We stappen samen met de busreizigers van Nooit Moe Boezinge bij Mieke Pap binnen. De stoere knapen en meiden van de 60 km zijn dan natuurlijk al lang weg, wij kiezen voor de 36 km. Net voorbij de statige Poppelse kerk zijn we meteen alleen, wandelend over brede grind- en zandwegen door het halfopen terrein. Er staat heel wat wind waardoor de temperatuur in het zonnige Kempenland aangenaam blijft. Kasteeldomein De Schrieken dan en zijn laantjes met rododendrons in de bloei, een must als je hier komt wandelen. Het is het seizoen van de frisgroene varens ook, een heerlijk kleurenpallet dus. Terug in open land volgen we het klassieke fietspad naar de villa’s van Aarle. Een strookje bos, wat huisjes kijken en dan terug het open land met hooi, ontluikend maïs en patat. De mast van Radio Paloma komt in zicht, de eerste pauze bij Aarle ijs ook.

Tot onze verbazing de eerste stappers van de 60 km ook, Chris (Ingelmunster), de broertjes uit Waregem en Guy, het wandelmaatje van Martin. Deze laatste ontbreekt wegens te drukke beroepsbezigheden. Na de eerste pauze gaat het haast linea recta naar kerk en klooster van Nieuwkerk. Naar het schijnt hier neergepoot door een Waalse familie. Brede paden, soms stuk gereden door bosbouwers voeren ons dieper het halfopen land in. Aan de overkant van een drukke steenweg het bordje Gorp & Roovert. We lopen intussen al geruime tijd te Nederen. Landdijkje langs een droge gracht, een laantje met afwisselend gewone en rode beuk, intussen voor ons bekend terrein geworden. Tweede pauze bij de Nieuwe Hoef, gezellig met z’n allen op het terras.

De 60-ers moeten bij elke rust een extraatje lopen, wij voorlopig niet. Over de Paradijsbrug (Rovertse Leij) vervolgen we onze weg. We genieten van heerlijke bossen met grote stroken frisse varens, spar uiteraard maar ook jonge eik. Een landdijkje loodst ons door het unieke biotoop van Papschot, tussen twee vennen door en vervolgens de hei op. Rechthoekige, pas bewerkte akkers liggen ingesloten tussen de bossen. Tulderheide en zijn camping bij de (zwem)plas wordt onze derde rustpost. Zij die ons voorlopen zoals (facteur) Rudy prijzen ons de extra lus van 8,8 km aan. Waren we sowieso van plan. Minder bekend terrein meteen voorbij een pompcentrale van aardgas. Spar met een frisgroene ondergroei van loof stuurt ons over zandwegen richting Landgoed De Utrecht. We rondden er een aardig ven, wandelen te hooi en te gras achter Rendier aan. De wind heeft vrij spel waar we door een dreef tussen akkers stappen. Komen bij een ander ven in wording aan. Gastheer Leo maakt ons attent op een wild Gagelveld, daar brouwt natuurpunt een lekker biertje van ! We duiken opnieuw de Kempense bossen in voor een heerlijke omzwerving tot Tulderheide. Alweer een knappe lus in de kuiten !

De laatste loodjes, achter Paul Baestaens aan, loodsen ons langs meerdere akkers. Niet te geloven maar bij Overbroek moeten we zowaar beton lopen in het groen. Het is uitbollen nu door het landelijke Poppel met zijn vele hoeves en melkveestapel tot het terras bij Mieke Pap. Het is er de zoete inval met allen die de fraaie t-shirt verdiend hebben. Gastheer Leo komt even gedag zeggen en wordt overdonderd met een daverend applaus. Onze minzame Kempenzoon vlucht weg met de haast profetische woorden : ‘er volgt nog meer’ ! Op weg naar huis zijn Linda en ik het erover eens, zou wel eens met een R. of R.-E. kunnen beginnen ! Maar wie zijn wij …