Er zijn tochten die wij nooit overslaan en daar zijn de drie van onze buren uit Schelle steevast bij. Wij vertrekken van thuis en hebben een opwarmertje van ruim 5 km voor de boeg. Het is zonnig en er staat aardig wat wind als we langs de Scheldekaai lopen. Een klad overwinteraars scheert af en aan over het water. Wij hebben ze blijkbaar verstoort in hun ochtendlijke rust bij hoog water. Vanaf de Schelse Boerenkrijgkapel ontwaren we de eerste wandelpijltjes. Wij lopen tegendraads naar de startzaal. Martin blijkt al onderweg en zal op ons wachten bij de eerste rustpost. Door winderige Nielse weilanden richting Scheldedijk en Tolhuis. Dan het betonbaantje tot het Laarhof en de Laarkapel. Jean-Pierre houdt van pittig en stuurt iedereen over de keien van de oude spoorbaan. Nog wat stille straatjes en we pauzeren een eerste keer in het schooltje van de Veldstraat.

Den Hollander, zoals Martin sinds deze zomer steevast door de Schellenaren benoemd wordt, loopt nu met ons mee. Achterafjes loodsen ons naar d’Aa Statie en we volgen dan ook even de spoorbaan in zondagse rust. Verslikken ons bijna in een haakse linkse bocht en duiken de woeste natuur van Waterfront binnen. Twee aalscholvers zitten te drogen op een oude, roestige kraan. Heerlijk stukje natuur. Daarna gaat het richting nog in uitbating zijnde klei- of zandwinning. JP serveert een fraai stukje bijgewonnen natuur. Een Finse piste door de nog jonge boompjes van het Berrenheibos dat blijkbaar al eeuwen in geschriften wordt vernoemd. De uitbating zou teruggaan tot de priorij van de Sint-Bernardusabdij. Opnieuw wat achterafjes en de bookes worden aangesproken in de Veldstraat. Uiteraard zijn er vele bekenden want wij zijn hier kind aan huis.

JP loodst ons door steegjes en langs een stukje ‘banaan’ naar de onvolprezen Walenhoek. Bij wat hemels gedruppel loodst hij ons door de vele plassen en biotopen van deze oude kleiputten. Zelfs de begrazers laten zich deze keer zien, al hebben zij geen oog voor de menselijke aanwezigheid. Ik moet intussen afhaken bij mijn maatjes. De linkervoet laat het progressief afweten. Pikkel dan maar achter hen aan langs een strookje spoorbaan en een heerlijk slingerpad tussen brem & bramen door tot de Nielse voetbal. We zijn in een wip bij rustpost De Cirkel onder de dreigend zwarte kerktoren van ’t Hellegat.

Ik laat mijn maatjes weten af te zien van de lus door de Noeverse steenbakkerijen. Voorzichtigheid is ook de vader van de porseleinwinkel.  Schoorvoetend loop ik terug naar de finish. Passeer op de Rupeldijk bij Kim’s Place en dan door smalle straatjes tot het fietspad bij betonfabriek Coeck. De jaarlijkse kermis mag natuurlijk niet ontbreken. Morgen is het Niel jaarmarkt. Kan niet weerstaan aan de geur van braadworst en vervolg smikkelend mijn weg. Neem de verkorting van het rolstoelparkoers langs het park van het rusthuis en stap dan door het weiland linea recta naar de aankomst. Een stevige bui doet mij toch een tandje, lees voetje, bijsteken.

Heb ruim de tijd tot mijn maatjes hun tocht afwerken. Ga gezellig aan de babbel met Schelse medewerkers, Willy en zijn vrouwtje uit Mortsel, Marie-Louise en Jo. In no time zijn Linda & Martin ook terug. Tja … als één van de laatsten verlaten wij onze buren. Het regent stevig en Martin geeft ons een lift tot thuis, waarvoor hartelijk dank. Ze was weer eens super, onze buurtwandeling al ga ik dan wat chagrijnig de avond in vanwege die domme kwetsuur.