Al ben ik nog niet helemaal hersteld van mijn eerste seizoen griepje, moeder de vrouw zwaait op donderdag met de poetsdoeken en dus moet vader op stap. Rustig reisje via twee treintjes en een bus tot Lommel-Werkplaatsen. Merkwaardig genoeg geen andere Antwerpenaars aan boord. In de goed beklante zaal wel heel wat bekenden uiteraard, Hennie & Theo op kop.

Lommel lijkt er een gewoonte van te maken de midweken te tekenen vanuit één zaal. Vandaag twee boslussen van respectievelijk 9,5 en 7,9 km en een stratenlus van ongeveer 5 km. Ik opteer voor de eerste twee, loop al straten genoeg hierheen. Stap langs een zeer merkwaardige bidweg, elke statie lijkt een klein kasteeltje. Na de splitsing van parkoersen A & B (ik loop ze in omgekeerde volgorde) een graspad tussen jonge spar door. Gaat over in een fietspad en vervolgens loofaanplant. Hoog in de lucht oefenen ‘onze jongens’ hun Syrische opdrachten in. Het bulderen zal de ganse dag door gaan. Ik steek een spoorbaan over en vervolg langs nog jonge, lage boompjes. Na de verkorting ( 6 i.p.v. 10 km) volgt de 10 km een fietspad dat mij afzet bij het kanaal van Beverlo ter hoogte van Stevensvennen. Eventjes langs het water en opnieuw het bronsgroen eikenhout in. Een open vlakte oogt prachtig zachtgeel zo ver het oog reiken kan, hoge grassen als wuivend koren. Straatje en steenweg over naar het Waaltjes bos. Berk is prominent aanwezig. Langs de spoorbaan dan en naar zijn overkant het donkere sparrenbos in. Dubbelrij is de naam van mijn bushalte deze ochtend. Het eerste toertje zit er op. Pauze bij de Ollanders, Hennie, Theo en zowaar Peter Van der Meijs.

Op naar ronde twee. Opnieuw de merkwaardige bidweg en na de splitsing grijs zand, berk en spar. Het landschap oogt helemaal anders. Een prachtig perceel rustende heide en vervolgens grillig gevormde jonge berken, steeds drie rijen dik. Was de eerste lus volledig vlak, deze golft zachtjes op en neer. Oude dennen hebben de vreemdste vormen. We volgen een paar keer een expresweg maar gaan er ook telkens weer snel van weg. Een mooi perceel natuurlijk ontstane kerstbomen, nog een paar laantjes in het groen, de bidweg duikt weer op. Kilometertje te kort denkt de parkoersbouwer en hij stopt er nog een ommetje in.

Tijd voor de Duvel dan en de bus gaat volgens het boekje om 15:08. Drie minuutjes tot de eerste trein in Mol, een kwartiertje tot de tweede in Antwerpen-Berchem. Thuis gekomen ligt Linda in de sofa … met haar eerste griep symptomen …