Dag twee zijn we een halfuurtje later bij d’Ouwe Kerk dankzij de zondagdienst van De Lijn. Op 1500 meter na volgen we vandaag braafjes de 30 km zoals door de parkoersmeester voorgeschreven. We pikken dus meteen het hobbelige pad langs de antitankgracht op en volgen het tot bij de ingang van het Park van Brasschaat.

Lopen opnieuw langs die gek in elkaar gegroeide bomen en langs nog meer grachten in de omgeving van de Miksebaan. Vreemd hoe dat uurtje verschil met gisteren voor een heel andere lichtinval over parken en grachten zorgt. Bij de plassen pikken we Denise & Patrick op die, fototoestel in aanslag, komen genieten van deze marathon. Anders dan gisteren ronden we nu na de pauze van de waterski wel de eerste plas. Waterkiekens zijn er duchtig in de weer nesten te bouwen of zelfs al te broeden. In het park van Brasschaat ontwaren we hoog in de bomen een broedende reiger. Is de eerste keer dat we dit zien net als vele van onze medewandelaars. Voorbij de kinderboerderij, drukker beklant dan gisteren, stappen we De Inslag in, ook anders dan gisteren. Een strookje bos, de wel erg eigentijdse Durentijdlei en daar is ons bankje in de zon weer bij de kerk van Maria-ter-Heide.

Linda & Charles lopen ons voor langs de watertoren, het jonge bos van Schietveld en de kasseitjes van de Vogelzangdreef. Vanaf het duivenlokaal in Gooreind zullen we los/vast samen lopen. Bij het vliegveld gaat het deze keer rechtsaf voor een ruime omzwerving over soms moeilijk begaanbaar terrein helemaal rond het vliegveld en puur natuur. Perron Noord  noemt de nieuwe rustpost net naast de controletoren. Het terrein zit afgeladen vol met zondagsmensen, we bemachtigen met heel veel moeite een bankje en een paar stoelen. Kunnen intussen genieten van vliegtuigjes die af en aan vliegen, van statige zwevers tot minuscule gemotoriseerden.

Hebben nog 7 km voor de boeg. Charles heeft een dipje terwijl wij letterlijk over de oude spoorbaan lopen richting Kapellen. Ruilen hem in voor een betonbaantje van de legerjongens. Dra volgt puur natuur. Zand baggeren naast de militaire basis. Vervolgens een prachtige, zonovergoten open strook met heide en andere vegetatie. Dan de nattige bossen in voor hobbelige paadjes tussen jonge boompjes. Het gebied is wel droger dan enkele jaren geleden maar van rechtdoor lopen is nog steeds geen sprake. We zijn dan ook wat langer onderweg dan normaal, zigzaggend de hobbeligste stroken vermijdend. Maar prachtig mooi dat het hier is, echt wel een Grande Finale voor deze tocht. Bij de ruïne van het fort weten we het einde nabij. De zaal is nog goed beklant als wij binnen vallen, toch zullen we als laatsten Ludo en kompanen verlaten. De Hobohemmers bieden ons een lift aan tot ‘oep ’t Zuid’ waarvoor onze oprechte dank. Hebben een schitterend wandelweekend achter de rug dankzij onze vrienden Stroboeren. Woensdag leggen de openbare diensten de riem even af en kan ik dus niet op het werk geraken. Ideaal om een dagje knooppunten te lopen tussen Heimisse, Schelle en Wintam. In het weekend trekken we denkelijk naar Lippelo & Zandvliet.