13.05.2017 Natuurvrienden Zoersel te Halle (Kempen)
Geen bus- of treinreis zonder openbare werken dezer dagen. Dat is de reden waarom wij na het kappersbezoek niet voor Hulst maar voor Halle (Kempen) kiezen. Ook deze rit kent zijn omleiding en dus stappen we een halte te laat van de bus. Blijkt dat Patje Kloek identiek dezelfde weg zal volgen. We lopen een kilometertje terug over het fietspad bij de drukke steenweg tot dancing De Toverfluit en wandelen dan door de villawijk tot het Koetshuis. Het is nog stil in het kleine zaaltje, koffietje drinken en wegwezen.
Huisjes kijken tot de Heilige Geestweg en dan stilaan het bos opzoeken langs de kapel van St-Joseph. Zullen hier straks opnieuw passeren. De 20 km wordt langs de statige Koekoeksdreef in Schilde gestuurd. Dan gaat het echt de bossen in. Patje sluit bij ons aan en we wandelen samen richting antitank gracht. Verderop heelder stroken van het Sniederspad en langs een beukendreef tot de Dobbelhoeve en zijn natuurproducten. We dokkeren over een kasseitje tot een grote plas. Blijkt de achterkant van het fort van Oelegem te zijn. Pauze bij de Brigands, Jolly Jumpers geven er het beste van hunzelf.
We hebben een lokale lus voor de boeg. Een prachtige strook jong bos met weelderige varens tot de antitank, zo beginnen we er aan. Bij de Rietvissers blijken we op grondgebied Oelegem te vertoeven. Dan komt natuurlijk domein Vrieselhof aan de beurt. Statige dreven en paadjes midden het natte groen volgen elkaar op. We lopen nu echt om het Oelegemse fort heen. Twee kroostrijke gezinnen Canada ganzen zijn samen op uitstap. De ouders houden overzicht over zeker 15 donzige kuikens. Terug bij de Brigands dus en Patje voelt het kriebelen, hij zet het op een lopen.
Onze laatste etappe begint met de Knodbaan, half verhard door het bos. Na Klein Herentals volgt opnieuw de kapel van St-Joseph. Nog een breed pad tussen sparren en we bereiken de finish. Kunnen er een terrasje doen terugkijkend op een leuke bostocht. Ik heb voldoende aan 20 km vandaag, ben niet echt fris in de beentjes. De voorspelde regenbuien daar krijgen we pas mee te maken als we onder zeil van ons Duvelke genieten op de Rooseveltplaats.
11.05.2017 StreekGR Kempen tussen Herentals en Geel
Ik ben weer in Jeanneke-City deze ochtend. Even opletten bij het station want de GR5 en de Streek GR lopen ook hier even samen. Mijn te volgen route loopt langs de Kleine Nete en het Begijnhof tot de kapellekes op de heuvel. Het omgekeerde van dinsdag dus. Net voor de Toeristentoren dender ik terug de helling af en de steenweg over. Duik de bossen in naar … de boskapel. Opvallend hoe droog de grachten er ook hier bij liggen. Wandel door halfopen terrein langs weilanden vol boterbloempjes. Groepen schoolkinderen zijn blijkbaar op uitstap. Als de leraar vraagt opzij te gaan voor de wandelaar doen de Vlamingen dat netjes. Alleen de donkere exemplaren blijven tot twee keer toe voor mijn voeten lopen. De eerste keer blijf ik rustig, de tweede heeft meer pech. Wie niet horen wil moet voelen. Krijg geen commentaar en loop aan een gezwind tempo verder. Ben alweer een poosje de markeringen kwijt. In de volgende zanderige bosstrook blijk ik toch nog op het juiste pad te lopen. Nu het warmer wordt laten de kikkers zich ook gaan en kwaken er op los. Ik stoom maar door, immer gerade aus. Sta plots bij een kampeerterrein. Blijkt Korte Heide te noemen met aan de overkant van de baan Bobbejaanland. Vind een bankje bij een vijver voor de ‘casse croute’. Onwillekeurig mijmer ik over vervlogen tijden, de souvenirs aan fantast Fels komen terug. Het wandelgild heeft aan die tijd toch mooie dingen over gehouden.
Ik vervolg langs Villapark, dat doet wat zijn naam zegt : statige landhuizen met een parkje en ronde vijver in het midden. Het Boterpottenpad loodst mij naar de Papendijk. Loop nu lange rechte zandwegen door de stille Kempen tot bij de Kleine Nete. Geen markeringen meer bij de Schoorsebrug, de tekst wordt er bij gehaald. Snap wat er aan de hand is. Op een groen metalen paaltje hangt geen enkele aanduiding meer. Ik mag de oever van de rivier volgen, een graspad weelderig afgezoomd met bloeiende brem. Dan komt de Zeggendijk aan bod. Ellenlang rechtdoor lopen over een tarmacje een gracht volgend. Bij de gelijknamige windmolen neem ik mijn tweede pauze, de beentjes worden moe.
Slingertarmacjes langs hoeves en paardenweiden worden nu mijn deel tot de Bocholtse vaart. Bij Sas 9 stap ik naar de overkant en duik een smal graspad in. Halfopen terrein met her en der een woning ingepland. Bij het volgende tarmacje is het markeringen zoeken. Het lukt mij een hele tijd, vooral door achterom te kijken. In tegenovergestelde richting blijken de roodgele kleinoden wel regelmatig aanwezig. Tunneltje onder de ringweg door en dan gebeurt er wat te verwachten was. Ik ben het spoor bijster. Weet het Geelse station niet ver af en loop op het gevoel door stille straten verder. Bij een bushalte bevestigt de kaart mijn vermoeden, het station ligt één bocht verder. Pik warempel zelfs terug markeringen op. Eind goed, al goed dus en ik neem de eerste trein terug naar de Koekenstad. Nog even en het is weer weekend en kan ik met Linda op stap.
09.05.2017 StreekGR Kempen tussen Pulle en Herentals
Zoals gezegd wil ik weten waarom ik fout liep in de Lovenhoek. Sta dan ook al om 9:15 bij de kerk van Pulle. Het is muisstil in het dorp en het zonnetje schijnt weldadig. Aragon laat zich niet horen of zien en dus loop ik langs de juiste paden het dorp uit de weidse ruimte tegemoet. Wandel over brede grindpaden en vervolgens door het gemengde bos tot de kapel van Lovenhoek. Ben enorm op mijn hoede zodra de GR5 samenkomt met de streek GR. Ja hoor, 50 meter voorbij de kapel vind ik een haast volledig kleurloos geworden markering van splitsingen. Ze is echt onopvallend tussen blitse pijlen van Natuurpunt en andere. Blijkt daarbij dat ik nog dwars door een geploegde akker dien te lopen en de eerstvolgende markering verborgen ligt in een bosje. Voel mij dan toch al beter, niet zo dom of dwaas als verwacht ! Het te volgen pad slingert zich nu heerlijk tussen sparren en een weelderige ondergroei door. Kom zo bij Zegbroek uit en zijn landelijke omgeving welbekend bij de Kempense wandelaars. We hebben dikwijls een rustpost in de lokale voetbalkantine. De volgende bosstrook dan, spar met een weelderige ondergroei van varens. Twee eekhoorns rennen haastig van tak tot tak meters boven mijn hoofd. Kom bij de befaamde 14 kapellekens van Vorselaar uit. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken, er staan 8 km op de teller.
Neem een ruime pauze genietend van de stilte en ga dan verder langs een gehooid grasland. En de boer … hij beerde voort, de ene zijn stank is de andere zijn brood. Bereik het prachtige waterkasteel van Vorselaar. Nu nog extra in de verf gezet door een rij rode beuk in volle lente-ornaat. Schitterend is dit ! Een zandweg loodst mij naar de bewoonde wereld. Een merrie komt haar knuffel halen en ik vervolg over een fietspad langs Vispluk. Kan niet anders, half Vorselaar noemt zo. Dacht ik de omgeving hier helemaal te kennen, niets blijkt minder waar te zijn. Krijg brede zandwegen onder de sloffen geschoven langs gras- en graasland, de Berkelheide. Kies mijn tweede bankje in de natuur niet zo best uit. Ook deze boer blijkt een beer te zijn !
Vort met de bok dan maar, terwijl ‘onze jongens’ in de lucht aardig wat kabaal maken. Een fraaie dreef loodst mij het centrum van Lille in. Bij een fontein midden een woonerf voor de wat oudere bewoners posteer ik nog eens op een bankje in de zon. Moet vervolgens een paar kilometer straten lopen tot het centrum van Poederlee. Raak in Heikant het spoor van de markeringen bijster maar heb terreinkennis deze keer. Langs de dorpskern en de terreinen van de lokale sjotters stoom ik door naar de Heggekapel. Ken het laatste uurtje parkoers haast uit het hoofd. Door bos en wei naar riviertje de AA en zijn vistrap. Dan linea recta naar de volgende bosstrook. Zanderige paden en heuveltjes met een heerlijk zomerse geur van sparren & dennen tot de Herentalse toeristentoren. Het paard ruikt zijn stal. Ik stoom door de heuvel met de bidweg af. Twee spoorwegen over en dan bij het ziekenhuis de Kleine Nete opzoekend. Een laatste prachtige strook groen tot het Begijnhof. Ben nog één straat van het station verwijdert. Heb genoten van een heerlijke, zonnige, zomerse Kempentocht.
Al waren we gisterenavond laat thuis toch nemen we vandaag weer de eerste bus naar ’t stad. Hebben een kort reisje voor de boeg over Lier tot Sint-Katelijne-Waver. De wandeltocht staat in het teken van ‘de week van de groenten’. Merkwaardig gezicht in Koningshooikt overigens waar het ganse dorp versierd is met poppen, vogelverschrikkers. De bus stopt op 30 meter van de immense startzaal, een luxe. Het is er nog stil, geen randanimatie dit jaar. Wij trekken ons op gang voor de 30 km. Passeren een heuse mini dierentuin. Skippy komt er voorzichtig piepen uit de buidel van moeder. Een deel van zijn familie is trouwens spierwit. Goudfazanten zorgen dan weer voor weelderige kleur net als enkele exotische ganzen. We trekken verder over tarmacjes door weilanden en langs serres richting Hagelstein Een graspad loodst er ons letterlijk door weilanden met honderden boterbloempjes. Wandelen vervolgens door een moerassig bos tot een stokoud erf. Vanaf de boer zijn voordeur is het maar even tot de imposante kerk van OLV-Waver. Aan de andere kant van het centrum stappen we eerst door hooiland en vervolgens langs een steenweg naar de eerste rustpost. In de tomatenkwekerij gonst het van de activiteit. Er zijn mooie kleurrijke stillevens opgebouwd met groenten. Met de broertjes De Keyser praten we nog even na over het turbulente leventje van Zottemie. Tja, ze zal wel weer haar draai vinden zeker !
Patje Kloek sluit bij ons aan en we beslissen samen de lokale lus te wandelen. Een populierendreefje loodst ons voorbij de slakweker en het open land in. Het is verrassend fris geworden, beetje guur eigenlijk. We stappen linea recta naar de Jutse plassen, mij totaal onbekend. Ik kom slaap te kort en tjok achter mijn maatjes aan. Prachtig watergebied overigens met natte en droge plekjes, ideaal broedgebied voor watervogels en zo denk een zwaan er ook over. We vervolgen onze route langs een beekje en de rand van grasland tot de volgende serres. Dwars door een bomenkwekerij, een strookje steenweg, we zijn opnieuw bij de eerste rustpost.
Patje zet het letterlijk op een lopen en wij volgen aan een rustiger tempo. Passeren prachtig gerestaureerde oude hoeves en uiteraard nog meer groente serres. Stappen langs een geboortebos en een gemaaid pad richting Gasthuisbossen. Mijn geplaagde knie krijgt een steunverband aangemeten. Mijn thuisdokteres is op alles voorzien. Heerlijk wandelen intussen naar de Hondsbossen en een moerassige strook, retentiebekken genaamd. Strookje asfalt en dan langs de gracht bij Muilshoek. We zetten koers naar de grootste rustpost. Heel leerrijk is het in deze tomatenkwekerij. Er hangen overal bordjes met uitleg over het productieproces. Wij wisten niet dat er tussen de planten doosjes met bijtjes hangen. De beestjes zorgen onder meer voor de bevruchting. Leuk intermezzo.
Nog een uurtje of zo uitwandelen en dat wordt het ook. Er valt nog weinig te beleven. Net voor de Midzeelhoeve lopen we tussen een paar plassen door maar verder is het niks dan beton en woningen. Kriske Haesenbosch pikt ons op en dan valt er natuurlijk veel te vertellen over de Ommegancktocht. Man wat is die kerel gedreven ! Hij vertelt boeiend over hoe hij de hele organisatie heeft gestuwd en beleefd. Het succes is hem en de Schaffense Vossen van harte gegund, het harde labeur terecht beloond. Zo hebben we vandaag ook weer een goed gevulde boeiende dag gehad. We kijken toch al vooruit naar volgende week, al ligt er nog niks vast behalve dan dat we wandelen gaan …
Weekend en dus is Linda ook terug van de partij. Betekent vroeg opstaan en wat meer kilometers op het programma. Samen met José (Wilrijk) sporen we naar Brugge. Een volle Connexion bus zet een bonte bende wandelaars af in de Ridderstraat te Sluis, de laatste ‘Belgische’ halte. Althans wat het tarief betreft. Voor de Wind pijlt netjes en oranje tot de startlocatie bij de lokale voetbalclub. We hebben een kleine 30 km voor de boeg.
Het is mistig en fris als we ons op gang trekken samen met grote groepen Mont-Marche Tournai en Denderklokjes. Van de Binnenwallen stappen we snel over naar de Buitenwallen, die netjes opnieuw worden aangelegd. Een schelpenpad loodst ons de polder in. We vervolgen over een verhard fietspad vanaf de Zwinbrug (1952). Fluitenkruid teert weelderig in de bermen. Juffrouw ooievaar bruncht tussen de vele kikkerpoeltjes. Reisduiven scheren rakelings over velden en de woningen van Terhofstede. Er staat een strakke noordoostenwind. De zon brand geleidelijk de mist weg. Onze gastheren sturen de wandelaars over de wallen van Retranchement. Heerlijk stappen in het groen rond de kleine dorpskern. De rustpost is een, veel te kleine, tent op een grasveld ergens achterin. We bemachtigen nog net twee stoelen en kunnen een poosje zonnen.
Stappen door de dorpskern met zijn kiosk en langs de windmolen terug de polder in. Aanvankelijk een graspad later grind met als horizon de witte huizen net benedendijks de kustlijn. We moeten door het stille dorp Cadzand tot bij cafeetje ‘in de buitenlust’ recht tegenover de dorpsmolen. Heerlijk met z’n allen terrasje doen. De derde etappe dan. Langs donkergroene tarwe en knalgeel koolzaad richting fietspad afgezoomd met knoestige wilgen. Recht naar Cadzand-bad en zijn knap vernieuwde dijk. We passeren een blits wit jachthaventje en zetten dan koers over tarmacjes de duinen in. Komen zo bij die heerlijke Zwinmonding uit. Hoog boven slikken en schorren lopen we landinwaarts, een prachtige strook parkoers. Pikken een schelpenpaadje op langs kanaaltjes en worden zo terug naar de tentrust in Retranchement geloodst. Heerlijk wandelen is dit bij een zomers weertje.
Laten de bewoonde wereld weer snel achter ons. Ik hoor een bekend geklepper. Juffrouw ooievaar is hoog en droog haar nest aan het fatsoeneren en stuurt manlief er op uit om takken aan te vliegen, prachtig ! Wij zoeken opnieuw een fietspad op dat ons door de polder en zijn aanplant van patatten stuurt. Vreemd gezicht dat de grenspalen midden de bewerkte akkers staan. Tarmac wordt gras en grind, we wandelen langs grachten en populieren. Een heerlijk briesje zorgt voor aangename temperaturen. Een strookje buitenwallen en we zijn terug bij sv Sluis. Hebben nog een stadslusje voor de boeg.
Wuiven de Grashoppers uit als we er aan beginnen. Voor de Wind negeert het shoppende volkje en stuurt ons over de binnenwallen naar de Damse Vaart. Strookje langs het water en dan langs zuid- en oostpoort over die prachtige, groene dijken rond het stadje. We genieten van het schitterende uitzicht over belfort, kerk en stadsmolen. Afsluiten doen we op een terrasje midden het shoppende volkje. Hebben een klein uurtje tot de bus naar Brugge. Rechtover de bushalte heeft een koppeltje ooievaars een woonst gebouwd op de schouw van een winkelgebouw. En of ze veel bekijks hebben ! Meer dan tevreden reizen we terug naar Hemiksem, dit was een heel leuke dag.
05.05.2017 StreekGR Kempen tussen Zandhoven en Grobbendonk
Met de snelbus richting Herentals ben ik binnen het halfuur vanaf de Rooseveldplaats aan de kerk van Zandhoven. Er is een klein marktje van drie kramen. De visboer bakt voor mij een lekkere portie verse kibbeling, heerlijk. Maar door dat gesmikkel interpreteer ik de eerste markeringen van de StreekGR al meteen fout. Rondje door het dorp en dan kies ik de juiste kerkwegel. De markering was inderdaad een beetje bizar maak ik mezelf wijs. Aan de overkant van een drukke steenweg ben ik vrij snel het dorp uit. Een verhard fietspad slingert zich een weggetje door het groene landschap. Onder een grijze hemel ben ik binnen het halfuur in Pulderbos. Puur beton lopen nu vanaf een waterzuiveringsstation richting Pulle. Op een pleintje bij de dorpskom posteer ik mij op een bankje onder bomen. Hoog tijd voor een extra boterhammetje.
Ik blijk lichtjes fout gelopen te zijn maar pik de draad makkelijk op. Langs het stemmige dorpskerkje loop ik een wijk van recente signatuur in. Een dame loopt er op Aragon te roepen. Blijkt haar jonge hond te zijn die uitgebroken is. Ik kan de lieve knaap vinden en terug naar zijn bazinnetje sturen. Ben hierdoor voor de derde keer van mijn route afgeweken. Pik snel terug de roodgele markeringen op en laat de bewoonde wereld achter mij. Heerlijk onverhard wandelen nu door open terrein, gras- en hooiland, een paar prachtige dreven ook. Ben in Lovenhoek en zijn kapelletje. De roodwitte GR5 loopt hier samen met het parkoers dat ik volg. Duik donkere sparrenbossen in om te vervolgen door straten van de gegoede burgerij. Volg nog steeds roodwit en ben tot mijn verbazing in Heikant. Neem een pauze op een bankje en mijn wandelgids er bij want er klopt iets niet. Ja hoor, fout nummer 4 voor vandaag ! Ben al ver voorbij de splitsing van de beide routes en op de foute GR ! Heb gelukkig terreinkennis (met dank aan Theo) en besef dichter bij Grobbendonk dan het geplande Vorselaar te zijn. Maak een ommetje langs de watermolen en de vistrap op de Kleine Nete en zet dan koers naar het Grobbendonkse centrum. Heb ruim de Duvelse tijd tot de bus naar Berchem. Het was blijkbaar mijn dagje niet vandaag. Volgende week vertrek ik opnieuw van uit Pulle, wil persé weten waar ik de splitsing miste !
Mijn huis- en thuisdokters komen met hetzelfde advies. De patiënt dient elke dag te wandelen om de neveneffecten van de cholesterol medicatie te neutraliseren. En dus stap ik heel dikwijls van Hemiksem naar het centrum van de Koekenstad wat algauw 15 km is. Onderweg pik ik dan her en der een voedingsmarktje mee op zoek naar onbekende smaakjes. Het is onwaarschijnlijk hoeveel heerlijke soorten kaas er bestaan !
Maar vandaag begin ik aan een vierluik dat mij naar andere oorden zal brengen. Het openbaar vervoer wordt vooral op zondag gedecimeerd. Dus pik ik een tocht in De Klinge op donderdag mee, want dan vlotjes bereikbaar vanuit Sint-Niklaas. De Gasthofstappers verwennen ons vandaag met drie lusjes in stijgende volgorde van aantal kilometer. Ik draai dit natuurlijk netjes om. Ben trouwens net op tijd in de Klingenaar om Rudy (Schelle) en Viking met hun respectievelijke eega’s uit te wuiven.
Begin dus met lus C over 8,3 km. Onder een loden hemel passeer ik een kapel passend versiert voor de meimaand en loop dan een stukje steenweg richting ’t Kalf. Met niet tot dat gehucht maar mag het Stropersbos in voor een lange groene omzwerving. Heerlijk flaneren langs weelderige ondergroei van frisgroene varens, gele brembloemetjes en nog niet actieve bramen. Een natte strook is van vlonders voorzien. Kan mij niet herinneren hier ooit geweest te zijn. Een vrolijke bende uitgelaten kinderen nemen op een grasvlakte pauze, tijd voor een boterham of een appeltje. Ik stoom door, doorkruis een jonger bos bij de drukke baan naar Hulst. Steenwegje naar De Klinge over en ik mag gaan Nederen. Ben nu in de Clingse bossen en stap langs diepe droog liggende grachten, al is dit een water win gebied. Finaliseer deze eerste lus over brede paden van het kabouterpad. Ook voor mij is het dan hoog tijd voor een boterham.
De tweede lus (B) van 7,4 km loopt samen met de eerste tot de ingang van het Stropersbos. Dan gaan we de oude spoorbaan op die vroeger van Terneuzen kwam. Berk en brem voeren er de boventoon. Draai opnieuw het Stropersbos in of toch langs de rand ervan. Halfopen terrein en stappend tussen donkere grachten. Een herder hoedt er een kudde schapen en de boswachter houdt een oogje in het zeil bij een prachtige groep wilde paarden. De zon komt intussen piepen zodat het nog aangenamer wandelen wordt. Bloesems geuren heerlijk. Opnieuw de steenweg over voor een korter stukje Clingse bossen. Passeer een monument ter herdenking van de Dodendraad uit WOI en uiteraard een witte grenspaal. De tweede opdracht zit er op en ik trakteer mezelf op een Klingse Kalsei, lekker blondje dat smaakt.
Blijft dus lus A over van 6,5 km. Heel andere richting nu langs een stukje steenweg in noordoostelijke richting. Ik loop de polder in over landbouwwegen, langs fruitbomen, melkvee en bloemenvelden. Stap de Rode Moerdijk op tussen rijen statige bomen. In de mistige verte de rookpluimen van Doel. Krijg plots een stekende pijn in mijn gehavende linkerknie. Het tempo moet naar omlaag. Langs Spaans Kwartier en Fort Bedmar, nu een kampeerterrein. Herinneringen aan vervlogen tijden. Wat straten lopen dan langs de Blauwe Hoefwegel en de Warandewegel, nieuwbouw aan de rand van het dorp en een ouder ogende dorpskern. De dorpskerk komt in zicht en ik heb nog een kwartiertje tot de bus. Laat mij van dorst en goesting een tweede Kalsei smaken en reis in het gezelschap van Rudy (Edegem) en Sylveer terug naar Sint-Niklaas. Heerlijk tochtje gelopen vandaag, dit smaakt naar nog.
Ik zit met een ei. De laatste tijd steekt telkens hetzelfde gerucht weer de kop op bij de vele wandelvrienden. Wandelsport Vlaanderen zou de lidgelden voor 2018 met 100 à 150 % optrekken ! Ik hoop van harte dat dit gerucht op een kwakkel berust en dat de dames en heren in Maldegem en Hasselt de essentie van de wandelsport in het vaandel voeren zijnde : een goedkope en gezonde ontspanning voor de meestal wat oudere Vlaming.
Met die bedenking in het achterhoofd gaan wij vandaag op stap. 3,5 km tot de Boomse steenweg en dan met bus 500 richting Mechelen. ’t Hofke van Lachenen op de Mechelsesteenweg bij Walem is ‘the place to be’. Aan de inschrijftafel een paar maatjes uit een vorig leven, medereizigers toen ik nog tot de werkende klasse behoorde. Euraudaxer Kim ook, fris en monter. Ook vandaag oogt het parkoers anders dan anders. Richting Duffel is vervangen door richting Waarloos. We zijn benieuwd.
Vanaf de Lazaruskapel gaat het meteen naar de mooie dreef Kapellenlei. Babbel met Louis Goossens terwijl wij de woeste natuur van de Oude Nete Arm in duiken. Raken even aan de vijver en het park van Rumst en stappen dan de blauwe Netebrug over. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren stoer tegen de horizon. Wij gaan opnieuw onderaf de waterweg, puur natuur tot de Spildoornvijver, Mechelen Noord. De 30 km krijgt een extraatje aangeboden. Eerst langs de plas en vervolgens door een schitterend biotoop langs een gracht, denkelijk stilstaand water. We pikken de kortere afstanden terug op bij een kapel en stomen samen door naar de eerste rustpost in Walem. Een pareltje, deze eerste 8,7 km.
De bossen van abdij Roosendael komen nu aan bod gevolgd door de Beukendreef en zijn villa’s. Een ommetje over het graspad rond de plas van het Duffelse Fort mag natuurlijk niet ontbreken. Pauze bij Natuurpunt in de Mosterdpot. De Gageleer vindt er vlot afname. Ook Jacqueline laat zich het Kempens blondje smaken. Terugweg naar Walem dan. Door de Mosterdpot met zijn ondergroei van meiklokjes en jonge varens. Pinguïn François en zijn vrouwtje zullen zich deze uitstap vast niet berouwen. We wandelen verder langs een gracht van de Fermerijbeemden, deze tijd van het jaar nog zonder muggen. De Netedijk komt uiteraard ook opnieuw aan bod. Duiken een laatste keer domein Roosendael in tot bij de visvijver en stomen dan tot de laatste rust.
Alle afstanden zijn op minder dan 2 km van de finish behalve de 26 km. Stappen met z’n allen wel samen de Walembrug over maar 100 meter van de eindmeet trekken wij weer weg. Zijn verlekkerd op wat komen gaan. Eerst rustig tarmacje lopen door de Lazarusstraat tot Notmeir en dan … de Oude Sporwegberm. Een smalle strook puur natuur die er dit jaar droog bij ligt. Kievit en Koekoek zingen hun hoogste lied op de maat van ‘trommelaar’ specht. In de regenpoeltjes is het nog stil, te koud voor Kermit. Ons pad is bezaaid met hindernissen, recent omgewaaide bomen en dikke takken. Allerhande bloempjes in het gras zorgen voor kleur. Voorwaar de ‘moment suprème’ van deze tocht. Net voor Waarloos keren we op onze stappen terug. Gewoon tarmacjes lopen tot de finish. De Keizerenberg naar beneden tussen verspreide woningen en weilanden. Langs de Doornlaarlei en zijn groenten serres tot de Mechelse steenweg. Onze tocht zit er bijna op, koning Duvel laat zich smaken. Op bus 500 mijmeren we na, dit was weer een leuk wandelweekend met een prachtige afsluiter vandaag. Het nakende programma voorziet De Klinge (donderdag), Sluis (zaterdag) en Katelijne (zondag). Tot dan …
Met alle respect voor onze vrienden Pinguïns maar de Nationale Wandelgekte is niet aan ons besteed. Net als Rudy & Sylveer kiezen wij voor het Waals Brabantse Archennes waar altijd een leuk parkoers wordt aangeboden. Er wordt trouwens opvallend veel Nederlands gesproken in de kleine startzaal. Het parkoers oogt anders dan anders, zelfs een uitloper van Ottenburg wordt aangedaan.
Starten doen we langs de uit de kluiten gewassen kerk, althans voor zulk een klein dorp. We dokkeren over kasseitjes en langs een eerste prachtig geel koolzaadveld richting drukke Waverse steenweg. Vervolgen door akkers en weidse vergezichten over het golvend land. Geel van het bloeiende koolzaad voert de boventoon, tarwe is nog kort van was en donkergroen. Bij riviertje Le Pisselet weten wij het, stappen naar het piepklein zaaltje van Grez. Vermits we treintje lopen over de smalle paden zal er zeker geen plaats zijn om even te verpozen. We hebben trouwens slechts 3,8 km op de teller staan en lopen dan ook gelijk door. Passeren de Eglise Saint-Pierre en beklimmen een eerste holle weg die ons naar Le Bois de Bercuit loodst. Zeg maar het ‘Brasschaat’ van Waals-Brabant. Vlakke tarmacjes lopen langs landhuizen en het golfparkoers. Wat volgt is een pittige afdaling in een beukenbos en nog een passage langs het schitterend en geurend koolzaad. Wel plaats in het zaaltje nu en tijd voor de boterham.
Net als we opnieuw willen vertrekken komt een bekend duo uit de bocht. Immer goedlachse Sabine & Freddy uit het verre Ingelmunster. Krijg meteen een compliment voor mijn herwonnen slankere stroomlijn. Een gezellige babbel volgt, die verderop zijn vervolg zal krijgen. Wij moeten nu een kasseibaantje op en meteen weer dalen, langs een wijk in aanbouw, richting Waverse Steenweg. Aan zijn overkant dokkeren we richting treinstation van Gastuche. Stappen over de Dijlebrug (la Dyle Romane) een prachtige dreef van platanen in. Draaien rond een stevig bolle akker, net bewerkt en dus kaal. Dan stilaan klimmen richting dorpspomp en Losweg, we zijn in Ottenburg. Prachtige afdaling door een beukenbos. Een open grasplek ziet geel van de paardenbloemen. Een tarmacje loodst ons terug over de Dijle en recht naar het treinstation van Florival, zo’n twee kilometer van Archennes. Pauze in café Au Val Fleuri, terrasje doen in de zon. Zo denken Freddy & Sabine er ook over.
De 30 km gaat nu zijn eigen weg. We volgen een eind de spoorbaan richting Pécrot. Duiken dan onderaf en keren op onze stappen terug langs weilanden en populieren door de groene Dijlevallei. Klimmen vervolgens een tarmacje tot Wijmingen en zijn kampeerterrein. Stappen tot de steenweg bij het Rodebos. Jammer genoeg kiest de parkoersmeester hier niet voor bos en veld maar voor tarmac tot een diepe holle weg net na VK Rode. Mogen even dokkeren over van die heerlijke rosse kassei. Daarna helaas alleen maar tarmac langs de Ferme du Grand Pré en tot de étangs de Pécrot. Worden er begroet door een vriendelijke dame die een gezellig tweetalig praatje komt slaan. We krijgen ook een waarschuwing mee voor verderop, er blijkt een heikel punt te liggen waar meerdere wandelaars fout gelopen zijn.
Onze pauze loopt uit tot een halfuur omdat Sabine & Freddy en een koppeltje uit Kluisbergen ons gezelschap houden. Met de treinuren in gedachte gaan we weer op pad. Lopen één zijde van de vijver en daarna een prachtig nat biotoop tot het beruchte poortje bij ‘de voetbal’. Onder de spoorbaan door en vervolgens stevig klimmen, holle tarmacweg. Helaas geen pijlen meer we draaien met vier in het rond. Ik probeer het noodnummer maar bots op een antwoordapparaat. Heb terreinkennis en neem een Vlaming die hier voor het eerst komt mee op sleeptouw naar rechts. De Flandriens die achter ons aankomen zijn goed voorzien van elektronica en vinden vast hun weg wel. Na enkele honderden meter hangen de geelzwarte kleinoden er weer. Ze loodsen ons door een frisgroen bos naar de immense open akkers van Bossut. Heerlijk zonnig weer, een zacht briesje zorgt voor verkoeling, wat kan een wandelaar zich meer wensen. Afdaling dan, tussen bos en akkers. De kerktoren van Archennes komt tussen de bomen piepen. Wij passen het parkoers een beetje aan, willen persé om 17:00 binnen zijn en de minuten tikken genadeloos weg. Met een Chimay Blue in de hand waarschuw ik 4 leden van A.M.I. voor het probleem in Pécrot. Zij hebben helaas geen oren naar mijn verhaal. Hun wijsheid zit blijkbaar al in de kan. Onze Flandriens bereiken gelukkig tien minuutjes na ons ook de finish. Eind goed al goed, zij hadden de organisatie wel kunnen bereiken.
Een tiental wandelaars zitten er op bus 52 komende van Brugge, slechts eentje heeft weet van een omleiding waardoor de halte Zerkegem Kerk niet wordt bediend. Ik loods mijn maatjes op het juiste pad. Onder hen Fillie (Hoboken) en Marcel & Annie (Lokeren). We zijn benieuwd wat het tweede bezoek aan deze tocht ons zal brengen, de tekening oogt totaal verschillend van onze eerste doortocht. Zijn vrij snel het dorp uit, de weidse akkers tegemoet. Paardenbloemen vormen witte velden van nog net geen pluis. Gaspeldoorn staat flink in bloei. Kouter blijkt het hier te noemen en wij lopen lange tijd rechtdoor door akkers van bloemenkwekers en zelfs ontluikende spinazie. Passeren vervolgens een molen zonder wieken en zijn fraai molenhuis. Stappen voorbij een bomenkwekerij en enkele schattige stokoude hoeves, nog steeds in bedrijf. Het Maskobos biedt ons een prachtige dreef aan en we horen de eerste koekoek van het jaar luidkeels de maat slaan. Na een uurtje onze eerste pauze in een tuinbouwbedrijf, genietend van het gratis drankje aangeboden door onze gastheren.
Terug op pad dan. Doorkruisen heel wat Jabbeekse straten en worden bijna van onze sokken gereden op een zebrapad door een chauffeur zonder manieren. De weidse vlakte in dan. Her en der een hoeve, nogal wat knotwilgen maar ook de E40 en een immense communicatietoren. Beetje beangstigend deze laatste, big brother is watching you ! Bereiken grondgebied Ettelgem en stappen door het groen aan de rand van natuurgebied Hoge Dijken tot de rustpost in een beeldhouwersatelier. Leuk zitten tussen de monumentale werkstukken van de Meester.
We hebben twee lussen voor de boeg. De eerste stuurt ons dwars het stille dorp richting brug onder de snelweg. We hopen op beterschap maar die komt er niet. We dwalen ettelijke kilometers door de straten van Oudenburg en zijn sportterreinen waar jongeren leren voor Eden Hazard. Passeren dan maar de tijd door een gezellige babbel met een koppel uit Wervik. Bij een oud Mariakapelletje passen we een trucje toe. Weten dat beide lussen door Ettelgem moeten tot aan dit punt. Vertrekken dan maar meteen op de tweede, kortere lus. Deze loodst ons door de polders tussen de twee takken van de E40 door (Calais & Oostende). Langs de Paddegatstraat bereiken we opnieuw onze beeldhouwer. Snappen niet waarom het Oudenburgse klooster, aangegeven op de parkoers tekening, niet werd aangedaan.
Nog een klein uurtje tot de finish. Krijgen meteen het hoogtepunt van de tocht aangeboden. Puur natuur rond de Roksemput en zijn watervogels. Schitterend biotoop dat zijn vervolg krijgt over landelijke wegen, langs akkers en hooiland. Eindigen doen we met enkele honderden meter steenweg. Tijd voor een Kasteelbiertje, het moet niet altijd Duvel zijn. Krijgen intussen de bevestiging van een fout in de uitpijling t.o.v. de parkoerstekening. Jammer, we zijn zodoende een denkelijk leuk strookje onthouden.
28.04.2017 StreekGR Kempen tussen Oostmalle en Zandhoven
Van 23 Juni 2015 is het geleden dat ik nog GR wandelde. Geen tijd, geen goesting, een beetje van beiden. Vandaag pik ik de draad weer op bij het busstation van Oostmalle. Duik meteen een stenen poortje in van bosdomein De Renesse. Het heeft flink geregend vannacht, paadjes en grassen liggen er nat bij maar goed begaanbaar. Ik geniet van een fris maar heerlijk lenteweertje. Passeer koetshuis en kasteel, een in bescherming genomen monumentale beuk ook. Mooie dreven, gras en grind, loodsen mij naar een steenweg en een zwarte metalen poort aan zijn overkant. De eerste blaadjes rode beuk komen stilaan tevoorschijn. Nattige ondergrond is omgetoverd tot Finse piste. Passeer een ronde plas met eilandje en vervolg door halfopen terrein, bos en weilanden. Salphen noemt het hier, een verzameling van verspreid liggende hoeves al dan niet omgebouwd tot riante gezinswoning. In een berm groeien wilde meiklokjes. Een koppel vandalen op leeftijd moet ze zo nodig plukken, foei. Stilaan gaat het landschap over in weidse akkers. Een tweedekker oefent vanaf het nabije vliegveldje blijkbaar ‘touch & go’, vliegt steeds weer hetzelfde rondje. Ik pauzeer bij de kapel van Vossenbos. Krijg het gezelschap van een stel uit Breda, cache-jagers. Even later worden ze gevolgd door een koppel uit Den Haag. Ook deze tak van de wandelsport blijkt enorm populair te zijn.
Ik vervolg mijn weg door het open land, de vallei van de Visbeek, richting de verweerde wandelpaal van Ginhoven. Bewoonde wereld stilaan en dus tarmacjes lopen tussen boerenbedrijven. Bij een Mariakapel kan ik schuilen onder een grote den voor een stevige plensbui, de enige vandaag. Dwars door Zoersel nu langs sportterreinen, de kerk en de lokalen van de jeugdbeweging. Daarna volgt een schitterende omzwerving door het natte Zoerselbos tot het kasteel Zoerselhof. Er volgt nog meer groen en zalige rust. Graspaden loodsen mij door gevarieerde bossen tot het … Boshuis. Hupsakee de brug over de autobaan en terug het boerenland in. Parallel met de snelweg ( met file vanwege defecte vrachtwagen) over lange rechte wegen. Finaal bereik ik de bebouwing van Zandhoven. Wandel voorbij de gegoede burgerij langs stille straten en achterafjes tot de dorpskerk. Er hangen warempel wandelpijlen. Denkelijk voor de Scherpenheuveltocht die hier morgen passeert. Rep mij naar de halte want busje komt zo. De rit naar station Berchem is er eentje met veel fileleed. De verwachte 40 minuten worden er aldus snel 70. Geen nood, treintjes naar Hemiksem kennen geen file en ik ben voor de beoogde 18:00 terug thuis. Was een leuke erg groen en stille tocht vandaag. Ben nog 30 km van eindpunt Herentals verwijdert, programma voor de komende paar weken.
Meeval en pech liggen soms dicht bij elkaar. Met een gelukje halen we de trein naar Hamont van 07:09. Zijn zodoende om 08:00 in Mol maar de stadsbusjes rijden pas vanaf 09:00. Hebben dus 3,4 km per 2pk als opwarmertje voor de boeg. Deert ons hoegenaamd niet, wij zijn wandelaars ! Koffietje nippen in de zaal en kiezen voor een 30+ parkoers.
De eerste etappe maken wij 2,6 km langer door de 40 km te volgen. Wandelen zodoende helemaal alleen over grind- en graspaden door weilanden en langs wilgen. Pikken de andere wandelaars op om samen een eerste keer door de bossen te hossen. Raken even aan een kanaal en duiken dan weer de groen bumps in. Slingeren ons een weggetje naar de eerste pauze in Galbergen. Mmm, goed gemeten deze 8,4 km.
Kleine Denappels rollen onder onze schoenzolen als we onze weg verder zetten. Frisgroen vormt meestal de ondertoon van donkere sparren. Achterbos dan, deelgemeente van Mol. Een kasseitje, sociale woonwijken, villa’s in het groen en de prachtige 15 Kapelletjes, netjes op een rij. Het taaltje van de wandelaars is hier Brussels want we stappen samen met de Parkvrienden Zaventem op busreis. Menig wandelaar mist de rustpost van café Welkom. Wie geen terreinkennis had liep op het kruispunt pal rechtdoor i.p.v. rechtsaf. Tricky thing dit. Wij babbelen bij met Sigrid die een rondje voorsprong heeft en voor de volle 42 km gaat. Lokale lus voor de boeg. Terug de bossen in, deze keer met heel wat donkere klimop en frisgroene varens. Halfopen terrein in Millegem met weilanden geel van de paardenbloemen. Een tweede bosstrook met nogal wat hulst … daar is cafeetje ‘Peir Oan’ al en de rustpost. De laatste twee etappes bleven we netjes binnen de verwachte tijd.
Het weer wordt grilliger, dan weer zonnig en lekker warm, dan weer donker en zuur, maar het blijft gelukkig droog. Langs Zelm en Feynend neemt de parkoersbouwer ons opnieuw mee de bossen in. Eén straatje bewoning zo maar in the middle of nowhere. Weilanden ogen hier wit dankzij een zee van frêle bloemetjes. We ronden af met puur spar en een in het wild lopende kudde schapen. Bedenkingen bij de 6,7 km in rustpost Flurky’s. Zouden wel eens mijlen kunnen geweest zijn !
De laatste loodjes dan. Open terrein, grindpaden langs een bomenkwekerij. Voorbij een eerste plas tot het gehucht Donk en zijn kerk. Vervolgens een tweede plas om af te ronden langs weiland en pas geploegde akkers. Netjes op tijd binnen om te kunnen Duvelen voor de laatste bus naar het station. Gewone, oerdegelijke en aangename bostocht gelopen en tevreden terugkijkend op een leuk wandelweekend. Volgende week plannen we Zerkegem, Archennes en Rumst. De gekte van de Nationale Wandeldag hoeft voor ons niet.
Het aanbod oogt dun vandaag maar Bruno en zijn team organiseren voor het eerst vanuit Wuustwezel en daar zijn de meeste Antwerpenaars wel nieuwsgierig naar. Wij vertrekken thuis een uurtje later dan gewoonlijk, even recupereren van de gisteren geleverde inspanningen. Krijgen op bus 640, na ons Starbuckske, het gezelschap van Jack zijn dametjes. Ambiance troef dus.
Het parkoers blijkt te bestaan uit een korte en een lange lus, hetgeen veel voorkomt de laatste tijd. Eerst het kortere werk dus, een etappe van 8 km. Langs het imposante gemeentehuis, dwars door het centrum en een nieuwe wijk richting het landelijke. De zon is weer van de partij als we van Heiakkers naar Molenbergen stappen. Sparrenbos, de onvermijdelijke chalets en dan een prachtige dreef met aanplant van nog jonge bomen. Tarmacjes loodsen ons door gehooid grasland terug naar de bewoonde wereld. We zijn net op tijd om een horde van Hanske zijn Krijgers uit te zwaaien.
Babbeltje met clubmaatje Jakke, vertellend in zijn typische gulle Antwerpse stijl. Daar gaan we weer. De lokale voetbalclub viert zijn 100 jarig bestaan. Wij stappen verder door het Stokerstraatje richting Ginhoven. Prachtige dreven met ontluikend groen sturen ons langs weilanden naar een donkere gracht. Halfopen terrein dan waar het heerlijk wandelen is. We passeren op zo’n 100 meter van de start om even verderop de rustpost op te zoeken. Sluiten er aan bij clubmaatjes Danny & Viviane.
Terug op pad dan voor de laatste etappe. Langs de tweeling huizen Lilly & Annie de volgende dreven tegemoet. Even wat huisjes kijken en dan over het brede grindpad langs de militaire plas. Duiken het sparrenbos in met zijn ondergroei van frisgroene varens op hun mooiste. Keren over een slingerpaadje langs het water terug naar de bewoonde wereld. Nog even achterlangs bij een gracht en we kunnen gaan Duvelen. Nemen de tijd voor een ruime babbel met de clubmaatjes en dan is het weer tijd voor de bus. Mooi werk van Bruno en zijn team, alles wat we verwacht en gewenst hadden hebben we ook gekregen.
Buencamino, deze wandelclub is bij ons totaal onbekend. We staan dus al vroeg op het perron van Antwerpen-Zuid. Hebben in Gent-Sint-Pieters zes minuutjes overstaptijd en dat lukt perfect. Twee kilometer stappen vanaf station Adinkerke, wist Xavier ons te vertellen en dat klopt exact. Voorbij Plopsaland en Moeder Lambik komen we bij De Nachtegaal aan. De verschillende te wandelen afstanden blijken elk een ander kleurtje te hebben, in ons geval geel en oranje voor 26,5 km.
Op pad dus richting centrum van De Panne en … met z’n allen een pijl missen. Voorwaar en goed begin ! Trappekes op om een fraai uitzicht over de verschillende bouwstijlen te bewonderen en dan naar de Esplanade. Opvallend veel groepen kinderen die komen genieten van De Week van de Zee. De dijkse horeca maakt zich klaar voor een namiddagje toeristen. Stoelen en parasols worden klaargezet. Wij stomen door, steeds op de dijk lopend tot Sint-Idesbald en Koksijde. Een paar keer mogen we langs de vloedlijn door het zand baggeren. Net als we denken de rustpost te gaan bereiken deelt de parkoersmeester een eerste plaagstoot uit. Van het ‘groot verzet’ snel omschakelen naar ‘4 x 4’. Foeteren en ploeteren door de Schipgatduinen. Enkele honderden meer slechts, we ploffen op onze stoelen. Goed gemeten, deze acht kilometer.
Boterhammeke eten en er weer tegenaan. Pittig, potig, scherpe stekels die los door je broek gaan maar oh zo mooi deze paar kilometer Schipgatduinen. Zware kost ja, en zo hoort het ook. Op adem komen doen we op het tarmacje vanaf La Peniche en het brede grindpad van de Doornpanne. Zachtjes klimmen en achterom kijken over het fenomenale uitzicht dat reikt tot de Witte Burg (Oostduinkerke). Terug zand baggeren dan, op en neer door de Hoge Blekker. Aan de overkant van een baan wachten smalle paadjes in de beboste Noordduinen. Seringen staan er weelderig in bloei. Heerlijk wandelen in puur natuur en langs het mooie vissershuisje ’t Rozemarijntje. We verslikken ons bijna in een splitsing waar geel en oranje samen komen. Linda is bij de pinken en we stappen zaal Kerkepanne binnen.
Hebben een lus van 8 km voor de boeg. Aanvankelijk terug de Noordduinen in met groet aan de vaste bewoners, een kolonietje ezels. Dan door een verwilderd bos richting kazerne van Lombardsijde. Nog meer natuur verderop aan de rand van de polder tot de Sint-Pieterskerk. Stratenloop nu tot de sportterreinen van Koksijde. Het deert ons niet, waren na al dat zand aan een relatieve pauze toe. Bij een camping pikken we opnieuw de Noordduinen op en lopen de laatste paar kilometer zowat hetzelfde van daarstraks. Laatste pauze in de Kerkepanne dus.
Nog 3,5 km en dus rustig uitlopen denk je dan. Aanvankelijk wel ja, langs de zeeklassen van Stad Antwerpen en wat villa’s. Het Kerkepannebos ook. Maar dan …we beginnen onderaf de Oosthoekduinen vanaf het zwembad. Draaien links op … en gaan stevig zand baggeren tot De Nachtegaal. Voor de derde keer vandaag gaan de schoenen uit, het lijken wel zandbakken ! Rustig uitbollen doen we tot het station waar we In de Verloren Geirnoate van ons Duvelke genieten. Wandelclub Buencamino komt zeker opnieuw in ons programma voor dit jaar. Dit was vandaag een prachtig parkoers met tot ons jolijt heel wat Gerardiaanse accenten …
Bus 500 zet mij af bij de Netebrug in Walem. Ik zet mijn zonnige wandeling in op de dijk richting Duffel. Af en toe passeert er een eenzame fietser of jogger, meestal ben ik alleen tot de imposante spoorwegbrug net voorbij de Mosterdpot. Kan er het parkoers van de Netelanders oppikken (zag ik op internet) langs het spoor richting Mechelen. We lopen er meteen ook met z’n allen fout. Terreinkennis doet wonderen en dra zijn we terug op het juiste pad, door een bos waar de meiklokjes in groten getale al flink in het blad staan. Lusje door het groen en terug naar de spoorbrug. We laten ze meteen achter ons en zetten koers over de verharde dijk tussen Nete en AWW-plas richting Duffel. Over de drukke N14 vervolgen we langs gemeentehuis en een tweede strook Nete tot startlocatie De Locht.
Neteland dus, dan staat er koffie met appelgebak op het menu, door de dametjes zelf gebakken en overheerlijk. Babbeltje met de twee Rudy’s (Schelle & Edegem) en ik ga terug op pad voor een lus van ruim 8 km. Een strookje bos en dan naar de overkant van de drukke Liersebaan. De Edegemmer loopt een eindje met mij mee maar heeft een rondje voorsprong. Alleen wandel ik verder over de tarmacjes langs de Babbelbeekse Beemden. Bij Hooglachenen word ik ingehaald door Sigrid. Gezellig keuvelend lopen we samen verder. Terug de steenweg over en langs beek en vijver opnieuw het groen in. We ruilen regelmatig de groene onderafjes in voor de Netedijk tot De Locht.
Pauzeren voor een natje en een droogje en lopen ook onze laatste zes kilometer gezellig samen. Tot Senthout hetzelfde als daarstraks. Dan wat straten en een strook veldweg. Voorbij Skippy en haar vriendjes tot de spoorwegbrug bij het ziekenhuis. De rit is zo vol gemaakt. Genieten nog samen na in de tuin van de Passant en dan is het tijd om huiswaarts te keren. Sigrid met de fiets naar Kontich en ik in een overvolle bus tot Berchem van waar ik op een rustiger manier mijn reis kan voortzetten. Ziezo, de kop is er af voor dit weekend.
Regen voor acht uren blijft niet duren zegt het spreekwoord en dat hopen we als we midden een stevige plensbui naar de bus trekken. Ottenburg is op zondag niet op een fatsoenlijk uur te bereiken met het openbaar vervoer en dus houden we het bij Bornem. De grootste hoeveelheid hemelvocht lijkt gevallen te zijn als we samen met Patje Kloek van wal steken. Dwars door park Breeven, een ommetje langs de kinderboerderij Barelhoeve en de golfbaan, we pikken de spoorbaan op tot het gemeentehuis. Onder de expresweg door en een eerste pauze in sporthal Reedonk, midden een bedrijvenzone. We weten, het feest kan nu beginnen.
We dokkeren over de Broekweg door de akkers. De langere afstanden mogen een graspad op langs een gracht. Heerlijk genieten in het groen bij ontluikende populieren. De Scheldedijk komt aan bod. Gras wordt er kort gehouden door een grote kudde schapen. Aan de overkant liggen Steendorp en Rupelmonde. Terug onderaf nu, door het natte gebied van kasteel De Notelaer. Wandelen over kasseitjes en metalen vlonders tot de Notelaersdreef. Linea recta over nog meer kasseitjes naar het centrum van Hingene en de tweede pauze. Patje is dan al lang van ons weg, bouwt een relatieve rustdag in om ‘fotookes te trekken’.
Stevige opdracht nu want een lus van meer dan 9 km. Genieten van het schitterende, gele kasteel d’Ursel en zijn bospark. Dan een kasseitje op voorbij appelbloesems richting Nattenhaesdonck. Voorbij de kapel en De Zaaier zoeken we nog meer graspaden op. Zijn hier moederziel alleen bij intussen stralend weer. Het volgende kasseitje zet ons af bij de zeesluis van Wintam. Gaan de dijk op tot de monding van de Rupel in de Schelde. Volgen de stroom een eindje opwaarts en duiken dan onderaf om een tarmacje te volgen in het groen. Vanaf de fameuze hangmatten volgen we een heerlijk graspad langs het water om terug in de bewoonde wereld aan te belanden. Wat achterafjes, een strookje dreef van daarstraks. Wir haben es geschaft, hoog tijd voor een pauze.
Vatten de terugtocht aan langs kasteel d’Ursel en zijn dreef. Een kasseitje, een veldweg, een stukje steenweg, korte pauze in Reedonk. Nog een uurtje wandelen voor de boeg. Terug het kasseitje van de Broekstraat op, nu tot de tunnels onder de expresweg. De 30 km krijgt nog een leuk extraatje. Een hobbelend paadje in het groen onderaf de spoorbaan. Passeren de plas ‘de Wiel’, de lokale kliniek in werfkleed en dan volgen de prachtige dreven van het domein Marnix van Sint Aldegonde. Ommetje langs het klooster en de dreef met de in het wild levende kippetjes. Ons dagje Bornem zit er weer eens op. We zijn weer best tevreden met ons Paasweekeinde. Morgen brei ik er nog een extraatje aan … pijltjes ophalen in Terlanen.
Liefde is : samen pijltjes hangen voor de vrienden wandelaars. Gisteren stapten wij ons eerste rondje voor 2017 in en om Terlanen. Een paar pittige voorjaarsbuitjes bleven ons niet bespaard. Parkoersmeester Wilfried zorgde voor enkele pittige hellingen. Een lokale inwoner zorgde voor een pittige discussie over al dan niet private voetweg. In het Klein Verzet genoten wij ons pittig Duvelke. Een dagje met pit bij en voor de IJsetrippers dus.
Vandaag zijn we te gast in onze Antwaarpse thuishaven, de Stroboeren. Maria-ter-Heide slaan wij nooit over. De zondagse 30 km is echt spek voor onze bek, we volgen dus gedwee de wensen van de parkoersmeester. Stappen weg van de startzaal langs de Garçondreef richting grachten. Gaspeldoorn verspert onze route en we vervolgen langs een pas van beer voorzien pad. Kleeft toch wel een beetje ondanks zijn ploegwerk. Vervolgen aan de overzijde van de Bredabaan langs de anti-tankgrachten richting De Inslag en zijn statige sparren en nog winterse beuk. Duiken dan het park van Brasschaat in waar een zwarte zwaan driftig bewijst wie er de baas is op de plas. Luidruchtige witte ganzen blijken plots bange wezels. Toertje langs de kinderboerderij en langs de Kerkedreef tot rustpost Belle-Vue, een leuk oud cafeetje.
Even bijpraten met Dany & Tiny over onze Google+ avonturen en we vervolgen onze weg. Statige landhuizen in een parkachtige omgeving, denkelijk in vroegere tijden bewoont door legerofficieren. Dan duiken we het militair domein in, wild bos dat we doorkruisen op heel oneffen paden. Weg van de vliegplein, terug de Bredabaan over en dokkeren over de kasseitjes van Vogelzang. Langs al dan niet permanente bewoning en aanplant van rododendrons. Voorbij de poort die leidt naar ‘nieverans’ behalve weilanden en een tweede pauze in de Gooreindse duivenbond. Brede grintpaden nu door de open vlakte en dan tussen nog meer rodo’s door tot de Kapelse landhuizen. Strookje rood fietspad en vervolgens graspad in het bos van daarstraks. We lopen in een weidse boog om het vliegveld heen. Berk heeft de boventoon, open ruimtes zijn weelderig begroeid met hoog winters pijpenstrootje. Derde pauze in de tuin van Perron Noord, letterlijk onder zeil beschut tegen een toch wel gure wind.
Hoog tijd voor de ‘moment suprême’ van deze tocht. Een randonnée door het militair domein van Brasschaat. We beginnen er aan over een oude spoorbaan. Zoeken dan winters bos op. De open ruimte van gele grassen en rustende heide wordt in een feeëriek landschap hertoverd door een stralend zonnetje. Paradijselijk is dit ! We passeren een verlaten kampement, doorkruisen een bosstrook met metershoge hulst en vervolgen langs stilstaand water met fel groen opschietende lissen. Een breed zandpad stuurt ons langs een aantal donkere vennen en dan zoeken we beboste heuveltjes op langs menig poeltje die op bomkratertjes lijken. Uitbollen over een tarmacje en genieten van een Duvelke bij Perron Noord.
Nog een halfuurtje voor de boeg. Langs een deel van het militair kamp en dan wat stille straatjes en achterafjes lopen. Van ons Duvelke genieten we met Willy (alias krom Lowieke) & Annie, Bart, Yvette en Aubert. Voor één keer sluiten we de keet niet maar trekken samen met ons aller Herman naar de bus. Het was weer eens een droomtocht in Maria-ter-Heide en ook de weergoden waren ons gunstig gezind.
Ik dwing mezelf om 06:00 op te staan, om het tempo er een beetje in te houden. Twee busreizen ver en rond 08:30 ben ik al in Minderhout. Net op tijd om onze pr-man Polleke en Jacqueline te zien vertrekken. Ik ga eerst aan de koffie en dan op pad voor een lokale lus van ruim 8 km. Enkele straten tot een watermolen en het gekwaak van ganzen. Dan een onverhard populierendreefje richting Jeugdinstelling van Hoogstraten. Ik loop er van weg langs de Tikkenhaenweg, de akkers in rondom Het Merkske. De Dodendraadroute is nooit ver weg. Herinnering aan WOI die je ook in Poppel en Achel kan vinden. Plots Nederlandse vlaggen bij de huisnummers. Ik blijk te wandelen op de zandpaden van Castelré, deelgemeente van Baarle-Nassau. Bij het volgende tarmacje een gedenkteken ter ere van de eerste luchtpost (lees luchtballons) uit 1870 en van hieruit richting Parijs. Stap letterlijk langs een patattenveld terug naar Minderhout en kom daarbij Vleugter Berreke en zijn maat tegen.
Korte babbel tijdens de pauze, ik heb nog 22 km voor de boeg. Snel laten we de bewoonde wereld weer achter ons. Passeren een boerenbedrijf met ettelijke kistkalveren en gaan dan de weidse ruimte in. De wind heeft er vrij spel en laat de moderne molens wieken. Stap door meerdere privéterreinen, opschietend gras wordt vast hooi, zwerf door een bomenkwekerij en een aanplant van aardbeien. Landelijke geuren prikkelen mijn organen. Alles lijkt hier Venneweg te noemen, de boerderij uiteraard Vennehof. Blijk op grondgebied Meer te wandelen, onder meer langs serres met aardbeiplanten in de bloem. Heb er ruim 16 km opzitten bij petanqueclub Ons Vermaak. Een afspanning uit grootmoeders tijd.
Mik naar de bus van 15:29 en kan nog net de lus van de 30 km meepikken. Heb achteraf toch wel spijt van mijn keuze. De eerste 5 km zijn een heuse stratenloop in een weidse boog om de kerk van Meer heen. Wit en zwart plastic banen in de velden wachten op aardbeischeuten. Een diep karrenspoor tussen akkers brengt soelaas. Eindelijk wat onverhard met uitzicht op een prachtig grasperk geel ingekleurd door honderden paardenbloemen. Passeer finaal de mooie, sobere dorpskerk en stap met Nederlandse Yvonne terug naar Ons Vermaak.
Rudy (Edegem) & Sylvain (Essen) tekenen present. Neem de tijd voor een Duvelse versnapering en ga er weer vandoor, busje komt zo. Landelijk beton tot een brug over de Mark. Dan volgt het zoveelste privéterrein, onverhard waar het kan, langs onder meer fruitgaarden in de bloei. Ook het stilaan helemaal in lentekleurtjes gedompelde natuurdomein van Het Merkske komt aan bod. Ben opnieuw in Castelré bij de leuke kapel ter ere van OLV Ter Donken. Dokker over een kasseitje naar een breed zandpad met uitzicht op twee kerktorens. De pronkerige van Hoogstraten en de nederige van Minderhout. Hou net 9 minuten over tot de bus. Opdracht geslaagd voor een tocht die 22 van de 30 km leuk was.
Onderweg naar huis echter pech. Bij het Antwerpse Luchtbal halen Turkse vechtersbazen hun gram en eentje rijdt met zijn Audi daarbij de bus aan. Politie erbij, al is de dader bij hun aankomst al lang gevlucht. Speel zodoende een halfuurtje kwijt maar heb gelukkig op de Rooseveldplaats meteen een bus naar huis. Tja, het leven zoals het is dezer dagen zeker ?!
Wandelclub De Bollekens en Meubelen Verhaegen is een huwelijk van vele jaren. Wandelmamma Jeanne werd hier nog gevierd voor haar 100.000 km. Het is dan ook altijd een drukke bedoening in de startzaal. De opdracht is ook telkens dezelfde, twee lussen van 10 km met mogelijke verkortingen. De parkoersen zelf variëren wel elke keer weer.
Ben zelf een kleine drie uurtjes onderweg met drie verschillende bussen, vlekkeloos. Lus A stuurt mij langs een koolzaadveld in bloei … terug naar de bushalte. Grote grijze vogels zette hun afdaling in richting Brussels Airport. Voorbij een bomenkwekerij en dan het halfopen terrein in van de Demervallei met de kerk van Betekom op de achtergrond. We blijven onderaf de rivierdijk tot Kasteel Ter Rivieren. Hups de brug over en de beemden in. Bosrijk gebied dooradert met natte stroken. Komen bij den ijzeren weg uit tussen Leuven en Aarschot. Kasseitje wordt half verhard en we zetten terug, na een lange rechte lijn, koers naar de Demer bij Kasteel Nieuwland . Mogen nu op de dijk lopen, een mengeling van keien en gras en heerlijk mee kronkelen met de meanders. Struiken koolzaad en een weldoend zonnetje zorgen voor kleur. De prachtige kerktoren van Aarschot dient als baken. Toch keren we hem de rug toe en stappen tot de Duracell rotonde. Een stukje Aarschotse Steenweg, de Amerstraat, hoog tijd om de innerlijke mens te versterken. Ik sla een praatje met Rik (Bornem) en … enkele Noorse wandelaars, op busreis rondom Brussel. Zo zien je eens andere mensen, een leuke ervaring.
Terug op pad voor lus B. In eerste instantie beperk ik mij tot 6 km. Via Grote Baan en Mechelbaan naar het Meetshovebos. Aanvankelijk donkere spar, op de terugweg vooral beuk, groene ondergroei en winterse kruinen. Een ander zicht op Duracell, een fietspad en terug de Amerstraat. Ik kom er Corrie tegen en JPD, deze laatste al op weg naar het station. Tweede, nu Duvelse, pauze in het gezelschap van clubmaatjes Mia & Roger.
Ik vertrek opnieuw voor lus B. Volg nu wel de 10 km die na de splitsing overgaat in bedrijven en huisjes kijken tot de achterkant van het station van Aarschot. Geen bussen naar Mechelen in de daluren en dus reis ik spoorslags terug naar Heimisse over Leuven en Puurs. Bison futé is zo stilaan van alle transportmarkten thuis. Bij leven en welzijn trek ik donderdag naar Minderhout.
Vandaag neem ik wraak op mijn schoenen, althans een bepaald paar, we gaan in Zele wandelen. Makkelijk reisje overigens over Lokeren. De meeste wandelende treinmaatjes sporen door naar Poperinge. Kilometertje lopen tot de oude scholengemeenschap in de Kouterstraat, het is er rustig.
Bij een stralende dag begint de opdracht met ongeveer 11 km. Langs het OCMW richting Wilgenheide, haar naam waardig want weilanden en begraste paadjes tussen knoestige wilgen. Langs de kapel van OLV van de Tuimelaar tarmacjes lpen richting bosstrook. Het Hof Ten Goede, rijk aan enorme ligusterplanten. Volgen dan een strook parallel een drukke baan en een keienpad langs nog meer weilanden. Kieviten zijn al druk in de weer in razende duikvluchten. Wat volgt is industriezone Wolfsakker (Lokeren) en de spoorbaan die ons daarstraks in Zele afzette. De pauze in het tuincentrum slaan we over, de charmante Drieswegel voert ons naar het centrum van Zele. Dwars door een sportcentrum met piekfijne tartanpiste, een witte wijk, de oudjes van Zele, hoog tijd voor een terrasje op de binnenkoer van de school. Zo denken Kristel en Jeroen er ook over, de schoofzakken worden bovengehaald.
Stratenloop om Zele opnieuw uit te geraken. In de velden wordt Lucien onze gezel. Aan de overkant van een drukke baan gaan we beton lopen. Het is opletten geblazen want heelder horden ‘terroristen’ vliegen ons voorbij. We zijn al blij voorbij Costa Zela op de Scheldedijk (?!) te kunnen stappen. Nog een paar honderden meter moeten we de razende tweewielers overleven en dan wenkt de pauze in … Avermaat. Vogelfotografen Patrick & Denise zijn van kassa-dienst. Mmm, lijkt niet hun favoriete bezigheid !
Lucien is lang voor ons weg. Wij volgen door wegenwerken die leiden naar onverharde paden in ’t veld. Een mooie plas, een sparrenbosje, het Berlaarse Blanquartsveld weet ons te bekoren. Het wordt nog leuker bij het Gemeentestraatje. We duiken het Berlarebroek in, genieten van puur natuur. De prachtige Oude Dreef loodst ons vervolgens naar de Bareldonkkapel en zijn imposante bidweg. Tussendoor even villaatjes kijken en dollen met Lucien, omringd door charmant gezelschap. Onze snoeper bloost er zowaar van !
Pauze bij de kapel, nog ruim 7 km voor de boeg. We duiken al snel, voorbij wat campings, de natuur in. Een plas wordt ingenomen door Canada ganzen. Kreupelhout staat al mooi in het groene blad, grote bomen ogen nog winters of roestbruin zoals de populieren. Heerlijk wandelen over stoffige paden van de Damweg en de Stokwegel, de Gratiebossen noemt het hier. Kamerhoekwegel stuurt ons slingerend het open veld in richting drukke baan van daarstraks. Het is verdorie zomers warm geworden. Nog wat straatjes en het Duvels terrasje wenkt. Voor Patrick & Denise zit de dagtaak er op, zij komen ons gezelschap houden. Rond 17:00 stijgt Vlaams gejuich op … de Greg heeft het weer eens geflikt in een bloedstollend finale. Later op de avond volg ik thuis via de peecee de prestaties van die andere Vlaamse klasbak Thomas Pieters. Ze lijken dun gezaaid maar ze zijn er nog, die noest werkende echte Flandriens.
