Een stevige plensbui vergezelt ons tot afrit Rumst van de E19. Als we de parkeerweide opdraaien is ze alweer voorbij en dat zal zo voor de rest van de dag blijven. Een koppeltje Langdorpers tekent present, hun aanwezigheid duidt op een kwaliteitsparkoers en dat verwachten wij ook. Ik opteer voor een tocht zonder de 10 kilometer naar Waarloos en terug. Pik liever alle lussen vanaf de Walemse visput mee.

We volgen dus meteen 42 2x langs stille straatjes van de Lage Vosberg. Ze zetten ons af in het natuurgebied van de Oude Spoorwegberm en zijn kikkerpoeltjes. Moeten vervolgens wat straten lopen richting Lazaruskapel en de brug over de Nete bij Walem. Een strookje dijk en we stappen tot de rustpost waar we Monique & Roger ontmoeten. Tja, er zat een verbindingsstukje in deze etappe maar het kan echt niet anders.

De langste lus van 8,7 kilometer wordt meteen een pareltje. We duiken het domein van Abdij Roosendael in na het begroeten van een stille Jean-Marie. Lopen langs een gracht tot het , nu nog verlaten terrasje. Krijgen dan een mooi extraatje door een weide en langs zijn de horizontale boom, een merkwaardig fenomeen. Terug de Netedijk op dan tot de waterwinning. Mogen langs de lommerrijke kant van de plas lopen, uitkijkend over een pleiade aan waterwild, zonder Canadaganzen. Duiken dan de bossen van de Mosterdpot in met zijn rijke flora aan varens. Snoodaards hebben een lint dwars over de te volgen route gespannen, wij spelen voor parkoers herstellers. Het groene lusje voert ons aanvankelijk naar tehuis Ter Elst. Aan de overkant van een drukke steenweg wacht een verrassing … het Fort van Duffel. Ons totaal onbekend en naar verluid nog maar enkele maanden wandelbaar. We maken een ruime lus in het groen rond de plas met weelderige plantengroei. De terugweg gaat traditiegetrouw langs villaatjes in het groen tot het bos van Roosendael. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken.

Het weer lijkt te keren als we dwars door Walem richting Battenbroek stappen. Mogen een prachtig vochtig pad bewandelen langs een gracht weelderig begroeid met balsemien en zijn speciale geur. Verse netels zorgen voor extra adrenaline en tempo in de beentjes. Dokkeren vervolgens over het Emmaüs kasseitje tot de watertoren en dan wacht het jonge groen rond het Fort van Walem. Groentevelden zetten ons af bij de bewoning van Elzestraat. Een paar stille straten maar en we mogen alweer een landdijk op. Deze voert ons terug naar Roosendael en onze centrale rustpost bij de visclub. Clubmaat Jakke en zijn dame tekenen present net als Sanne & Steven. Jo & Marie-Louise ook, de zoete inval dus zowat voor ons.

Wij moeten terug naar Battenbroek en wandelen er nu onderaf de E19 in puur natuur. Lopen zowat een balsemien brousse in en genieten van de heerlijke, beetje wilde natuur. Bereiken de Netedijk bij de befaamde Blauwe Bruggen van Rumst. Aan zijn overkant sluiten Sanne & Steven bij ons aan. We wandelen door het parkje en langs de visvijver naar de volgende groene strook. Mogen nu genieten van de Oude Netearm vrijwel tot rustpost De Zwaluwen, tennisclub bij een prachtige dreef net naast de E19. Hebben nog ruim 3 km voor de boeg. De parkoersmeester geeft zich nog niet gewonnen. Hij heeft nog een blubberpad in de aanbieding onderaf de E19. Dan is het wat serres kijken en een paar paadjes langs schapenweiden tot de finish. Een gezellige babbel bij het gerstenat, opgedofte dames en heren nemen stilaan de plaats van de wandelaars in. Vlaamse zangers komen hen vanavond vermaken. Wij rijden meer dan tevreden naar huis terug, nagenietend van één van de mooiste tochten in de verre omgeving.