Ik ben al drie uur onderweg als ik van de bus stap bij de Sint-Rosaliakapel in Meer. Maakte wel een ommetje langs de garage in Kontich maar toch, het was een verre busreis. Het is zonnig, warm en winderig als ik het rode fietspad volg in noordelijke richting over het betonnen bruggetje van de Mark. De omgeving is weids, landelijk met hoeves, melkvee en ook heel wat (plastieken) serres. Dit is een aardbeienstreek. Ik loop vanaf Ipenrooi, zo’n 2500 meter verder, vooral betonwegen door de landelijke omgeving. Volg de Steek-GR Kempen. Even een bosje en bij het uitkomen ervan een bizarre markering. Lijkt alsof het houten paaltje met de tijd een kwartslag verdraaid is, puzzelen dus en mij baseren op de tekst die gelukkig wel de juiste richting aanwijst. Merkwaardig zicht verderop waar kersenbomen volledig onder zeil staan. Toch is een houtduif er in verdwaalt geraakt, ze zoekt wanhopig naar een uitgang. Ik volg het Paterspad tot de bewoning van Mariaveld en de Bredaseweg, lijk voortdurend tegen de Nederlandse grens aan te lopen. Pauzeer na een ruim uur stappen in een bushokje en versterk de innerlijke mens met een heerlijk stuk Antwerps gebak, een ‘vliegende schotel’.
Loop nu echt Nederland binnen ter hoogte van Heerle, zijn Blauwbossen en Goorkensdreef. Na wat huisjes kijken stap ik voorbij een plas naar een fraaie dreef die uitmondt op een brede zandweg. In de verte pronkt de magistrale kerktoren van Hoogstraten. Loop opnieuw een bosstrook in en passeer rivier het Merkske. Dan volgt opnieuw de open ruimte overspannen door jagende wolken. Pauzeer een tweede keer op een bankje. Ik loop moeizaam vandaag, lijk wel lood in de benen te hebben. Brede zandwegen voeren mij in de richting van twee kerken, magistraal in Hoogstraten, minzamer in Minderhout. Naar deze laatste gemeente loop ik toe. Bij de grote kapel O.LV. van den Akker stuurt de route mij zuidelijker voorbij de Withofhoeve en uitzicht op een windmolen. Ik wandel richting Begijnhof en besluit even het centrum van Hoogstraten in te lopen. Heb honger en trakteer mezelf op een frietje, gezeten op een terrasje onder de kerktoren.
Al heb ik dan nog maar 17 km in de benen en is het nog maar 14:00 ik heb echt geen zin meer in wandelen richting Wortel. Besluit dan maar de bus terug naar Antwerpen te nemen. Heb mijn dagje niet ! Een kwartiertje later barst er plots een daverend onweer los. Mensen vluchten kletsnat de bus op. Besef dat ik echt wel aan iets ontsnapt ben want heb niet eens regenkledij bij. Zou dit nu mannelijke intuïtie geweest zijn ?
|