Liefde is : samen pijltjes hangen voor de vrienden wandelaars. Gisteren stapten wij ons eerste rondje voor 2017 in en om Terlanen. Een paar pittige voorjaarsbuitjes bleven ons niet bespaard. Parkoersmeester Wilfried zorgde voor enkele pittige hellingen. Een lokale inwoner zorgde voor een pittige discussie over al dan niet private voetweg. In het Klein Verzet genoten wij ons pittig Duvelke. Een dagje met pit bij en voor de IJsetrippers dus.

Vandaag zijn we te gast in onze Antwaarpse thuishaven, de Stroboeren. Maria-ter-Heide slaan wij nooit over. De zondagse 30 km is echt spek voor onze bek, we volgen dus gedwee de wensen van de parkoersmeester. Stappen weg van de startzaal langs de Garçondreef richting grachten. Gaspeldoorn verspert onze route en we vervolgen langs een pas van beer voorzien pad. Kleeft toch wel een beetje ondanks zijn ploegwerk. Vervolgen aan de overzijde van de Bredabaan langs de anti-tankgrachten richting De Inslag en zijn statige sparren en nog winterse beuk. Duiken dan het park van Brasschaat in waar een zwarte zwaan driftig bewijst wie er de baas is op de plas. Luidruchtige witte ganzen blijken plots bange wezels. Toertje langs de kinderboerderij en langs de Kerkedreef tot rustpost Belle-Vue, een leuk oud cafeetje.

Even bijpraten met Dany & Tiny over onze Google+ avonturen en we vervolgen onze weg. Statige landhuizen in een parkachtige omgeving, denkelijk in vroegere tijden bewoont door legerofficieren. Dan duiken we het militair domein in, wild bos dat we doorkruisen op heel oneffen paden. Weg van de vliegplein, terug de Bredabaan over en dokkeren over de kasseitjes van Vogelzang. Langs al dan niet permanente bewoning en aanplant van rododendrons. Voorbij de poort die leidt naar ‘nieverans’ behalve weilanden en een tweede pauze in de Gooreindse duivenbond. Brede grintpaden nu door de open vlakte en dan tussen nog meer rodo’s door tot de Kapelse landhuizen. Strookje rood fietspad en vervolgens graspad in het bos van daarstraks. We lopen in een weidse boog om het vliegveld heen. Berk heeft de boventoon, open ruimtes zijn weelderig begroeid met hoog winters pijpenstrootje. Derde pauze in de tuin van Perron Noord, letterlijk onder zeil beschut tegen een toch wel gure wind.

Hoog tijd voor de ‘moment suprême’ van deze tocht. Een randonnée door het militair domein van Brasschaat. We beginnen er aan over een oude spoorbaan. Zoeken dan winters bos op. De open ruimte van gele grassen en rustende heide wordt in een feeëriek landschap hertoverd door een stralend zonnetje. Paradijselijk is dit ! We passeren een verlaten kampement, doorkruisen een bosstrook met metershoge hulst en vervolgen langs stilstaand water met fel groen opschietende lissen. Een breed zandpad stuurt ons langs een aantal donkere vennen en dan zoeken we beboste heuveltjes op langs menig poeltje die op bomkratertjes lijken. Uitbollen over een tarmacje en genieten van een Duvelke bij Perron Noord.

Nog een halfuurtje voor de boeg. Langs een deel van het militair kamp en dan wat stille straatjes en achterafjes lopen. Van ons Duvelke genieten we met Willy (alias krom Lowieke) & Annie, Bart, Yvette en Aubert. Voor één keer sluiten we de keet niet maar trekken samen met ons aller Herman naar de bus. Het was weer eens een droomtocht in Maria-ter-Heide en ook de weergoden waren ons gunstig gezind.