Ik zit er al jaren mee in mijn hoofd … het Adeps wandelen. Het moet er maar eens van komen, ondanks de beperkingen van het openbaar vervoer in Wallonië, 2018 wordt mijn Adeps jaar ! Begin eraan met een makkie, startlocatie 750 meter van treinstation Braine-l’Alleud, toevallig de lijn van Antwerpen naar Charleroi. En toch gaat het bijna mis ! Kan gelukkig fluo markeringen van de organisatie oppikken en tegendraads vele wandelaars naar de verscholen startzaal stappen. Het typisch Waalse, beetje aftandse zaaltje gonst van de activiteit. Ik bied mijn gratis verkregen Point Vert kaart aan en betaal 5 Euro, twee als contributie voor de tocht en drie voor de jaarkalender. Democratisch toch ! Stel vast dat de consumpties ook duurder zijn dan bij ons, maar heb daar nu verder geen oog voor.
Adeps dat is wandelen zonder rustposten en met afstanden per 5 km vanaf 5 tot 20 km. Ik krijg en papiertje mee ‘pour les ballisages’ waar ik verder niks mee doe. De markeringen zijn kleurrijk, duidelijk. Ik volg aanvankelijk het groene ‘parcours commun’. Een paar straten met duidelijk gemarkeerde parkeer mogelijkheden en dan een oude spoorbaan op, puur natuur. De 5 km gaat van ons weg en de anderen mogen langs tarmacjes en een vettig paadje genieten van bolle akkers en een zicht op Braine. We vervolgen met schattige steegjes van de stad langs een riviertje, denkelijk de Hain. Opvallend hoeveel joggers gebruik maken van het parkoers, ja zelfs een paar mtb’ers flitsen mij voorbij. Le Lac du Paradis en eerste afcheckpunt na 4,25. Heerlijk wandelen rondom een recent aangelegd meer dat ik vorig jaar ontdekte dankzij de Marcheurs du Hain.Ook de 10 km gaat van ons weg en ik ben plots helemaal alleen. Een leuke holle weg en le Sentier de Timpe et Tard loodst mij door de golvende akkers van Ophain. In het dorp dokker ik over kasseitjes voorbij de splitsing van 15 & 20 km en dan richting autobaan. Even wat huisjes kijken en dan kiezen voor de Promenade du Seigneur Isaac. Fout lopen kan niet want je botst telkens op een markering met duidelijke rode X. Prachtige holle weg tot de spierwitte kapel van Notre Dame des Belles Pierres, nog 9 km te gaan volgens de organisatie.
Hoog in de weilanden waar ik ooit zomers tussen de Limousins liep, pal op de wind tot een eenzame hoeve en verder door het stille land tot rand Lillois. Tarmacje door jong bos nu met aan weerskanten de borden van Vivaqua, waterwingebied. Het parkoers van de 15 km sluit opnieuw aan als ik, nog steeds moederziel alleen, dwars door de velden loop richting verweerde spoorbrug. Duik onder de snelweg door en loop er parallel mee, lekker verscholen in het groen. Plots een bedrijvenzone met Baxter nadrukkelijk aanwezig. Enkele wandelaars houden er een kouwelijke picknick op de bankjes, ik loop gewoon door. De markeringen worden intussen bizar. Nog te lopen afstand gaat omhoog i.p.v. omlaag, negeer de boodschappen dus maar. Een volgend bosje zet mij af bij de woonkernen van Braine. Loop achterafjes langs een gracht die ik herken van Les Marcheurs eind vorig jaar. Probeer een deerne te volgen die er een stevig tempo op nahoudt, pff … je wordt ouder papa. We stappen door een leuk kasteelparkje en vervolgens naar de Stade Gaston Reiff. Nog wat straten, plezante steegjes en dwars door een scholengemeenschap, de opdracht zit er op.
Ik kan het niet laten inkopen te doen bij een neringdoener uit Stavelot, boerenbrood en geitenkaas. Rep mij dan naar de trein. Je suis ravi, ik ben verk(n)ocht, volgende week loop ik Adeps in Nivelles een voor mij totaal onbekend gebied.
Wij zijn in Hemiksem de eerste en enige klanten op het eerste boemeltreintje naar Roosendaal. De begeleidster met Limburgse tongval komt een gezellig praatje maken. Vanaf Antwerpen-Centraal is het drukker. Patje Kloek wordt onze gezel tot Essen en de andere coupés vullen zich met late fuifnummers. Op het perron in Roosendaal zijn we weer haast alleen. Hebben een ruime en kouwelijke, winderige 4 km voor de boeg tot het lekker warme nest voor vandaag, het Thor honk. Krijgen er de klassieke hartelijke begroeting van Will en de dames achter de inschrijftafel. Zijn hier dan ook al jaren vaste klant tijdens de Nieuwjaarstocht.
De opdracht bestaat uit drie lussen waarvan wij er twee zullen wandelen (lopen). Beginnen met de 10 km. Was in vroegere tijden deels een stadslus maar nu vertrekken we in een heel andere richting. Het zonnetje is warempel stralend van de partij en we genieten. Moeten even halthouden als de boer zijn koetje met pas geworpen kalf over het pad van stal verhuisd, een vertederend beeld. De eerste bosstrook stuurt ons naar de Zundertseweg en de villa’s van de Langendijkstraat. Weg van de bebouwing duiken we het landelijke gebied in langs onder meer De Schietbaan, want leuke straatnamen kom je hier wel meer tegen. Genieten verderop van een gemengd jong bos met her en der wat stormschade en stappen over brede zandpaden, bijwijlen immense plassen vermijdend. Bakhuis Roozeboom Kamp, een militaire basis waar we nog nooit van gehoord hadden. Zijn op de Rucpense Heide. Stappen over een smal pad van bruin blad, langs een ondergroei van jonge spar ook. Heerlijk tarmacje afgezoomd met prachtige witte berk dan, de Roosendaalse baan. Volgen het fietspad dat overgaat in Zundertseweg. Komen zo weer bij de bossen van Visdonk uit en kruisen ons pad van eerder deze ochtend. Stappen eerbiedig door een Gedenkbos met heel wat beuk en zo terug naar het honk. Twee uur wandelen voor nog geen 10 km, Thor is gul in de kilometers !
Tijd voor de al even klassieke Nieuwjaarsbabbel met Marie-Louise en Jo en terug op pad voor ruim 8 km. Volgen de snel vliedende Turfvaart stroomopwaarts en verlaten hem voor het tarmacje langs de Visdonkhoeve. Mogen heerlijke maar toch winderige dreefjes lopen in het open land. Nooit stonden hier zo veel plassen als vandaag. We kunnen er gelukkig overal netjes langs. Voorbij een manege duiken we voor eventjes de bossen in. Mogen vervolgens over vlonders lopen langs dat heerlijke Rozenven. Dan volgen paardenweiden en het linea recta tarmacje van Katteven tot een tweede Gedenkbos met opvallende en toch ook wel beklijvende witte berk. Een laatste kilometer dwars door de bossen tot de samenkomst van de verschillende afstanden. Uitbollen langs de lokale volkstuintjes tot het honk. Will staat al klaar met de beloning bij afmelding. We laten ons het gerstenat smaken, laten onze waardering voor die prachtig vernieuwde lus van 10 km ook blijken.
Tja, wij sluiten de zaak zo rond de klok van drieën en wandelen goedgemutst terug naar het station. Hebben eindelijk de kortste en eenvoudigste weg tussen station en honk gevonden. Een overvolle Amsterdammer zet ons af in Antwerpen-Centraal. Hebben er tijd voor een Duvelke in Café Royal tot de boemel naar Hemiksem. De kop van ons wandeljaar is er af, kwaliteitsvol. Wij wensen jullie allemaal vele heerlijke kilometers in de schoenzolen anno 2018.
De weergoden begroeten ons stormachtig vanochtend. Het is nog donker als we in Hemiksem de boemeltrein nemen. Via vlotte overstappen in Berchem en Aarschot staan we een paar uur later bij de voetbalkantine van Holsbeek. Mannen van de IJsetrippers vormen ons ontvangstcomité, Peter op zijn eentje, Kamiel en Roger met hun respectievelijke damesclubje. De aangekondigde 20 km blijkt een 27 km te verbergen maar dit is voor mij vandaag een lusje te ver. Op pad dan maar voor de kortere afstand. Het eerste tarmacje loodst ons naar een snel vliedende beek. We lopen een heel eind stroomopwaarts langs de Winge, een heerlijke ploeterpartij door een mix van modder en platgetrapt gras. De toon is gezet. Even verpozen over fietspaden langs vele weilanden tot de Uithemmolen, met merkwaardig verbouwd huis van de watermolenaar. We gaan weer met z’n allen ploeteren langs vele grachten. Heerlijk puur natuur wandelen al is het meer schaatsen. De geplande 6,6 kilometer tot Kortrijk-Dutsel duurt zo al gauw anderhalf uur maar geen wandelaar die dit jammer vindt.
Erg drukke rustpost overigens maar we vinden een plekje om te pauzeren en de innerlijke mens te versterken. Terug op pad voor een lus van 8 km nu, nog steeds Peter achterna. Een lekker lopend kasseitje zet ons af hoog in de velden. Na een splitsing vechten we ons een weg door modder en tegen de wind door het groene Hageland. Een zacht lopend tarmacje kan zowaar op waardering rekenen, even de beentjes tot rust laten komen. Vierbunder lees ik dan op een naambord. Lekker pittig dus opnieuw met als toetje de zompige beklimming van de Uilenberg. What goes up must come down en we kunnen op het plateau nog eens op adem komen alvorens terug naar de dorpskern van Kortrijk af te dalen, Franske en zijn maatjes achterna. Nog steeds druk in de zaal, wandelaars blijven echt wel NOOIT thuis !
Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Opnieuw het kasseitje van daarstraks en wederom met ‘wind op kop’. We vechten ons naar de volgende holle weg en rustige veldwegen tot Dutselhoek. Stilaan neemt de menselijke bouwwoede opnieuw de bovenhand. Enkele achterafjes loodsen ons terug naar de plaatselijke Koning Voetbal en … de Duvelkes. De IJsetrippers-familie groeit intussen aan met Ghislaine, Nestor en zowaar onze voorzitter, net terug van zijn ‘heimat’. Voor ons echter hoog tijd om de bushalte op te zoeken, De Lijn bedient ons slechts om de twee uur. Wandelden we een ganse dag bij een droge hemel, de ganse reis naar Hemiksem is het nat, natter, natst. We hebben geluk gehad vandaag en hebben kunnen genieten van een leuke tocht zoals we ze in het Hageland verwachten.
2017 zit er op, met zijn goede en minder goede kanten. Hierbij wens ik alle lezers een spetterend wandeljaar 2018. Wij beginnen morgen al bij Thor in Roosendaal.
De weergoden beloven het vandaag droog te houden en dus ga ik nog eens op pad. Kan nu ook in het weekend de trein nemen vanuit Hemiksem en maak daar natuurlijk dankbaar gebruik van. Steek daarbij ook nog eens de taalgrens over, Jacquy is zowat mijn snelste medewerker uit Wallonië wat aantal deelnemers betreft en dus vind ik dat er een dank U moet zijn. Gembloux dus, makkelijk reizen, drie treinstellen ver. Pik op Facebook de gewijzigde startlocatie op en laat Google Maps de route uitzetten. Helaas …straatnaamborden zijn in de Naamse stad een zeldzaamheid en dus lopen heel wat wandelaars af en aan, tevergeefs zoekend naar de startlocatie. Ook ik loop fout, mis een haakse bocht van de Rue Coquelet, en wordt door een ‘local’ op het juiste pad gezet. Ben denkelijk zo’n 15 jaar geleden uit de Foyer Communale vertrokken zijn, zo ver reikt mijn aardrijkskunde niet.
Op pad dan voor 21 km met niet minder dan vier rustposten, naar mijn smaak een beetje te veel. Mag meteen een betonnen fietspad bewandelen langs riviertje l’Orneau glooiende groene weilanden tegemoet. Voorbij de eerste hoeve en zijn uitgebreide veestapel lekker vettig verder langs het water. Tarmacje dan, klimmende kerkwegel naar golvende akkers. Opletten waar je de voetjes neerzet wat het natte wegdek komt nauwelijks boven het vriespunt uit. Ferme du Villez blijkt een tot op de draad versleten hoeve te zijn. Loop Corroy-le-Château binnen en tot bij de eerste controle na een kleine vier kilometer. Loop gelijk door voor 21 – 1x. Mini kasseitjes onder de sloffen, zachtjes klimmen rond hoeve, château en bos. Het open veld in dan met bieten onder zeil, een mesthoop ook. Het winterzonnetje brandt zich een weg door nevelslierten. Gewoon vierkantje lopen van 4 kilometer veldwegen om terug in Corroy aan te komen. Ruim 8 kilometer op de teller, een haast verlaten zaal op het middaguur en hoog tijd om de schoofzak aan te spreken.
Een kerkwegel stuurt mij terug het dorp uit. Bij volle zon mag ik parallel een prachtige groene vallei lopen, mini beekje in het midden. Loze vissertjes doen warempel hun ding bij een kouwelijke vijver. Wandelaars mogen lekker ploeteren richting bosstrookje en langs de rand ervan naar een gigantisch pachthof. Wat volgt zijn golvende wegen, tarmac en kassei een leuke afdaling onder twijgenbaldakijn ook. Woef zegt woef maar laat de wandelaars verder ongemoeid. Pittig en nattig klimmen nu dwars door een berkenbos richting spoorbaan. Terug de bewoonde wereld in met een sociale woonwijk en de rustpost in een sobere Salle des Fêtes. Ben weer ruim 5 kilometer gevorderd.
Blik op de klok, zou graag de trein van 15:01 halen. Moet dan node het parkoers zo’n drie kilometer inkorten. Toch nog een extra lusje hier in Haute Bise. Laveren rond de ruime plassen van een grindweg die de wandelaars een verdieping lager afzet bij een bosrand. Heerlijk wandelen in de opnieuw grijze dag over graspaden langs hagen van meidoorn en maretak hoog in de bomen. Stevige klim tot Haute Bise en dan nog een kleine twee kilometer tot de finish. De woonwijk wordt blijkbaar uitgebreid met fraaie appartementen in wit en grijs. Lijkt zelfs op een grijze winterdag zomers. Door stille straten zak ik finaal terug naar de Foyer. Probeer de omgekeerde en nog steeds naamloze straten van deze ochtend. Komt nu dus wel goed. Heb nog de tijd om een frietje te ‘steken’ tot de trein en geniet van een rustige reis terug naar Hemiksem. Jacquy, dit was een leuk parkoers met verrassend veel natuur, ben een tevreden wandelaar.
Het is grijs, grauw en nat als ik vanochtend opsta. Heb helemaal geen zin in wandelen. Met lood in de schoenen stap ik naar de bushalte wetend dat na een loodzware maand november een frisse neus meer dan geboden is. Voel mij weer wat beter en thuis in Antwerpen-Centraal, het boemeltje richting Brussel zal mij afzetten in Weerde, locatie waar ik denkelijk nog nooit aan een wandeltocht begonnen ben. Stap alleen richting start in een drukbeklant zaaltje D’oude School. Nooit Moe Boezinge is er te gast op bus uitstap. Nooit moe … dat kan ik niet meer zeggen dezer dagen. Meteen een eerste duiding overigens, aangepast parkoers wegens wateroverlast en de 20 km is een 8 + 12 vanuit de startzaal. Kilometer is kilometer denk ik dan.
Een eerste keer op pad voor 7,2 km langs de Dorpvoetweg tot de prachtige witgele kerk van Weerde. MTB-ers zijn blijkbaar ook actief vandaag maar ik kom de modderduivels nauwelijks tegen. Aan de overkant van een drukke steenweg een naambordje Visvijver Weerde. De vlag dekt de lading niet echt. Een ruime plas inderdaad maar ook een prachtig stuk natuur met glimmend witte berk prominent aanwezig. Weerde ligt aan de zuidrand van Mechelen en dus lopen er heel wat ‘ijzeren wegen’. Stap onder een paar oude bakstenen bruggen door, loop door enkele straatjes tot de Limietvoetweg. Heerlijk stappen meteen langs weilanden afgezoomd met jong hout. De Damvoetweg zet mij vervolgens terug af tussen de bebouwing van ouder naar nieuw. Een kort strookje Zenne-arm en ik ben terug bij de start. Tijd voor een innerlijke versterking, een pas gebakken braadworst, daar ben ik altijd voor te vinden.
Tweede ronde nu, ruim twaalf kilometer lang met een rustpost in het Vilvoordse Houtem. Genieten van de kronkelende Zenne vanop de grasdijk en vervolgens een veldkasseitje. Loop moederziel alleen door de Weerdsesteenweg. Het betonparkoers stuurt mij rondom de drukke E19 langs de gemeenten Elewijt, Steenokkerzeel en Vilvoorde. Ik loop achterlangs en eindelijk onverhard bij de kazerne van Peutie en dan door de Houtemse Damstraat (niet te verwarren met die van Weerde en de start !) tot de rustpost. Vraag meteen aan de helpers of de Zennetrotters hun parkoersen in Engelse Mijlen uitdrukken. Heb exact 3 uur gestapt over nog geen 14 km ! Maar niet getreurd, heb een trein om het uur en een Duvelke dat smaakt altijd.
Nog zes kilometer voor de boeg. Het is al duister als een groepje sterkhouders de Brandvoetweg inslaat en toch is het nog maar 14h30. De aansluitende Steenmolenvoetweg stuurt ons puur natuur in. Aanvankelijk akkers van gemalen maïs en schapenweiden, verderop jong bos richting Rubenskasteel. Ik ontwaar de eerste maretak hoog in de bomen. De Steenvaartdreef, afgezoomd met bruinblad jonge beuk stuurt ons, middels wat hemels gespetter, linea recta naar de Zenne. We kronkelen heerlijk mee over graspaden langs een oude Sluistoren tot we opnieuw in Weerde aankomen. Ik ben net 5 minuten te laat voor de trein naar de Koekenstad en neem dan maar een ‘warming-up’ pauze tussen de West-Vlamingen. Morgen is het weer werkendag.
Basel zien en sterven, dat is zowat de samenvatting van mijn laatste twee weken. Een heel divers gezelschap van 35 cursisten werd zwaar op de proef gesteld door enkele specialisten in tand-implantologie. Een heuse bonte bende uit vrijwel alle continenten, van Hong-Kong en Singapore over Iran tot Brazilië en Peru. Een heel verschillende invalshoek ook, tandartsen uiteraard maar ook ingenieurs, juristen en zowaar een economist uit het onooglijke België. Allen moesten voor het eindexamen 75% halen en iedereen slaagde, uw dienaar met 78,13 % of 62 juiste antwoorden op 80 vragen. Gisteren zaterdag dan een relatieve pauze ingelast met bezoek aan de Antwerpse Vogeltjesmarkt en een werkdag Beneluxwandelen. Vandaag ‘the real stuff’ met het afscheid als organisatoren van Theo en Olympic Deurne. We gaan ze missen net zoals voor een paar weken de Police de Jette.
Met een goed gevulde bus vanaf de Rooseveltplaats en een drukke startzaal zo rond 09:00, zo zien we het graag. Theo had mij gewaarschuwd, geen rustpost meer in Oelegem wegens nieuwe gemeentelijke reglementen. Wordt dus drie keer Halle (Zoersel). In de staart van een ochtendlijke bui vertrekken we samen met Dave (van Oelegem) over het kerkplein en dan een villawijk in. Linea recta richting antitankgracht en puur natuur. Heerlijk stappen door wild bos met een ondergroei van immer groene varens. Nat ja, uiteraard, maar toch vrij goed begaanbaar al is het opletten niet te struikelen over de vele boomwortels. Strookje Sniederspad en dan langs domein Martinus en een kapel ter ere van Sint-Jozef. Bekend terrein uiteraard. De Heilige Geestweg loodst ons Halle binnen en de bomvolle rustpost bij Sint-Maarten. We vinden nog twee stoelen in een hoekje om even de innerlijke mens te versterken. Zijn ruim een uur onderweg.
Op pad voor een eerste lus van iets meer dan 7 km. Aanvankelijk over het landelijk tarmac van Berkemei. We pikken in het groen Marleen & Yvo op. Er vormen zich spontaan twee gezellig kletsende koppeltjes terwijl we door de Halse bossen in de omgeving van het Boshuisje wandelen. Stappen nog steeds in het groen onderaf een autosnelweg, de kilometers verdwijnen ongemerkt in de kuiten. Zitplaatsje zoeken bij de nog steeds bomvolle zaal, we kunnen zowaar een fris terrasje doen. Het tweede lusje is slechts 4 km lang. Meteen de sparrenbossen in bij een straat met de merkwaardige naam Flikkersteert. Linda vermoedt dat deze verwijst naar de lokale naam voor … vlinders ! We doorkruisen Halle-velden, de plaatselijke ruimte voor chalet woonsten. Er staan echt mooie exemplaren tussen in vernist hout. Nog even villaatjes kijken en een laatste pauze bij Sint-Maarten.
Nog ruim een uur wandelen tot Schilde en we beginnen eraan midden een bonte bende over smalle paadjes slingerend tussen sparren en loofboompjes, de Liefkenshoek. Dan komt de brede en kaarsrechte Kantonbaan aan de beurt, half verhard. Fikse regen en zonneschijn wisselen elkaar voortdurend af. Renier Sniederspad, een naam als een klok voor de geoefende GR-wandelaar. We volgen onze illustere voorganger onder meer langs een lieflijk beekje tot we de bebouwing van Schilde-dorp bereiken. Einde tocht ? Niet meteen voor ons al laten we ons wel een eerste Duvelke smaken.
Patje Kloek had aangegeven dat er een extraatje van 5 km kon gewandeld worden. Volg de 10 tweede maal adviseert Theo. Zogezegd zo gedaan. We bewonderen aanvankelijk de massieve landhuizen van de Bellevuedreef. Duiken dan het park van Schilde in. Geen krakende of vallende beuken dit jaar, gewoon genieten van puur natuur in peis en vree. Uitbollen doen we natuurlijk weer langs een zone waar Schilde beroemd voor is. Duvel nummer twee wordt soldaat gemaakt en dan is het tijd om afscheid te nemen. Ruim 1600 wandelaars voor hun allerlaatste organisatie, het was meer dan verdiend voor Olympic. Volgend weekend, en na mijn doopweek in Diegem, ga ik een weekendje aan de slag in Hoeilaart. Ik hoop er U te mogen begroeten.
De laatste dag van mijn (gedwongen) vakantie plan ik een extraatje. We vertrekken al om 08:00 vanuit Hemiksem en stappen 5 kilometer tot de Slimste Vlaamse gemeente van 2014. Passeren hierbij de scheve kerktoren van Schelle en de Boerenkrijgkapel op hetzelfde grondgebied. Lopen ook enkele honderden meter tegendraads de ochtendlijke wandelaars die al in ruime getale present tekenen. In de drukke startzaal aan de Wirixstraat pikken we die andere Linda op, uit Hoboken. De Linda’s zullen samen op pad gaan (rétteketet, rétteketet) en ik hou het bij de rust van de eenzame stapper.
De langere afstanden duiken meteen de Nielse weilanden in. Graspaden loodsen mij naar de Rupeldijk en het Tolhuis. Heb er een zonnig uitzicht over Wintam en zijn zeesluis, de skyline van Rupelmonde ook. Passeer de elektrische omvormingscentrale in opbouw van Interescaut en stap tarmacgewijs voorbij het Laarhof tot de Boerenkrijgkapel van daarstraks. Met z’n allen over een in onbruik geraakte spoorbaan nu. In het tegenlicht van de lage zon vallen de geelzwarte pijltjes van onze gastheren niet altijd goed op. Terreinkennis heb ik hier uiteraard, maar dat is nog geen parkoerskennis. Na een watertoren zijn we opnieuw in de bebouwing en lopen straatgewijs naar de rustpost van de Veldstraat. Nauwelijks 5 km op de teller en ik loop gelijk door. Extraatje van ruim 7 km voor de dapperen die er 28 in de kuiten willen vandaag. Door stille straten naar het station van Niel en vervolgen langs de spoorbaan en zijn parallel fietspad richting Boom. Zo ver gaat de reis vandaag niet, Jean-Pierre zoekt wat wilde paden op die leiden naar de bedrijven van Waterfront. Dan volgt de nieuw aangelegde Matenstraat tot het Berrenheibos. De zon verschuilt zich intussen achter steeds dreigender wordende wolken. Ik draai een leuk lusje ‘op de hei’ met geel berkenblad nadrukkelijk aanwezig. De Oude Bosstraat dan, zeer winderig want geen boom te bekennen. Landelijk tarmac stuurt mij stilaan terug naar het Nielse station en midden een plensbui bereik ik opnieuw de rustpost van de Veldstraat. Geen Linda’s te bekennen.
Neem de tijd voor een zoethoudertje en vervolg langs menig achterafje dwars door Niel tot het Sportpark. Fietspad langs de ‘banaan’ en dan volgt ‘le moment suprême’ – de Walenhoek. De langere afstanden mogen heerlijk uitgebreid zwerven tussen de vele plassen van dit natuurgebied, ooit oude kleiputten. Al ken ik het hier dan nog zo goed, vervelen gaat dit nooit. Even een pittig buitje vergezeld van hagel en bij de Paardenstal verlaat ik puur natuur. Beetje keren en draaien en de derde pauze wenkt onder de dreigend zwarte kerktoren van ’t Hellegat. Ik stop nauwelijks want het is er veel te druk, loop meteen door langs de zwarte engel recht de Rupeldijk op. Wandel nu richting Noeveren, het vroegere hart van de Boomse steenbakkerijen. Een heerlijke zwerftocht door de archeologie van ’t Geleeg hoort daar uiteraard bij. Het spel van zon & lood in de lucht zorgt voor steeds weer andere impressies, dit is puur genieten ! Vanaf de Belgica-werf een strookje Nielsestraat en dan weer onderaf door het gras. Mogen zowaar door een privé-gang wandelen, een allegaartje van opslag waar in vroegere tijden denkelijk de Boomse bakstenen werden gestapeld. Bij Noeveren hoort ook een straatje met kleine werkmanhuisjes en dat gunt JP ons uiteraard ook. Nog een laatste, beetje vettig bosstrookje en de laatste pauze dient zich aan.
De Linda’s zitten er in het gezelschap van ons aller Kim maar met een rondje achterstand op mij. Moet zowat een unicum zijn in mijn jaren wandelervaring ! Zelf heb ik nog een drukke avond en keer dus weer naar Niel. Passeer Kim’s place op de Rupeldijk en wandel tot de kermis ter ere van de jaarmarkt van morgen. Trakteer mezelf op een portie appelbeignets en vervolg met een laatste strook weer zonnige Rupeldijk. Met z’n allen onderaf dan, genieten van het natte maar toch goed begaanbare Niels Broek. Dit was ooit anders en Natuurpunt heeft schitterend werk verricht wat de waterhuishouding betreft. Een laatste strookje half verhard door de weilanden. Een knuffel voor een stevige boerenknol en dan … verdoemme geen Duvel meer, zakken een niveautje tot de Trippel van Westmalle.
Terug de vijf kilometer naar Hemiksem dan, ben er al voor 17:00. Heb nog heel wat werk voor de boeg deze avond. Beneluxwandelen dient pico bello in orde gemaakt want … de volgende twee weken volg ik een cursus tandimplantologie in het Zwitserse Basel van en voor mijn nieuwe werkgever. Ben terug in het vaderland vanaf 18 November …
Bus 640 is vanaf de Antwerpse Rooseveldplaats goed bezet met wandelaars. Elk jaar weer tekenen zij present tijdens de Allerheiligentocht van de Stroboeren in Wuustwezel. Zelfs JPD komt dit jaar van Meulebeik afgezakt. De opdracht kennen we haast uit het hoofd, 35 kilometer over Loenhout, Sterbos en de Bellekenshoeve.
Op pad dus vanaf 09:00 in de frisse, zonnige ochtend. De langere afstanden stappen bij de zusterhoeves Annie & Lilly over de Kleine Beek richting eerste bosstrook. Patje Kloek wordt een paar kilometer onze gezel tot hij het letterlijk op een lopen zet. Opvallend, er wordt nog volop gehooid of beter nat gras wordt afgereden en in balen verpakt. Opwarming van de aarde zei U ? Na de eerste sparren en lage nog groene varens volgt de brede zandweg langs de plas van het militair domein. Aan de overkant van een drukke baan wacht puur natuur, Marumvoorde. Heerlijk flaneren langs jonge berk en door het verkleurend pijpenstrootje. Strookje heide erbij, verderop graspaden door nat gebied. Al doende komen we bij de Heiëndweg uit en een bomenkwekerij die iets weg heeft van pas bijgeknipte poedels. Langs vele hoeves stap ik samen met Rudy & Sylveer tot de eerste rustpost in cafeetje Onder De Toren in Loenhout.
Wij stomen gelijk door en meteen het stille dorp weer uit de polder in. Bij een heerlijk zonnetje stappen we over verhard en onverhard langs weilanden en akkers, schaarse bebouwing ook. Pikken onderweg alle andere afstanden op en lopen met z’n allen verder langs de rand van een kasteelpark heerlijk in het verkleurende groen. Komen zodoende terug in centrum Wuustwezel, meer bepaald bij zijn statige gemeentehuis en dito park. Even verder de tweede rustpost in de sporthal bij KAN10. Sigridje wordt nu onze gezellin. Ik laat de dametjes rustig onder hun beidjes keuvelen en hou mij bezig met rondkijken en wat fotootjes nemen. Lopen traditiegetrouw twee zijden van een grote rechthoek over landelijk tarmac langs Veldvoort & Steertheuvel. Opvallend veel eikels langs de kant van de weg, geen eekhoorns te zien om ze weg te moffelen. Vanaf de Tolberghoeve volg een pracht van een onverharde dreef met nog jonge aanplant. Vervolgens zwerven we door Sterbos en zijn chalets in de bosjes. Passeren ook het motocircuit Molenbergen en sluiten af met landelijk tarmac tot de Bellekenshoeve.
Het is er naar goede gewoonte erg druk. Sigrid stoomt gelijk door, wij volgen even later voor een lokale lus van een uurtje wandelen. Stappen tarmacjes door halfopen terrein, een afwisseling van bosjes en weilanden. Elke bosdreef herbergt wel enkele weekendverblijven alhoewel wij vermoeden dat sommige permanent bewoond zijn. De obligate wegenwerken doorkruisen we uiteraard ook en dan volgt een leuk bosstrookje inclusief vennetje met nog groen rieten oevers. Nog een dreefje houten huisjes, tarmacjes langs boerderijen en de Sint-Willebrorduskapel, we zijn zo terug in de Bellekenshoeve. Het is er wat rustiger en we gunnen onszelf een wandelaarsdrankje en een babbel met Lokerse Marcel en zijn wandelvriendin.
De laatste loodjes dan. Een breed uitgesponnen betonlus dwars door het landelijke Brekelen. Aan de overkant van de steenweg het Beersgat. Helaas niet onverhard langs de rand van de plas maar over een betonbaantje tussen twee grachten en afgezoomd met wilgen linea recta naar Annie & Lilly. We hebben de kilometers weer in de beentjes. Thuis gekomen krijg ik per e-mail mijn volgende opdracht. Zal morgen een viertal uurtjes moeten studeren als voorbereiding van een buitenlandse cursus die ik de komende paar weken ga volgen. Maar eerst nog een laatste wandelweekend …
29.10.2017 Section Marche Police de Jette à Ganshoren
De herfst laat zich ‘s ochtends al goed gevoelen, het is behoorlijk fris als we naar en van de bus stappen. Het is nog geen kilometer stappen vanaf de Brusselse Charles Quint tot de sporthal van Ganshoren. De startlocatie is gewoonweg de cafetaria van het sportcentrum, wel mooi versiert voor Halloween maar absoluut zonder clubwerking ! Weg leuke Brusselse sfeer, één van de redenen waarom ik telkens weer uitkeek naar deze tocht. Weg ook het wandelen door de Brusselse parken van Dieleghem en Roi Baudouin. Gelukkig toont de tekening wel de Pajotse parochies Relegem en Kobbegem.
Wij op pad dus, langs de voetbal van Ganshoren en onderaf het Laarbeekbos. Onder de Brusselse ringweg door ook, le tout Bruxelles achter ons latend. Door de velden zakken naar de manège van Neerzellik. Leuke babbel onderweg met een triatlete die toevallig het parkoers oppikte. Even schrikken als een paard onderuit schuift. Dier en berijdster liggen op het tarmac. Het paard kruipt als eerste recht en stormt in paniek de heuvel op om daar tot rust te komen. De jonge ruiter gaat met een blik vol woede op zoek naar haar rijdier. Dit lijkt gelukkig goed af te lopen. Na 4 km de eerste pauze in de Relegemse Groenvink. Jan (Police de Bruxelles) en zijn dame zijn er van dienst. Even bijpraten en we vervolgen. Zoals we dat gewend zijn middels een lange, zachte klim door de akkers. Bieten en patatten worden stilaan gerooid. Andere velden kleuren geel : is dat nu koolzaad of gele mosterd, wij komen er niet uit. Witte en rode kolen ogen als ‘de bollen van Brussel’ zo groot. Passeren de hoeve met donjon en stappen de rustpost van Kobbegem binnen ‘chez les petites dames’. Veel bekend volk hier waaronder Jacqueline & Luc, Liliane & Jean ook.
De marathon people lopen twee lokale lussen, wij doen er eentje van. De zon is stralend van de partij als we langs de witte kerk en het dorpsplein wandelen. Langs weides en akkers gaat het richting Assense Heerveld. We laten de bebouwing weer snel achter ons en lopen over vettige paden door de halfopen ruimte. Worden daarbij vergezeld van een pittig buitje. Het deert de loonwerkers op de akkers niet, de bieten moeten gerooid. In open veld komt de kerk van Kobbegem aan de einder tussen de bomen piepen. De 7,5 km zitten er snel op. Terug naar Relegem nu. Een pittige klim terwijl Ons Heer een flauwe regenboog spant. Prachtig uitzicht dat rijkt van het Atomium, over de basiliek van Koekelberg tot de flatgebouwen van Molenbeek. Hoogveld is de toepasselijke naam voor een kasseitje dat ons een verdieping lager brengt, in de stilte van de huisjes van Hamme (gehucht van Merchtem). Terug de velden in dan, een laatste heuveltje overwinnend tot de Groenvink. We nemen er de tijd voor een wandelaarsdrankje en babbel met ex-college Benny & zijn dame.
Hebben nog een tiental kilometer voor de boeg. Langs de Onderrichtstraat en de Oude Jetseweg richting Wemmel. Tussen de villa’s raken we met z’n allen het spoor van het parkoers bijster. Ik heb terreinkennis. Weet dat we bij de vijver en de witte hoeve steevast rechtsom gaan naar het kasseitje van Ronkel. Blijkt nu ook te kloppen. Bij het vroegere St-Michel duiken we een brousse in om een drukke baan te vermijden. Vanaf de brandweerkazerne bij het AZ-VUB mogen we genieten van het Laarbeekbos. Aanvankelijk wat volkstuintjes, daarna statige dreven langzaam zakkend naar het kasteel. Poelbos komt nu aan de beurt, een mix van bos en weilanden, lijkt meer op een groot park eigenlijk. Vervolgens keren en draaien om over de spoorweg te geraken en tot rustpost De Rivieren. Waren anderhalf uur onderweg voor 7,5 km ! De laatste loodjes dan, een klein halfuurtje huisjes kijken in de buik van Ganshoren.
We schuiven aan bij Jacqueline & Luc voor ons Duvelke. Verlaten stilletjes de sfeerloze zaal en stappen naar de Charles Quint voor onze bus richting Brussel Noord. Reis naar Hemiksem met een triest gevoel. Deze laatste tocht van de Police de Jette was zoals een overlijden zonder afscheid, zonder enige plechtigheid, droevig. We gaan jullie missen Brusselaars !
Wij raken deze ochtend zonder incidenten door de Antwerpse Brederodestraat, wat geen vanzelfsprekend gegeven is dezer dagen. Aan het kouwelijke station van Turnhout staan een tiental wandelaars te wachten op de bus richting Tilburg. Met een tiental minuten vertraging vertrekken we richting Ravels en zijn Lange Afstand Tippelaars ook wel in het wandelgild bekend als ‘bij Leo’. Het is erg druk in het schooltje de Zonnewijzer. De stoere meiden en knapen van de marathon hebben er al een gesmaakte 17 kilometer opzitten.
Wij kiezen voor 28 kilometer en gaan meteen op pad. Een eerste zandwegel door kale akkers loodst ons de bossen in van het Ravelse Kamp. Zoals we dat van onze gastheer gewend zijn stappen we langs heerlijke slingerpaadjes. De herfst zorgt voor een prachtig kleurenpallet. We passeren een groot ven en vervolgen langs brede half verharde paden. In de open ruimte wordt maïs geoogst. Keer ne kier were doen we langs het ven van daarstraks en het zoveelste kleurenpallet. Een parallelle zandweg aan de eerste wandelmeters van de ochtend en pauze in de Zonnewijzer.
Na de westelijke lus lopen we nu oostwaarts. Strookje langs de lokale vaart en vervolgens weer de bossen in kuierend over brede paden tot het toch wel imposante Kesseven. Heraangelegd in 2012 weet Leo te informeren. Ik herinner mij inderdaad hier de streek-gr der Kempen gevolgd te hebben toen er nog geen water in de zandvlakte stond. We draaien weg van de plas, stappen langs hooi- en graasland, een aspergeveld ook. Halfopen terrein waar de mens heeft ingegrepen om leidingen in de grond te stoppen. De natuur neemt de bovengrond terug over met een aanwas van heide en verkleurend pijpenstrootje. Er volgt moerassig terrein met heel wat jonge berk. Passeren het Zwart Goorven en ritselen verder door een tapijt van gevallen blad tot de rustpost van het Boswachtershuisje. Leuke originele pauze en we doen zelfs een fris terrasje bij een warm kopje koffie.
Ik ben te traag vandaag, beslis een gepland extraatje van 4,7 kilometer niet te wandelen. Korte babbel met clubmaatjes Chantal & Jack en we wenden de steven. Duiken opnieuw de bossen in genietend van kleur al stappend over brede graspaden. Lokale jeugdbewegingen versieren de omgeving met Halloween figuren. We slingeren ons een weggetje naar de volgende rustpost zijnde het Boshuis van Natuurpunt. Gaan er Jacqueline en Chris D. achterna voor een lusje van 5,7 km. Mogen opnieuw waden door een dik tapijt van eikenblaren tot het Miezerige Paadje bij het Kesseven. Miezerig is het alleszins niet, het bloost met rode kaken van het felgekleurde eikenblad, een schitterend tijdelijk herfstbiotoop. Lange dreven dan, breed uitgesponnen tussen muren van den en spar. Het is echt genieten bij een overigens grijze dag tot we terug bij Natuurpunt aankomen.
Korte babbel met Tiny & Dany die het rondje nog te goed hebben. Lopen op een drafje de laatste paar kilometer tot de finish. Zijn net op tijd terug binnen voor het zwerk opengaat. Genieten van ons wandelaarsdrankje met de clubmaatjes van dienst en plannen de bus van 17:41. Krisje voegt zich bij ons, zij heeft alsnog de marathon afgehaspeld. Busje komt zo, busje komt zo … busje komt niet ! Na 20 minuten in de kouwelijke, natte valavond geef ik het op. Loop terug naar de startzaal met de vraag of iemand ons naar het station van Turnhout kan brengen. De volgende bus gaat inderdaad pas omstreeks 18:41. Een vriendelijke helper staat meteen paraat en een kwartiertje later kunnen wij nog een pintje drinken in een warm café bij het station. Finaal zullen wij pas omstreeks 22:00 terug in Hemiksem zijn. Hartelijk dank aan Leo voor de prachtige tocht in voor ons vrijwel onontgonnen gebied en aan de vriendelijke helper voor de gewaardeerde lift.
Ik ben er weer vroeg bij vandaag, stap twintig na acht al van de trein in Leopoldsburg. Moest mij nochtans reppen in Berchem want de overstaptijd was gereduceerd van 8 naar 3 minuten. Heb vijf kilometer steenweg voor de boeg tot startlocatie De Warande. Google Maps verslikt zich in de straatnamen maar de tekening is gelukkig duidelijk en correct. Stap langs werkmanhuisjes richting kerk van Heppen. Stilaan duiken statige villa’s op en verderop een eerste bosstrookje. Het is behoorlijk druk in het kleine, vrij moderne zaaltje. Ik begroet meteen de Vossen Patsy en Jos, ons aller Corrie ook.
De opdracht is vrij eenvoudig. Twee lussen, eentje van 10 km en eentje van 6 km. Begin natuurlijk met het grotere werk, ben nog fris en monter. Boskant noemt de eerste straat en dus gaan we meteen over tot de orde van de dag : spar met een ondergroei van piepjonge loofboompjes en varens. Even het bos uit voor enkele woningen en verdort maïs. Vrouwtjes met hond roepen mij terug, ik loop blijkbaar met mijn hoofd in het lage wolkendek. Opnieuw het bos in, vooral berk nu en ik sluit aan bij Henkie van Genkie. Korte babbel en ik stoom door genietend van het verkleurende groen met een ondergroei van klimop en hulst die los door mijn broek prikt. Pik een andere afstand op en loop wat tarmac door de Grensstraat, van Heppen naar Oostham. De blauw-wit versierde Lourdesgrot laat ik rechts liggen en stoom door tot De Warande. Ben 1:50 onderweg geweest.
Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken en bij te babbelen met Jacky ‘de lange militair’. Terug op pad voor de resterende 6 km dan. Blijkt inderdaad dat de zaal netjes op de grens Heppen/Oostham ligt. Dieper richting tweede gemeente nu. Een afwisseling van bos en halfopen terrein, aanvankelijk ook nogal wat tarmac tot een heerlijke bosstrook met weelderige rosse varens. Vanaf de Pater Clement Lemmensstraat en de Grensstraat is het parkoers gelijklopend met de 10 km. Doe exact 1:15 over de 6km, goed gemeten dus. Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje en gezellig keuvelen met Henkie, Jacky en Yvan ‘le terrible’. Vat de terugweg aan langs dezelfde N73 tot station Leopoldsburg. De laatste kilometer onder een zachtjes lekkende hemelpamper. De kilometerkes zitten weer in de kuiten. De drie komende dagen bestaan uit een eerste verkenning van onze novembertocht in Hoeilaart, een bezoekje aan Leo in Ravels en de allerlaatste dag van de Police de Jette, voor de gelegenheid vanuit Ganshoren. Voorwaar een druk wandelleven.
Ik ben al om 5:00 klaarwakker, tien na acht bij het nog duistere en kletsnatte station van Diest. Heb ruim vijf kilometer voor de boeg tot Engsbergen waar Blijf Jong Genebos verzamelen roept. Heb hier wel wat terreinkennis uit een vroeger leven. Korte klim langs de Lazarijstraat, even wat huisjes kijken en dan de open ruimte in. Het wordt langzaamaan dag, een grijze dag. Kies voor een bruggetje over een riviertje (de Zwarte Beek ?) en stap dan naar de bossen van Dassenaarde. Heerlijk wandelen is het er genietend van de veelkleurige herfsttooi en met knisperend blad onder de voetzolen. Kom haast geen mens tegen op de vele paden van Asdonk, tenzij dan vrouw met hond. Een stoere Brabantse knaap in de wei komt zijn knuffel halen. Iets na de klok van negenen ben ik bij VK Penarol, wat tegenwoordig ook Thes noemt. Het is er behoorlijk druk, er zijn al 250 wandelaars op pad.
We worden naar Okselaar gestuurd zo blijkt. Maakt niet uit welke richting we uit gaan, dit is een zeer bosrijk gebied. Op pad dus voor een eerste etappe van ruim 6 km. Meteen het bronsgroen eikenhout in met een ondergroei van weelderige rossige varens. Heerlijke paadjes sturen mij zachtjes een eerste helling op. Er volgt afwisseling met zanderige ondergrond, heide en gelige grassen, klokkebeesen ook. Na een uurtje zwerven bereik ik de brede lanen van de Streekbossenstraat. Ben zo in het wat aftandse maar knusse zaaltje van Fanfare De Eendracht. Doen we zeer regelmatig aan tijdens wandeltochten hier in de streek. Hoog tijd voor een boterham.
Ontsnap aan een vrij fikse regenbui en gelukkig maar want ben mijn regengerief in Hemiksem vergeten. Onder nog wat miezerig hemels ‘gezeik’ stap ik de bebouwing van Okselaar binnen. Vrijwel alle straten noemen hier Tessenderlobaan of Averbodeweg. Ik volg stroken van deze laatste tot ik de rand van de fameuze vijvers bereik. Krijg de plas niet te zien maar stap langs de rand van weilanden richting bossen de Merode. Is een kleine vijftien jaar geleden dat ik deze woonplaats inruilde voor Hemiksem. De omgeving is danig veranderd door toedoen van Natuurpunt. Waar vroeger maïs stond is het geheel nu herschapen in een open ruimte met opgroeiende heide en berken, prachtige plassen van regen- en grondwater ook. Kempense schapen zorgen voor de begrazing, het korthouden van de grassen dus. Een heerlijk wandelgebied en ik loop hier moederziel alleen. Steek de steenweg naar Veerle over en duik de bossen van Gerhagen binnen. Onder ranke, donkergroene sparren een veelheid aan kleur van geel tot rood dankzij het loofblad. Open terrein steevast begroeid met uit de kluiten gewassen heide. Als wandelen een feest is ! Even een tarmacje in het bos en dan zet ik koers naar de bewoning. De steenweg steek ik opnieuw over bij dancing Heideroosje. Ben zo weer bij de fanfare na breed uitgesponnen 9 km wandelgenot.
Tijd voor een wandelaarsdrankje en een babbel met Sigrid. Zij moet de lus nog beginnen, ik zet koers naar de eindmeet zo’n 4,5 km verder. Ga Hugo en zijn maatjes van Duûn achterna over heerlijke slingerpaadjes tussen sparren door. Sommige strookjes liggen er vettig bij. De ondergroei biedt steeds hetzelfde beeld, jonge berk, groen of rosse varens, klokkenbeesen. Een geoogst maïsveld kondigt de finish aan. Langs de villaatjes van Mispad en een oude ast stap ik tot Penarol. Stel er tot mijn ontzetting vast dat ik mijn wisselgeld van € 18 vergeten ben in de rustpost. Meld mij bij de organisatoren met het verhaal. Zij bellen gelijk naar Okselaar en ik krijg netjes mijn geld terug. KLASSE en een hartelijk bedankt mannen voor de goede zorgen.
Korte babbel met clubmaatje Peter en ik ga een laatste keer op pad langs de kerk van Engsbergen. Duik niet diep genoeg de bossen in en stap zodoende een heel eind langs de drukke baan van Molenstede tot Diest station. Deert niet, ik heb een prachtige herfstwandeling achter de rug.
Ons aller Herman strompelt over het Antwerpse Astridplein, ook hij reist mee naar Halle vandaag. Een uurtje sporen tot de Brabantse Stee. Het is er guur, nat, onaangenaam. Huiverig volgen wij de vele wandeltocht borden tot de ruime startzaal in Don Bosco. Tot onze verbazing zit Hennie er al te knutselen. Chris wenst ons welkom, zijn spring-in-‘t-veld Annie is al onderweg voor een stoere 50 km. Wij houden het aanvankelijk bij 36 km, al ben ik bezorgd om een stramme lies.
Nattig dus als wij vertrekken over een kasseitje met de massieve communicatietoren van Sint-Pieters-Leeuw als baken. Vettig paadje langs een beekje tot Alsput en dan dwars door de akkers, de regenjas kan al opgeborgen worden. Clubmaatjes Viviane & Dany achterna terug naar het kanaal Brussel – Charleroi. Dokkeren over een kasseitje met de zoete geuren van Côte d’or in de neusgaten tot het station van Buizingen. In de verte pronkt de Brusselse Zuidertoren. Keer ne kier were, dat doen wel langs een prachtig en technisch pad in het groen stroomopwaarts de Zenne. Brug over de vele sporen en dan pauzeren in een heerlijk zaaltje dat ons moemoe denkelijk als nieuw gekend heeft. De tijd lijkt er te hebben stil gestaan. Korte pauze en terug op pad door straatjes en achterafjes Buizingen achter ons latend. Klimmetje naar een groot kerkhof en dan flanerend door akkers met wintergroen. Een volgende bosstrook inclusief vlonders bij Smeerhout. Vanaf Sollenbeemd helaas even een stratenloop om de drukke rustpost van Essenbeek te bereiken. De Textieltrekkers zijn er nadrukkelijk aanwezig. De stoere meiden en knapen van de 50 km sijpelen binnen. Zij hebben er al 27 km in de kuiten.
Wij stellen onze planning bij. Zullen elke rustpost één keer aandoen en finishen met zo’n 32 km. Meteen na de pauze een pittig stukje jong bos, voortdurend op en neer. Dan een wat langere klim langs een tarmacje uitmondend in een heerlijk en vrij zonnig noordelijk vergezicht. Langs maïs en koolzaad vervolgen we onze weg. Alle voetwegen zijn hier genummerd met Axx, wandelautostrades dus. Een groot veld winterwortelen voert ons de volgende heuvel op. Magistraal ! Het panorama is overweldigend en reikt vanaf Tubize en Braine-le-Château links tot het Brusselse rechts. We mogen er een tijdje van genieten wandelend boven op de heuvel. Duiken dan langs een bosrand de vallei in. In de verte valt de regen. De bui komt helaas heel snel onze kant uit zodat we kloddernat de Mussenberg bereiken. Koud herfstwater in de open ruimte. Gelukkig is de hemelse pamper snel uitgewrongen en kunnen we vergezeld van een piepend zonnetje verder dalen door een prachtige boog van groen & rood. Pikken het kanaal op bij de sluis van Lembeek en pauzeren in het kleine en overvolle cafeetje Belle-Vue.
Na het Duvels genoegen vervolgen we onze weg langs de overkant van ’t water. Passeren brouwerij Boon en duiken onder de spoorbaan door een strookje Lembeekse Cité volgend. Gestaag klimmen nu langs woningen en achteraf liggende graspaden. We mogen stilaan aan uitbollen denken wandelend over een mix van verhard en onverhard door de kalende akkers en helder kleurend koolzaad. Opvallend veel kapelletjes langs onze weg, van verschillende grootte en ter ere van meerdere aanbeden patroons. Een laatste heuvel voorbij de lokale voetbal waar luid misbaar opstijgt. Voetbal een feest ? Wandelen in elk geval wel. Nog een korte babbel met Hennie, Zottemie, Charles en Chris. We moeten er vandoor, treintje komt zo. Was een leuk weerzien met de Heidetochten waar we al te lang afwezig zijn geweest. De vele bekenden van de lange afstanden ook, het blijft onze thuis.
Op mijn vraag naar het adres van rustpost Bergvijver weet voorzitter Fons haarfijn uit te leggen dat het wandelparkoers van de dag op 500 meter van station Aarschot passeert. De service van de Pinguïns is intussen bij ons legendarisch geworden. Om 08:35 op pad dus in het kletsnatte Aarschot en een eerste pijltje om de hoek van de Albertlaan. Rustpost Berg-Vijver en met die berg beginnen we. Hoog in de lucht grijze vogels zakkend naar het veilige nest in Zaventem. Wij gaan klimmen langs beetje gladde trappen van ijzerzandsteen. Paar straten en dan een schat van een holle weg die ons afzet bij de ringweg rond Aarschot. Lopen weg van de drukke verkeersader en wandelen door bosjes en hooiland richting autostrade A2. Na een uurtje stappen bereiken we rustpost Ter Klasse, een gezellig modern zaaltje. Kennen hier uiteraard veel volk met Leuvenaar Marc en de Bonyntjes op kop. Van de Vijver overigens geen spoor te bekennen. Vervolgen onze weg door halfopen terrein tot de ook al drukke steenweg die naar Scherpenheuvel voert. Als haasjes naar de overkant en wat tarmacjes lopen door het Meyerveld, een aantal voetwegen ook. Stilaan vlakker terrein en open veld, kalende akkers en een boomkwekerij. Langs het slingerende riviertje bij ’t Roth stappen we Rillaar binnen en de startzaal. Komen er Lutgart tegen zonder Erwin die van een liesbreuk herstelt. Het gaat je goed makker ! Krijgen ook verhalen te horen dat de wandelaars de rustpost in Bergvijver missen. Snappen we even niet.
Hebben een ruime lokale lus van 8,7 km voor de boeg. Bij een intussen zonnig weertje een lange klim tot de Omloopweg. Kunnen meteen genieten van prachtige vergezichten wandelend over de Saffraenberg. Stappen richting A2 en krijgen aan zijn overkant schitterende bospaden cadeau. Het Tienbunderbos oogt prachtig in zijn veelkleurige herfsttooi. Heerlijk wandelen is dit ! Duiken onder de A2 door en klimmen een heuvel op. Opnieuw een magistraal vergezicht met de bijzondere kerktoren van Rillaar op de voorgrond. Heerlijk genieten dus terwijl we zachtjes zakken tot de startzaal, onze rustpost. Hilarisch moment met Marc. Ik merk op dat ik hen steeds zittend ontmoet waarop hij gevat antwoord : het beste moment van een wandeling is als je zit !
Na een Duvels genoegen terug op pad. Parallelle klim met daarstraks, nu langs de Molenstraat en dan genieten van geurend koolzaad in bloei. Dwars door een akker, we volgen de Kapelkerkvoetweg. Mooie holle wegen, langs maïsvelden ook. Een laatste holle weg door een bosje, de Vlietstraat. Rustig binnenlopen voor een laatste drankje in Bergvijver. Wij houden de aankomende wandelaars in het oog en zien inderdaad de helft gewoon doorlopen, de rustpost voorbij. Bespreken het gegeven met voorzitter Fons en snappen niet waarom de stappers de grote banner met het woord Welkom en het pinguïnsymbool negeren. Een wandelaar uit Herentals brengt het antwoord aan : het bordje ‘rustpost op 100 meter’ ontbreekt ! Wandelaars zijn gewoontedieren.
Onze laatste loodjes dan. Heerlijk op en neer door het bos van Leiberg tot we aan het sportcomplex Demervallei uitkomen. Dan flirten met de snel vliedende Demer door het stadspark tot de Hertogenmolens. Onze opdracht zit er op. We missen net het boemeltje naar Antwerpen en de volgende trein is afgeschaft. Klein uurtje pauze in het donkere stationsbuffet. Tussendoor komt de afgeschafte trein toch nog voorbij maar we redden het niet tot perron 2. De NMBS op zijn smalst kan onze pret niet drukken. Was een leuke dag Fons en zijn maatjes.
Vandaag start mijn wandeling aan het station van Boom. Ik stap hoog boven de A12 door om enkele inkopen te doen ‘oep de mét’. Ben dol op de wekelijkse voedingsmarktjes in de buurt. De reis gaat verder over de Rupelbrug. Moet door een industriezone langs het zeekanaal en volg dan deze waterweg tot de brug der Zeven Zuchten. Een kilometertje verder blazen de Vaartlandstappers verzamelen in het PC van Blaasveld. Het is behoorlijk druk in het kleine, moderne en knusse zaaltje. De opdracht bestaat dan ook uit drie vrijwel even lange lussen telkens vanuit de startzaal te belopen.
Broertje De Keyser waarschuwt, de eerste lus is niet veel soeps. Vermits ik alles wil verkennen sla ik zijn advies in de wind. Bij een lekker zonnetje stap ik richting Zone 4. Inderdaad veel op- en overslag bedrijven, honderden laadkaaien waarvoor het Willebroekse bekend is. Kom uiteraard weer bij het zeekanaal uit en volg zijn oever waar het kan. Tussendoor dus enkele stille straten. Kom weer uit bij de befaamde brug met uitzicht op de Boomse woontoren aan de einder. Stratenloop nu naar het parkje van Bel-Air en dan zitten de eerste 7 km er op.
Drankje oppikken en toffe babbel met clubmaatjes Chantal en Roger. Roger heeft de drie lussen in de kuiten, Chantal gaat voor lus drie en ik uiteraard voor lus twee. Richting Heffen gaat het deze keer, achterlangs bij Willy’s Moustache. Bij Geerhoek pik ik de spoorbaan naar Mechelen op. Groentevelden liggen er kaal bij, wat spruiten en nog bloeiende ‘stinkers’ niet te na gesproken. Passeer de kapel van Heihoek, die midden de straat staat en stap naar een dreef met herfstige kleuren. Landelijke tarmacjes voeren mij vervolgens naar ’t Blaasvelds Broek. Wandel er tussen een paar vijvers door en over grintpaden afgezoomd met riet en berk. Verlaat het groen ter hoogte van wijlen ’t Scheperken en pik bij Bezelaervelden terug de spoorbaan op. De tweede ronde zit er op.
Met al dat babbelen tijdens de pauzes ben ik ruim over de geplande tijd. Laat lus 3 dan maar voor wat ze is en loop na het nuttigen van een wandelaarsdrankje de 5 km terug naar het station van Boom. Ja ik mocht deze keer wel zeven keren zuchten …
Willy had het ons gegarandeerd, de 35 km van Neteland zouden deze keer volledig ingevuld worden. Makkelijk reisje voor ons meteen en we zijn al kort na achten ter plaatse. Gewijzigde startlocatie maar dat scheelt hem maar 100 meter, geen haan die ernaar kraait en inderdaad 35,4 km op het bord.
Ik vergeet zowaar de heerlijke zelf gebakken cake van onze gastvrouwen en we gaan meteen op pad. Door het domein van het psychiatrische centrum en de langere afstanden volgen de spoorbaan richting Antwerpen tot de eerstvolgende trap. Aan de overkant een paar kilometer doelloze stratenloop om bij het station terug aan te sluiten bij de kortere afstanden. Opnieuw langs de spoorbaan, nu in Mechelse richting tot de prachtige Netebrug. Dan puur natuur, een leuke zwerftocht door het bosje van de Goorbosbeek. We breien er een extraatje aan door de Mosterdpot en zijn roestbruine varens tot de eerste pauze in Schorshaegen. Vreemd, liepen slechts exact één uur over 8,2 km ! Zullen later horen dat een pad onbegaanbaar geworden was nadat een boer er zijn veestapel had laten doorlopen.
Na de koffie opnieuw door de Mosterdpot, over een houten bruggetje en langs een beek met restanten van balsemien tot de Netedijk. We volgen de waterkant, die we delen met een horde wielertoeristen, tot domein Roosendael. Onderaf is het vervolgens heerlijk wandelen in het groen tot de visvijver gekend als rustpost van Vosberg. Nu delen we de paden met mountainbikers maar het verloopt vlotjes. Tijdens de terugkeer richting Beukendreef even verwarring in het gild als we een privéterrein betreden. Keren op onze stappen terug en vinden een gele wandelpijl tussen het gele blad van hoge bomen. Zijn terug wakker en bij de les. Stappen langs de villa’s van de Beukendreef richting Fort van Duffel. Altijd leuk rond deze plas te mogen wandelen. Tweede pauze bij het nu overvolle Schorshaegen na 16 km stappen.
Verrassing als we opnieuw vertrekken. De houten brug van daarstraks is afgesloten. Blijkt dat Natuurpunt net nu een inhuldiging houdt met fanfare en al. Een leuk moment in onze wandeldag. Na het korte oponthoud vervolgen we onze weg langs een gracht en nog eens door de Mosterdpot. Bij Steve’s Place genieten we van het volgende bosstrookje en wandelen met z’n allen langs de AWW-plas, het winterverblijf van een kolonie meeuwen. Centrum Duffel de Netebrug over en langs de dijk verder tot de jaarlijkse kermis. Een paar straten verder rustpost Beuntscholeke bij kassier Willie.
We kunnen er een terrasje doen en hebben een lus van 9,6 km voor de boeg. Aanvankelijk de eindeloos lijkende tarmac van de Bremstraat langs hoeves en weilanden. De 35 km wordt weggestuurd over een graspad en bij de drukke steenweg naar Lier ligt ons keerpunt. Polder van Lier, Neterveldweg, nu wordt het opnieuw leuk. Graspaden voeren ons langs bosjes en een diepliggende, dreigend donkere beek. We wisselen af met stroken verdomd warme Netedijk. Passeren natuurleerschool PIME en horen even verder onze namen roepen. Steven is met Zottemie op pad. Voor wie van beiden is dit een verbetering, zeg ik later plagend. De afwisseling van dijk en heerlijke stroken jong bos eindigt bij Senthout. We zijn weer bij Willie. Zit daar een dametje met een buitenenkel ter grootte van een struisvogelei. Ik loop wel even door naar de finish, zegt ze. Geen sprake van, zeg ik en zorg via Willie dat ze met de auto naar de aankomst gebracht wordt. Later hoor ik dat de organisatie haar meteen naar het ziekenhuis gebracht hebben. Indien ze dit leest, ik wens haar een spoedig herstel.
Het is heerlijk zomers weer en wij genieten samen met Dave van een wandelaarsdrankje. Beginnen een beetje loom aan de laatste klus, net nadat we ons aller Herman in de verkeerde richting hebben zien starten. Tja, hij is van alle markten thuis hé. De laatste vijf kilometer zijn echt uitbollen. Vanaf Senthout veelal beton langs wilgen en geurend hooiland. Even hoop ik een kolonie kangoeroes te kunnen bewonderen, maar Skippy is blijkbaar verhuisd. We ronden af met een Duvelke samen met Marie-Louise en Jo. Zij hebben 21 km op de teller staan i.p.v. de geplande 18. M-L glundert, jaren geleden dat ze die afstand nog liep. Leek ons naar nog te smaken !
Voor de wandelaar die met het openbaar vervoer reist is de spoeling op zaterdag de laatste tijd dun. Wij kiezen vandaag voor het Vlaams-Brabantse Asse. Startlocatie ruim vier kilometer van het station maar de helft van deze afstand langs een pracht van een veldwegel. Leuk opwarmertje dus want de zon brandt al duchtig door de ochtendnevels. Drukte van belang in de kleine startzaal van Maria-ter-Heide want het parkoers van 20 km bestaat uit drie lussen. Ik hoor vertellen wegens te weinig helpers, de ziekte van de 21ste eeuw.
Op pad dus voor een eerste lus van 7,5 km. De Dorpveldweg loodst ons naar de eerste leuke bosstrook. We wanen ons even bij de Noorderburen want zijn omringt door De Gondeliers. Ik kan het niet laten, wens een man welkom in het land van Koning Voetbal ! Even wat huisjes aan de rand van het Oost-Vlaamse Meldert en dan naar het onvolprezen Kravaalbos. Heerlijk genieten in het verkleurende groen met knisperend blad onder de schoenzolen. Lekker golvend terrein ook terwijl de omgeving langzaam overgaat naar akkers en paardenweiden. Babbeltje met dame die al jaren foto’s publiceert via Facebook, hou er denkelijk weer een adresje aan over. Vlakke strook langs een bietenakker en we lopen opnieuw het dorp binnen. Het is zoeken naar een plaatsje in de zaal om even te rusten. Chris (Waregem) en zijn moeder tekenen present, die kerel kan je overal verwachten.
Op pad voor de tweede etappe van 6,2 km langs een wijk genaamd Krom Dagwand. Technisch paadje dan parallel een diepliggende beek tot bij het vermaarde café Bij Stinne. Weg van het Kravaalbos de open ruimte in. Een afwisseling van tarmacjes en onverhard door de Faluintjes. Stappen zelfs letterlijk over een erf en langs een lang recht pad terug naar de startgemeente. Worden er luidkeels verwelkomt door Tarzan die ons beste maatjes vindt.
Een derde keer op pad voor opnieuw 6,2 km. Schitterend vergezicht in zuidelijke richting als we naar Essene wandelen op het duin. Duiken de landbouwvallei in richting Elshout & Asbeek. Opnieuw een afwisseling van tarmacjes en onverhard, een strookje langs een beek ook. Vanaf ’t Withof, een schattige hoeve, stilletjes terug de heuvel opklimmen tot … den Duvel. Uitbollen dan over de 4,3 km tot het station. Qua parkoers een eerder matige tocht maar gelopen bij een zomers weertje en dat midden oktober. Ons Heer is goed bezig !
Ben al om 04:00 klaarwakker, kan de slaap niet meer vatten. Sta dan maar om 05:30 op en neem de eerste trein om 06:26 richting Koekenstad. Ben zodoende iets na de klok van achten in Mol. Linda is niet van de partij, zij brengt een bezoekje aan de osteopaat om een weerbarstige schouder terug in de haak te zetten. Krakende karren rijden het langst. Ik haal een frisse neus bij een heldere hemel. Stap langs de Sint-Apollonnialaan van spoor over industrie en villa’s naar de gewone burgerhuisjes van Achterbos. Om de hoek ligt het startzaaltje van Zelm waar de Harmoniestappers verzamelen blazen. Op het eerste gezicht een mij onbekende omgeving. Krasse tachtigers Frans & Irma zitten al aan de koffie, ook Genkenaar Henkie heeft geen liggend g… Hij zal mij de hele dag voorgaan.
De opdracht bestaat uit twee lussen van ongeveer 10 km. Verlaat het zaaltje en sta 20 meter verder al te midden het bronsgroen eikenhout en de vele rode kabouterhuisjes met witte stippen. Ben meteen ook een eenzame wandelaar. Wegwijzer naar Flurky en even verder het naambordje Feynend. Hé die ken ik beiden wel, kan mij meteen een beetje oriënteren. Haal twee kletsende dametjes in en laat hen bewust schrikken, hilarisch. Het parkoers van de langste afstand varieert nogal : stroken bos met brede en smallere paden, halfopen terreinen en ook wat villaatjes kijken in een stille wijk. Achter een bocht komt een hond vandaan. We schrikken allebei maar zijn gegrom gaat snel over in een kwispelende goedemorgen. Ik vervolg mij weg door een prachtige dreef midden weilanden. Interpreteer daarbij een pijl foutief en mag een heen-en-weertje lopen van een paar honderden meter. Zo af en toe in de lucht daverend gebulder, Onze Jongens hebben nog kerosine genoeg en geven van jetje. Duik finaal een bos in met overwegend spar. Passeer dicht bij voetbalterrein Flurky en ben net op tijd terug bij de startzaal om een terrasje te doen.
De innerlijke mens is versterkt en ik vat de tweede helft van de tocht aan. Aanvankelijk open terrein met een aanplant van sierdennetjes. Brede half verharde paden loodsen mij richting tarmac in het groen. Opvallend weinig pijlen tot de witte huizen van Donk. Geen markering blijkt steevast rechtdoor lopen te zijn. Draai weg van de bebouwing en loop langs een plas met de gebouwen van SCK aan de overkant. Omschrijf eigenlijk een grote boog rond de met Friese ruiters beveiligde site. Het echte groen vind ik terug als het parkoers letterlijk door de golflinks van Nuclea Mol loopt. Brede laan naar het Kempisch kanaal dan. Volg een tijdje de waterloop en duik dan een leuk moerassig strookje in. Bij een vervallen hoeve staat een kudde Long Horns loom te grazen. Duik opnieuw de kleurrijke bossen in met een afwisseling van brede paden en leuke slingerwegjes. Bij Flurky weet ik de finish nabij. Korte groet aan Rudy & Sylveer die een rondje achterstand hebben. Hoog tijd voor een wandelaarsdrankje met Henkie, Jef (Balen) en clubmaatje Jakke. Ben toch wel wat vermoeid en blijk exact twee uur gelopen te hebben over de laatste 10 km ! Goed gemeten dus en zonder extra contributie voor de bijkomende afstand !
Wandel goedgemutst de drie kilometer terug naar het station. Was een degelijke tocht gestapt bij een heerlijk zonnig herfstweertje. Meer moet dat niet zijn.
Meteen bekend volk in de startzaal, Hans & Kathy, Willy & Marij, ze hebben er al een lokale lus van een kleine 7 kilometer opzitten. Wij zullen deze aan ons laten voorbijgaan, plannen slechts 30 km. Sigrid gaat er ook meteen vandoor, zij mikt op de volle 40 km. Ook wij op pad langs de Schaggeleweg. Nog steeds een grijs zwerk en wat gedruppel maar geen wind meer en dus aangenamer stappen. Passeren de Scherpenbergmolen en een bedrijvengebiedje. Bij Het Wit Rijt wandelen we het groen tegemoet. Mogen flaneren langs de heerlijke dreven die rond de Abdij van Westmalle te vinden zijn. Passeren de paters een eerste keer langs hun brouwerij en lopen verder richting Sint-Antonius en het Molenbos. Opa Kodak foetert, zijn toestel heeft de geest gegeven. Na een ruim uur wandelen de eerste pauze bij de muzikanten van de Vriendenband.
Linda’s oogjes blinken, we zijn nog erg vroeg en kunnen een extraatje van 3 km lopen, lachend geef ik toe. Wij Jonkman Steven (Mechelen) achterna. Voorbij café ’t Hemeltje en dan de statige villa’s van Schilde en zijn Heidemouw. Pijl weg, Eagles Eye uit Mechelen lost dat meteen op en stuift ons voor, de natte bossen in. Heerlijk wandelen door groene dreven dus, handig rond grote plassen laverend. Het terrein komt ons bekend voor zeker als we voorbij een blauw geschilderde kapel komen. We stappen langs slingerpaadjes en brede dreven naar Kristus Koning. De Koeistraat in richting golfterrein Rinkven want traditie moet er zijn ! Het extraatje loodst ons langs de in het wild levende haantjes, de bruine antitankgracht en het groen van de Nieuwgoeddreef. Retourtje langs hockey- en voetbalvelden. Pauze in het drukbeklante Goorhof en meteen ook een ruim gemeten ‘halven dans’.
De terugweg wordt aangevat langs Kristus Koning en heerlijke groene tunnels in het beboste gebied. We raken aan de heenweg en vervolgen over het zandpad van Kleine Vraag. Aan de overkant van een drukke steenweg halfopen terrein met paardenweiden en dan terug het Molenbos in, een imposant houten kruis passerend. De hemelsluizen gaan even wijds open maar het zal van korte duur blijken te zijn. Het blijft genieten zo met z’n tweetjes over natte paden midden het weelderige eikenblad. Laatste pauze bij de muzikanten en de laatste etappe aanvatten met Willy & Annie (Kessel), Hans en Kathy.
Uiteraard terug het Molenbos in. Passeren de gebouwen van een oud sanatorium en lopen achterlangs bij de paters, voorbij de grote koeienstal. Is zowat linea recta terug naar de dorpskern van Westmalle. De parkoersmeester bedenkt nog een extraatje langs de Hemelstraat en een strook open veld. We genieten er van het lichtspel geboden door zon en loodgrijze wolken. Komen op een GR-pad uit en stappen bij mijn weten richting verkeerde kerk. Draaien er van weg bij het Sint-Jan-Berchmans college waar wij in onze ijver onze maatjes meesleuren in de verkeerde richting. Annie corrigeert en we zijn net op tijd terug in de startzaal om de busreizigers van Colliemolen te zien vertrekken.
Ik heb samen met Linda een heerlijk lang wandelweekend achter de rug. Blijf vertwijfelt achter met de vraag naar het waarom van de voorbije weken. Onverwacht biedt het Internet een antwoord : een niet onbelangrijke graad van narcisme. Ik ben opgelucht, nu de diagnose gesteld is heb ik eindelijk de referentiepunten om mijn verdere dagelijkse leven op te enten. Kan ik eindelijk opnieuw tot rust komen en genieten van het wandelen in de Benelux.
Pittig reisje vanochtend met drie busritten en tram 4. Telkens 10 minuutjes overstaptijd ook. Het lukt perfect en we zijn rond 09:00 al bij de Zandstappers in het Kempense Lille. Sigridje is ook weer van de partij en dus vertrekken we samen in de grijze, koude en winderige ochtend voor een lokaal lusje van 9,8 km. Lopen de bebouwing uit bij de Boskapel gedateerd 1789. Spar voert ook hier de boventoon in de bossen. We wandelen door halfopen terrein grondgebied Poederlee. Leuke bosstroken en het landelijke groen wisselen af. Het ‘zabbert’ regelmatig, nattigheid uit het grijze zwerk. Een wijkje met nieuwe huizen, een laatste bosstrook. De eerste opdracht zit er op.
Sigrid loopt gelijk door, wij gaan aan de koffie. Wandelen vervolgens door de statige Kerkstraat langs een geklasseerde oude hoeve. Landelijke geuren prikkelen onze organen. Maïs wordt geoogst en meteen ingekuild. Het doet mij steeds weer denken aan dat mooie liedje van Wim De Craene :
De oogst was rijp en binnen
De boer zijn hoogste wens
Men zei mij dat dit alles een paradijs was voor de mens
Opnieuw het landelijke dus met brede zandpaden dwars door akkers en weilanden. Uiteraard ook een strookje wegenwerken, de verkiezingen zijn in aantocht. Net voorbij de lokale sportterreinen ligt de rustpost Chiro Lille. Het is er behoorlijk druk ook al omdat de wandelaars uit Kinderdijk op busuitstap zijn. Even bij babbelen met Patje en zijn Denise en weg zijn wij voor een plaatselijke lus.
Een tarmacje loods ons naar een bomenkwekerij en vervolgens een bosrand. Kindernouw lees ik op het naambord. We gaan brede zandpaden bewandelen langs menig van verdorrend riet voorzien poeltje. Stappen voorbij het motocircuit Bruegelheide waar het nu heel stilletjes is. Heerlijk graspad dan, slingerend langs plas en moeras verscholen in het groen, verrukkelijk ! Paar straatjes langs hoeves en gewone woonhuizen, de laatste pauze wenkt. Chris (Waregem) is na zijn vrijdagse nachtshift warempel ook tot hier gereden. Niet te schatten die kerel ! Hij heeft uiteraard een lusje achterstand op ons.
Laatste loodjes dus. Drukke steenweg oversteken en achterafjes voeren ons voorbij een bidweg naar Klophamer. Komen er Willy & Marij tegen die weer heel wat extraatjes hebben ingebouwd. De laatste etappe heeft weinig om het lijf. We lopen betonwegjes door de weidse akkers. Kunnen toch afsluiten met een aardig strookje bos samen met Marie-Louise en Jo (Zoersel). 28 km bij op de wandelteller en onder een druilerige hemel met de snelbus terug naar de Koekenstad. Slechts twee reisjes tot Hemiksem nodig deze avond.
