Ik ben al om 5:00 klaarwakker, tien na acht bij het nog duistere en kletsnatte station van Diest. Heb ruim vijf kilometer voor de boeg tot Engsbergen waar Blijf Jong Genebos verzamelen roept. Heb hier wel wat terreinkennis uit een vroeger leven. Korte klim langs de Lazarijstraat, even wat huisjes kijken en dan de open ruimte in. Het wordt langzaamaan dag, een grijze dag. Kies voor een bruggetje over een riviertje (de Zwarte Beek ?) en stap dan naar de bossen van Dassenaarde. Heerlijk wandelen is het er genietend van de veelkleurige herfsttooi en met knisperend blad onder de voetzolen. Kom haast geen mens tegen op de vele paden van Asdonk, tenzij dan vrouw met hond. Een stoere Brabantse knaap in de wei komt zijn knuffel halen. Iets na de klok van negenen ben ik bij VK Penarol, wat tegenwoordig ook Thes noemt. Het is er behoorlijk druk, er zijn al 250 wandelaars op pad.

We worden naar Okselaar gestuurd zo blijkt. Maakt niet uit welke richting we uit gaan, dit is een zeer bosrijk gebied. Op pad dus voor een eerste etappe van ruim 6 km. Meteen het bronsgroen eikenhout in met een ondergroei van weelderige rossige varens. Heerlijke paadjes sturen mij zachtjes een eerste helling op. Er volgt afwisseling met zanderige ondergrond, heide en gelige grassen, klokkebeesen ook. Na een uurtje zwerven bereik ik de brede lanen van de Streekbossenstraat. Ben zo in het wat aftandse maar knusse zaaltje van Fanfare De Eendracht. Doen we zeer regelmatig aan tijdens wandeltochten hier in de streek. Hoog tijd voor een boterham.

Ontsnap aan een vrij fikse regenbui en gelukkig maar want ben mijn regengerief in Hemiksem vergeten. Onder nog wat miezerig hemels ‘gezeik’ stap ik de bebouwing van Okselaar binnen. Vrijwel alle straten noemen hier Tessenderlobaan of Averbodeweg. Ik volg stroken van deze laatste tot ik de rand van de fameuze vijvers bereik. Krijg de plas niet te zien maar stap langs de rand van weilanden richting bossen de Merode. Is een kleine vijftien jaar geleden dat ik deze woonplaats inruilde voor Hemiksem. De omgeving is danig veranderd door toedoen van Natuurpunt. Waar vroeger maïs stond is het geheel nu herschapen in een open ruimte met opgroeiende heide en berken, prachtige plassen van regen- en grondwater ook. Kempense schapen zorgen voor de begrazing, het korthouden van de grassen dus. Een heerlijk wandelgebied en ik loop hier moederziel alleen. Steek de steenweg naar Veerle over en duik de bossen van Gerhagen binnen. Onder ranke, donkergroene sparren een veelheid aan kleur van geel tot rood dankzij het loofblad. Open terrein steevast begroeid met uit de kluiten gewassen heide. Als wandelen een feest is ! Even een tarmacje in het bos en dan zet ik koers naar de bewoning. De steenweg steek ik opnieuw over bij dancing Heideroosje. Ben zo weer bij de fanfare na breed uitgesponnen 9 km wandelgenot.

Tijd voor een wandelaarsdrankje en een babbel met Sigrid. Zij moet de lus nog beginnen, ik zet koers naar de eindmeet zo’n 4,5 km verder. Ga Hugo en zijn maatjes van Duûn achterna over heerlijke slingerpaadjes tussen sparren door. Sommige strookjes liggen er vettig bij. De ondergroei biedt steeds hetzelfde beeld, jonge berk, groen of rosse varens, klokkenbeesen. Een geoogst maïsveld kondigt de finish aan. Langs de villaatjes van Mispad en een oude ast stap ik tot Penarol. Stel er tot mijn ontzetting vast dat ik mijn wisselgeld van € 18 vergeten ben in de rustpost. Meld mij bij de organisatoren met het verhaal. Zij bellen gelijk naar Okselaar en ik krijg netjes mijn geld terug. KLASSE en een hartelijk bedankt mannen voor de goede zorgen.

Korte babbel met clubmaatje Peter en ik ga een laatste keer op pad langs de kerk van Engsbergen. Duik niet diep genoeg de bossen in en stap zodoende een heel eind langs de drukke baan van Molenstede tot Diest station. Deert niet, ik heb een prachtige herfstwandeling achter de rug.