Na het kappersbezoek reppen we ons oostwaarts. Ons autootje rijdt opnieuw haast geluidloos nu de band met fout vervangen is, geen schudden en beven meer. Krijgen centrum Kasterlee een parkeerplaats aangeboden op een braakliggend terrein dicht bij de startlocatie. Hans & Kathy zijn al onderweg voor hun extra lus van de marathon. In de startzaal nog meer bekenden met Tiny & Dany, Rudy de postbode en zowaar cowboy Luk. Deze laatste op praktijkles voor een cursus wandel initiator. Heb ik in een vorig leven ook nog gedaan samen met Jules, onze gastheer van vandaag. Heb er helaas nooit iets mee aangevangen.

Gezien het nog redelijk vroege uur kiezen we voor 35 km en moeten zodoende onze vrienden uit Deinze achterna. Aan de overkant van de steenweg naar Geel wandelen we voorbij de lokale voetbalhelden richting Oosteneind. Lopen langs bosjes en weilanden meestal onverhard tot bij de Nete die we een tijdje volgen. Keren terug naar centrum Kasterlee langs Keeses molen die blijkbaar maar niet gerestaureerd geraakt. Onderaf het Kabouterbos gaat het dan terug naar de startzaal. Hebben een leuk opwarmertje van 5 km gelopen. Tot onze niet geringe verbazing voert Colette een team van een zestal Waalse wandelaars aan met zelfs ‘pater fotographe’ Claude in de rangen. Het doet ons echt plezier ze hier te mogen begroeten.

Door stille Kastelse straten volgen we hen richting nieuwe expresweg ten noorden van de gemeente. Langs pril groen stappen we voorbij een KMO zone en dra volgt de eerste bosstrook bij Hazenberg. We lopen hier haast moederziel alleen. In de wijk Lage Rielen wordt een paartje dat 50 jaar getrouwd is bloemrijk gevierd, leuk toch ! Onverharde paden slingeren ons langs weilanden waar de paardenbloem in alle glorie floreert. De eerste patatten steken ook in de bewerkte akkers. Bij Hoge Rielen wacht de tweede pauze bij een voetbalterreintje. Hebben er een kleine 13 km opzitten.

De zon breekt door de wolken als we een fietspad opgaan dat voorbij een moeras overgaat in onverhard. Onbekend terrein voor ons, dit uitgestrekte landelijke gebied doorsneden met grachtjes. Tot bij ‘Volkers’, daar weet ik het plots, we lopen het omgekeerde Sniederspad richting Grote Caliebeek en de kazerne van ‘onze jongens’ in Tielen. Prachtig stukje overigens, deze strook langs de beek en even verder visvijvers. Wandelen achterom de Gailly kazerne richting jonge, moerassige bos en zijn vlonders met ‘kiekendraad’ overspannen. Nog een strook door de velden en we zijn weer bij de rustpost van Hoge Rielen. Jefke zit er van een Duvelke te genieten. Hij loopt een alternatief parkoers richting Tielen station.

Betonbaantjes loodsen ons nu rondom het Tielense vakantie domein richting Rielenkapel en gehucht Zandhoef. We stappen richting dezelfde expresweg van daarstraks … die we ook meteen weer achter ons laten. Langs een moestuin in wording stappen we de bossen van Rulheyde binnen. Er wacht ons dat prachtige paadje langs een diep ingesneden beek. Dacht Linda eerst aan inkorten ze heeft weer moed gevat en we blijven op het voorgeschreven 35 km parkoers. Brede zand- en grintpaden worden nu ons deel tot we weer in de bewoonde wereld aankomen van ’t Goor en zijn rustpost bij de Lindekeshoeve.

Hebben nog een kleine 5 km voor de boeg. Deze wordt opgevuld door die typisch Kempense bossen. Beetje heuvelend deze keer met afwisseling tussen naaldbomen en statige beuk. De drukke baan is hier ondertunnelt en dus ploeteren we ons een weggetje over zijn zanderige rug. Dra komt de scholengemeenschap in zicht en wacht ook voor ons … den Duvel. Even een hilarisch moment als een wandelaar prompt van zijn stoel valt. Heeft duidelijk wat te veel van het sterke vocht genoten. Wandelaars helpen hem naar huis waar hij zal kunnen recupereren. Bij de laatsten zoeken ook wij ons karretje weer op. Het was nog maar eens lekker wandelen bij Jules en de Pompoenen, bedankt voor de goede zorgen.