Mijn hoofd staat helemaal niet op wandelen, zou liefst in bed blijven. Zal de ganse dag de weerbots ervaren van de gebeurtenissen gisteren. Maar Linda plooit niet, we zullen wandelen ! Vlotte reis tot de Moretuslei en dan stappen we naar de verkeerde startplaats ondanks wandelpijlen in een andere richting en Milleke Mol die ons daarop wijst. Tja, de ezel stoot zich dit jaar aan alle mogelijke stenen. Nu ja, we zijn maar enkele honderden meter fout.

Startzaaltje De Biezen ziet er knus uit maar wel redelijk verlaten in de vroege ochtend. We hebben 30 km voor de boeg met de klassieke rustposten in de Heusche Bollaert en bij Hoeks. Er heerst een koude bries als we terug richting steenweg wandelen en aan zijn overkant door een prachtige dreef het Moretusbos induiken. Is eigenlijk meer park dan bos, lanen afgebiesd met rododendrons. Een ‘maison de plaisance’ op een heuvel, we stappen naar kasteel Ravenhof. Even een ommetje door ‘Bels’ en dan echt wel de bossen in. Dra scheidt de 30 km zich af en lopen wij gans moederziel alleen. Waar zijn nou toch die dappere Ollanders ? Heerlijk flaneren langs een droge gracht, tussen spar & berk door. Aan de bosrand over een landduin ook wel de Brabantse Wal genoemd. Na een lange, stille omzwerving pikken we opnieuw de kortere afstanden op in het kasteelpark. Even een stukje steenweg en dan aan de overkant voorbij sportterreinen. Nog twee dreven en we kunnen pauzeren, zijn twee uur onderweg geweest voor 10 km. Een echt Krabbenparkoers dus, maar wel anders dan anders, tot ons jolijt.

Duiken domein de Groote Meer in door een dreef met mat van eikenbladeren. Dan een tarmacje achterlangs het joodse kerkhof Machsike Hadass. Steenweg over en het jonge bos in, nog steeds de Groote Meer. We laveren handig rond menige grote plas, krijgen geen natte voetjes. Rechts van ons pad duik hekwerk op, is de handgranatenbaan van het Hollandse leger. Bij Stoppelbergen een open strookje met heideduintjes, leuke afwisseling. We stappen  voorbij de Politie academie richting bewoonde wereld. Een koppeltje maakt tevergeefs jacht op een ontsnapt reetje. De postman rijdt zijn zaterdagse bedeling al is het namiddag. Moest men in België eens voorstellen ! Een dametje voor ons is even de route bijster. Blijkt ons aller Sigrid te zijn en gezellig keuvelend lopen we langs enkele villa’s door tot Hoeks. Hebben 19 km op de teller staan.

Sigrid loopt meteen door, wij nemen een natje en een droogje. Langs winters uitgeschoten aspergevelden gaat het naar het verlaten Puts Meuleke. Aan de overkant van steeds dezelfde steenweg wacht opnieuw de Groote Meer. Midden de bossen plots een preiveld, merkwaardig. Verderop heel wat variatie met zelfs een prachtige open plek geel van zand en winters pijpenstrootje. Het parkoers wordt zowaar golvend. Wadend door het bruine blad bereiken we opnieuw de Heusche Bollaert, nog 4 km te gaan.

Een laatste keer de Groote Meer, nu met vooral glimmend witte berk. Een breed zandpad (de Oude Postbaan) brengt ons linea recta naar de finish. Wij delen de route met groepjes trekkers die onderweg blijkbaar opdrachten moeten uitvoeren. Stappen gewoon door tot het Putse centrum en een Belgisch cafeetje met Belgische Duvel.

Hop naar de bus dan, we zijn redelijk laat. Busje komt zo en iedereen stapt af behalve één jonge dame. Met vereende krachten proberen we ze wakker te krijgen maar niets helpt. De chauffeur belt ten einde raad een ziekenwagen. Wat de verpleger ook probeert, langer dan een halve minuut kan hij de deerne niet wakker houden. Ze is zo stoned als een garnaal ! Hij roept de politie op. Intussen kunnen wij met z’n allen op de volgende bus … een halfuurtje later ! Hebben leuk gewandeld, meer moet dat toch niet zijn ?