Blauberg is in het weekend onbereikbaar met het openbaar vervoer. De eerste bussen tot Herselt ( 4 km uit de buurt) rijden pas vanaf 10:00. Linda komt met een alternatiefje aandraven. Wandelknooppunten ‘De Merode’. Het treinclubje in Berchem station is weer paraat. Allen reizen ze tot Bilzen, behalve wij natuurlijk. In Aarschot verlaten we onze vrienden en wachten een kwartiertje op het boemeltje dat ons naar Zichem brengt. Gaan er de Westelse Baan op voorbij Huize Ernest Claes, zeg maar de woonplaats van De Witte. Lopen door Bredestraat en Zandstraat in de ochtendlijke stilte richting Abdij van Averbode. Komen even in de problemen wegens onduidelijke markering maar hebben terreinkennis. Lopen de sparrenbossen in onderaf de Weefberg. Haast linea recta gaat het nu, wel over meerdere kilometer, over zand- en bospaden. Langs meerdere vennen in wording ook. Worden finaal een bepaald modderig paarden pad opgestuurd. Ploegen ons een weggetje langs zijn rand, oplettend niet te struikelen over de vele bramen. Ruim 8 km geeft het optelsommetje aan, wij doen er iets minder dan twee uur over. Kilometers met een rek dus.

De tocht zelf vertrekt uit dezelfde zaal waar voor een paar weken de Grashoppers ons uitnodigden. Herentalse Wandelclub blijkt echter wel ettelijke eurocentjes duurder in zijn consumpties. Indexatie per 01/01/2014 ? Gezien hetgeen wij al in de beentjes hebben beperken we ons tot 15 km, netjes egaal verdeelt mits twee rustposten in Bergom. We wandelen tijdens het eerste derde langs Kleine Hees en andere asfaltwegjes richting bosdreven van Hertberg. Komen heel wat bekenden tegen waaronder Berreke van Vos Schaffen waarmee we ‘een klappeke’ doen.

De tweede lus is meteen ook de mooiste. Aan de overkant van de steenweg t.o.v. kasteel De Merode zoeken we de Grote Nete op. Slingeren heerlijk mee langs de meanders van de bruingekleurde, redelijk snel vliedende rivier. Duiken als terugweg de bepaald vettige paadjes in van de Kwarekken, nat gebied doorstroomt door vele beekjes. Bij het waterzuiveringstation weten we de rust post alweer nabij. Komen er zowaar Freddy & Sabine uit het verre Ingelmunster tegen. Sabine’s gretigheid blijkt te sterk voor het nog weke voetje. Er dient gas (lees kilometers) te worden terug genomen. Ze verliest er haar immer gulle lach niet bij en zo hoort het ook.

Het laatste stukje stuurt ons langs Bergomsveld terug de bossen in richting Mie Maan. Kwetsbare stukjes groen zijn vakkundig afgesloten voor oprukkend wild. Wij kunnen er via poortjes dwars doorheen. Ruilen het onverhard voor een fietspad in het groen dat ons tot de bebouwing van Blauberg voert. Hoog tijd voor een Duvelke.  We hebben nog een uurtje te gaan tot station Testelt. Maar eerst nog een leuke verrassende babbel met een ex-collega die haar eerste stapjes zet in de wandelwereld. Welkom ! We volgen langs de knooppunten een hele tijd een lus van de 30 km door de sparrenbossen richting Wolfsdonk en verder. Botsen op een bordje met knooppunt 420, niet vermeldt op onze kaart. Volgen onze intuïtie langs Boterheide en komen inderdaad op punt 269 uit zoals gepland. Doen dit nog eens dunnetjes over bij punt 421. Intussen tikken de minuten weg, het licht van de overweg springt op rood net als wij er aankomen. Moeten hollen trap af en op net op tijd voor het boemeltje tot Diest. Daar stappen wij over op de trein naar Aarschot en Antwerpen. De NMBS heeft nog een verrassing voor ons in petto. Bij het wisselen van richting in Aarschot hoor ik het meteen, de loco krijgt stroom maar kan ze niet omzetten in tractie. De meeste passagiers, solden shoppers vanuit Hasselt, worden zenuwachtig. Linda niet, die ‘doet een tukje’. Tja, een klein uurtje later kunnen we met een andere trein toch tot in Antwerpen boemelen. Thuis wacht een lekkere choucroute …