Met die twee van Hemiksem weet je het nooit. Dit weekend reizen we van het uiterste Oosten van ons landje op zaterdag naar het verre Westen op zondag. Moeten van station Adinkerke voorbij Plopsaland tot start De Boare wandelen en bereiken de bomvolle zaal rond 10:30. Een reisje van 4 uur ! Kiezen dan ook voor slechts 25 km wandelplezier.

Door straatjes voert de eerste lus naar het standbeeld van Koning Albert en de zeedijk van De Panne. Het is er niet echt druk. Duiken terug de binnenstad in van de villa’s naar het meer volkse centrum. Na 3 km al een rustpost in Trapegeer. Even Josée (Torhout) gedag zeggen en weg zijn wij in het gezelschap van heel wat Stroboeren op busuitstap. Moeten naar onze smaak te lang door stille straten lopen om finaal toch te kunnen genieten van die prachtige Houtsaegerduinen. Smalle zanderige paadjes en uitbundige witte bloesems laten ons genieten. Vervolgens zoeken we een bosje op en de groene rand van de Oosthoekduinen tot Trapegeer. Hebben 9 km in de kuiten en zoeken een paar stoelen om toch even te pauzeren.

Dwars door het rulle zand van de Oosthoekduinen nu en vervolgens door domeintje De Nachtegaal. We geven het parkoers een eigen invulling en vervolgen met een lange rechte strook Calmeynbos. Nog wat villa’s en we staan terug in De Boare, halverwege onze opdracht. Was het tot nog toe erg druk op onze wandelweg, daar zal dra verandering in komen. De tweede lus is alleen voorzien voor zij die 24 of 31 km stappen en dan wordt de spoeling dun. Ongelijk hebben de afhakers ! Een klinkerpad loodst ons door de bebouwing tot een strookje duinen en even verder het strand. Bij hoog water lopen we aanvankelijk op een betonnen rand maar zoeken dan toch het zand op tot de camping van Bray-Dunes. Het is lekker pittig op en neer tussen de vele caravans tot het klassieke Franse cafeetje. Picon-vin-blanc, tegen onze gewoonte in gaan we er deze keer voor. Een babbel met Lut & Luc, de tijd tikt ontzettend snel weg.

Het hoogtepunt van deze tocht begint meteen hilarisch. Een jonge deerne die uit het zand komt is duidelijk uit haar humeur, wenst ons cynisch ‘veel couragie’ ! Wij moeten erom lachen. Westhoekduinen of te Sahara daar gaan we nu van genieten. Brede zandpaden waar je lekker diep in wegzakt voeren ons op en neer terwijl we genieten van een magistraal uitzicht. Het spel van zonlicht en (soms dreigende) wolken vervolledigt het schouwspel. Dit is genieten ! Helaas verlaat onze gastheer puur natuur een beetje te snel om over te stappen op villaatjes kijken. Wij keren niet terug naar De Boare maar lopen door tot Moeder Lambik op zoek naar onze zondagse Duvel.

Hadden we de ganse dag bewolkt maar droog weer, de laatste kilometer tot de trein worden we toch nog verrast door hemels nat. De trein heeft meer weg van een kippenhok met kakelende studentinnen tot Gent. Daar lopen we 20 minuten vertraging op wegens een verstoorde overweg. Het is 23:00 als we in Hemiksem aanbelanden …