorde) een graspad tussen jonge spar door. Gaat over in een fietspad en vervolgens loofaanplant. Hoog in de lucht oefenen ‘onze jongens’ hun Syrische opdrachten in. Het bulderen zal de ganse dag door gaan. Ik steek een spoorbaan over en vervolg langs nog jonge, lage boompjes. Na de verkorting ( 6 i.p.v. 10 km) volgt de 10 km een fietspad dat mij afzet bij het kanaal van Beverlo ter hoogte van Stevensvennen. Eventjes langs het water en opnieuw het bronsgroen eikenhout in. Een open vlakte oogt prachtig zachtgeel zo ver het oog reiken kan, hoge grassen als wuivend koren. Straatje en steenweg over naar het Waaltjes bos. Berk is prominent aanwezig. Langs de spoorbaan dan en naar zijn overkant het donkere sparrenbos in. Dubbelrij is de naam van mijn bushalte deze ochtend. Het eerste toertje zit er op. Pauze bij de Ollanders, Hennie, Theo en zowaar Peter Van der Meijs.
Op naar ronde twee. Opnieuw de merkwaardige bidweg en na de splitsing grijs zand, berk en spar. Het landschap oogt helemaal anders. Een prachtig perceel rustende heide en vervolgens grillig gevormde jonge berken, steeds drie rijen dik. Was de eerste lus volledig vlak, deze golft zachtjes op en neer. Oude dennen hebben de vreemdste vormen. We volgen een paar keer een expresweg maar gaan er ook telkens weer snel van weg. Een mooi perceel natuurlijk ontstane kerstbomen, nog een paar laantjes in het groen, de bidweg duikt weer op. Kilometertje te kort denkt de parkoersbouwer en hij stopt er nog een ommetje in.
Tijd voor de Duvel dan en de bus gaat volgens het boekje om 15:08. Drie minuutjes tot de eerste trein in Mol, een kwartiertje tot de tweede in Antwerpen-Berchem. Thuis gekomen ligt Linda in de sofa … met haar eerste griep symptomen …
De verwachtingen zijn vandaag hooggespannen, Leo & Mieke Pap nodigen uit. De meeste wandelaars stappen van de Tilburger in Weelde. Een viertal ‘connaisseurs’ rijden door tot Poppel. We vallen bij Mieke binnen midden de ‘echten’ van de 50 km. Handjes schudden, babbeltje doen en met de ‘ziekenboeg’ aan tafel zijnde Hennie en Katrien.
Om 10:00 steken we dan toch van wal voor 29 km in noordelijke richting. Alles wat maar enigszins kan oogt winters wit in de stille Poppelse straten. Het duurt even voor we de sparrenbossen induiken, de luide knallen van jagers op de achtergrond. Her en der wat kaalslag, ook hier met de bedoeling heide te verkrijgen ? Onder een staalblauwe hemel en met de zon prominent aanwezig koersen we verder door open terrein. Tarmacjes langs stille hoeves. Leo stuurt ons letterlijk door een weiland en langs een wat groezelige groene vijver. Slingertarmacje dan naar de eerste pauze bij Aarle IJs, pal op de grens. Broertjes De Keyser, fris en monter na hun ‘teir fieste’, Martin en Guy ook.
Wij steken de grens over bij de Poppelsche Leij, gaan Nederen door het Ooievaarsnest. Een ons zeer bekend terrein van bossen en open stroken. Heerlijk wandelen in de absolute stilte en rust samen met de broertjes. ZALIG ! Pauze deze keer in de behekste Radio Paloma. Hier hebben ze nog nooit gehoord van een rookverbod !
Fietspad op door open, winderig terrein. Richting meer bebost bij de Naturentuin en het Nieuwkerkse klooster. Hele lange brede dreef door tot de gemotoriseerde medemens bij uitspanning de Rovertsche Leij. Gezelligheid in het speelbos en zijn slingerpaadjes. Lange rechte bosdreven dan richting Gorp aan de Leij. Plots herkenning van het terrein, we naderen de Nieuwe Hoef. Hier liepen een paar jaar geleden heel wat wandelaars fout. Geen probleem deze keer, langs de bosrand door een pracht van hoog opgeschoten wit pijpenstrootje. Door het groen/witte bos dan benieuwt naar wat komen gaat. Ja hoor, Leo doet het weer, krinkelen en winkelen langs de Rovertsche Leij, een redelijk diep liggend waterloopje. Wat ons betreft ‘le moment suprème’ van deze tocht.
Gezellig pauzeren dan in de donkere Nieuwe Hoef met Martin & Guy. We hebben nog ruim 8 km voor de boeg. Hop naar de Paradijsbrug en dan opnieuw de Leij opzoeken. Waden door het bruine blad langs ontelbare rododendrons. Voorbij een bevroren vijver en langs de kapel van Rovert (anno 1735). Huppelen over smalle paadjes en zanderige duintjes tot een open terrein. Kippenstallen teisteren onze reukorganen. Maar daar zijn de sparren weer, onze gastheer heeft een aversie van beton. Heerlijke slingerpaadjes, op en neer, soms een beetje glad tot de rand van Poppel en de eerste villa’s. Een ommetje langs de klassieke hoeve … Duveltijd !
Omstreeks 17:30 op een overvolle bus en later erg drukke trein. Gelukzalig nagenieten toch. De Ravelse Lange Afstand Tippelaars hebben het nog maar eens bewezen, zijn staan op hetzelfde heel hoge niveau als hun leermeesters van net over de grens. Wij kijken uit naar de nieuwe startlocatie volgend jaar in hun thuisbasis.
Vanaf Mechelen neemt de mist gestaag toe. Het is dan ook kouwelijk en onaangenaam als we van station Kapelle-Op-Den-Bos richting Ramsdonk stappen. Door een gelukje zijn wij via internet te weten gekomen dat de startlocatie niet in Nieuwrode was. Aan Ramsdonk hebben we goede herinneringen, dus vort met de geit. In de warme zaal komen we Rikske van Bornem tegen, beetje op de sukkel en hier om onder de mensen te komen.
Na de babbel trekken we ons op gang. Een wandelaarster met stok keert op haar stappen weer, gladde plekken op het tarmac, we vorderen behoedzaam. Langs uitgekapt bos in een weidse lus om de startzaal en dan wadend door bruin blad langs een hoge omheining. Aan de laan met dubbele bomenrij te merken denkelijk een landgoed, oud kasteel. Fiere pellende platanen sturen ons naar een brugje onder de spoorbaan. We gaan het fietspad op richting Londerzeel. Passeren de Bergkapel en zijn verspreide bidweg stations. Wordt verderop Wolvertem, Meise en tenslotte Westrode. Vrijwel zes kilometer tarmac lopen met een zichtbaarheid van nauwelijks een paar honderden meter. Oervervelend.
Na de pauze meteen een onverharde veldweg die overgaat in een bosstrook. Even vettig en dan … tarmac. Gelukkig opnieuw onverhard als de 24 km wegdraait langs een koolzaadveld. Vervolgens graspaden langs akkers en dus goed begaanbaar. Dwars door de Sint-Nikolaaswijk van Kapelle-centrum nu en langs de fabrieken van Eternit naar de vaart. Door de mist is het water en zijn rustende rivierboten nauwelijks te zien. Pauze in het leuke clublokaal van de Sluisstappers, het Schippershof. Wordt meteen gezellig als de Hoeilaarders van de IJsetrippers binnenvallen.
We trekken verder langs het mistige kanaal om enkele honderden meter verder opnieuw de akkers in te duiken. Stilaan priemt de zon als een flauwgele bol door het grijs. Rapen en prei trekken de aandacht, vervolgens letterlijk dwars door gehakseld maïs. De zichtbaarheid neemt met de minuut toe, het plezier aan wandelen eveneens. We gaan stegels lopen luisterend naar namen als Adrians Bosch en Armbosch. Winterwortelen worden geoogst, begin december nota bene. Een vrij gevaarlijk stuk steenweg en dan opnieuw graspaden, vrijwel tot de rustpost van Westrode.
Ondanks het sombere weer toch drukbeklant en met de broertjes De Keyser. We stappen de akkers van Bosveld in. Het is intussen zowaar zonnig geworden ! Een akker van savooikolen loodst ons naar de spoorbaan. Onderdoor en nog een paar straten tot een Lourdesgrot en de finish. We kunnen gaan Duvelen. Net als we op het punt staan treinwaarts te gaan komen de Hobohemmers binnen. De schatten geven ons een lift tot in onze eigenste straat. Hoe een erg matige tocht toch nog een happy end kreeg ! Alleen, het doet vreemd aan om op zaterdag al om 16:00 thuis te zijn …
We zijn al vroeg uit de veren. Reizen gezellig met José (Wilrijk) en Rudy (Hove) over Antwerpen-Centraal en Geel naar Veerle. Een tiental wandelaars reppen zich vanaf bus 19 naar de startzaal in Veerle-Heide. Het is er berendruk. Hennie heeft zich strategisch opgesteld met een heel leuke stand zelf gemaakte kerstversieringen. Een koffietje, korte babbel met heel wat bekenden en we gaan op pad.
Hebben twee lussen van elk 10 km voor de boeg. Het heeft stevig gevroren, voor het eerst dit jaar. De lucht is staalblauw er staat geen wind, dit wordt een leuke dag. Kilometertje of zo gelijk lopen over tarmac tussen ranke sparren en dan gaat lus A richting Averbode, bossen & heide. De paden tussen weilanden liggen er wit en keihard bij. De zon priemt door de vele sparren. Onze route voert tot net voor de abdij van Averbode, Everbeur zeggen ze hier. We waden tussen rosse varens en verraderlijke braamtakken door richting vijvers van recreatiedomein Averbode. Ik ben hier al jaren niet meer geweest. De omgeving is danig veranderd sinds vadertje staat de bossen heeft overgenomen van de familie de Merode. Grote happen bos zijn gekapt en vervangen door vennen en geel pijpenstrootje. Een vrolijke bende wandelaars stapt stevig door over een tarmacje tot de grote baan die Diest met Westerlo & Geel verbindt. Aan de overkant ligt domein Gerhagen, meteen onze derde Vlaamse provincie op deze lus, Limburg na Antwerpen en Brabant. Vrij snel terug de baan over. Vroeger weiland is nu een groot ven geworden waarin de zon zich spiegelt. Een strookje brem en dan terug donker sparrenbos. Afsluiten doen we langs de rand van de Vejelse bebouwing. Opnieuw berendruk in de zaal waar menigeen zich tegoed doet aan spek & eieren.
Wij pauzeren bij ons aller Hennie, versterken de innerlijke mens en vatten lus B aan. Zelfde eerste honderden meter dan daarstraks, wordt deze keer trouwens een heen-en-weertje. Opnieuw de sparrenbossen in tot de Grensstraat, grens tussen Brabant en Antwerpen, Everbeur en Blaaberg. Bij het volgende groene strookje moeten we over een spekgladde houten plank. Geen spek voor onze bek en een vriendelijke bewoner laat ons over zijn erf lopen, waarvoor onze dank. Strookjes bos wisselen af met nogal wat Blaubergse straten. Bij Binnenheide splitsen de 7 en de 10 km op. Een koolzaadveld, winterbedden van asperges en dan opnieuw heerlijk bos. We dwalen door Hertberg tot het tarmacje van Hulst. Moeten lachen bij de volgende groene strook waar een stevig in het vlees zittende fox probeert achter een hert aan te gaan. Foxie verliest de wedstrijd tegen de sierlijk zwevende hinde, komt jankend in de bramen terecht. Wij zetten onze weg verder over een pracht van een landdijk, bruin van het gevallen blad. Een stukje Zandstraat & Grensstraat, het heen-en-weertje van daarstraks, onze tocht zit er op. Waren twee keer twee uur onderweg voor telkens 10 km. Goed gemeten mannen !
Nog een gezellige afdronk met Hennie en we reppen ons naar de bus … om vast te stellen dat ie elk uur zo rond 20 à 25 na rijdt behalve om 16:00 ! Stappen dan maar tot Veerle-dorp voor een extra drankje, het is te koud om buiten te wachten. Zullen finaal rond 20:00 thuis aan de dis zijn. Hebben een leuke dag gehad en kijken al uit naar nog en paar midweektochten diep in december. Maar eerst staat volgend weekend de Belgische Olat-tocht op ons programma … bij Leo en Mieke Pap. Tot dan.
Vandaag wandelen we een streekderby. Zijn al een paar jaar zeer te spreken over de parkoersmeester en de organisatie van de Schorrestappers. Kwart voor acht gaat de eerste bus tot Boom markt, lijkt wel op uitslapen ! Kwartiertje warmlopen en we zijn in het voormalige ‘apenkot’ midden domein De Schorre. Voetbalvelden zien onderweg wit van de kokmeeuwtjes op zoek naar hun ontbijt. Chantal is ook paraat, krijgt langs alle kanten Auwe Kleire cadeau en ze is dus nog vrolijker dan anders. Ook wij gaan voor ‘koffie met een witteke’ en steken dan van wal voor zo’n 26 km.
Prachtig domein De Schorre, her opgewaardeerde kleiputten, komt eerst aan bod. Finse piste en vlonders tussen glimmende berk, moerassen en groene ex-klei plassen door. Klimmen tot de deltaheuvel met mistig uitzicht over de Rupelvallei. Terug naar beneden langs de passerelle bol van de Tomorrowland symboliek. Het jaarlijks megalomaan lawaai blijkt de ideale investeerder voor de uitbouw van deze toch wel prachtige omgeving. Langs het permanente circus en de hockey terreinen van Braxgata verlaten we even het groen. Een in opbouw zijnde nieuwe wijk loodst ons naar de Rupelkaai. Rupelbrug over en aan de overkant de dijk naar Klein-Willebroek. Twee keer over de sluis van de jachthaven en het is een eerste keer pauze.
Ik heb precies mijn dagje niet, lood in de benen maar stappen zal ik ! Terug over de sluisdeuren, we lopen langs een visput recht naar Broek Denaeyer. Heerlijk genieten van net niet te natte paden in het wilde bos. Terug de Rupeldijk op dan, later een landdijk, die we delen met wieler-terroristen. Voorbij een kasteeltje gaan we weg richting weer andere visputten en een splinternieuw zaaltje bij het water, de Cartelvissers.
Babbel met Ollandse Stroboeren, verwoede cache-jagers en Patje Kloek. Terug op pad langs Kleine Bergen richting voetbalterrein van VK Heindonk, club net zo oud als ik. Samen met Patje stappen we door weidse weilanden richting kapel van Ten Doorn en Heffen. Betonbaantje met gracht aan weerkanten en dan het bos in richting Broek van Blaasveld. Patje zet het op een lopen, wij volgen gezapig tot roeibaan Hazewinkel en rust in De Marmiet. Nicole & Herman tekenen present net als Denise & Patrick. Tja, wij komen overal bekend volk tegen, is een onmisbaar deel van wandelen.
Deel vier loodst ons langs de onverharde kant van Hazewinkel. Zoals de medewerker van de Schorrestappers ons vertelde, populieren worden er massaal gekapt. Zouden vroeger eigendom geweest zijn van Union Match. Ruilen de roeibaan in voor de Biezenweiden, heerlijk nattig bos. Strookje fietspad en dan de kaai van de jachthaven. Bootjes kijken, van de eenvoudige kotter tot het super de luxe jacht. Meteen ook onze laatste rustpost in Klein-Willebroek.
Geef wat tekst en uitleg aan een blonde dame die voor het eerst deelneemt aan een georganiseerde tocht. Het dringt moeilijk door in het witte koppetje maar ze haalt we de finish van haar 9 km. Het kleine strookje wildernis slaat onze gastheer natuurlijk niet over. We kunnen dan kiezen tussen bootje varen op de Rupel of een extra kilometertje over de Rupelbrug. Uiteraard gaan wij voor het laatste. Zijn ongeveer gelijk met het bootje aan de overkant, de kant van Boom-City. Langs het water nu langs Hoek en Steencaycken. Weg van de Rupel zijn we vanaf Braxgata meteen in de zaal. Chantal nuttigt haar laatste jeneverke (hoeveel waren het er ook alweer ?). Yvette & Norbert delen ‘snaps und bier’ met ons.
Hoe we het doen weten we niet, maar op Boom Markt zijn alle bussen naar Hemiksem net weg. Halfuurtje wachten en dan naar de zondagse choucroute. Mooi werk van de Schorrestappers, we keren zeker volgend jaar tevreden terug.
Het wordt een zotte morgen. Onze kapster heeft uitzonderlijk wat vertraging wegens een extra vroege klant. Werken aan het spoor vervroegen onze trein naar Diest met een tiental minuutjes. We zijn net één minuutje te laat in Antwerpen-Centraal en kunnen dus een uurtje Starbuck-sen. Zaal Scafnis is dubbel geboekt en dus dient VOS uit te wijken naar een aanpalend, wat aftands schooltje. Tja, je hebt zo van die dagen. Maar het is gezellig zoals altijd. Hennie zit strategisch tegenover het deurgat. René Smets komt zijn klappeke doen. Clubmaatjes Chantal & Jack hebben er al een rondje opzitten.
Op hun aangeven slaan wij de lokale lus over en vertrekken meteen op het parkoers van de 21 km richting Lummen. Het centrum uit langs een eerste zandweg naast een gracht. Dan letterlijk door weiland parallel met de groen heuvel vanaf de Witte Hoef. De drukke baan richting Paal en Beringen over en langs de Kromme Elleboog naar meer bebost gebied. Spar en berk vormen de boventoon. De clubmaatjes, intussen vaste wandelpartners geworden, halen ons in. Als viertal lopen we door het heerlijk golvende halfopen landschap, gezellig keuvelend en lachend. Bij Meldert stappen we door het vlakkere natte natuurgebied De Schurfert richting Zwarte Beek, vandaag ‘koffie met melk’ gekleurd, tot de rustpost Sint-Anna Mellaer. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat wij hier nog pauzeerden.
Clubmaatjes grijpen naar een boterham en ik … ik begroet haast alle wandelaars die binnen komen, echt te veel om op te noemen. Chez Mariette zijn zelfs Colette & Alain te gast ! Het viertal trekt zich terug op gang voor een lokale lus. We lopen door de Lummense bossen langs de vele hindernissen van een Military parkoers. Doen ook de duizendjarige eik aan. Onze parkoersmeester haalt een fantasietje uit, knipte blijkbaar gaten in een draad afsluiting om toch maar groen te bieden aan zijn gasten. Voorwaar een schitterende etappe, duidelijk beter dan voorgaande jaren !
Chez Mariette ligt er al wat verlaten bij al is het nauwelijks 15:00. Ons wandelteam groeit aan tot vijf eenheden dankzij Ghislaine. We splitsen ongemerkt en ongewild op in twee delen, mannetjes voor, vrouwtjes achter. Halfopen omgeving nu in de omgeving van de Zwarte Beek. Dorre meidoornhagen vallen mij op. Een bosstrookje loodst ons naar de Molenstraat. We wandelen over de heuvel en duiken Schaffen binnen. Kunnen gezellig genieten van een paar Duvelkes. Ghislaine blijkt op familiebezoek te gaan in Okselaar, waar ook ik zeven jaar woonde. De schat zet ons af aan de achterkant van het Diesterse station. Opnieuw is de trein zo’n vijf minuutjes weg. Geen probleem, wij kennen ook hier ons Duvels adresje ! Kijken terug op een prachtige en reuze gezellige tocht met dank aan VOS en de IJsetrippers.
