Ik heb zo mijn twijfels na het kappersbezoek deze ochtend. Vlaanderen ligt er wit gepoederd bij en er wordt regen annex ijzel voorspeld. Linda is echter niet te verwurmen. De eerste trein die we kunnen halen brengt ons naar Bilzen. Jefke blijkt bij uitstappen in een andere coupé gezeten te hebben. Hij kent de weg naar de ons onbekende startzaal en gaat op pad voor 12 km. Wij volgen even later en mikken naar 20 km. Een kleine honderd dapperen blijken ons al te zijn voorgegaan zo rond 10:30. Het zwerk is loodgrijs, miezerig. We vorderen redelijk vlot door steenharde akkers richting een watertoren en Rooi. Het parkoers gaat over in een stratenloop met onder meer de vroegere wallen rondom Bilzen, nu gewoon asfalt. Troosteloze bedoening bij temperaturen onder het vriespunt tot de rustpost aan de Demer. Vanaf nu wordt het beter zegt Jefke, nippend aan zijn theetje.

Tweevoetjes (zo noemt de straat) brengt ons vanaf een Demerparkje een verdieping hoger en tot bij bedrijvenzone De Spelver. Dan trekken we golvende veldwegen in met uitzicht op heel wat maretak. Bij het centrum van Waltwilder gaat het opnieuw in dalende lijn. Eigenlijk heerlijk wandelen tussen twee hagen van meidoorn, oneffen paden langs fruitplantages en weilanden. De volgende tarmacjes liggen er bepaalt ijzig bij. We ruilen Munsterbilzen voor Bilzen. Er valt voortdurend nat uit de lucht. Vocht dat meteen aanvriest op onze regenjassen. Dit is iets voor Die Hards, het is knokken tegen de elementen. We gaan verkleumt het fietspad over de Demer op. Zijn maar wat blij even beschutting van een bosje te hebben langs dezelfde rivier en na ruim 8 ruige kilometer op een stoel te kunnen neerploffen. Zijn voor even de enige wandelaars in de zaal !

Nog een klein uurtje te lopen. Passeren de stemmige kerk en wandelen door het haast verlaten winkelcentrum. Geen succes voor de solden dit jaar. Op een binnenpleintje rijden we gelijktijdig een scheve schaats. We blijven tweevoeters mits wat breed armgezwaai. Duiken een leuk Demerpark in met perfect onderhouden watermolen. Opvallend ook hoeveel gesneuvelde kanjers van bomen hier liggen. Maken een ommetje over een Finse piste, hard bevroren en keren stilaan terug tussen de huizen. Bij het station zoeken we een cafeetje op om te bekomen bij een Duvelke.

Treintje komt zo … maar laat 44 minuten op zich wachten wegens herhaaldelijke seinstoringen zo blijkt. Linda is meer dan verkleumt, ik hou verrassend stand. Bus 1 in Antwerpen dan. De wissel van chauffeurs verloopt niet vlotjes want de dame stond aan de verkeerde halte ! Er zijn zo van die dagen …