Volgens autochtoon Theo was het -7 °C als hij vanmorgen zijn kiekens eten ging geven. Het is echt berenkoud in de Kempen waar ik met onder meer Rik (Bornem) naartoe bus. Verrassend zijn we zeker al met zes IJsetrippers, ook Giesbaarge komt aanzetten, Annieken & Chris. Ik ga toch alleen op pad voor net geen 25 km. Zoals gisteren met witte pijlen maar iets beter zichtbaar. Wandel aanvankelijk door villawijk Vogelzang. Merkwaardig hoe zelfs de toppen van sparren eerder wit zijn dan groen. Uiteraard komt de Knodbaan een paar keer aan bod, we zijn in Groot-Zoersel nietwaar ! We stappen over een landdijkje door bevroren moeras en vervolgen met een lus rond spierwitte weiden. Het terrein word ‘bumpy’ als we een deel van de anti-tankgracht volgen. Het toch wel weldoend zonnetje zorgt er voor dat we vanuit de bomen bekogeld worden met rijmbolletjes. Na ruim zes kilometer een eerste pauze in het veel te kleine chalet van de Gescheurde Heide. Ik kruip in een hoekje voor een bammetje.

Annie & Chris, vooral deze laatste dan, wordt mijn gezel. De spring-in-‘t-veld huppelt zoals altijd van ons weg. We stappen langs het speelbos van Schilde en vervolgens door statige beukendreven en stukjes van het Sniederspad. Worden nog steeds bekogeld door witte bolletjes. Bosje overwoekert door klimop, de zon die haar weldoende stralen tussen de sparren doorstuurt, lekker wandelen is dit tot het Hallerhof. In het Koetshuis staat Annieken als een echte gastvrouw klaar met een lekkere bruine, waarvoor mijn dank.

Mijn maatjes gaan er snel vandoor, het kleinkind dient opgehaald te worden. Ik neem een knievriendelijk tempo aan door een villawijk. Het is uitkijken want het tarmac is soms verraderlijk glad. Bij de Kleine Medelaar gaan de grotere afstanden hun eigen gang. Beton door weilanden langs een diepe gracht. Schaepebemden lees ik op een bord. Merkwaardig genoeg voor mij onbekend terrein. Vrij snel duiken we opnieuw de bossen in, sparren, moerassig of een ondergroei van dorre varens en toch nog groene bramen. Bij het Boshuis komt een laagvliegende luchtballon over, knalgeel, een tweede zon. Moeten even langs de snelweg en duiken dan weg richting afspanning In De Wandeling. Sigrid en chaperon lopen er warempel de omgekeerde lus ! Moet kunnen. Landelijk beton voert mij nu gladjes terug naar de voetbalkantine. File bij de oliebollen en ik heb geen geduld. Geef mijn bonnetjes aan een verbouwereerd kijkende wachtende dame. In de overvolle zaal geniet ik van mijn Duvelke. Copain Krist & Gina gaan er vandoor, ik volg even later, busje komt zo.

Was Halle tot op heden niet mijn favoriete startplaats, vandaag moet ik mijn mening herzien. Dit was een schitterende wintertocht !