Ik zit met een ei. De laatste tijd steekt telkens hetzelfde gerucht weer de kop op bij de vele wandelvrienden. Wandelsport Vlaanderen zou de lidgelden voor 2018 met 100 à 150 % optrekken ! Ik hoop van harte dat dit gerucht op een kwakkel berust en dat de dames en heren in Maldegem en Hasselt de essentie van de wandelsport in het vaandel voeren zijnde : een goedkope en gezonde ontspanning voor de meestal wat oudere Vlaming.
Met die bedenking in het achterhoofd gaan wij vandaag op stap. 3,5 km tot de Boomse steenweg en dan met bus 500 richting Mechelen. ’t Hofke van Lachenen op de Mechelsesteenweg bij Walem is ‘the place to be’. Aan de inschrijftafel een paar maatjes uit een vorig leven, medereizigers toen ik nog tot de werkende klasse behoorde. Euraudaxer Kim ook, fris en monter. Ook vandaag oogt het parkoers anders dan anders. Richting Duffel is vervangen door richting Waarloos. We zijn benieuwd.
Vanaf de Lazaruskapel gaat het meteen naar de mooie dreef Kapellenlei. Babbel met Louis Goossens terwijl wij de woeste natuur van de Oude Nete Arm in duiken. Raken even aan de vijver en het park van Rumst en stappen dan de blauwe Netebrug over. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren stoer tegen de horizon. Wij gaan opnieuw onderaf de waterweg, puur natuur tot de Spildoornvijver, Mechelen Noord. De 30 km krijgt een extraatje aangeboden. Eerst langs de plas en vervolgens door een schitterend biotoop langs een gracht, denkelijk stilstaand water. We pikken de kortere afstanden terug op bij een kapel en stomen samen door naar de eerste rustpost in Walem. Een pareltje, deze eerste 8,7 km.
De bossen van abdij Roosendael komen nu aan bod gevolgd door de Beukendreef en zijn villa’s. Een ommetje over het graspad rond de plas van het Duffelse Fort mag natuurlijk niet ontbreken. Pauze bij Natuurpunt in de Mosterdpot. De Gageleer vindt er vlot afname. Ook Jacqueline laat zich het Kempens blondje smaken. Terugweg naar Walem dan. Door de Mosterdpot met zijn ondergroei van meiklokjes en jonge varens. Pinguïn François en zijn vrouwtje zullen zich deze uitstap vast niet berouwen. We wandelen verder langs een gracht van de Fermerijbeemden, deze tijd van het jaar nog zonder muggen. De Netedijk komt uiteraard ook opnieuw aan bod. Duiken een laatste keer domein Roosendael in tot bij de visvijver en stomen dan tot de laatste rust.
Alle afstanden zijn op minder dan 2 km van de finish behalve de 26 km. Stappen met z’n allen wel samen de Walembrug over maar 100 meter van de eindmeet trekken wij weer weg. Zijn verlekkerd op wat komen gaan. Eerst rustig tarmacje lopen door de Lazarusstraat tot Notmeir en dan … de Oude Sporwegberm. Een smalle strook puur natuur die er dit jaar droog bij ligt. Kievit en Koekoek zingen hun hoogste lied op de maat van ‘trommelaar’ specht. In de regenpoeltjes is het nog stil, te koud voor Kermit. Ons pad is bezaaid met hindernissen, recent omgewaaide bomen en dikke takken. Allerhande bloempjes in het gras zorgen voor kleur. Voorwaar de ‘moment suprème’ van deze tocht. Net voor Waarloos keren we op onze stappen terug. Gewoon tarmacjes lopen tot de finish. De Keizerenberg naar beneden tussen verspreide woningen en weilanden. Langs de Doornlaarlei en zijn groenten serres tot de Mechelse steenweg. Onze tocht zit er bijna op, koning Duvel laat zich smaken. Op bus 500 mijmeren we na, dit was weer een leuk wandelweekend met een prachtige afsluiter vandaag. Het nakende programma voorziet De Klinge (donderdag), Sluis (zaterdag) en Katelijne (zondag). Tot dan …
|