Zo mooi als het weer gisteren was, zo grijs is het weer eens vanochtend. Maar thuis blijven is des duivels oorkussen en dus gaan we op pad. Linda beslist met de fiets naar Bornem te rijden, voor mij twee busritten ver al heb ik voor vanavond andere plannen. We spreken af omstreeks 09:45 maar om 10:00 is er nog steeds geen Minne te bespeuren en haar mobieltje staat uiteraard af. Patje Kloek en Herman Dewilde gaan alvast op pad terwijl ik zenuwachtig heen en weer draaf in een goed gevulde sporthal. Finaal komt Linda opdagen, vaartijden van de veerdienst tussen Schelle en Wintam zijn gewijzigd en ze reed niet meteen de kortste weg.

Wij dus op pad. De 30 km krijgt al meteen zijn eerste extraatje dwars door wegenwerken langs het lokale ziekenhuis. We weten, er wordt meteen een lange lus in het groen aangeboden door het domein van Marnix en dit tot in Branst. Brede zandpaden, populieren, veel waterpartijen, zelfs een reetje krijgen we te zien. Even een vettig strookje en we staan aan de parochiekerk en een werkelijk bomvolle zaal. Geen doorkomen aan en we lopen dus maar gelijk door. Zoeken een landdijk op die dra Scheldedijk wordt ter hoogte van het beruchte Zates, de laatste rustpost van de Doto. Voorbij de stemmige kerk van Mariekerke zoeken we een smal paadje op tot de nu welverdiende rustpost. Hebben er 11 km opzitten.

Tijdens onze pauze zoeft onder meer Gwy voorbij. Zijn aangedampte bril beperkt duidelijk zijn zichtbaarheid en weer weg is hij. Wij babbelen even bij met een koppeltje van die andere Kadees, uit Aalst en hun trouwe kameraad Misty. Terug de dijk op nu richting Sint-Amands. Moeten wel aandachtig blijven voor toch nogal wat fietsers ondanks het gure zwerk. Ook hier lopen we voorbij de kerk tot aan uitspanning Den Amandus. De dijk af en ‘kier nekier were’ door het smalle straatje Dam genaamd, terug naar de kerk. Zwerven nu door de straten van Sint-Amands bij stilletjes neervallende mist richting industriezone. De Galgestraat brengt verpozing. Beton dat nog wel maar langs wilgen en velden richting Heimolen en verderop nattige bosgrond. Rondden een kudde schapen in een rossige wei en stappen langs een  nieuwbouw wijk terug het dorp in en naar de rustpost van Mariekerke. Leek ons een erg lange en niet zo spectaculaire 7 km.

 M & M komen binnenvallen en dus vervolgen we samen onze weg, langs achterafjes de bebouwing verlatend. Bij Groentenhof prikkelt een nadrukkelijke prei geur onze reukorganen. Verderop zandwegen door veld en wei, bosjes ook tot we terug in Branst aankomen. De zaal is er nog steeds goed beklant maar nu vinden we toch zitplaatsen. Verlaten onze maatjes want wij hebben twee extra kilometer voor de boeg. Passeren een bedevaartsoord en dan gaat de 30 km nog eens zijn eigen weg langs de Mefseveldweg. Het overwegend met gras begroeide pad stuurt ons linea recta door kale winterse akkers tot in Grootheide. De Bareldreef is dan weer een kaarsrechte straat naar de kinderboerderij. Vele wandelaars houden hier halt voor ijscrème of ander lekkers, wij lopen door. Heerlijk stappen is het nu over het vettige wilgenpad langs de gracht van Breeven. Terwijl de zon een eerste poging doet om ons te verblijden vinden we het betonstrookje langs een vlasrootput best aangenaam. Bij het golfterrein weten we de aankomst nabij. Lopen langs meerdere sportterreinen en een grote plas door domein Breven recht naar de finish. Hoog tijd om ons te goed te doen aan Duvelse geneugten opnieuw verenigd met M & M. Om 17:20 ga ik er vandoor, wil persé de boot van 19:00 halen. Heb mij een extraatje van 13 km in het hoofd gehaald, zo maar ! Volg groene ‘terug ‘ wandelpijlen tot station Bornem en loop dan gewoon de Hingense steenweg af tot het gelijknamige dorp. Even een kaart spotten bij domein d’Ursel en dan recht naar de Nattehaasdonk. Trotseer manmoedig meer dan 1500 meter kasseien, ver voorbij Donatus Kwik tot de Scheldedijk. Zet koers naar de zeesluis van Wintam … om geen enkele poort open te vinden ! Na wat gedraal eindelijk groen licht, heb nog 4 minuten tot het veer. In de bocht zie ik het bootje de Schelse oever verlaten, dit wordt erg nipt en lopen zit er niet meer in mijn knoken. Gelukkig wacht er al iemand … blijkt Linda te zijn die mij van ver herkend had ! Ik plof neer op een bankje, ben stik kapot. Aan de overkant wachten nog 4,6 lange kilometer, vlak tot de kerk van Schelle en dan de lange heuvel op tot in Heimisse. Liep gespreid over de laatste 3 dagen zo’n 103 km … den ouwe kan het nog !

Dinsdag ben ik dan weer ‘on duty’ tussen Terlanen en Rode. Loop van Overijse over de Grotstraat, Grote Heirbaan en Moskesstraat tot Terlanen. Route die mij het best bevalt. Kruip de ganse dag van de ene pijl naar de andere, de tank is ver leeg. Rond 15:00 plof ik neer op het bankje bij het zaaltje van datzelfde Terlanen. ‘done’ laat ik Wilfried weten en dat geldt voor mezelf ook. Drie bussen en evenveel treinen later sta ik in Hemiksem. Beetje gek gedaan om trajecten uit te testen …