Vandaag pikken we nog eens een klassieker mee, de jaarlijkse opener van de Hartenvijftig te Linkhout. Kunnen we de rechtstreekse treinrit van Antwerpen tot Schulen uittesten en wij vinden het een succes. Ongeveer anderhalf uur comfortabel sporen over Mechelen en Leuven en we zijn er. De startlocatie ligt een kleine vijf kilometer terug richting Diest, bij de kerk van Linkhout. Wij geven een heel eigen invulling aan het te volgen pad. Genieten vanaf het Pakhuis van de rust langs uitlopers van het Schulens meer. Spotten zelfs een witte reiger. In de startzaal kunnen we meteen Hennie een stevige knuffel geven. Uiteraard komen we er veel bekenden tegen en duurt het wel even voor we op pad zijn. Zullen dan ook de parkoersafstand beperken tot zo’n 25km.

Voorbij de Sint-Trudokerk zoeken we aan de overkant van de steenweg meteen het Schulensmeer op. Een eiland midden de plas gonst van de activiteit, ganzen maken er luid misbaar. Lopen weg van het water richting Kerkevenne. Nogal wat beton in een weidse boog rondom de startlocatie en dan zoeken we de spoorbaan op. Zachte regen begeleid ons naar de Goerenstraat, door het groen tot een drukke baan. Onderdoor en dan eindelijk wat onverhard langs onder meer een military parkoers. Snappen plots waarom Diane zich in het parkoers verslikte en na anderhalf uur terug aan de start stond. Op een T wijst de eerst zichtbare pijl rechtdoor. Eigenlijk moeten we naar rechts de rust van Merlaer opzoekend. Ik heb terreinkennis en laat mij niet verrassen. Wijs de organisatie wel op het probleem. Later zal blijken dat zij dit vakkundig hebben gecorrigeerd.

Nemen de tijd voor een babbel met onder meer Jefke en Leuvense Jeanine en gaan weer op pad. Stappen de steenweg of tot voorbij de Sint-Annakapel en duiken dan een graspad in de vallei van de Zwarte Beek volgend. Gewoon ‘immer gerade aus’ tussen de weilanden door, genietend van een intussen zonnig vergezicht, met heuvels aan weerskanten. De Bergstraat is niet veel meer dan een glooiing in het landschap. Ze brengt ons bij de tweede rustpost, deze van de Broeders in Lummen. De dames en heren van de 50 km vallen er één voor één binnen. Midden deze groep stappen ook wij dwars door de scholengemeenschap en zijn hoeve met runderen & schapen. Een korte klim zet ons af hoog boven de A2. Even lopen we parallel, genietend van een fenomenaal uitzicht en dan duiken we opnieuw de vallei in. Laren wordt terug Mellaer, de parkoersbouwer maakt optimaal gebruik van de glooiende akkers. Haast ongemerkt bereiken we het domein van de duizend jarige eik en zijn zoon die op 400 jaar wordt geschat. Het oudje was ons even ontgaan. Omdat hij naar het rusthuis verkast is zegt Bart grappend. Mogen heerlijk door sparrenbossen gaan hossen, wat later afgewisseld met berk en den. Het parkoers wordt steeds leuker. We pauzeren een laatste keer in Mellaer, waar Hennie opnieuw haar opwachting maakt.

Hebben nog een klein uurtje wandelen voor de boeg. Een tarmacje loodst ons over de Goerebeek en dan komen de zanderige bossen terug aan bod tot de spoorbaan. Even volgen, de ijzeren weg, en dan onderdoor richting nieuw aangelegd voetbalcomplex. Wat hemels gedruppel begeleid ons tussen de statige burgerhuizen richting finish. Pintje drinken met Zottemie & Bart, gezellig kletsen met de vele andere wandelmaatjes ook. Het is tijd voor de bus richting Diest. Xavier laat zich prinselijk vervoeren tot station Schulen. In Diest zijn de eerstvolgende treinen in beide richtingen afgeschaft wegens een verkeersongeval. Men belooft ons binnen het halfuur een oplossing. Hebben de tijd voor een Duvelke in een gezellige bruine kroeg. Terug naar het station voor nog meer ontij. De volgende trein komt pas binnen onbepaalde tijd. Wij gaan op zoek naar een bus. Binnen de 10 minuten reizen we gratis richting Aarschot. Overmacht zegt de vriendelijke jonge chauffeuse. Blijkbaar kwam geen andere reiziger op het idee, wij zijn alleen met z’n tweetjes. Het zit ons echt wel mee. In Aarschot hebben we binnen de 6 minuten een boemeltrein naar Antwerpen. Een uurtje later stapt ook Xavier van deze trein in Berchem. Hij kreeg een lift van Schulen naar Heist-op-den-Berg. Dat hebben wij weer eens goed gefikst, vinden we van onszelf !