Wilfried heeft het parkoers in Hoeilaart moeten omgooien naar 19 km zonder Zoniënwoud. Linda kiest voor het dichterbij zijnde Schilde. Geen idee wat Theo daar kan bouwen maar we weten dat hij een clevere kerel is. Patje Kloek denkt er ook zo over en samen met een vierde Stroboer reizen we af. Er zou slechts één aanpassing zijn aan het parkoers namelijk het Vrieselhof in Oelegem. We leven op hoop !

Sigrid is ook weer paraat, wacht op een maatje als wij vertrekken. Het is overal muisstil, in de startzaal, op straat, alleen de wind giert door de bomen. De voorspelde storm komt aanzetten. Lopen door de Bellevuedreef met zijn statige landhuizen. Plots een heel luid gekraak gevolgd door een daverende doffe slag. Hier wordt een stevige knap geveld. Even later staan we er naar te kijken midden het bos, een gigantische beuk ligt horizontaal. Even verderop staat er nog een jonger exemplaar te zwiepen. Kraaak …. boem ! Linda, die stoer vertrokken was, lijkt plots veel kleiner. Met gespitste oortjes als twee bange konijntjes reppen we ons verder door het Pioniersbos. Tussen takken door, onder of over een gesneuveld knaap, als dat maar goede komt. Voorbij de ruïne van het Schildehof en een riviertje verlaten we het bos. Wir haben es geschaft ! Wandelen nu tussen velden door en over een onverhard fietspad richting kanaal. Worden zo af en toe een metertje opzij geslingerd door boze weergoden maar we geven ons niet gewonnen. Door halfopen terrein gaat de trip verder tot centrum Oelegem en de rustpost. Willy & Marij tekenen er ook present, ons aller Herman ook. De Die Hards dus !

Hebben een lokale lus voor de boeg die ons aanvankelijk door een nieuwbouw wijk loodst. Bij ruig weer door weilanden tot waterpartijen. Dan een heen en weertje onderaf de E34. Heerlijk wilde paden op de schuine flanken van de autoweg, echt iets voor Theo om zulks te vinden. Wij vinden het heerlijk. Gaan nu ‘op een zakdoek’ heen en weer lopen tussen de bruggen over het Albertkanaal om af te sluiten langs de dorpsmolen. Special effects dit lusje dankzij Theo en de hemelse boze wolven.

Door een witte wijk en langs de Knodbaan richting Fort van Oelegem. De langste afstanden lopen rond de plas en de 30 km duikt de Halse bossen in. Kilometers lang kunnen we alleen genieten van het bronsgroen eikenhout. Bij weer eens een windstoot lijkt het wel of een troepje losgelaten aapjes ons bekogeld met alles wat ze vinden, twijgjes, mastentoppen en plukjes dorre naalden, het vliegt allemaal in het rond. Sparren lijken heupwiegende jonge dames met weelderige haardos. Wij vinden het schouwspel fantastisch en lopen echt te genieten. Na vijf kwartier pauzeren in een net Hals cafeetje. Er zijn blijkbaar een kleine 40 dapperen die 30 km wandelen.

Hebben nog ruim een uur voor de boeg. Bosje met liguster, de Heilige Geestweg, we stomen door naar het volgende sparrenbos. De wind is intussen gaan liggen, de storm geluwd. Heerlijk wandelen nu over een kaarsrecht bospad richting Kantonbaan. Krijgen het Renier Sniederspad aangeboden als afsluiter. Een naam die zeker bij GR wandelaars een belletje zal doen rinkelen. Heerlijk pad trouwens langs onder meer een riviertje tot het dorpscentrum van Schilde. Nog wat keren en draaien, de finish is nabij. Een groepje wandelaars troept samen rond Theo. Inschrijvingen gesloten om 13:00 zegt ie wegens te veel omgewaaide bomen. Toen waren deze vogels al gevlogen natuurlijk. Allen bevestigen, dit was een prachtig parkoers en er was geen reden om thuis te blijven. En Theo … die heeft zijn tekening voor volgend jaar al klaar want slechts 350 dapperen waagden zich aan de tocht vandaag.