De herfst laat zich ‘s ochtends al goed gevoelen, het is behoorlijk fris als we naar en van de bus stappen. Het is nog geen kilometer stappen vanaf de Brusselse Charles Quint tot de sporthal van Ganshoren. De startlocatie is gewoonweg de cafetaria van het sportcentrum, wel mooi versiert voor Halloween maar absoluut zonder clubwerking ! Weg leuke Brusselse sfeer, één van de redenen waarom ik telkens weer uitkeek naar deze tocht. Weg ook het wandelen door de Brusselse parken van Dieleghem en Roi Baudouin. Gelukkig toont de tekening wel de Pajotse parochies Relegem en Kobbegem.

Wij op pad dus, langs de voetbal van Ganshoren en onderaf het Laarbeekbos. Onder de Brusselse ringweg door ook, le tout Bruxelles achter ons latend. Door de velden zakken naar de manège van Neerzellik. Leuke babbel onderweg met een triatlete die toevallig het parkoers oppikte. Even schrikken als een paard onderuit schuift. Dier en berijdster liggen op het tarmac. Het paard kruipt als eerste recht en stormt in paniek de heuvel op om daar tot rust te komen. De jonge ruiter gaat met een blik vol woede op zoek naar haar rijdier. Dit lijkt gelukkig goed af te lopen. Na 4 km de eerste pauze in de Relegemse Groenvink. Jan (Police de Bruxelles) en zijn dame zijn er van dienst. Even bijpraten en we vervolgen. Zoals we dat gewend zijn middels een lange, zachte klim door de akkers. Bieten en patatten worden stilaan gerooid. Andere velden kleuren geel : is dat nu koolzaad of gele mosterd, wij komen er niet uit. Witte en rode kolen ogen als ‘de bollen van Brussel’ zo groot. Passeren de hoeve met donjon en stappen de rustpost van Kobbegem binnen ‘chez les petites dames’. Veel bekend volk hier waaronder Jacqueline & Luc, Liliane & Jean ook.

 De marathon people lopen twee lokale lussen, wij doen er eentje van. De zon is stralend van de partij als we langs de witte kerk en het dorpsplein wandelen. Langs weides en akkers gaat het richting Assense Heerveld. We laten de bebouwing weer snel achter ons en lopen over vettige paden door de halfopen ruimte. Worden daarbij vergezeld van een pittig buitje. Het deert de loonwerkers op de akkers niet, de bieten moeten gerooid. In open veld komt de kerk van Kobbegem aan de einder tussen de bomen piepen. De 7,5 km zitten er snel op. Terug naar Relegem nu. Een pittige klim terwijl Ons Heer een flauwe regenboog spant. Prachtig uitzicht dat rijkt van het Atomium, over de basiliek van Koekelberg tot de flatgebouwen van Molenbeek. Hoogveld is de toepasselijke naam voor een kasseitje dat ons een verdieping lager brengt, in de stilte van de huisjes van Hamme (gehucht van Merchtem). Terug de velden in dan, een laatste heuveltje overwinnend tot de Groenvink. We nemen er de tijd voor een wandelaarsdrankje en babbel met ex-college Benny & zijn dame.

Hebben nog een tiental kilometer voor de boeg. Langs de Onderrichtstraat en de Oude Jetseweg richting Wemmel. Tussen de villa’s raken we met z’n allen het spoor van het parkoers bijster. Ik heb terreinkennis. Weet dat we bij de vijver en de witte hoeve steevast rechtsom gaan naar het kasseitje van Ronkel. Blijkt nu ook te kloppen. Bij het vroegere St-Michel duiken we een brousse in om een drukke baan te vermijden. Vanaf de brandweerkazerne bij het AZ-VUB mogen we genieten van het Laarbeekbos. Aanvankelijk wat volkstuintjes, daarna statige dreven langzaam zakkend naar het kasteel. Poelbos komt nu aan de beurt, een mix van bos en weilanden, lijkt meer op een groot park eigenlijk. Vervolgens keren en draaien om over de spoorweg te geraken en tot rustpost De Rivieren. Waren anderhalf uur onderweg voor 7,5 km ! De laatste loodjes dan, een klein halfuurtje huisjes kijken in de buik van Ganshoren.

We schuiven aan bij Jacqueline & Luc voor ons Duvelke. Verlaten stilletjes de sfeerloze zaal en stappen naar de Charles Quint voor onze bus richting Brussel Noord. Reis naar Hemiksem met een triest gevoel. Deze laatste tocht van de Police de Jette was zoals een overlijden zonder afscheid, zonder enige plechtigheid, droevig. We gaan jullie missen Brusselaars !