Wilfried heeft het parkoers in Hoeilaart moeten omgooien naar 19 km zonder Zoniënwoud. Linda kiest voor het dichterbij zijnde Schilde. Geen idee wat Theo daar kan bouwen maar we weten dat hij een clevere kerel is. Patje Kloek denkt er ook zo over en samen met een vierde Stroboer reizen we af. Er zou slechts één aanpassing zijn aan het parkoers namelijk het Vrieselhof in Oelegem. We leven op hoop !
Sigrid is ook weer paraat, wacht op een maatje als wij vertrekken. Het is overal muisstil, in de startzaal, op straat, alleen de wind giert door de bomen. De voorspelde storm komt aanzetten. Lopen door de Bellevuedreef met zijn statige landhuizen. Plots een heel luid gekraak gevolgd door een daverende doffe slag. Hier wordt een stevige knap geveld. Even later staan we er naar te kijken midden het bos, een gigantische beuk ligt horizontaal. Even verderop staat er nog een jonger exemplaar te zwiepen. Kraaak …. boem ! Linda, die stoer vertrokken was, lijkt plots veel kleiner. Met gespitste oortjes als twee bange konijntjes reppen we ons verder door het Pioniersbos. Tussen takken door, onder of over een gesneuveld knaap, als dat maar goede komt. Voorbij de ruïne van het Schildehof en een riviertje verlaten we het bos. Wir haben es geschaft ! Wandelen nu tussen velden door en over een onverhard fietspad richting kanaal. Worden zo af en toe een metertje opzij geslingerd door boze weergoden maar we geven ons niet gewonnen. Door halfopen terrein gaat de trip verder tot centrum Oelegem en de rustpost. Willy & Marij tekenen er ook present, ons aller Herman ook. De Die Hards dus !
Hebben een lokale lus voor de boeg die ons aanvankelijk door een nieuwbouw wijk loodst. Bij ruig weer door weilanden tot waterpartijen. Dan een heen en weertje onderaf de E34. Heerlijk wilde paden op de schuine flanken van de autoweg, echt iets voor Theo om zulks te vinden. Wij vinden het heerlijk. Gaan nu ‘op een zakdoek’ heen en weer lopen tussen de bruggen over het Albertkanaal om af te sluiten langs de dorpsmolen. Special effects dit lusje dankzij Theo en de hemelse boze wolven.
Door een witte wijk en langs de Knodbaan richting Fort van Oelegem. De langste afstanden lopen rond de plas en de 30 km duikt de Halse bossen in. Kilometers lang kunnen we alleen genieten van het bronsgroen eikenhout. Bij weer eens een windstoot lijkt het wel of een troepje losgelaten aapjes ons bekogeld met alles wat ze vinden, twijgjes, mastentoppen en plukjes dorre naalden, het vliegt allemaal in het rond. Sparren lijken heupwiegende jonge dames met weelderige haardos. Wij vinden het schouwspel fantastisch en lopen echt te genieten. Na vijf kwartier pauzeren in een net Hals cafeetje. Er zijn blijkbaar een kleine 40 dapperen die 30 km wandelen.
Hebben nog ruim een uur voor de boeg. Bosje met liguster, de Heilige Geestweg, we stomen door naar het volgende sparrenbos. De wind is intussen gaan liggen, de storm geluwd. Heerlijk wandelen nu over een kaarsrecht bospad richting Kantonbaan. Krijgen het Renier Sniederspad aangeboden als afsluiter. Een naam die zeker bij GR wandelaars een belletje zal doen rinkelen. Heerlijk pad trouwens langs onder meer een riviertje tot het dorpscentrum van Schilde. Nog wat keren en draaien, de finish is nabij. Een groepje wandelaars troept samen rond Theo. Inschrijvingen gesloten om 13:00 zegt ie wegens te veel omgewaaide bomen. Toen waren deze vogels al gevlogen natuurlijk. Allen bevestigen, dit was een prachtig parkoers en er was geen reden om thuis te blijven. En Theo … die heeft zijn tekening voor volgend jaar al klaar want slechts 350 dapperen waagden zich aan de tocht vandaag.
Mijn hoofd staat helemaal niet op wandelen, zou liefst in bed blijven. Zal de ganse dag de weerbots ervaren van de gebeurtenissen gisteren. Maar Linda plooit niet, we zullen wandelen ! Vlotte reis tot de Moretuslei en dan stappen we naar de verkeerde startplaats ondanks wandelpijlen in een andere richting en Milleke Mol die ons daarop wijst. Tja, de ezel stoot zich dit jaar aan alle mogelijke stenen. Nu ja, we zijn maar enkele honderden meter fout.
Startzaaltje De Biezen ziet er knus uit maar wel redelijk verlaten in de vroege ochtend. We hebben 30 km voor de boeg met de klassieke rustposten in de Heusche Bollaert en bij Hoeks. Er heerst een koude bries als we terug richting steenweg wandelen en aan zijn overkant door een prachtige dreef het Moretusbos induiken. Is eigenlijk meer park dan bos, lanen afgebiesd met rododendrons. Een ‘maison de plaisance’ op een heuvel, we stappen naar kasteel Ravenhof. Even een ommetje door ‘Bels’ en dan echt wel de bossen in. Dra scheidt de 30 km zich af en lopen wij gans moederziel alleen. Waar zijn nou toch die dappere Ollanders ? Heerlijk flaneren langs een droge gracht, tussen spar & berk door. Aan de bosrand over een landduin ook wel de Brabantse Wal genoemd. Na een lange, stille omzwerving pikken we opnieuw de kortere afstanden op in het kasteelpark. Even een stukje steenweg en dan aan de overkant voorbij sportterreinen. Nog twee dreven en we kunnen pauzeren, zijn twee uur onderweg geweest voor 10 km. Een echt Krabbenparkoers dus, maar wel anders dan anders, tot ons jolijt.
Duiken domein de Groote Meer in door een dreef met mat van eikenbladeren. Dan een tarmacje achterlangs het joodse kerkhof Machsike Hadass. Steenweg over en het jonge bos in, nog steeds de Groote Meer. We laveren handig rond menige grote plas, krijgen geen natte voetjes. Rechts van ons pad duik hekwerk op, is de handgranatenbaan van het Hollandse leger. Bij Stoppelbergen een open strookje met heideduintjes, leuke afwisseling. We stappen voorbij de Politie academie richting bewoonde wereld. Een koppeltje maakt tevergeefs jacht op een ontsnapt reetje. De postman rijdt zijn zaterdagse bedeling al is het namiddag. Moest men in België eens voorstellen ! Een dametje voor ons is even de route bijster. Blijkt ons aller Sigrid te zijn en gezellig keuvelend lopen we langs enkele villa’s door tot Hoeks. Hebben 19 km op de teller staan.
Sigrid loopt meteen door, wij nemen een natje en een droogje. Langs winters uitgeschoten aspergevelden gaat het naar het verlaten Puts Meuleke. Aan de overkant van steeds dezelfde steenweg wacht opnieuw de Groote Meer. Midden de bossen plots een preiveld, merkwaardig. Verderop heel wat variatie met zelfs een prachtige open plek geel van zand en winters pijpenstrootje. Het parkoers wordt zowaar golvend. Wadend door het bruine blad bereiken we opnieuw de Heusche Bollaert, nog 4 km te gaan.
Een laatste keer de Groote Meer, nu met vooral glimmend witte berk. Een breed zandpad (de Oude Postbaan) brengt ons linea recta naar de finish. Wij delen de route met groepjes trekkers die onderweg blijkbaar opdrachten moeten uitvoeren. Stappen gewoon door tot het Putse centrum en een Belgisch cafeetje met Belgische Duvel.
Hop naar de bus dan, we zijn redelijk laat. Busje komt zo en iedereen stapt af behalve één jonge dame. Met vereende krachten proberen we ze wakker te krijgen maar niets helpt. De chauffeur belt ten einde raad een ziekenwagen. Wat de verpleger ook probeert, langer dan een halve minuut kan hij de deerne niet wakker houden. Ze is zo stoned als een garnaal ! Hij roept de politie op. Intussen kunnen wij met z’n allen op de volgende bus … een halfuurtje later ! Hebben leuk gewandeld, meer moet dat toch niet zijn ?
De weersvoorspellingen doen mij lange tijd twijfelen, pijl ik nu op vrijdag of zaterdag. Linda duwt mij naar vrijdag want ze wil zo graag op zaterdag naar Putte, bij de Wandelende Krabben. Donderdagavond een eerste onheilsbericht. De Welriekende Dreef dient uit het parkoers geschrapt te worden. Lijkt mij eerder voor het team Mieke & Roland te zijn. Toch laat ik een boodschap achter bereikbaar te zijn op mijn mobieltje vanaf 10:00.
Het regent pijpenstelen als ik vrijdagochtend om 08:24 uit de trein stap in Hoeilaart. Het zal toch niet waar zijn hé, ik haat pijltjes hangen in het nat. Maar zie, de hemelsluizen gaan dicht als ik in de Willem Matstraat aan mijn opdracht begin. Bij het gemeentelijke park kom ik clubmaat Danny tegen. Hij heeft een gans ander verhaal over de werken en het is wel degelijk mijn etappe die drastisch hertekend wordt. Ik neem er nota van en begin met de lokale zes kilometer. Twijfelend vorder ik op de bosheuvel want de bladval heeft het pad onzichtbaar gemaakt. Terug bij het vertrek beslis ik dat stukje een tweede keer te lopen, heb nog tijd zat. Veel verbeteringen kan ik niet aanbrengen. Ben niet helemaal tevreden en stop bij een bankje voor een boterham. Helaas, ik heb ze thuis in de koelkast vergeten en een energiereep dient mijn honger te stillen.
Trek verder door de natte Ginsdelle die er toch nog redelijk begaanbaar bijligt. Boven bij de maneges hangen al pijlen. Even telefonisch afstemmen met Wilfried. Korte controle, ik begrijp dat Roland een extraatje van zijn parkoers verzorgd heeft. Enkele honderden meter verder bij Koedal hetzelfde fenomeen. Terug afstemmen met Wilfried, ook Dany heeft al een stuk van het werk (een heen en terug) op zich genomen. Ik loop gewoon mijn parkoers verder af, mij niet bewust van het wegtikken van minuten en uren.
Bij het containerpark heb ik opnieuw pech. Naar rechts gaande kom ik in drijfzand terecht. Het kost mij veel moeite en een vuil pak om er uit te geraken. Ben hier gans alleen, was mijn jas af in plassen en zoek een alternatief parkoers in de gietende regen. Het wordt intussen ook donker en de straatverlichting gaat aan. Shit ik ben blijkbaar erg laat ! Onder stromend water dender ik de heuvel af. Probeer nog zo goed mogelijk te bepijlen en geef er in het centrum van Hoeilaart de brui aan. Plakband kleeft niet meer, het hemelwater loopt mijn mouwen binnen tot aan mijn oksels en ik ben intussen een verzopen moddervarken.
Rep mij naar de trein van 17:34 die ik net haal. Railpas invullen en Wilfried waarschuwen voor de laatste wijziging. Hij vreest dat al het werk voor niets is geweest want dat er verbod tot toegang van het Zoniënwoud op komst is wegens dreigende storm op zondag! Einde gesprek en ik val in slaap van vermoeidheid. Wordt net op tijd wakker om in Brussel-Noord op een drafje mijn overstap naar Antwerpen te halen. Krijg er meteen controle. SHIT, mijn heuptas met portefeuille en mobieltje is uit mijn rugzak gestolen !! Ook dat nog ! De treinbegeleidster is begripsvol en geeft mij een vervangticket tot Hemiksem. Een jonge medereiziger spreekt zijn smartphone aan om mijn bankkaarten te blokkeren. Bij mij is ‘de rek’ er dan uit. Ik slaap opnieuw tussen Mechelen en Antwerpen-Centraal. Kom veilig en wel in Hemiksem aan, maar het hoeft even niet meer …
Maandag dan pijltjes afdoen. Ik reis met knikkende knieën af naar Hoeilaart. Tast wel 100 keer mijn zakken af of alles nog op zijn plaats zit. Gelukkig verloopt alles vandaag wel vlotjes. Ik pik zelfs stukjes mee die ons B-Fast team op zaterdag heeft aangebracht. Eén plensbui slechts, juist ja … bij het containerpark ! Kom toch pas echt tot rust op weg naar het veilige Hemiksem. We hebben met z’n allen twee parkoersen gemaakt van respectievelijk 30 km en 19 km voor 650 deelnemers. Het kan verkeren zei Bredero !
We beslissen geen derde keer gek te doen. Kunnen omstreeks 11:00 in Dessel zijn maar de terugreis wordt vast en zeker desastreus. Zondagavond is studentenavond, met valiezen en al op de bus tussen Herentals en Lier. Wij zien dat echt niet zitten. Kiezen dus voor dicht bij huis in Ruisbroek-Sauvegarde. Zijn met de eerste bus 290 om 08:00 al bij Boom Markt. Nat en mistig, brrr echt gemotiveerd ben ik niet. We stappen de Rupelbruggen over richting Prayon-Rupel. Bij het fietspad richting Puurs de eerste oranje pijlen, we volgen het parkoers niet wetend wat of hoe.
Duiken bij de eerste overweg het natte bos in. Gelukkig graspaden in puur natuur. Twee jonge jachthonden vinden ons de gepaste wandelmaatjes, hun baasjes hebben tot twee keer toe wat werk hen bij de les te houden. Heerlijk wandelen intussen langs een diepliggende beek. 2 x splitsing, intuïtief weten we dat we weglopen van de startzaal maar ik volhard. Langs een oude spoorbaan richting A12 en Willebroek. We corrigeren een markering die door snoodaards verdraaid is, we hebben terreinkennis. Slingertarmacjes nu langs platanen, hun grote bladeren als reuzenhanden onder onze voetzolen. Hof ter Zielbeek, park, betonnen bidweg en Mariagrot als afsluiter. We zijn al anderhalf uur onderweg.
De geprogrammeerde start nu, een lokaal lusje van 4,8 km. Strookje onverhard langs pas uitgereden mais en dan wat Ruisbroekse stille straten. Vervolgens een karrespoor in het groen langs een al even groene kroosrijke beek. De spoorbaan tussen Puurs en Willebroek op langs kale akkers en zo terug naar de ‘handjes’. Pauze in een drukke zaal met Eddy (fotograaf en tegenwoordig pater blootvoets) en Liliane. Water & Wilgen noteer ik voor de eerstvolgende honderden meters, leuk stukje natuur. Dan nogal wat straatwerk tot de spoorbaan richting Puurs. Velen zullen niet beseffen dat de trein die hier vandaag uitzonderlijk langs rijdt van ’t Zeitje komt. Kleine Amer, Eikse Amer, beton lopen door het landelijke Klein Brabant. De hoofdstraat van Ruisbroek, een nieuwbouw wijk, pauze.
We verlaten een gezellig warme en drukke zaal voor een stapje langs de kanaaldijk Zeekanaal. Zicht op ’t Hellegat, de verlaten Boomse jachthaven en het Gemaal van de Vliet. Nog voor Wintam keren we ne kier were langs de Eikevlietbaan rechttoe, rechtaan door de velden. Randje Eikevliet dus en dan de Vlietdijk op richting gemaal en Ruisbroek. Wat straatjes lopen en … Duvelen. Hebben nog ruim 3 km voor de boeg tot Boom Markt. Norbert en Yvette (Maserati) stomen door naar de finish. Wij pikken het fietspad op langs het kasseitje tot Prayon en huppelen dan de bruggen over tot de bushalte. Rondje rijden met de 295, hapje eten, matchke maf Duivels voetbal meepikken en dan is het bedtijd, de vierdaagse zit er op.
We doen het verhaal van gisteren nog eens over, twee bussen en twee treintjes, deze keer tot in Neerpelt. Limburg oogt weer grauw en mistig. Bij de Sint-Hubertusschool komen we clubmaatje Jakke en Jacqueline tegen. Incognito zijn we nergens! We starten dwars door het gemeentelijke centrum en weg van de wekelijkse voedingsmarkt (wat jeukt het bij mij !). Lopen vervolgens door het park van het Oud Dommelhof. Rododendrons, ook hier en zelfs een bosstrookje waar we met z’n allen de fout in gaan. Langs een speeltuin nu en dan langs de landhuizen van de Kastanjedreef en zijn majestueuze bomen. Over de Dommel zoeken we de kanaaldijk op. Over de brug en dan langs een oude spoorbaan, nu fietspad met Luk en Jacqueline. Gezellig keuvelen tot rustpost Ponyfarm. Veel te klein en veel te druk, wij doen zowaar een terrasje.
De lus van de 21 km begint met een ruime omzwerving over tarmacjes langs landhuizen. Nederland boven, zo blijkt. Bosrand dan, de 21 km loopt tussen bos en weidse akkers naar Buitenheide en zijn Prinsenloop. We volgen Engelszell, een trappistenroute, Achel is niet ver weg. Even weer de oude spoorbaan op en dan bumpy langs spar en een veelheid aan paddo’s. Ondanks de landhuizen toch een alleraardigste boslus in voor ons totaal onbekend gebied. We hebben tijd zat, beslissen de verkorting van de lus, zijnde de 17 km er nog bij te nemen. Als we er een derde keer aankomen is het stilletjes in de Ponyfarm, kunnen een binnenrust nemen.
De retour loopt aanvankelijk door een bosstrook. Even wat steenweg en dan heerlijk slingeren tussen de sparren. Halfopen terrein tot een boomkwekerij en dan een slingerend fietspad op, onderdoor bij twee oude spoorbruggen. Naar de derde moeten we naartoe klimmen. Blijkt de treinlijn naar Hamont te zijn. Nog wat steegjes en Neerpeltse achterafjes. Ons Duvelke genieten we met De Lange Militair (trademark !). U raadt het al, twee treintjes en twee busjes tot … de spruitjes !
Jullie kunnen starten aan het station weten de organisatoren te melden. Normaal één bus en één trein voor ons. Nu echter twee stuks van elk. Er blijken werken aan het spoor te zijn in Lier en onze reistijd wordt met een uur verlengd. Tickets zijn gekocht dus het moet maar. Bij het eerste pijltje meteen de broertjes De Keyser, mannen van den IJzeren Weg. Jullie zijn zo’n 3,5 km ver op de lus van de 23 – 33 km weten zij te vertellen. Handig toch als je veel mensen kent, merci maatjes. We duiken onze eerste groene perceeltjes in langs de spoorbaan richting voetbal KAC Olen. Langs hooiland dan met moderne windmolens als achtergrond. Een sparrenbosje, ‘te griest’ door de velden en een pad bezaait met klimop. Zowaar een splitsing waarbij de 1 x in beide richtingen wijst! Wij volgen de broertjes naar links. Halfopen en ons welbekend terrein. Rustpost bij Hezewijk zoals de voorgaande jaren, zeker waren wij er niet van.
Hans & Kathy maar ook Theo vallen binnen als wij terug vertrekken richting start. Verrassende bezoekers. Via een nieuwe brug steken we het Albertkanaal over. Onder de autobaan door bij Oevel en dan een kleurrijk bos in. Achterlangs bij de meer begoede medemens en we duiken domein Teunenberg in. Een mooie open plek heide, berk & brem, lekker lopen tot bij Hennie. De schat is uiteraard verrast en tatert honderduit met ‘zusje’ Linda. Ik zit het stilletjes gade te slaan, die twee …
Wij vervangen lus 2 vanaf Hezewijk door de 7 km vanuit de startzaal. Stukje Teunenberg tot de kermis van Olen centrum. Enkele straten en dan hupsakee opnieuw het bos in met zijn heerlijk smalle paadjes. Nattig terrein en toch heel wat chalet bouw, weekendhuisjes. Tarmacje door het bos nu richting Olense Heide, zowaar zonnig weiland. Afronden door het domein Teunenberg uiteraard. Theo is ook terug binnen, gaat Hennie uitlaten op dezelfde 7 km zoals hij grappend opmerkt.
Wij terug naar Hezewijk. Onder de autobaan door en vervolgens over brede grintpaden eerst parallel met en dan weglopend van koning auto. Passeren de authentieke windmolen van Olen en stappen over een brug van het Albertkanaal. Bruin gebladerde bomen schitteren in de avondlijke zon. Sluizenpad, hier liepen we al meerde malen ook met Gedoviba. Terug naar die gek gemarkeerde splitsing van daarstraks en dan dwars door een bietenveld. Heerlijk bospad hoog boven het Albertkanaal deze keer. We pauzeren een laatste keer.
Bespreken de markering van de splitsing met de medewerkers die oor hebben voor onze bedenkingen. Na het Duvelke rest ons ongeveer 3,5 km. Lopen grotendeels in het donker. Ik heb gelukkig een ‘pillamp’ bij. Twee treintjes en twee busjes, we zijn rond 21:00 thuis voor ons bord spruitjes met spek, één van onze winterse favorieten.
Het pootje lijkt gecureerd en op donderdag raast er een Witte Tornado door het echtelijk huis. Redenen te over dus om wandelen te gaan. Ik spoor relaxed naar Lommel. Het is er wel grauw en grijs maar droog en dat is het voornaamste. Heb een opwarmertje van zo’n 4 km voor de boeg langs Vreyshorring dwars door Lommelse woonwijken. Pik pijltjes op zowat 500 meter van de startlocatie, altijd handig. De eerste bekenden ook, Wannes van Meerhout en De Peter uit Mol. De t-vormige zaal kleurt helder groen, de Gruun Zipkes zijn een kleurrijke toffe bende.
Bij een frêle waterzonnetje trek ik mij op gang voor een eerste lusje van 10 km. Loop door halfopen terrein weg van De Soeverein richting sparrenbos en zijn heerlijke slingerpaadjes. Stilaan zanderige ondergrond en een veelheid van kleine paddo’s als randmarkering van de wandelpaden. Kom uit bij een uitkijktoren tussen plassen en vervolg met nogal wat berk. Hoog in de lucht F16, Brogel is niet veraf. Wat hemels gedruppel maar zuinig en dus niet storend. Loop vrijwel alleen door domeinbos ’t Stort tot de fameuze s-vormige voetgangersbrug ook wel beroemd van de Grenzeloze Tocht. Lekker bumpy dan over natte duintjes en een schitterend pallet van herfstkleuren. Vervolgens terug naar een schaars bewoonde wereld, de Blekerheide. Leo (je weet wel diene van Mieke Pap) stoomt voorbij. Ik neem de afslag A10, lees eerste lus 10 km lang. Pijpenstrooitje kleurt al heftig geel. Het parkoers varieert continu. Kalende akkers, sparrenbossen, plaggen met hoop op heide, zelfs een grenspaal in de verte. Merkwaardig, er hangt een (bier)gist geur over het land. Kan ik hier, midden de natuur niet duiden. Trappekes op, opnieuw de brug over en tussen vijvers door. We naderen de rustpost bij de voetbalterreinen van Lommel. Een asperges veld, nog wat keren en draaien … pauze !
Begroet Westvlaamse Brusselaar Jean-Pierre die gehaast is, busje komt zo. Naar thuis of naar ’t onzent mateke ? Neem ruim de tijd voor een natje en een droogje. Jacqueline spurt voorbij, ziet mij niet eens. Tweede 10 km nu, voorlangs bij De Soeverein. Een paar voetbalvelden en dan langs spar met een ondergroei van loof. Aanvankelijk heerlijk smalle paadjes tot wat bewoning. Dan ‘immer gerade aus’ over een bruin bladeren pad, geprangd tussen kanaal en bos enerzijds, weiland anderzijds. Verstand op nul, dromerig wandelen. Aan de overkant van het kanaal heel andere koek. Pittig golvend bospad met weelderige plantengroei tot metershoge liguster toe. Bij De Lossing een laatste brug over het kanaal Bocholt – Herentals. Ik volg een pad langs een diepe gracht tot bij de asperges van daarstraks. Rond 15:00 ben ik terug in een haast verlaten zaal. Zijn de Glimburgers early birds those days ?
Geniet van mijn Duvelke en zet de terugweg in langs een stukje Lommels centrum. Kan mij zelfs een buitenbankje veroorloven aan het station. Spoor met het dieselke terug naar de Koekenstad, vind het zalige treintjes echt Limburgse gezelligheid.
Er zijn tochten die wij nooit overslaan en daar zijn de drie van onze buren uit Schelle steevast bij. Wij vertrekken van thuis en hebben een opwarmertje van ruim 5 km voor de boeg. Het is zonnig en er staat aardig wat wind als we langs de Scheldekaai lopen. Een klad overwinteraars scheert af en aan over het water. Wij hebben ze blijkbaar verstoort in hun ochtendlijke rust bij hoog water. Vanaf de Schelse Boerenkrijgkapel ontwaren we de eerste wandelpijltjes. Wij lopen tegendraads naar de startzaal. Martin blijkt al onderweg en zal op ons wachten bij de eerste rustpost. Door winderige Nielse weilanden richting Scheldedijk en Tolhuis. Dan het betonbaantje tot het Laarhof en de Laarkapel. Jean-Pierre houdt van pittig en stuurt iedereen over de keien van de oude spoorbaan. Nog wat stille straatjes en we pauzeren een eerste keer in het schooltje van de Veldstraat.
Den Hollander, zoals Martin sinds deze zomer steevast door de Schellenaren benoemd wordt, loopt nu met ons mee. Achterafjes loodsen ons naar d’Aa Statie en we volgen dan ook even de spoorbaan in zondagse rust. Verslikken ons bijna in een haakse linkse bocht en duiken de woeste natuur van Waterfront binnen. Twee aalscholvers zitten te drogen op een oude, roestige kraan. Heerlijk stukje natuur. Daarna gaat het richting nog in uitbating zijnde klei- of zandwinning. JP serveert een fraai stukje bijgewonnen natuur. Een Finse piste door de nog jonge boompjes van het Berrenheibos dat blijkbaar al eeuwen in geschriften wordt vernoemd. De uitbating zou teruggaan tot de priorij van de Sint-Bernardusabdij. Opnieuw wat achterafjes en de bookes worden aangesproken in de Veldstraat. Uiteraard zijn er vele bekenden want wij zijn hier kind aan huis.
JP loodst ons door steegjes en langs een stukje ‘banaan’ naar de onvolprezen Walenhoek. Bij wat hemels gedruppel loodst hij ons door de vele plassen en biotopen van deze oude kleiputten. Zelfs de begrazers laten zich deze keer zien, al hebben zij geen oog voor de menselijke aanwezigheid. Ik moet intussen afhaken bij mijn maatjes. De linkervoet laat het progressief afweten. Pikkel dan maar achter hen aan langs een strookje spoorbaan en een heerlijk slingerpad tussen brem & bramen door tot de Nielse voetbal. We zijn in een wip bij rustpost De Cirkel onder de dreigend zwarte kerktoren van ’t Hellegat.
Ik laat mijn maatjes weten af te zien van de lus door de Noeverse steenbakkerijen. Voorzichtigheid is ook de vader van de porseleinwinkel. Schoorvoetend loop ik terug naar de finish. Passeer op de Rupeldijk bij Kim’s Place en dan door smalle straatjes tot het fietspad bij betonfabriek Coeck. De jaarlijkse kermis mag natuurlijk niet ontbreken. Morgen is het Niel jaarmarkt. Kan niet weerstaan aan de geur van braadworst en vervolg smikkelend mijn weg. Neem de verkorting van het rolstoelparkoers langs het park van het rusthuis en stap dan door het weiland linea recta naar de aankomst. Een stevige bui doet mij toch een tandje, lees voetje, bijsteken.
Heb ruim de tijd tot mijn maatjes hun tocht afwerken. Ga gezellig aan de babbel met Schelse medewerkers, Willy en zijn vrouwtje uit Mortsel, Marie-Louise en Jo. In no time zijn Linda & Martin ook terug. Tja … als één van de laatsten verlaten wij onze buren. Het regent stevig en Martin geeft ons een lift tot thuis, waarvoor hartelijk dank. Ze was weer eens super, onze buurtwandeling al ga ik dan wat chagrijnig de avond in vanwege die domme kwetsuur.
Jules & Willy staan met twee auto’s paraat aan het station van Tielen. Is net voldoende voor de 8 wandelaars die van de trein stappen. Tijdens het ritje naar Kasterlee informeer ik bij Jules naar diens gezondheid. Ik ben als en oude tafel, reageert hij gevat, het blad is nog goed maar de poten zijn versleten. Algemene hilariteit natuurlijk. Wij vallen de startlocatie binnen samen met busreizigers uit het verre Tielt, Watewy is op stap.
Het parkoers bestaat uit een korte lus van 7 km en het grotere werk van 18 km. Wij beginnen met de kleine etappe. Lopen dwars door het centrum richting Heesakkers. Geen Peter te bespeuren. Krijgen vervolgens een afwisseling van bosstrookjes en riante villa’s onder de schoenzolen geschoven. Doorkruisen de gehuchten Oosteneind en Houtum. Een grindpad door weilanden loodst ons naar de Nete. Heerlijk flaneren langs het water mag hier natuurlijk niet ontbreken. Voorbij een vistrap en stuw verlaten we het water en wandelen richting Keeses Molen, al jaren zonder wieken. Onderaf het Kabouterbos keren we terug naar de startzaal.
Bijbabbelen met vele bekenden waaronder Jantje en zijn Geertrui en terug op pad. Langs de Masereeldijk het zanderige Kempense bos in. Hoge Mouw zegt het naambord en dan weten we het wel, dit wordt een etappe met pit. Heerlijk genieten intussen van het veelkleurige herfstig blad met 50 tinten geel en rood. Bij FC Mastentop (heel toepasselijke naam) verlaten we het bos en gaan rusten in een tot zaal omgetoverde schuur. Komt clubmaatje Ghislaine binnenwaaien, ze wandelt hier voor het eerst !
We vervolgen als trio onze weg recht het Koningsbos in langs een mooie holle weg. De grotere afstanden gaan hun eigen weg en zoeken landelijk beton op. Hukkelbegen en dan het Sint-Lutgardispad. Gezellig keuvelend bereiken we een volgend gehucht en gaan pauzeren bij AC Lichtaart. Hebben nog 6 km voor de boeg. Er staat een stevige wind als we ons weer op gang trekken. Smalle Broeken noemt ons terrein. Halfopen wordt algauw weer bos in zijn mooiste herfstpraal. We huppelen door Rulheyde en opnieuw de Hoge Mouw. Mmm, dat Duvelke hebben we heus wel verdiend ! Ghislaine neemt afscheid en Willy brengt ons terug naar het station. Hij blijkt 30 jaar directeur geweest te zijn van het rusthuis in … Hemiksem. Wat kan de wereld toch klein zijn !
Ziek zijn heeft zo zijn voordelen. De dokter adviseert dat ik zeker moet blijven wandelen om mijn zinnen te verzetten en tot rust te komen. Op woensdag loop ik de 10 km tussen Hemiksem en Oude God heen en weer om de plaatselijke markt te bezoeken. Ben er voor het eerst, op aanraden van Linda, en vind er tussen de 140 kraampjes een walhalla aan lekkernijen die je in de supermarkt niet kan ontdekken. Kom thuis met en rugzak vol artisanale kazen, Spaanse droge worst met wel acht verschillende smaken en heerlijke Antwerpse speculooskoek voor bij de koffie. Een echte aanrader deze wekelijkse markt en ik heb er nog veel te ontdekken en te proeven. Donderdag stap ik dwars door Hoboken en langs de Nele & Patrache route naar de Koekenstad. Toch ook al weer goed voor zo’n 20 km. Vandaag kan ik Linda overhalen nog eens deel te nemen aan de jaarlijkse midweek die Wandelend Paal in Diest organiseert. We zijn rond 09:00 al in het Webbekoms bezoekerscentrum, bij de Halve Maan, voor drie lusjes tussen de 6 en de 8 km.
De langste afstand stuurt ons naar Webbekom. We passeren de Lindenmolen en stappen over een landdijkje richting Begijnebeek en de recente wijk Beverpoort. De Oude Baan is een holle weg, tarmacje tot de Sint-Trudo kerk van Webbekom. Aan de overkant van de drukke steenweg naar Hasselt pikken we Paul ‘alias de pakkeman’ op. Hij bracht mij anno 2000 in contact met de georganiseerde wandeltochten en nu stappen we nog eens een eindje samen. Voorbij het voormalige voetbalveld van Standaard Diest een veldklim tot randje Toyota. Een prachtige holle kasseiweg brengt ons terug bij de steenweg. Aan de overkant gaan we een fietspad op met prachtig uitzicht over het Webbekoms broek. Langs enkele kale akkers en dan duiken we domein De Halve Maan in. Even zweten op die beangstigende wiebelbrug en met toch wel knikkende knietjes terug naar de startlocatie. Je wordt ouder papa, geef het maar toe …
Nemen afscheid van Polleke en vertrekken voor de lus van 7 km, de stadsetappe. Meteen een streepje Begijnhof en langs de nieuwe woonsten van de Ezeldijk (voorheen fabrieken van Shoepost) richting parkjes. AZ Ziekenhuis, Park Cerckel (je weet wel, van het Gildenbier) en De Bleek. Mooi om zien hoe de Demerarmen opnieuw werden open gemaakt en het Diesterse centrum er alsmaar mooier uit ziet. Stevig klimmen nu, door het Citadelbos. Wat keren en draaien rond de oud-para kazerne en dan trapperig terug de stad in. Vanaf de markt doorkruisen we stille Diesterse straten en steegjes tot de Warande. Een laatste potige klim en dan langs de voetbalplein (wie kent er de witte Voordeckers nog ?) terug naar het bezoekerscentrum.
We hebben nog zo’n 6 km voor de boeg, lus Lazarijberg genaamd. Eerst een lusje door de speelruimtes van het centrum en dan Polleke Euraudax (op familie uitstap) achterna langs de Demer. Over de Teerlingsbrug volgen we een oude spoorbaan die denkelijk alleen nog door Tessenderlo Chemie wordt gebruikt voor de afvoer van ammoniak. Oep ’t Schoenaer volgt een lekker golvende strook parkoers langs boomkwekerijen en de restanten van Fort Leopold. Bij het station de spoorwegbrug over, we mogen genieten van andere prachtige stroken recent opengesteld langs de Demer. Een laatste hoekje Begijnhof en de rit zit er op. We laten ons het abdijbier Averbode smaken. Heb ik toch toevallig ook Averbodekaas bij de boterham !
Een leuke dag zal helaas in mineur eindigen. Bij het overstappen van trein in Aarschot verlies ik mijn rail pass en zodoende € 60,00. De super vriendelijke loketbediende in Heist-op-den-Berg belt nog met zijn collega’s om het kleinood terug te vinden. We zijn al terug thuis als zijn telefoontje komt, niks gevonden. Eigen schuld dikke bult natuurlijk maar toch ook een pluim voor de vriendelijke NMBS beambte.
Allerheiligen is de dag dat je bij de Stroboeren in Wuustwezel gaat wandelen. Zo denken een heel klad busreizigers er onder leiding van Patje Kloek ook dit jaar weer over. In de lekker warme startzaal botsen we op Lucien. Hij zal vandaag onze gezel worden.
De grotere afstanden tot 35 km worden meteen alleen op pad gestuurd tussen de woonhuizen Annie & Lilly richting frisse ochtendlijke dreven. We babbelen honderduit terwijl we onze weg vervolgen door jong bos tot de vijver van het militair domein. Breed grindpad nu richting Loenhout. Worden voor het eerst in jaren verwend met Marumvoorde. Nat gebied met aanvankelijk halfopen terrein en pijpenstrootje dat stilaan verkleurt naar rossig, wordt later winters wit. Schitterend biotoop dat overgaat in nattig gras. Kennen we nog van Bruno eerder dit jaar. Bebouwing bij de hoeves van Heiënd, een stuk van de prachtig bijgeknipte bomen van de wereldvermaarde kweker uit Loenhout. Hoeves worden woonhuizen, de rustpost Onder De Toren wenkt. Hoog tijd voor een koffietje geserveerd door twee vriendelijke rondborstige dames. Het oog wil ook wat.
De 35 km wordt dra alleen op pad gestuurd. Aanvankelijk tarmac door het open land, verderop grindweg. We pikken de 27 km op bij de weilanden van Ginhoven en even later alle andere afstanden. Heerlijk met z’n allen genieten nu van verkleurend loof langs een bosrand. Door het parkje van het lokale stadhuis en dan naar de bomvolle zaal van Kan10 (heb je hem ?). Toch de tijd nemen voor een booke, ook Lucien heeft er honger van gekregen.
We vrezen de 8,8 km die komen gaat, is meestal een beproeving. Langs sportvelden de bebouwing uit. De varkensboer even verderop heeft Abraham gezien en dat wordt nadrukkelijk kont gemaakt. Landelijk beton nu langs Steertheuvel en een buxusplantage, het gevreesde stukje. Gaat over in onverhard en echt wel leuke lange dreven met noten- en andere bomen. Rondje gehucht Sterbos, wat chalets kijken en we zijn dra bij de rustpost Bellekenshoeve. Ook hier is het berendruk maar we bemachtigen drie stoelen ‘op het terras’.
Wat bijdrinken en we gaan op pad voor de lokale lus. Langs Blekenberg naar halfopen terrein en dan weer wat chalets. De parkoersmeester sluit een lekker wild stukje bos in voorbij een poeltje. Dan wordt het uitgebreid pseudo tijdelijke verblijfplaatsen monsteren in het bos. Westdoorn is dan weer open terrein met grote hoeves. Bij de Sint-Willibrorduskapel weten we de Bellekenshoeve dichtbij.
Korte pauze met een overtal aan Waaslanders en we vatten de laatste loodjes aan. Bij valavond een beetje nutteloos extra betonlusje en dan landelijk naar Beersgat. Aan de overkant van de drukke steenweg kaarsrecht langs geknotte wilgen tot centrum Wuustwezel … de Duvel wenkt. Nagenieten met de broertjes De Keyser en Martin (Den Arend). Impressies delen met de parkoersmeester ook. De etappes naar en van Loenhout zijn absoluut van een veel hoger niveau dan vroeger. Het omkeren van de ‘horror’ lus van 8,8 km was een succes want van zwakker naar beter. Onze gastheer heeft ons eens te meer gecharmeerd met zijn aanpassingen !
Wilfried gaf vorige week aan dat ik best een extra verkenning liep voor de stukjes van ons Hoeilaart parkoers die niet aan bod gekomen waren. Linda is er als een kippetje bij. Het programma voor zaterdag oogt schraal en dus maken we er een Zoniëntocht van. Loonde inderdaad de inspanning de 6 km volledig te verkennen, beetje ‘tricky’ toch wel. Heerlijk genoten intussen van het Zoniënwoud en de zonnige terrasjes van de Bosuil en het Nerocafé. 25 km bij op de kuitenteller geschreven.
Vandaag gaan we ook op avontuur. Wetteren en omgeving is bij ons nauwelijks bekend. Sporen over Antwerpen & Mechelen. Hilarisch tafereel onderweg als drie snotters binnen de paar stations drie keer hun eindbestemming veranderen. Kochten een ticket van Kapelle o/d Bos naar Mechelen. Reisden aanvankelijk naar Malderen en dus richting Gent. Vervolgens tot Dendermonde en toen bleek de eindbestemming Walibi & Bierges te zijn! Laconieke opmerking van de treinbegeleider … zijn jullie aan de drugs ? De toekomst van Vlaanderen in actie, gelukkig ben ik al een oud ventje.
Wetteren dus, even zoeken naar de juiste kant vanaf het station en richting Overschelde, heel letterlijk te nemen. We starten in een tuinbouwschool en begroeten meteen Willy & Mary. Een eerste lus van 8 km richting Kalken. Een eindje over de zonnige Scheldeoever en dan de meersen in, onverhard en even letterlijk over den boer zijnen akker, hier struikgewas en een veelheid aan paddo’s. Terugkeer door oudere wijken en vervolgens nog meer landelijk groen. Afsluiten door Walleken, de meer begoede burger en zijn achterafjes. Matig tot goed, deze eerste etappe.
Na de koffie het jaagpad van de Schelde op in Gentse richting. Genieten van het heldere geel van verkleurende populieren. De kasteelmuur die kennen we van een vorige tocht met vertrek in Kalken. Langs geurend koolzaad over betonbaantjes het weidse zonnige land in. Wat een schitterende herfstdag is dit toch ! Terug het jaagpad op en genietend van nog meer prachtige herfstkleuren. Merkwaardig zicht, een oud passagiersvliegtuig met Afrikaanse roots bovenop een gebouw ! De Beerwegel loodst ons weg van het water naar de landgoeden van Destelbergen. Meer volks oogt Ten Ede en zijn bomvolle rustpost. Wij stomen door naar een aangewezen cafeetje een paar honderden meter verder. De tijd lijkt er te hebben stil gestaan. De nog jonge waardin in voorschoot verrast met een verwenkoffie en veel koekjes voor slechts 2 € de tas. De poes des huizes springt mee op tafel … om zich knorrend en gebald op mijn schoot te vlijen. Groene spleetoogjes kijken mij vertederd aan, ik smelt … wat een zalige ervaring!
Poes heeft genoeg knuffels gehad en wij zetten onze tocht voort. Nogal wat straten richting Laarne & Heusden, het herfsttreffen van motards als tegenliggers. Een paar leuke dreven randje R4 en dan terug een hele lange weg tarmac langs bedrijven die voor zomers plantgoed zorgen en er nu kaal bijliggen. Zijn maar wat blij met de natte Paepewegel en de van bouwpuin voorziene Paepestraat. Halfopen terrein en dan landgoeden bij Bommelswegel. De laatste honderden meter naar Ten Ede liepen we daarstraks al.
Nu dus wel pauzeren bij onze gastheren, heerlijk terrasje doen. De laatste etappe loodst ons naar het Prullenbos. Paardenpiste, roestige hoge varens, immense koolzaadakkers. Hoog in de lucht meerdere ballons. Duiden op rustig weer maar ook de vallende avond. We wandelen door bomenkwekerijen en langs de kaarsrechte Slagstraat naar een zone van spiksplinternieuwe bedrijven. De eindmeet wenkt. Hans & Kathy raden ons De Uitzet aan, een lekker licht blond Wetterense biertje. Het wordt zowaar een speedmars tot de trein ! Kijken terug op een tocht die aan onze verwachtingen voldeed. Geen evidente omgeving voor een wandelaar maar onze gastheren bouwden een verzorgt parkoers en omkadering.
Helaas geen foto’s deze keer want iets te snel van ons ‘kaske’ gewist, shit happens !
Gemiddeld elf uur werken per dag en een kleine vijf uur reizen, hoe gek kan iemand zijn! En dan op zaterdag om 05:00 uit de veren want we verkennen de Hoeilaart tocht van de Ijsetrippers. Wilfried is ongerust en belt mij op. Geen paniek maatje, drie van de vier vervoermiddelen deze ochtend hadden vertraging maar ik ben op post met slechts vijf minuutjes vertraging ! Leuke bende vandaag, een team van negen wandelaars. Nieuwste rekruut Marie-Louise blijkt humor hoog in het vaandel te voeren. Ze zet mij na afloop dan ook nog eens af bij het Debroux viaduct. Haar reputatie kan niet meer stuk!
Moeilijke keuze vandaag overigens tussen de klassieker van de Police de Jette en relatieve nieuwkomer alleH Halle. Wij houden het klassiek. Vlotte reis overigens in de mistige morgen en de onaangename wachttijd in het donker bij het verlaten station van Vilvoorde. Zijn om negen uur al paraat, het parkoers oogt inderdaad klassiek en wij bouwen onze eigen 35 km, niet voorzien in het officiële aanbod. Master Jan is afwezig, geplaagd door een geknelde zenuw. Wij wensen hem langs deze weg een spoedig herstel.
Steken van wal door de stille straten genoemd naar filmsterren uit de vorige eeuw. Dan komen de Brussels parken aan bod : Dielegembos en zijn hondenuitlaters, le Parc Roi Baudoin en zijn vele waterpartijen. Krijgen een extraatje aangeboden langs de smalle Molenbeek. Eerste controle in het paviljoen De Rivieren na nauwelijks 4,5 km, te vroeg om te stoppen. Het is een paar jaar geleden dat we de lus over Ganshoren en Zellik nog liepen. Is normaal alleen voor de dapperen van de 42 km maar wij doen ze vandaag ook. Gemeenschappelijk door de wilde natuur rondom de spoorwegovergangen en tot het kerkhof van Ganshoren. Dan passeren we de rand van een bedrijvenzone. Wordt heden ten dage tijdens het weekend ingepalmd door Roemeense truckers rijdend voor een Belgische bevrachter en wachtend op lading de maandag ochtend. Het zal je leven maar wezen. Huisjes kijken nu tot het station van Sint-Agatha-Berchem. Vervolgens een leuk populierenparkje en onverhard langs ’t spoor tot Ganshoren. Klassiek tussen de blokken dozen door tot De Rivieren. 10,5 km op de teller en tijd voor een pauze met clubmaatjes Claire & Roland.
Gelijklopen tot voetbal Ganshoren en dan duiken we onderaf het Laarbeekbos richting Brusselse Ring. Voorbij een spruitjesveld onder koning auto door en een modderige klim naar de Pajotse akkers. Op en neer nu langs de manège van Neerzellik richting Groenvink, de klassieke stop in Relegem. Overvolle staminee want met zondagse kaarting. Wij lopen na het plasje gelijk door. Lange trage klim door de akkers. Liggen de frietpatatten zo maar te rapen op ons graspad. Thuis zal blijken 2,5 kg voor slechts 6 exemplaren ‘van de tractor gevallen’. Dwars door de velden over tarmacjes langs koolzaad, bitter- en andere peeën, krulkool en dies meer. Pauze ‘chez le petites dames de Kobbegem’ want traditie moet er zijn. Veel bekend volk overigens met Raymond Cravatte & Krol, Nicole en haar mannen, Liliane & Jean. Le beau monde van de langere afstanden dus.
Kunnen hier kiezen uit twee lussen van elk 7 km, eentje richting Asse en eentje richting Ossel. Wij kiezen voor Ossel hierin ondersteunt door Jean. De dorpspaster woont heel strategisch, aan de overkant van ’t straat waar de Mort Subite wordt gebrouwen. Klandizie verzekert lijkt het ons! Zachte klim de weidse akkers tegemoet. Ik heb een dipje maar bijt op de tanden, kan alleen maar beteren. Weidse omzwerving door open veld met de knallen van jagers op de achtergrond. We zullen ze alleen maar tegenkomen in hun jeeps dit jaar. We lopen in een ruime boog landelijk om Ossel heen. Betonbaantjes sturen ons op en neer door het rustige Pajotse landschap. Intussen zijn wij steeds meer gecharmeerd door de bepijling dit jaar. Die is echt perfect en ik leer zelfs een paar trucjes bij hoe heikele punten kunnen aangepakt worden met weinig middelen. Dit team is werkelijk schitterend! We komen terug bij onze dametjes gelijk met dezelfde wandelaars van daarstraks. Ook de lus naar Asse blijkt een pareltje te zijn.
Zal voor ons voor volgend jaar zijn. Wij volgen op zekere afstand Yvette & Norbert (Maserati) die aan hun 30 km bezig zijn. Opwaarts naar Hoogveld en dan over het kasseitje terug een verdieping lager dokkeren tot Hamme. Onverharde paadjes tussen bebouwing en akkers tot het klimmetje van Zavelberg & Keiberg. Wemmel is een werf en we moeten erdoor tot De Nachtegaal. Het is er te druk met voetbalminnend Vlaanderen, de meeste wandelaars lopen door. De parken van Wemmel en hun vijvers zijn het favoriete biotoop voor vele ganzen. Er is leven in de brouwerij! We stappen richting oude hoeve en de pittige klim van Ronkel. Het zwerk wordt dreigend, loodgrijs. We reppen ons door de werf van nieuwe trambanen tot de finish. Hoog tijd voor Duvel en Chimay Blue en wij sluiten van de zaal.
Volgend jaar de 35ste en denkelijk laatste editie. We zullen onze ‘ketjes’ missen want dit is een beregoede wandeltocht.
Onze dag begint goed, kunnen een vroegere trein halen dan gepland in Brussel-Noord. Helaas … hij is afgeschaft wegens werken aan het spoor ! Die twee van Heimisse hebben meteen een alternatief klaar. In Brussel-Centraal de metro tot Hermann-Debroux aan een meerkost van € 8,40 maar we reizen met onze gastheren van vandaag de S.T.I.B..
Om 09:00 steken we van wal. Van Sint-Anna langs de Tweekerkenweg zakken tot onzen ‘Hermann’ en meteen weer stevig klimmen tot Zoniën en de Blankendelleweg. Onze parkoersbouwer heeft er zin in en gunt ons de mooiste holle weg van ’t woud, de Dennenweg. Lopen hem volledig zachtjes klimmend. Vervolgens een paar beukendreven en de ‘bumps’ tot het kapelleke van Willeriekende. Rustpost : de blokhut en zijn geurende houtstoof. Het is zo’n lekker weertje dat we al ons eerste terrasje doen.
Lopen vervolgens een lokaal boslusje achter de kapel door. Vreemd om zien hoe in één laan alle bomen met planken beschermd zijn, geen idee waarom. We stappen langs het prachtige Eikendal richting ‘le vieux Boitsfort’, den Bessemmoakershoek, mon pays natal. Reiken niet tot de bebouwing maar gaan stevig klimmentussen de beuken. Ja, hier trappen er een aantal al op hun adem ! Een kasseitje mag niet ontbreken alvorens de kapel weer opdoemt en de nu drukbeklante rustpost van de blokhut.
Etappe nummer drie zal naar Hoeilaart voeren. Eerst de manèges van de Brusselse steenweg en verderop al onze derde mooie natte en holle weg, Ginstdelle deze keer. Zet ons af bij de vijvers van Hoeilaart en zijn gemeentehuis. De voetbalkantine van wijlen den Eendracht doet nu dienst voor het petanque spelend volkje. Rustpost in café ’t Boske, lekker dubbelzinnige naam.
Was elke etappe tot nog toe slechts 5 km lang, nu wachten 9 km waarvoor ik vrees. De routebeschrijving vermeldt te veel straatnamen naar mijn goesting. En ik zal gelijk krijgen. We beginnen eraan met de stevige klim van de Willem Matstraat, voorbij de startlocatie van de IJsetrippers in november tot de top. Dan volgen we een blijkbaar historische route naar Waver en keren weer op grondgebied Overijse om bij Ter Trappen een kasseitje te verorberen tot het dal. Even een vlak fietspad in het groen bij grazende ezels en dan een potige klim naast de snelweg. Scherp en bochtig dalen langs de Vlierbeekberg. We zijn een uur onderweg op een potige macadam etappe. Ik beslis een korte pauze in te lassen bij een bushok in de zon. Weet waarom … rechtsom volgt de stevige kasseiklim van Koedaal tot de Limousin runderen. Ook andere wandelaars pauzeren want deze etappe is echt wel zware kost. Relatief vlak nu langs velden van onder andere bloeiend koolzaad en zonnebloemen. We dokkeren over het kasseitje van Koedal (Overijse) en door een bomenrijtje midden weidse velden. Aan de bosrand onze laatste pauze … in de bus van de S.T.I.B.. Zij zitten haast door hun drankvoorraad heen en hebben van elke wandelaar moeten aanhoren dat ze stik kapot zitten van de zware etappe.
Het is nog maar drie uur en dus beslissen wij ondanks de vermoeidheid toch 6 extra kilometers te lopen. Aanvankelijk heel leuk door het beukenwoud en over het kasseitje dat onder de autobaan doorloopt. Toch weer pittig door de golvende Haagbeukdreef tot Jezus-Eik. Maar dan … helaas weer meerdere kilometer villa’s kijken tot Koedal, we zijn een beetje teleurgesteld. Linda ploft in een zetel van de bus, bobijntje af.
We hebben nog 5 km voor de boeg. Onder de Brusselse ring door en dan ellenlang zachtjes dalen over de vele keien van de Blankendelleweg tot het Rood Klooster. We hebben er zelden de drukte meegemaakt zoals vandaag. Iedereen, sporter en zondagse toerist, wil blijkbaar genieten van die laatste zomerdag. We raken het spoor van het parkoers bijster, ook al wegens vandalisme, maar kennen de route uit het hoofd. Een laatste klim, kasseiwegje wordt ‘en ralenti’ genomen. Oef hoog tijd voor vitamientjes. De keuze is beperkt wegens bevoorradingsproblemen en meer wandelaars dan verwacht. Met stramme beenspieren keren we terug naar metro en trein. Zijn allebei hondsmoe maar tevreden ondanks een parkoers met vele en niet altijd even leuke gezichten.
Ik heb een horror week achter de rug, 44 uur gewerkt op vier dagen tijd. Als gegeven vind ik dat niet eens erg ware het niet dat de reden te vinden is in het dagelijks ‘toerisme’ van een volledige afdeling wat dan nog verdedigd wordt door een nieuwbakken manager van 31 jaar. Begin dus afgepeigerd en ziedend van woede aan het weekend. Linda is niet te verwurmen, wandelen zal ik, en in feite heeft ze gelijk. Makkelijk deze zaterdag want de Stroboeren starten in ’t Fortje van Maarksem zowat drie kilometer van onze kapster. Langs de Bredabaan naar de terminus van tram draa waar we Patje Kloek opvangen. Kwestie van in de sfeer te geraken ! Parkoersje van 25 km en geen Meester Ludo te bespeuren. Heeft een ongeval gehad en wij wensen hem langs deze weg een spoedig herstel toe. Het is te rustig in de startzaal zonder hem (ahum).
Zoals het bij een wandeltocht anno 2016 past lopen we eerst een lusje rond de startlokatie. Hier makkelijk natuurlijk met de omwalling van het fort. Lang de sportterreinen van Kwik gaan de Flupkes richting Lange Bremstraat. Heel wat volkstuintjes onderweg en de Maarksemse jeugd die leert ‘foetballen’. Na een uurtje staan we terug aan de start.
Groet aan Bea & Jerome en we zijn weer weg. De binnenkant van de fortvijvers nu. Aanvankelijk langs verweerde gebouwen en vervolgens over onverharde paden langs ’t water. Terug bij Kwik langs en dan naar de overkant van de steenweg, naar Schoten. Zeer uitgebreide lus villaatjes kijken en verwondering met heelder pakken hazelnoten, net uit de bomen gevallen. Tenslotte de klassieke route richting Vordenstein maar niet zo ver want rust in een chalet van domein Horst. Lange babbel met de Hobohemmers, Jefke, Tiny & Danny. Onze pauze beloopt meer dan een halfuur.
Ook hier een lus die meteen naar het Peerdsbos voert. Langs de Melkerij, een diepe gracht, rosse varens en dan de Hertenlaan op. Nog wat villa’s tot we terug aan de juiste kant van de snelweg zijn. Heerlijk zwerven over een pas gemaaid en dus bruin ogend pad door het groen randje Vordenstein, komende van de Zeurt. Opnieuw pauze in Horst met de Hobohemmers die uitgebreid een boeiend verslag brengen van hun Alaskareis.
De laatste etappe lopen we samen. Eerst uitgebreid door het prachtige domein Vordenstein met zijn mastodonten van bomen, leuke lanen en prachtige thema’s tuinen. Dan hebben we het gehad. Merken nauwelijks dat we een stratenloop doen want hebben elkaar veel te vertellen. Een paar wandelaarsdrankjes ter aankomst, afscheid van onze maatjes en met tram twie en bus ien terug naar huis. Toch grotendeels Maarksem in ’t gruun vandoag en dat viel ons best mee.
Makkelijk reisje vandaag. Halfuurtje tot Antwerpen-Centraal. Dan onze wekelijkse Starbucks koffie en twintig minuutjes trein tot Duffel. Zijn om 08:30 al ter plaatse. Meteen teleurgesteld. Niks te zien van de beloofde 35 km maar een maximum van 26 km. Helpers blijven ons het antwoord op het waarom schuldig. Pff, we passen er wel een … been aan.
Leuke start meteen met kasteelruïne Ter Elst, het prachtige Duffelse park met zicht op de monumentale kerk en de fraaie gebouwen rond het gemeentehuis. Dan stratenloop tot de rustpost ‘bij Annie & Willie’. Zijn nog geen 4 km ver en er wacht nu een lus van 8 km. Snel weg van tarmac en bebouwing, we zoeken een verwilderd bosje op. Keer ne kier were doen we over de Netedijk richting Lier. Opvallend veel drijvend kroos en houtafval bij opkomend getij. Onderaf opnieuw lekker ruig tussen populieren door naar natuurcentrum Pime. Heerlijk wandelen door halfopen terrein met nogal wat wilgen aanplant. Keerpunt bij de Mechelse steenweg en dan gewoon linea recta langs de Bremstraat, landelijk tarmac. Oef, deze pauze bij onze maatjes doet deugd.
Meteen ook veel bekenden waaronder Mark, je weet wel diene van Leentje. Jefke ook, allebei met een rondje achterstand. Na de koffie en het boke zoeken we snel de Nete op. Aan de overkant van de gemeentelijke kerk en de heerlijk geurende zondagse kippenkraam duiken we de AWW-plas in. Voedzaam water zo te zien want met een allegaartje aan watervogels. Nog voor de imposante spoorwegbrug duiken we de bossen van de Mosterdpot in. Passeren ergens in de buurt van Sanne & Steven richting rustpost in een opvangcentrum voor psychiatrische patiënten. Neteland geeft steun aan minderbedeelden.
Ook hier een ruime lus van 7 km. We ontvluchten de drukte en zetten koers naar het Fort van Duffel. Rondje lopen en dan de Zandstraat in die Beukendreef wordt op grondgebied Katelijne. Huisjes kijken tot de bossen bij domein Roosendael. Op de terugweg opnieuw een strookje Netedijk, nu bij aftrekkend water. Kijken verwonderd naar een blauwe reiger die als uitzichtpunt de top van een immense spar kiest, indrukwekkend. De Fermerijbeemden komen uitgebreid aan bod. Diepe bruine gracht met een rand van geurend balsemien. Opnieuw de Mosterdpot en meteen weer pauze.
We beslissen een extra rondje te lopen van ruim 4km, een verkorting van de 7 km. Genieten op het nu wat rustiger zonnig terras van een eerste Duvelke. De retour naar Duffel voert aanvankelijk langs rosse varens in de Mosterdpot. Dan zoeken we de fietsautostrade op die parallel de spoorbaan loopt. Dwars door het domein van Sint-Maarten, de finishlijn is nabij. Komen we Jantje Pijp en zijn Geertrui tegen. Hij oogt nog wat pips, is redelijk ziek geweest en moet duidelijk nog aansterken. Toch tof dat jullie er weer bij zijn maatjes !
Om 17:30 reppen we ons naar de trein … die niet komt ! De NMBS hult zich in stilzwijgen. Een kwartiertje later beslissen we richting Mechelen te sporen. Daar wordt ons veel duidelijk. Mensen langs het spoor in Schaarbeek en dus geen treinverkeer mogelijk. Van arren moede nemen we bus 287 van 19:05 richting Boom. Zullen finaal, en met een gelukje thuis zijn om 20:30. We barsten in lachen uit … er zijn zo van die dagen … maar wij hebben er samen toch weer eens het beste van gemaakt.
Een uitgelezen groepje Antwerpenaren staat in Turnhout te wachten op de bus naar Tilburg. De wandeltochten in Weelde en Poppel beginnen toch echt wel populair te worden. Parkoersmeester en duivel-doet-al Leo staat vanaf de zijlijn de gebeurtenissen in de startzaal gade te slaan. Met een gat in de verdediging, zoals hij zelf zegt want een voortand kwijt. Compleet ander parkoers vandaag, richting Weelde Statie en Baarle-Nassau. Een interessant gegeven.36 km daar hebben we de tijd niet meer voor maar wel een kleine dertiger.
Meteen een fameuze opener langs kasteeltje met slotgracht, imposante kerk en prachtig gerestaureerde dorpsmolen. Hoe weelde-rig kan een Kempens dorp zijn ! Met Patje Kloek landelijke betonbaantjes opzoeken. Marathon Man zet het op een lopen, wij volgen aan ons tempo over een zandweg tot de eerste bossen. Worden aanvankelijk belaagd door vallende eikels maar ruilen al vrij snel voor veilige spar. Licht golvend zandparkoers dan, duintjes met reeds winters ogend wit gras rond een ruime open plek met uitgebloeide heide. Leo geeft het begrip wandelpad vele inhouden. Open terrein nu, uitgestrekte akkers en hooilanden met her en der een hoeve ingeplant. Fietspad goed afgeschermd van het gemotoriseerd verkeer en opnieuw onverhard langs een camping. Zanderige ondergrond tot rustpost Royal. En royaal is het er inderdaad. Wit gedrapeerde stoelen, een heuse glittertroon … en toch wandelaar vriendelijke prijzen. Het broodje gezond en de kleine kop koffie smaken heerlijk.
Avontuurlijk lusje geeft Patje mee als we ons opnieuw op gang trekken. Zijn op grondgebied Baarle-Nassau. Veldweg tussen bosrand en patat en dan het groen in. Heerlijke slingerpaden in het bos met een ondergroei van inktzwammen, helgroen mos en varens op hun retour. Op een paar plaatsen delicaat gepijld maar wandelaars helpen elkaar en we verlaten foutloos het golvend terrein. Fietspad door halfopen terrein en dan opnieuw een bosstrookje. Tiny & Danny hebben een ruime voorsprong. Kruisen ons en zijn ook opgetogen over deze puur natuur. We doen een Royaal terrasje in de zon en vervolgen. Lange rechte lanen nu door hoofdzakelijk sparrenbos. Aan de overkant van een steenweg een pad achter landgoeden en dan tot de tweede rustpost. Contrast met de eerste want een oude schuur bij varkensstallen. Hoog tijd voor een Gageleer, lekker biertje dat in de streek gebrouwen wordt.
De laatste loodjes zijn vandaag zo’n 9 km lang. Over het Bels lijntje, nu fietspad tot een tot taverne omgebouwde statie. We stomen door langs een groot veld peeën. Zwevers worden de lucht in getrokken of geschoten in de late namiddag. Duidt op mooie en stabiel zonnig weer. Graspaden loodsen ons langs uitgedunde spar en heel wat berk. Passeren een kamp van economische gelukzoekers, ook zij het mobieltje in aanslag, de ziekte van de moderne tijd. Leo laat ons genieten van voorhistorische grafheuvels in het bos, denkelijk zeker 3.000 jaar oud. Hotsen en botsen het bos uit richting dorp. Hé wat is dat nu … Geeneinde lees ik op een bord, zal toch niet waar zijn zeker ! Grapje, het betreft natuurlijk de wat bizarre naam van een straat. Nogmaals voorbij de molen, kerk en kasteel. Het was weer eens heerlijk genieten vandaag, vrijwel geen bewoning gezien onderweg. En Leo … hij bevestigt mijn vermoeden … volgend jaar startplaats in R… Wij kijken er al naar uit !
Eerste bus naar ’t Stad, een koffietje Starbucks en dan de 410 richting Turnhout, routine. We doen er geen twee uur over tot centrum Westmalle waar Club 76 verzamelen blaast. Het is stil in de startzaal. Neem de tijd voor een babbeltje met de onfortuinlijke Corrie die een rotjaar beleefd maar toch vrolijk blijft. 30 km is de opdracht vandaag met nieuwe schoenen die lichtjes knellen, ik ben er bang voor.
Een tegelpad langs een gracht loodst ons de gemeente uit. We vervolgen met statige dreven door halfopen terrein en een landelijk tarmacje. Hobbelend graspad dan naar de Wolfskapel in Oostmalle. Eén dreef verder duiken we kasteeldomein de Renesse een eerste keer binnen. Heerlijk wandelen door een bospark en vrijwel droogstaande waterpartijen. Een nieuwbouw wijk tot de eerste pauze na 7,5 km. Chantal en gezellen hebben al een ruime lus voorsprong. Ook Willy & Marij hebben al 15 km in de benen.
Na de splitsing een grindpad dat als dreef fungeert en dan aan de overkant van een drukke steenweg de ‘s Herenbossen. Genieten van wat het groen zoal te bieden heeft dezer dagen met onder meer grote rosse varens. Wandelen rond een merkwaardig klein rond eilandje en vervolgen door dreven tot de open ruimte. Heen en weer nu, uitgebreid langs felgroen hooiland en een bosrand. Steenweg over en immer gerade aus door de beklinkerde Molendreef. Nieuw aangelegde straten en nieuwbouw, tijd voor pauze twee in hetzelfde atheneum als daarstraks.
Terug naar de Renesse nu en vervolgens paden onverhard door de halfopen ruimte met een nadrukkelijke prei of ui geur. Gaat over in tarmacjes door stille villawijken, we zijn in Zoersel. Passeren onder meer de Kempenhoeve gedateerd 1841. Pauze in een gedateerd stamineetje met de baas al 35 jaar voor de toog en zijn dame er achter. Den Duvel aan €2,80, wie doet beter, ambiance !
Hielden we het tot nog toe droog, de eerstvolgende paar kilometer zullen nat zijn. Aanvankelijk landhuizen kijken langs de Langebaan maar dan een prachtige bosdreef met ondergroei van rododendrons, de Monnikendreef. Steenweg over en tarmacje langs een paardenweide tot een graspad. Onbekend terrein voor ons. Rendier stoomt voorbij, is in een norse bui vandaag, stilzwijgend. We duiken een jong bos in dat ons naar de bebouwing van Meerheide voert. Verderop de voetbal van KFC Zoersel en de Europahallen met open bedrijven dag. De Tielekens zo noemt ons laatste stukje groen. Met pijnlijke voetjes worden de laatste paar kilometer tarmac uitgelopen.
Tijd zat voor een versterkend drankje en dan hop naar snelbus 417, overvol maar binnen het halfuur in de Koekenstad. Rustig ritje met lijn 1, onze favoriet tot Hemiksem. Hebben een leuk wandelweekend achter de rug. Volgende week plannen we Weelde en Duffel, intussen onze klassiekers geworden.
Het was mij het weekje wel ! Woensdag naar de trouw van mijn leukste ex-collega geweest in Gistel. Zij 60 en hij net geen 70 maar beiden jong en kwiek van hart. Zij hebben een plaatsingsbureau voor oudere hondjes ! Pas om 0:30 in bed. Vrijdag doe ik dat nog eens over. Twaalf uur gewerkt en net geen 6 uur gereisd naar en vooral van. Personenongeval op het spoor bij Kontich ! Het is opnieuw 0:30, ik kan er niet meer tegen. Haak dus af voor de Zandstappers in Lille en kies voor dicht bij huis in Hingene, denkelijk de leukste gemeente van Klein-Brabant.
We zijn toch al om 08:00 op pad. Moeten een uurtje lopen tot de veer Schelle – Wintam. Heen & Weer II zet ons af op het Noordereiland van de Rupel. Voorbij de zeesluis en een paar kilometer verder al meteen pijltjes van Kwik op een kasseibaantje. Halverwege de lus van 6 km zeggen andere wandelaars. Had ik op de website van onze gastheren ook zo begrepen. Dokkeren gezellig tot randje Wintam. Rechtsweg een wilgenpaadje op naar de Kleine Hinck. Naar traditie lopen wij hier altijd met hemelwater en het is nu niet anders. Ik moet stoppen wegens steentje in de schoen. Oeps … de zool hangt los, die zijn aan hun laatste wandeling bezig ! Stappen nu door Hingense straatjes met nogal wat kassei en midden een stevige plensbui de startzaal binnen. Hebben naar schatting al 10 km op de teller staan.
Onze eerste opdracht wordt de lus van 8 km, Het Moer genaamd. Dwars door het dorp en dan over graspaden door een paar meter hoog maïs. Even wat tarmac en dan zwerven over heerlijke graspaden, knisperend populierenblad onder en tussen de schoenzolen. Open terrein met nagelnieuw asfalt en uitlopen door recente en oudere wijken van Hingene. Leuke lus dit. De vier kilometer nu, zijnde d’Ursel. De Hasseltse Rakkers op busuitstap en Chriske uit Ingelmunster gaan ons voor. Mogen inderdaad zwerven door het prachtige domein van kasteel d’Ursel en zijn vele waterpartijen. Even buiten het domein voor de kasseitjes van de Kleine Hinck, droog voor één keer. Mmm, loopt lekker en we hebben ruime de tijd voor het lokale drankje bij uitstek … den Duvel ! Vallen de broertjes De Keyser binnen en dan kan er altijd nog eentje bij … een Duvelke dus.
Zij vertrekken voor de lus van 6 km, Nattenhaasdonk genaamd, en wij doen hen dat na. Nog wat gedruppel als we langs een Hingense vijver lopen en dan over graspaden achter de dorpskom door. Het kasseitje van de Nattenhaasdonk op en dan onverhard langs hooiland en de Autbroekweg. Zet ons af waar we deze ochtend begonnen en wij keren terug naar de Wintamse Zeesluis en het Tolhuis in Schelle. Een laatste terrasje, een gezellige babbel met een tweede koppeltje Duvel fans. We hebben nog 5 km voor de boeg. Wordt een natte bedoening door Schelse en Hemiksemse straten. 32 km staan er op de teller als we omstreeks 18:00 aan de dis gaan. Tevreden over ons wandeldagje en toch vroeg naar bed. De boog mag niet te gespannen staan of ie knapt af.
Vrijdag pijltjes gehangen voor de IJsetrippers tussen Loonbeek en Neerijse. Zaterdag de baas een pleziertje gedaan in Vilvoorde. Vandaag met Linda wandelen bij het avontuurlijke IVAS. Zo hou ik alle kerken in het midden van hun respectievelijke parochies dit weekend.
Om acht uur stappen we al van de trein in Heist-op-den-Berg. Wandelen met een koppeltje autochtonen door …. de Bergstraat en trappekes op en af tot de startschool. Zijn opgewarmd ! Chantal Scholiers voert de dapperen aan die er al 10 van de 42 km hebben opzitten. Veel schoon volk komt hier over de vloer deze ochtend. Wij houden het bij 32 km. Genieten van het fenomenale uitzicht over de Kempen vanaf de speelplaats en vertrekken langs de Sint-Lambertuskerk. Juist ja, trappekes op en neer. Een paar straten weg van de zondagse rommelmarkt en dan door een statige beukendreef tot Hof ter Riemen, met slotgracht. IVAS zou IVAS niet zijn als er geen houten paletten over grachtjes liggen en de bosmaaiers overuren hebben gepresteerd. Een hobbelig ‘pad’ dwars door de rimboe en de geurende balsemien loodst ons richting spoorbaan. Langs patattenvelden en mais ook, geoogst of smekend om geoogst te worden. De langere afstanden worden door de weilanden met een geur van teer gestuurd. Op de manègegronden heeft een jumpingwedstrijd plaats. Wat straten, een graspad, een eerste keer een bomenkwekerij, de rustpost Zonderschot wenkt. Duim omhoog naar Sieke, we zijn schitterend gestart. Het hobbelen bevalt mijn lies niet, bij IVAS hebben ze daar een pilletje voor en ik zal er verder geen echte hinder meer van ondervinden. Bedankt mannen.
Deel twee dan. Graspaden en jonge bosjes. We moeten heel aandachtig bij de les zijn want deze parkoersbouwers duiken nogal eens verrassende doorgangen in. Een stukje steenweg, het volgende verwilderde bosje en dan dwars door gemaaid hooiland. De Groenstraat moeten we langer volgen dan gepland wegens onwillige wespen en boer, zo horen we later. Deert niet in het fraaie geheel. Dra volgt een ‘moeilijk begaanbaar’ pad (als IVAS dat al zegt) langs de rand van maïs en dan letterlijk dwars door de patatten. Een wandelaar die hier blijkbaar zelden komt steekt zijn bewondering voor het gebodene niet weg. Hij vindt het geniaal. Knisperend populierenblad onder de voetzolen nu en langs een achterpoortje over de speelplaats van een school tot rustpost Kasteelhoeve in Booischot. Fantasierijk zijn ze wel, onze gastheren.
Het moet trouwens gezegd, de pauzes worden geserveerd in prachtige, knusse zalen. Hebben nu een lus van net geen 10 km voor de boeg. Hooiland, moeilijk begaanbare maïsrand en klaverveld. Bij IVAS zijn geniesoldaten parkoersbouwers. De constructie van een brug met paletten en een heuse kasseisteen is geniaal en stevig. Het volgende bos loodst ons naar de dijk van de Grote Nete, denkelijk de mooiste rivier van Vlaanderen. Het bruine water slingert zich door een schitterend, rustig en groen landschap. Even variatie met nog meer hooiland en bos en dan terug de dijk op. Wij genieten ! Lopen op de grens van Booischot en Hulshout intussen. Voorbij een nieuwe brug over het water duiken wij een wild terrein in. Het zet ons af bij cultuur. Wandelen door lanen van opschietende boompjes. Ene Willem zou zingen – God ons Heere zovele verschillende boompjes hoe zedde gi dor aan gerakt. Bij een afwateringspijp naar een bruine beek slagen we er met z’n zevenen in fout te lopen. Keer ne kier were om vast te stellen dat we drie pijlen en twee linten gemist hebben ! Nie goe bezig ! Een kilometertje verder in een gerooid maïsveld gaan we opnieuw met een zestal de hort op. Hoog tijd om terug wakker te worden ! Wandelen over een brede zandweg langs een diepe gracht naar Booischot centrum. Om de hoek wacht de Kasteelhoeve. Hé, hé wat een heerlijke zomerse wandeltocht is dit.
De laatste loodjes nu. Dezelfde kilometer tot de geniebrug, nu samen met Wilfried & Nathalie. Dan langs bruine kastanjebomen en het zoveelste geïmproviseerde bospad terug naar de Nete. Onze gastheren zijn attent. Op en af de dijk mits zelf gegraven trappen én een houten leuning. Klasse te koop deze kerels ! En de boer, die ploegde voort, een heuse zandstorm ontketenend in het droge Kempenland. Hij is wel zo attent de wandelaars een doorgang te verleden alvorens zijn volgend lijntje te trekken. Stilaan zijn we terug in Heist. Nieuwe wijk Molenbos en zijn achterafjes en dan klimmen naar het bosje van de Watertoren. Er hangt dreiging in de lucht. We reppen ons op en neer door The Hill tot het geïmproviseerde terras op de speelplaats. Zijn net op tijd terug voor een stevige plensbui die de later vertrokken wandelaars zal verrassen.
Nemen ruim de tijd voor meerdere babbels en wandelen in de frisse avond terug naar het station. IVAS presteerde het weer. In een toch niet zo evidente omgeving een heuse topper bouwen. Bedankt voor de toch wel indrukwekkende geleverde inspanningen mannen, die 1700 deelnemers die zijn meer dan verdient. Graag tot volgend jaar in Hallaar en Groot-Lo.
