Liefde is : samen pijltjes hangen voor de vrienden wandelaars. Gisteren stapten wij ons eerste rondje voor 2017 in en om Terlanen. Een paar pittige voorjaarsbuitjes bleven ons niet bespaard. Parkoersmeester Wilfried zorgde voor enkele pittige hellingen. Een lokale inwoner zorgde voor een pittige discussie over al dan niet private voetweg. In het Klein Verzet genoten wij ons pittig Duvelke. Een dagje met pit bij en voor de IJsetrippers dus.
Vandaag zijn we te gast in onze Antwaarpse thuishaven, de Stroboeren. Maria-ter-Heide slaan wij nooit over. De zondagse 30 km is echt spek voor onze bek, we volgen dus gedwee de wensen van de parkoersmeester. Stappen weg van de startzaal langs de Garçondreef richting grachten. Gaspeldoorn verspert onze route en we vervolgen langs een pas van beer voorzien pad. Kleeft toch wel een beetje ondanks zijn ploegwerk. Vervolgen aan de overzijde van de Bredabaan langs de anti-tankgrachten richting De Inslag en zijn statige sparren en nog winterse beuk. Duiken dan het park van Brasschaat in waar een zwarte zwaan driftig bewijst wie er de baas is op de plas. Luidruchtige witte ganzen blijken plots bange wezels. Toertje langs de kinderboerderij en langs de Kerkedreef tot rustpost Belle-Vue, een leuk oud cafeetje.
Even bijpraten met Dany & Tiny over onze Google+ avonturen en we vervolgen onze weg. Statige landhuizen in een parkachtige omgeving, denkelijk in vroegere tijden bewoont door legerofficieren. Dan duiken we het militair domein in, wild bos dat we doorkruisen op heel oneffen paden. Weg van de vliegplein, terug de Bredabaan over en dokkeren over de kasseitjes van Vogelzang. Langs al dan niet permanente bewoning en aanplant van rododendrons. Voorbij de poort die leidt naar ‘nieverans’ behalve weilanden en een tweede pauze in de Gooreindse duivenbond. Brede grintpaden nu door de open vlakte en dan tussen nog meer rodo’s door tot de Kapelse landhuizen. Strookje rood fietspad en vervolgens graspad in het bos van daarstraks. We lopen in een weidse boog om het vliegveld heen. Berk heeft de boventoon, open ruimtes zijn weelderig begroeid met hoog winters pijpenstrootje. Derde pauze in de tuin van Perron Noord, letterlijk onder zeil beschut tegen een toch wel gure wind.
Hoog tijd voor de ‘moment suprême’ van deze tocht. Een randonnée door het militair domein van Brasschaat. We beginnen er aan over een oude spoorbaan. Zoeken dan winters bos op. De open ruimte van gele grassen en rustende heide wordt in een feeëriek landschap hertoverd door een stralend zonnetje. Paradijselijk is dit ! We passeren een verlaten kampement, doorkruisen een bosstrook met metershoge hulst en vervolgen langs stilstaand water met fel groen opschietende lissen. Een breed zandpad stuurt ons langs een aantal donkere vennen en dan zoeken we beboste heuveltjes op langs menig poeltje die op bomkratertjes lijken. Uitbollen over een tarmacje en genieten van een Duvelke bij Perron Noord.
Nog een halfuurtje voor de boeg. Langs een deel van het militair kamp en dan wat stille straatjes en achterafjes lopen. Van ons Duvelke genieten we met Willy (alias krom Lowieke) & Annie, Bart, Yvette en Aubert. Voor één keer sluiten we de keet niet maar trekken samen met ons aller Herman naar de bus. Het was weer eens een droomtocht in Maria-ter-Heide en ook de weergoden waren ons gunstig gezind.
Ik dwing mezelf om 06:00 op te staan, om het tempo er een beetje in te houden. Twee busreizen ver en rond 08:30 ben ik al in Minderhout. Net op tijd om onze pr-man Polleke en Jacqueline te zien vertrekken. Ik ga eerst aan de koffie en dan op pad voor een lokale lus van ruim 8 km. Enkele straten tot een watermolen en het gekwaak van ganzen. Dan een onverhard populierendreefje richting Jeugdinstelling van Hoogstraten. Ik loop er van weg langs de Tikkenhaenweg, de akkers in rondom Het Merkske. De Dodendraadroute is nooit ver weg. Herinnering aan WOI die je ook in Poppel en Achel kan vinden. Plots Nederlandse vlaggen bij de huisnummers. Ik blijk te wandelen op de zandpaden van Castelré, deelgemeente van Baarle-Nassau. Bij het volgende tarmacje een gedenkteken ter ere van de eerste luchtpost (lees luchtballons) uit 1870 en van hieruit richting Parijs. Stap letterlijk langs een patattenveld terug naar Minderhout en kom daarbij Vleugter Berreke en zijn maat tegen.
Korte babbel tijdens de pauze, ik heb nog 22 km voor de boeg. Snel laten we de bewoonde wereld weer achter ons. Passeren een boerenbedrijf met ettelijke kistkalveren en gaan dan de weidse ruimte in. De wind heeft er vrij spel en laat de moderne molens wieken. Stap door meerdere privéterreinen, opschietend gras wordt vast hooi, zwerf door een bomenkwekerij en een aanplant van aardbeien. Landelijke geuren prikkelen mijn organen. Alles lijkt hier Venneweg te noemen, de boerderij uiteraard Vennehof. Blijk op grondgebied Meer te wandelen, onder meer langs serres met aardbeiplanten in de bloem. Heb er ruim 16 km opzitten bij petanqueclub Ons Vermaak. Een afspanning uit grootmoeders tijd.
Mik naar de bus van 15:29 en kan nog net de lus van de 30 km meepikken. Heb achteraf toch wel spijt van mijn keuze. De eerste 5 km zijn een heuse stratenloop in een weidse boog om de kerk van Meer heen. Wit en zwart plastic banen in de velden wachten op aardbeischeuten. Een diep karrenspoor tussen akkers brengt soelaas. Eindelijk wat onverhard met uitzicht op een prachtig grasperk geel ingekleurd door honderden paardenbloemen. Passeer finaal de mooie, sobere dorpskerk en stap met Nederlandse Yvonne terug naar Ons Vermaak.
Rudy (Edegem) & Sylvain (Essen) tekenen present. Neem de tijd voor een Duvelse versnapering en ga er weer vandoor, busje komt zo. Landelijk beton tot een brug over de Mark. Dan volgt het zoveelste privéterrein, onverhard waar het kan, langs onder meer fruitgaarden in de bloei. Ook het stilaan helemaal in lentekleurtjes gedompelde natuurdomein van Het Merkske komt aan bod. Ben opnieuw in Castelré bij de leuke kapel ter ere van OLV Ter Donken. Dokker over een kasseitje naar een breed zandpad met uitzicht op twee kerktorens. De pronkerige van Hoogstraten en de nederige van Minderhout. Hou net 9 minuten over tot de bus. Opdracht geslaagd voor een tocht die 22 van de 30 km leuk was.
Onderweg naar huis echter pech. Bij het Antwerpse Luchtbal halen Turkse vechtersbazen hun gram en eentje rijdt met zijn Audi daarbij de bus aan. Politie erbij, al is de dader bij hun aankomst al lang gevlucht. Speel zodoende een halfuurtje kwijt maar heb gelukkig op de Rooseveldplaats meteen een bus naar huis. Tja, het leven zoals het is dezer dagen zeker ?!
Wandelclub De Bollekens en Meubelen Verhaegen is een huwelijk van vele jaren. Wandelmamma Jeanne werd hier nog gevierd voor haar 100.000 km. Het is dan ook altijd een drukke bedoening in de startzaal. De opdracht is ook telkens dezelfde, twee lussen van 10 km met mogelijke verkortingen. De parkoersen zelf variëren wel elke keer weer.
Ben zelf een kleine drie uurtjes onderweg met drie verschillende bussen, vlekkeloos. Lus A stuurt mij langs een koolzaadveld in bloei … terug naar de bushalte. Grote grijze vogels zette hun afdaling in richting Brussels Airport. Voorbij een bomenkwekerij en dan het halfopen terrein in van de Demervallei met de kerk van Betekom op de achtergrond. We blijven onderaf de rivierdijk tot Kasteel Ter Rivieren. Hups de brug over en de beemden in. Bosrijk gebied dooradert met natte stroken. Komen bij den ijzeren weg uit tussen Leuven en Aarschot. Kasseitje wordt half verhard en we zetten terug, na een lange rechte lijn, koers naar de Demer bij Kasteel Nieuwland . Mogen nu op de dijk lopen, een mengeling van keien en gras en heerlijk mee kronkelen met de meanders. Struiken koolzaad en een weldoend zonnetje zorgen voor kleur. De prachtige kerktoren van Aarschot dient als baken. Toch keren we hem de rug toe en stappen tot de Duracell rotonde. Een stukje Aarschotse Steenweg, de Amerstraat, hoog tijd om de innerlijke mens te versterken. Ik sla een praatje met Rik (Bornem) en … enkele Noorse wandelaars, op busreis rondom Brussel. Zo zien je eens andere mensen, een leuke ervaring.
Terug op pad voor lus B. In eerste instantie beperk ik mij tot 6 km. Via Grote Baan en Mechelbaan naar het Meetshovebos. Aanvankelijk donkere spar, op de terugweg vooral beuk, groene ondergroei en winterse kruinen. Een ander zicht op Duracell, een fietspad en terug de Amerstraat. Ik kom er Corrie tegen en JPD, deze laatste al op weg naar het station. Tweede, nu Duvelse, pauze in het gezelschap van clubmaatjes Mia & Roger.
Ik vertrek opnieuw voor lus B. Volg nu wel de 10 km die na de splitsing overgaat in bedrijven en huisjes kijken tot de achterkant van het station van Aarschot. Geen bussen naar Mechelen in de daluren en dus reis ik spoorslags terug naar Heimisse over Leuven en Puurs. Bison futé is zo stilaan van alle transportmarkten thuis. Bij leven en welzijn trek ik donderdag naar Minderhout.
Vandaag neem ik wraak op mijn schoenen, althans een bepaald paar, we gaan in Zele wandelen. Makkelijk reisje overigens over Lokeren. De meeste wandelende treinmaatjes sporen door naar Poperinge. Kilometertje lopen tot de oude scholengemeenschap in de Kouterstraat, het is er rustig.
Bij een stralende dag begint de opdracht met ongeveer 11 km. Langs het OCMW richting Wilgenheide, haar naam waardig want weilanden en begraste paadjes tussen knoestige wilgen. Langs de kapel van OLV van de Tuimelaar tarmacjes lpen richting bosstrook. Het Hof Ten Goede, rijk aan enorme ligusterplanten. Volgen dan een strook parallel een drukke baan en een keienpad langs nog meer weilanden. Kieviten zijn al druk in de weer in razende duikvluchten. Wat volgt is industriezone Wolfsakker (Lokeren) en de spoorbaan die ons daarstraks in Zele afzette. De pauze in het tuincentrum slaan we over, de charmante Drieswegel voert ons naar het centrum van Zele. Dwars door een sportcentrum met piekfijne tartanpiste, een witte wijk, de oudjes van Zele, hoog tijd voor een terrasje op de binnenkoer van de school. Zo denken Kristel en Jeroen er ook over, de schoofzakken worden bovengehaald.
Stratenloop om Zele opnieuw uit te geraken. In de velden wordt Lucien onze gezel. Aan de overkant van een drukke baan gaan we beton lopen. Het is opletten geblazen want heelder horden ‘terroristen’ vliegen ons voorbij. We zijn al blij voorbij Costa Zela op de Scheldedijk (?!) te kunnen stappen. Nog een paar honderden meter moeten we de razende tweewielers overleven en dan wenkt de pauze in … Avermaat. Vogelfotografen Patrick & Denise zijn van kassa-dienst. Mmm, lijkt niet hun favoriete bezigheid !
Lucien is lang voor ons weg. Wij volgen door wegenwerken die leiden naar onverharde paden in ’t veld. Een mooie plas, een sparrenbosje, het Berlaarse Blanquartsveld weet ons te bekoren. Het wordt nog leuker bij het Gemeentestraatje. We duiken het Berlarebroek in, genieten van puur natuur. De prachtige Oude Dreef loodst ons vervolgens naar de Bareldonkkapel en zijn imposante bidweg. Tussendoor even villaatjes kijken en dollen met Lucien, omringd door charmant gezelschap. Onze snoeper bloost er zowaar van !
Pauze bij de kapel, nog ruim 7 km voor de boeg. We duiken al snel, voorbij wat campings, de natuur in. Een plas wordt ingenomen door Canada ganzen. Kreupelhout staat al mooi in het groene blad, grote bomen ogen nog winters of roestbruin zoals de populieren. Heerlijk wandelen over stoffige paden van de Damweg en de Stokwegel, de Gratiebossen noemt het hier. Kamerhoekwegel stuurt ons slingerend het open veld in richting drukke baan van daarstraks. Het is verdorie zomers warm geworden. Nog wat straatjes en het Duvels terrasje wenkt. Voor Patrick & Denise zit de dagtaak er op, zij komen ons gezelschap houden. Rond 17:00 stijgt Vlaams gejuich op … de Greg heeft het weer eens geflikt in een bloedstollend finale. Later op de avond volg ik thuis via de peecee de prestaties van die andere Vlaamse klasbak Thomas Pieters. Ze lijken dun gezaaid maar ze zijn er nog, die noest werkende echte Flandriens.
Vandaag begint een nieuwe fase in mijn leven, niks moet meer. Facteur Rudy uit Hove vatte het aldus samen ‘vanaf na moedde alien mor geniete !’ en hij betaalde ons prompt een Duvelke om het heuglijk nieuws te vieren. Maar laat ons bij het begin starten. In Willebroek stapt de Meester Penneridder van het wandelgild op de bus 287. JPD brengt verslag uit van de Walk Of Flanders zoals hij het beleefd heeft en acteert er meteen bij dat ik vandaag verslaggever ben ! Brusseleirs verstoen malkander mét ee simpel woordeke.
In de startzaal de broertjes De Keyser met een ruime ronde voorsprong. Een drietal publiciteitsborden voor de IJsetrippers in Ottenburg op Paasmaandag maar de eigenaars krijgen wij niet te zien. We volgen vandaag braafjes de opdracht van onze gastheer en beginnen met een ruime lus van 12,5 km. Worden netjes afgezet op de oever van de Dijle bij extreem laag water. Verlaten de rivier pas een paar kilometer stroomopwaarts later voor een korte pauze in schooltje De Spreeuwen. Tot gisteren kwam ik hier dus elke dag voorbij met bus 286. Langs de achteruitgang pikken we de Leuvense vaart op die we volgen tot de Mechelse Plaisancebrug bij de Brusselpoort. Keren het stadscentrum de rug toe en wandelen naar het Vrijbroekpark. Dit wordt zeer uitgebreid genieten. Eerst een groene gracht met opgroeiende lissen. Vervolgens vijvers afgezoomd met prachtig in volle bloei staande roze kerselaars. De rozentuin op zich, daar is het nog te vroeg voor. We sluiten af met een heerlijke dreef en gaan dan helaas die ellenlange Stuivenbergbaan op om onder de E19 door te geraken. Nog een strook weiland, een heel leuk ommetje door nat bos, we zijn terug ten starte. Full house en wij kiezen voor een terrasje bij Den Biechtstoel. Zedig koffietje voor slechts 2 € per kop. Ronny & Marina zijn al aan het aperitief toe !
Tweede ronde van 8,6 km dan. De Zennegatvaart, linea recta onder een weldoend zonnetje langs het botenmuseum en tot net voor het fameuze Gat, de samenvloeiing van drie wateren. Rechtsomkeer langs de Dijle, nu bij hoger water en met prachtig uitzicht over slikken en schorren, een paradijs voor watervogels. Puur beton ja, maar wel langs ‘twater. Pauze bij de gastheren deze keer en op naar de laatste 6,5 km. Overkant van de Zennegatvaart en dan de onvolprezen Den Battelaer, bij Linda minder bekend. Heerlijk wild bos en graspaden. Op handen en voeten de Zennedijk opklauteren bij Heffen en dan het moeras in. Schitterend biotoop, moerasgroen kroosrijk water, prachtige gele waterplanten, puur genieten. Helaas kiest de gastheer daarna voor Vorendonk, beton tussen bos en paardenweiden (leuke veulens overigens). Afsluiten doen we langs de saaie Oude Leestsebaan. Ploffen in de stoelen van Den Biechtstoel … en toen kwam Rudy langs …
Thuismatch vandaag en dus uitslapen tot 07:30. Een rustpost van de tocht is in ’t Wit Perdje, zo’n 50 meter achter onzen hoek. Nog gesloten als wij om 08:00 vertrekken en dus wandelen we als opwarmertje ongeveer 5 km tot de startlocatie in ‘de voetbal’ van Hoboken. Komen daarbij regelmatig pijlen tegen maar houden er nog geen rekening mee.
Gratis wandelen voor de Stroboeren vandaag en dus zijn ze in groten getale aanwezig. Onze eerste gezel wordt natuurlijk Patje Kloek. We stappen recht naar de kasseitjes van het Nele & Patrache pad. Kiezen na de jachtclub (vroegere startplaats) voor de kaden van ’t Scheld. Een kort stukje Hobokense Polder, een paar straten en eerste pauze aan een Buurthuis, een wat geïmproviseerde stop want nog niet open vanwege het vroege uur.
Krijgen nu al ‘le moment suprème’ van de tocht aangeboden. Duiken de Hobokense Polder in. Een woest en nat gebied, schitterende natuur wandelaar klaar gemaakt door Natuurpunt. Stappen over een nieuw vlonderpad. Pikken dan nog even de Scheldedijk mee ter hoogte van Burcht. Strookje kassei bij de ‘petrol’ en terug puur natuur. Heerlijk wandelpad langs een gracht met verdorde lissen, was vroeger een spoorbaan. 5 km genieten tot terug bij het Buurthuis nu vol leven. Wij doen een bankje onder een stralend blauwe hemel. Het heli-lawaai van de Ronde is al lang uitgestorven. Ook deze koers is begonnen.
Stappen Jacqueline & Luc achterna langs het station van Hoboken Polder en het in aanbouw zijnde Groen Zuid, stralend witte flatgebouwen. Even wat straten lopen nu tot park Sorgvliedt en zijn prachtig rood kasteeltje. Stukje Verenigde Naties Wijk om tot bij ’t Macadammeke te geraken. Door de prachtige dreef voorbij het zigeunerkamp. Naar Heimisse door de Moerelei en zijn lage haag die al in ’t blad staat. Ik lijk lood in de benen te hebben vandaag. We kunnen gelukkig thuis in de zetel pauzeren, voetjes omhoog.
De langste etappe dan, ruim 7 kmdwars door Heimisse. De diepliggende vijver van Terlocht, de bosjes van Callebeek en het nieuwe park Den Akker. Waar ooit Bekaert draden trok blijft nu een kale betonnen vlakte over met op de achtergrond de majestueuze Scheldestroom en de sluis van Wintam. Een ommetje langs de prachtige Sint-Bernardusabdij mag natuurlijk niet ontbreken. Het keerpunt en we ‘cruisen’ terug richting ’t Wit Perdje langs station en Finse piste bij de watertoren. Doen een Duvels terrasje in onze eigenste straat !
Nog 5 km tot de finish. Langs de Varenstraat en de Hemiksemse witte wijk gaat het naar Fort 8. Al komen wij hier een paar keer per week toch blijven we dit toertje langs het water en de grillige platanen een beauty vinden. Nog een strookje park Sorgvliedt. We zijn net op tijd terug om de lokale voetballers hun thuismatch (en misschien de titel) te zien verliezen. Pikken ook nog een glimp mee van Philippe, the new King of Flanders. Ik heb er nog zin in, we wandelen terug te voet naar huis ! Hebben zodoende een kleine marathon in de benen en heerlijk genoten van een stralende lentedag. Morgen is het rustdag.
Het is een miezerig weertje als we kapster Marina in Maarksem verlaten. Even met tram twie de metro in en dan een uurtje bus 500 richting Steenbakkers. Een tiental wandelaars stapt huiverig naar het lekker warme chalet van de Kleitrappers. We komen er mijn vroegere werkmaatjes Ronny & Marina tegen.
De ingekleurde 21 km beginnen met een strookje berkenbos. Vettige paadjes loodsen ons richting Hoek. Langs historische bakstenen relikwieën stappen we door een tunneltje tot de hockeyterreinen van Braxgate. Mogen genieten van het prachtige Schorre domein, het monument ter ere van zijn meest gulle sponsor Tomorrowland en zijn Deltaweide. Korte babbel met Jan (ex Police de Bruxelles) en we bereiken de eerste rustpost bij jeugdbeweging Calimero.
Korte pauze en we gaan er weer vandoor. Passeren een eerste watertoren en lopen door nog kale akkers tot de s’Herenbaan. Pikken een stukje park van Boom mee, met zijn beekje en nu al bloeiende bosanemoon. Hé, hier zag Patrick gisteren pijlen hangen ! Ja hoor, we gaan fietspaden op, genieten verderop van nog meer anemoontjes in een bosstrookje en passeren een tweede watertoren. Langs Hoge Zandvelden en de Clemenshoek zoeken we de tweede pauze op in de ruime voetbalkantine van Reet. Het miezerig van deze ochtend heeft dan al lang plaats gemaakt voor een aangenaam lenteweertje.
Nog ruim 8 km voor de boeg. Schapen aan de ketting bij Wilgenveld, natuurlijke grasmaaiers. Sigrid en haar maatje achterna over landelijke fietspaden. Schrijven een weidse boog om het centrum van Reet heen, langs serres en de eerste bedden van paardenbloem in bloei. Beekvelden, het Koningin Astridparkje en de pronte kerk. We zijn zo de bewoonde wereld terug uit, het landelijke in. Zetten koers naar het deel van de Schorre waar nog aan klei-ontginning wordt gedaan. Een laatste stukje puur natuur met waterpartijen en de berken prominent aanwezig. Het is tijd voor ons Duvelke.
Vinden het nog wat vroeg om naar huis te gaan en stappen dus nog de 5 km af langs Braxgata, Hoek en de Rupeldijk vanaf Steencaycken. Het tweede Duvelke wordt genoten samen met de boertjes De Keyser. Zij vallen haast van hun stoelen bij het vernemen van de laatste wandelnieuwtjes. Tja, wij sluiten nog eens de zaak …
We overbruggen het zomeruur door anderhalf uur later te vertrekken, met de eerste bus naar Sint-Jansvliet. Moeten door de voetgangerstunnel naar Linkeroever. Botsen meteen op de Witte Petten en Yvo & Marleen, die al op pad zijn. Twintig minuutjes later staan wij in een overvolle startzaal. De IJsetrippers op busuitstap vallen ook net binnen. Het duurt dus een hele poos voor ook wij aan wandelen toekomen. We reduceren dan maar meteen de plannen van 35 naar 30 km. Zodoende vermijden we de lus in Zwijndrecht, sowieso niet onze favoriet.
Stappen traditiegetrouw langs de woondozen van ‘de parking’ tot de Sint-Annatunnel, Aubert & Yvette achterna. De imposante roltrappen werken intussen en we wandelen door de koele tunnel bezet met … steentjes uit Heimisse. Vanaf de rommelmarkt van Sint-Jansvliet gaat het door de Kloosterstraat en zijn vele antiek winkeltjes richting Nieuw Zuid. Moeten de oudere tunnel door … en de lift is er buiten gebruik. 125 trappen naar beneden en ook terug naar boven, tot verzuring van dijen en kuiten. Vervolgen door het Burchts Weel en zijn opbloeiende natuur tot de eerste pauze in de hondenclub.
We komen er Geertrui tegen die helaas geen goed nieuws heeft over Jantje Pijp. Het lijkt er op dat zijn fysiek hem in de steek laat, het maakt ons triest. Maar we stappen verder. Een tweede strook langs de plassen van het Burchts Weel en vervolgens door het Neuzenbergbosje. We komen zodoende terug op het punt van de splitsing met de 21 km. De parkoersbewaker die wij goed kennen wordt er haast gek. Wat hij ook doet aan de route markeringen, de wandelaars blijven er fout lopen. Het is inderdaad een delicaat punt. Je komt uit het bos en moet meteen rechtsaf, een haast onzichtbare bocht diep naar een pas aangelegde gracht. Van daar gaat het onder de E17 door, langs de bedrijven van de Baarbeek en hupsakee over de spoorwegbrug. De afstanden vanaf 30 km zwerven even door Zwijndrechtse straten alvorens het Vredesbos, van recente signatuur, op te zoeken. Een appelboomgaard verspreid er zijn zure pre-bloesem geur. Terrasje doen we bij cafeetje ’t Vliet. Is zowat onze ‘halve dans’ in het gezelschap van nogal wat Nederlanders.
De retour stuurt ons even langs de expresweg en we stappen opnieuw het Vredesbos in. Het vroegere voetbalveld is nu ook met prille boompjes beplant. We weten, nu komt ’t Rot aan de beurt. Heerlijk wilde, zanderige natuur met wat moerassen en berk die de boventoon voert. De parkoersmeester laat ons uitgebreid genieten. Stukje steenweg dan om over de expresweg te geraken. Geen ‘tram draa’ te bespeuren vandaag wegens werken aan de metro. Middenvijver komt een eerste keer aan bod. We stappen met z’n allen langs een diepe gracht en vervolgens de rand van de immense vlakte, de hondenweide. Pauze bij de korfballers van Sikopi. Zand, zon en waterpartijen met uitgelaten honden, het gevoel van de Antwerpse Plaasj komt boven. Maar eerst nog uitgebreid genieten van het zanderige Middenvijver en aan de overkant van de Blancefloerlaan van het Galgenweel en zijn zeilbootjes. Laatste pauze onder de moderne kerktoren van Sint-Anneke. Tegen onze gewoonte in ook ons eerste Duvelke, en of die smaakt !
We hebben nog ruim een uur voor de boeg. Zoeken meteen de kade op en genieten een paar kilometer van een fantastisch uitzicht over ’t Scheld en de Antwerpse skyline. Den Boerentoren, Onsliefvrouwke, ’t Steen en het Vleeshuis, ’t Mas. Prachtig toch die Koekenstad in de zon. We koersen verder langs de windmolen en de echte Plaasj van Sint-Anneke richting Sint-Annabos. Is het den Duvel of de gulheid van onze gastheren, we doen 1:25 over 6, 5 km. Ploffen op stoeltjes neer bij een geïmproviseerd terras. Hennie zit ons op te wachten en komt met sensationeel nieuws – Katrien & Bart zijn geen koppel meer ! Wij kunnen het haast niet geloven, zaten enkele weken geleden nog samen gezellig te praten in Oostkamp !
Captain Ludo stuurt ons naar binnen, het terras wordt opgeruimd. Het is al 17:30 als we ook van Aubert & Yvette afscheid nemen. Stappen een laatste keer door de tunnel en doen nog een terrasje ‘oep ’t Zand’ en dan heb ik daar graag een Triple d’Anvers bij. Ver weg of dicht bij huis wandelen, tegenwoordig komen wij nooit voor 20:00 terug in Hemiksem aan. Het werd een gekke dag met een tocht die ons ligt maar helaas ook met heel wat kommer en kwel in het wandelgild. Zouden ook dat graag anders zien.
Wim en zijn maatjes zijn zo vriendelijk de startplaats te verleggen naar zo’n 800 meter van het station, spek naar onze bek dus. Om 07:00 staan we al oep ’t Zuid en zo’n anderhalf uur later nippen we aan ons Starbuckske in Brugge. In Zedelgem de normale plichtplegingen in de startzaal en weg zijn wij. In het gemeentelijk centrum vertrekken heeft natuurlijk ook zijn nadelen. Eerst wat straten lopen onder een zonnige hemel en dan door De Schatting, een bedrijvenzone. Bij Strubbenslag duiken we de akkers in, voor eventjes maar. Herkennen de woningzone die we doorkruisen langs grachten en knotwilgen. Een opwarmertje van 5 km tot de vroegere startplaats, sportcentrum de Groene Meersen. We komen er warempel spitsbroeders Martin & Guy tegen, zij zullen de ganse dag zo’n kwartiertje voor ons uit lopen.
Plaspauze en we trekken ons terug op gang. Aanvankelijk opnieuw villaatjes kijken maar dan toch op de Vloethemveldzate, oude spoorbaan omgetoverd tot fietspad. We pikken een eerste extraatje t.o.v. de 30 km mee om 700 meter langer te kunnen genieten van de bossen in het Vloethemveld. Grondgebied Snellegem en leuke beukendreven. Bij het kasseitje aan de bosrand vinden we 5 pijlen zomaar in het gras. Die nemen we even mee en geven ze af bij de volgende rustpost, beroepsmisvorming ?! Komen er Willy van de Kreketrekkers tegen, in volle opbouw na een rugoperatie. Kan alweer 18 km aan, op het gemakje, en dat is goed nieuws. We horen al genoeg kommer en kwel in het wandelgild de laatste tijd.
Nog steeds M & G achterna, huppelen we de dorpskom uit en door velden en bosjes richting E40. Een tweede extraatje van 1000 meter loodst ons lang Varsenaarse villa’s. Pauze in sporthal Het Anker. Dankzij Guy hadden we onderweg krijgsraad gehouden. We beslissen niet terug te keren naar Snellegem en Zedelgem zoals de parkoersbouwer voorschrijft maar al zeker de lokale lus van de Grote Jongens te lopen. De reden hiervoor : de Brugse Kasteelbossen. We beginnen eraan met Beisbroek en zijn Planetenpad. Wandelen in een weidse boog om kasteel Tudor heen en duiken beukendreven in, wat later spar met een ondergroei van bramen. Bosbouwers hebben er de wandelpaden … verbouwd. Een gigantisch brede dreef loodst ons door het Chartreuzinnenbos tot bij de volkssterrenwacht. We ruilen het bos in voor graspaden langs met meidoorn begrensde weilanden. Nog enkele dreven lopen tussen landhuizen door en we zijn denkelijk de laatsten in Het Anker.
Wuiven M & G uit, hebben andere plannen. GR 5A loopt vanuit Varsenare namelijk richting Brugge station. Wij schatten samen met een Zedelgemse helper een tochtje van 6 à 7 km. Zo gezegd zo gedaan. We volgen de pijlophaler door Beisbroek en nemen afscheid bij kasteel Tudor. Gaan heerlijk zwerven door nog winters ogende bossen maar bij een heerlijk lenteweertje en netjes beschut tegen de wind. Komen op de Diksmuidse Heerweg uit en zijn oude hoeve Hermitagie uit 1736. Intussen merken we regelmatig enorm grote pijlen. Morgen organiseert Ons Erf hier een wandeltocht. We lopen een hele tijd gelijk tot aan het Tillegembos en cafeetje De Trutselaar. Zijn intussen al een uurtje lopend en nog redelijk ver van het station. De helden worden moe maar volharden door de straten van Sint-Michiels. Net voorbij het dorpscentrum ontwaren we de rode contouren van het station. Thuis zal blijken dat de te overbruggen afstand ruim 10 km was. We ploffen dan ook allebei op een terrasje neer en laten de batterijtjes terug opladen door de Heren Omer.
Ja, we vangen een heerlijk uiltje tijdens de treinreis en zijn zo rond 20:30 terug thuis. Blijken er 36 km te hebben opzitten. Is toch wel genoeg voor ons dezer dagen.
Voor mij onbekend terrein vandaag, denk ik toch, Linda stapte deze tocht ruim vijftien jaar geleden al eens. Lijkt haast een ander leven. Makkelijke reis over Antwerpen-Centraal en Mechelen met ruime pauzes. We winnen een halfuur dankzij een eerdere trein in A’pen. Op de eerste bus was Fillie onze gezel, vanaf Mechelen wordt dat José (Wilrijk). Startzaal 350 meter van de bushalte, wat kan een pendelaar zich beter wensen!
Duffelse kilometers want de 30 is er nauwelijks 26, maar ook heerlijke vers gebakken cake met appeltjes als ontbijt. Er vliegen wat druppels als we de bewoonde wereld verlaten en over een oud boerenerf lopen. Er staat ook veel wind. We ploeteren ons een weggetje door een vettige akker en vervolgen langs een moerassig bos. Dan volgt ruim landelijk tarmac langs serres en paardenweiden. Hondsbossen dat is opnieuw ploeteren na de soms hevige regenval van deze nacht. Een laatste slingertarmacje en we kunnen gaan rusten bij verraste Willie & Annie. Hebben een lus van 7,5 km voor de boeg, Krisje (Lint) achterna. Komen de Pinguins Roger & Irène daar aangestapt. De beslissing is gauw genomen, we lopen als viertal verder. Twee koppeltjes worden gevormd en de evenementen van de laatste weken uitvoerig uit de doeken gedaan. En maar goed ook want zo vliegen de kilometers die nauwelijks wat inhouden zeer snel voorbij.
In de als rustpost omgebouwde groentenhangar zitten M & M, die hebben we al een hele tijd niet meer gezien. We doen dus aan partnerruil, Roger en Irène nemen het ons hopelijk niet kwalijk. Marleentje is herstellend van een knie operatie en Mark heeft net vernomen dat zijn baas de boeken neerlegt. Lijkt al kommer en kwel maar een wandelkoppel laat zich hierdoor niet uit het lood slaan. Onze maatjes vormen een sterk team en dat vinden wij reuzeleuk. Als kwetterend viertal gaan we dus verder op pad. Langs het … Groentepad, aanvankelijk een fietsroute langs een gracht. Verderop weer wat meer tarmac maar we merken het nauwelijks, zijn verdiept in onze verhalenlijnen. Pauzeren doen we bij een tweede groenteboer, serres met prachtige Coeur de Boeuf.
Hebben nog ruim 8 km voor de boeg. Betreden vrij snel de Brede Zeyp een heerlijke, natte bosrijke omgeving. De parkoersmeester leeft zich uit, laat ons uitgebreid genieten met onder meer het Nestje Van Den Bulckpad. Komen zo bij het Fort van Koningshooikt (Koningshuk, zegt Linda). Kwartslag rond de grachten en dan het Witte Relenspad in onder het motto … hoe vettiger, hoe prettiger. Zo snel mogelijk 100 meter ploeteren naar beter begaanbaar. Een laatste strook bos en we zoeken de tarmacjes op van de Boterhoek. De vele torens van OLV-Waver doemen voor ons op, we bollen uit richting … Duvel. Marleen kennende komt zelf gebakken cake, paaseitjes etc. op tafel, de snoeper. Zij nemen ons ook nog gemotoriseerd mee tot Mechelen Nekkerspoel, de schatten ! Geen supertocht vandaag, maar wat was het weer eens gezellig met vrienden te wandelen ! Volgende week zetten wij Zedelgem en ‘de parking’, ook wel gekend als Linkeroever, op ons programma.
Wegens genieten herhaalt, dat is ons motto vandaag. Onder een druilerige ochtend reizen we naar Antwerpen-Centraal. Hebben ruim de tijd voor een Starbuckske en nemen dan de trein naar Gent-Sint-Pieters. Het boemeltje staat ons, netjes opgewarmd op te wachten. Nauwelijks wandelaars aan boord. Regen voor acht uren blijft niet duren, en we stappen onder een droge grijze hemel naar de startlocatie van Vredeseilanden bij de Zuidleie in Moerbrugge. Zijn blij verrast, de maximale afstand is opgetrokken van 24 naar 33 km ! Lusje van 9 en dan het grote werkt. De parkoersmeester adviseert eerste de 25 km te wandelen daar hij een stuk van het parkoers aldaar vroeger dient af te breken. Bedankt voor het wijze advies makker.
Meteen op pad dus langs het landelijke Pumphoek richting Beverhout. Bij een kapel betreden we grondgebied Oedelem en gaan voor lange dreven in de weidse, weidevlakten. Assebroekse Meersen dan. Een paar dametjes keren er op hun stappen terug … te veel modder langs een gracht. Uiteraard zetten wij door en snappen de ‘salon wandelaarsters’ niet, onze schoenen en broeken zijn nauwelijks vuil. Heerlijk wandelen is het wel tot het kerkje van Assebroek en zijn fraaie bidweg. Het is abnormaal stil in de rustpost waar we dit jaar drie keer zullen komen. Jammer toch.
Autochtoon Xavier, gekleed als een heertje, is ons vast minstens een lus voor. Hij ziet ons niet. Op pad voor de eerste lus naar Domein Ryckevelde en het eerste patattenveld, het eerste plantgoed voor dit jaar. Aanvankelijk onverharde dreven lopen langs de Gemene- en Loweiden. Dan duiken we bosrijk gebied in bij een kasteeltje in verval en een prachtige kloosterkerk. Ik herken dit van eerder gelopen tochten maar kan het toch niet echt goed plaatsen, voor Linda is het nieuw terrein. Grondgebied Sijsele volgens onze gastheer. Sparrenbos met een ondergroei van bramen, prachtige dreven, het begint ons te dagen. Zijn de Brugse bossen die ook de Globetrotters en Vier Op Een Rij aandoen. Na het bos volgt een lieflijk kasseitje en een parallel pad door de Assebroekse Meersen. Wat een meerwaarde aan de tocht is deze lus !
Vrolijk vatten we lus twee aan opnieuw naar Ryckevelde maar nu links van de patatten i.p.v. rechts. Een paar nog stille poeltjes, de prachtige Lorreinendreef. We moeten even langs achterafjes wat huisjes kijken. Geen paniek … daar wenkt het graspad langs de Gemene Weidebeek al. Heerlijke omzwerving langs het natte groen doorspekt met talloze beekjes. De torens van Brugge op de achtergrond. Een heerlijke wandeling ! We sluiten af met een fietspad achterin tot de laatste Assebroekse pauze. Speedy Monique nipt er aan haar koffie en gaat er spoorslags vandoor.
De terugweg dan. Bij haast stormachtige wind door een populierendreef tot het Sint-Lukas ziekenhuis. Even Marcel (Lokeren) achterna door een winters bos bezijden de kliniek en dan door halfopen terrein met nogal wat klimop richting drukke steenweg. Korte strook bedrijvenzone en we pikken het jaagpad van de Zuidleie op tot rustpost De Vaart (schooltje). Tijd genoeg voor wat steviger nat. We hebben nog een lusje van een kleine vijf kilometer voor de boeg. De straat naar het station is fleurig roze dankzij bloeiende kerselaars. We duiken een kasteeldomein in voor weer eens een paar heerlijke dreven. Even wat straten en dan door open veld richting Zuidleie. Langs het kanaal en zijn aalscholvers meteen ons laatste wapenfeiten voor vandaag. Pintje drinken en op weg naar de trein.
Donkere Aziaten vragen in het Engels de weg naar Brussel. In Gent worden ze opgewacht door Security. Ze liepen niet alleen dwars over de sporen in Oostkamp maar waren in de waan dat de NMBS voor gratis vervoer zorgde …
We hadden vorige week in Borsbeke & Aarschot al gemerkt dat de heuveltjes niet van harte genomen werden en daarom gaan we toch wat bijtrainen in het Leuvense. Meerdere wandelaars denken van de bus te stappen in Bovenlo. Wij houden ze tegen, is de rustpost, niet de start. Net als vorig jaar stralend lenteweer en dus een overvolle startzaal, goed beklant door de IJsetrippers overigens.
Ook net als vorig jaar een lus van 9 km door de start en dan het grotere werk. Korteberg, Lastberg en dan verder zakken over haast versleten vlonders tot het ziekenhuis. We wandelen door een parkachtige omgeving met een fraai waterkasteel en zetten onze weg verder door een dreef Koebos genaamd. Lopen vervolgens langs zonovergoten weiden en bolle akkers. Op twee dametjes na zijn wij er de enige wandelaars. Een slingerend tarmacje voert ons terug een verdieping hoger. In tegenstelling tot vorig jaar geen bos maar de open ruimte. Het parkoers gaat steeds op en neer. Dalen tot de ingang van een zandgroeve en dan stevig klimmen tot Sollenberg. Uitbollen nu langs het imposante okeren Herendaelhof. Dra tussen de vele geparkeerde wagens en terug naar de nog steeds bomvolle zaal. Meer dan 1400 vertrekkers omstreeks 11:00.
Eén straat zijn we van de volgende akkers verwijderd. Even vlak terrein en dan langs een prachtige holle kasseiweg naar Benedenlo en de Oude Baan. De parkoersmeester begint een spelletje op en neer. Aanvankelijk kasseitjes, verder langs winters ogende bospaadjes. Een eerste citroentje dartelt vrolijk tussen het struikgewas. Toen was het lente ! Bolle akkers en de zoveelste klim langs het Heidebloempad. Een schitterend uitzicht over de torens van Leuven en een laatste keer stevig klimmen tot de rustpost, niet voor niets in Boven-Lo (deel van Kessel-Lo).
We krijgen er het gezelschap van Chris (Ingelmunster) en clubmaatjes Christine & Noel. Al vijftal zetten we in verspreidde slagorde aan voor een lokale lus. We wandelen in de omgeving van de Troelieberg. Trappekes af, een parkje, trappekes op en steeds weer hellende straten. Onze babbel verdrijft de moeilijkheidsgraad. Laatste pauze in het gezelschap van Nathalie, Wilfried & vooral Tarzan, pup die alle aandacht voor zichzelf opeist.
Het Beverloopad leidt de laatste esbattementen in. Stevige afdaling met uitzicht over Bierbeek en verder. Door een mini natuurgebiedje De Oude Zandgroeve genaamd, met kikkerpoel. Genieten van het landelijke dan langs de vlakke Veulestraat en zijn oude hoogstam gevuld met maretak. Holleweg is wat hij zegt te zijn en we komen hijgend en puffend boven. Was toch wel een kanjer in het bos. Uitbollen over oneffen tarmac en dan … is er Duvel. Chris moet er als eerste vandoor richting West-Vlaanderen. Christine & Noël zijn zo lief ons af te zetten aan Leuven station waarvoor onze oprechte dank. Het uurtje trein doet deugd aan de geplaagde kuiten. Een tocht met pit daar in Pellenberg. Volgende week doen we het kalm aan in Oostkamp & Onze-Lieve-Vrouw-Waver.
Zwaardere tochten zijn dezer dagen niet aan onze gehavende knietjes besteedt en dus kiezen we vandaag voor een bezoekje aan Lut & Luk in het vlakke Venetië van het Noorden. Fillie wordt onze treingezel, vinnige tachtigjarige die ooit de eerste vrouwelijke buschauffeur van ’t Stad was. Ze kan het nog altijd even goed uitleggen …
Vijfhonderd meter wandelen door splinternieuwe voetgangerstunnels vanaf het station, een luxe dezer dagen. Inschrijven en wegwezen voor een kleine 30 km Vestingentocht. En we beginnen ook zo. Langs een plantsoen en een eerste strook Brugse wateren. Draaien weg van het nat voor een heuse, saaie stratenloop tot de Scheepsdalebrug, modern bouwwerk. Passeren het stationnetje van Sint-Pieters-Brugge, een spoorwerf en dan eindelijk wat akkers. De eerste pauze komt eraan, trappekes op na eerder flauwe 6 km.
Meteen na de rust gaat de 30 km er vandoor. We blijven een tijdje onderaf de spoorbaan en vervolgen door een moerassig bosje. Den IJzeren Weg zal nooit veraf zijn. We volgen het fietspad richting Blankenberge linea recta tussen links natuur en rechts, een deels verscholen bedrijvenzone. Het is een stralende lentedag en we vervelen ons niet eens. Bij de Herdersbrug, na een gigantische bouwwerf, lopen we een slapend dorp binnen, Dudzele. Veel ‘dudskes’ komen we niet tegen tot de rustpost café De 3 Zwanen, Oud Gemeentehuis en Tramstatie.
Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken en voldaan gaan we weer op pad. Langs kerk en burgerlijke toren het dorp uit en de polder in. Kruisabele blijkt het hier te noemen. Slingerende tarmacjes lopen tussen verspreid liggende hoeves, in bedrijf of omgebouwd tot riante woningen. Op de achtergrond de imposante torens van Damme & Brugge. Bomen netjes op een rij verraden de ligging van de Damse Vaart. Koolkerke wordt het volgende dorp dat wij aandoen als rustplaats. De grasperken van het dorpsplein liggen er weelderig kleurrijk bij. Paars & wit van de krokussen en geel van de Paasbloemen, prachtig !
Langs kerk en kerkhof opnieuw op pad. Een half verhard fietspad voert ons tussen natte weilanden richting Fort van Beieren. Landdijken verraden waar in vroegere tijden omwalde gebouwen stonden. Een strookje bos en we bereiken de Damse Vaart. Delen het jaagpad met vele fietsers van zeer gevarieerd kunnen. Lopen de Brugse binnenstad in voor onze laatste pauze, een gezellig geïmproviseerd terras bij cafeetje Calvarieberg. Een vrolijke bonte bende geniet er van lentekriebels !
De laatste loodjes dan. Dokkeren over kasseitjes van smalle straatjes in de omgeving van hotelschool Spermalie. Finaal de vesten op bij de windmolens. Rustig wandelen, soms al eens tussen de toeristen door over de vesten voorbij de Gentpoort richting station. Even wordt de rust verstoord door een kleine carnavalsstoet. De echt laatste loodjes tot de Brugse Zot zijn dezelfde als de eerste vanmorgen. Als de dorst gelest is een laatste keer door de voetgangerstunnel tot de bomvolle trein naar de Koekenstad. Ons dagje Brugge zit er weer eens op.
We maken het ons gemakkelijk vandaag, nauwelijks 40 minuten reizen vanaf Antwerpen-Centraal. In Aarschot kennen we de weg uit het hoofd ook al is ie dan perfect van pijltjes voorzien. Langs de Statiestraat tot het Begijnhof en de imposante stadskerk en dan gewoon den Demer volgen stroomopwaarts. Binnen het kwartier zijn we bij voorzitter Fons en zijn team. Scannen, parkoers bekijken en weg zijn wij. De ochtend is zonnig, een beetje frisjes. We moeten nogal wat straten lopen tot de spoorbaan naar Diest en het eerste landdijkje. Langs de sociale woningen van de Gijmelberg gaat het naar het eerste bosje. Het eerste echte stuk natuur noemt Kwagtloop, goed begaanbaar. Zo komen we in de straten van gehucht Gijmel en bij de eerste pauze na 7 km. De tocht moet nog beginnen.
Na de koffie moeten we niet lang wachten. Zodra de grote afstanden hun eigen weg gaan begint het feest met de Elsevoetweg. Aanvankelijk door zonovergoten open tot halfopen terrein naar De Blakers. Dan wordt het heerlijk ploeteren door nat gras en slingerpaadjes in het gitzwarte moeras. Genieten van de beheerwerken die Natuurpunt uitvoert met de aanleg van vennen en een heerlijke dreef. Zijn op grondgebied Herselt en daar horen chalets bij. Er staan echt prachtexemplaren bij hier in Langdonken. De parkoersmeester fantaseert een bospad dat ons afzet in Varenwinkelsveld bij een heuse bamboedreef. Nog even en we zijn bij postoverste Roger die blij verrast opkijkt als wij een tafeltje uitkiezen in ‘zijn’ voetbalkantine.
Na ons vallen ook de Vier Musketiers binnen, zij slagen er niet meer in ons te vermijden deze laatste weken ! Zijn gaan nog voor 37 km, wij houden het bij 30. Pikken meteen na de rust Sigrid op en we stappen als drietal over de Gijmelsesteenweg richting Vennebossen. Heerlijk slingeren tussen de vele ranke sparren nu tot de spoorbaan. Helaas verstopt de zon zich en maakt plaats voor regen. In het bos voelen we het hemelvocht niet zo. We gaan stevig klimmen, de Bosberg op. Lopen dan een heel eind over zijn kim nog steeds goed beschut. Korte afdaling over tarmac tot de kerk van Langdorp. Als natte eenden vallen we de laatste rustpost binnen.
Even op adem komen, we hebben nog ruim vijf kwartier voor de boeg. Meteen steken we de Demer over en trotseren de elementen water en wind dwars door Achter Schoonhoven. Vechten ons een weg naar de overkant van de steenweg naar Diest en gaan dan genieten van het golvende Hageland. Bosjes en open stroken volgen elkaar nu snel op. Vlak kent men hier niet, de vergezichten vertonen vijftig tinten grijs. Het klapstuk bewaart onze gastheer voor de laatste paar kilometer. Lopen netjes achter elkaar over de richels van de Leiberg, twee keer op en neer, met steile trappen als afsluiter. Gelukkig regent het al wat zachter als we langs de snel vliedende Demer en het Aarschotse BMX parkoers terugkeren naar de zaal.
Het zit er nog eivol met bustoeristen uit Geraardsbergen en Westende. Uiteraard is Gerard daarbij en we luisteren vol bewondering naar zijn avonturen. Zo’n kerels die kom je haast niet meer tegen dezer dagen. De verre gasten keren huiswaarts, wij praten nog even bij met Fons. Dan is het ook voor ons tijd om Hemiksem op te zoeken. Zullen twee uur vroeger thuis zijn dan gisteren ! Kijken zeer tevreden terug op ons wandelweekend met lekker golvende parkoersen. Voor volgende week plannen we Sint-Andries-Brugge en Pellenberg. Tot dan …
De zeven minuutjes overstaptijd in Brussel-Zuid zijn ruimschoots voldoende tot de trein richting Zottegem. Zo’n 40 minuutjes later stappen we af in station Herzele. Een moedwillige deur slaat mij twee keer om de oren. Gelukkig zitten er rubbers op en hou ik er alleen maar een beetje hoofdpijn aan over. In de zure ochtend stappen we een kleine twee kilometer tot de charmante kerk van Borsbeke en de startzaal van onze tocht. Organisatie en omgeving zijn ons totaal onbekend. We volgen de raad van Annieken & Chris.
Twee lussen hebben we voor de boeg, eentje van 18 km met twee pauzes en eentje van net geen 7 km. We volgen het advies van de parkoersbouwer niet en gaan eerst voor het kleinere werk. Lopen weg van de kerk richting Ressegem en het stationnetje van Terhagen (neen niet in Rumst Chantal !). Wandelen over een betonpaadje parallel met den ijzeren weg de weidse akkers in. Zachtjes klimmen we naar de top van een helling. Een eerste nattig graspaadje voert ons langs de kim en we genieten van de vergezichten. Rustige wegels zetten ons terug af in de vallei en we stappen terug naar de startlocatie. Meer dan behoorlijk begin van onze tocht.
Als we terug op pad gaan komen Annieken & Chris net toe. Wij vertrekken alvast een stevig klimmende straat volgend. Opnieuw die prachtige doch grijze vergezichten en we zakken naar het volgende dorp. Kiezen voor ‘natuur’ en dat zullen we geweten hebben. Ploeterpartijen volgen elkaar op over de kerkwegels van de Sint-Annakapel tot het centrum van Sint-Lievens-Houtem. Ommetje door een bosje en dan parallel met het langgerekte marktplein dat herschapen is in een gigantisch werf. De rustpost is veel te klein en we rusten op een muurtje van een schoenwinkel. Tijd voor een praatje met Marina & Ronny, twee ex-collega’s uit de jaren ’90.
Annie & Chris zijn voor ons weg op de lus. De Bovenstraat doet wat haar naam zegt, zachtjes klimmen opnieuw de akkers in. Dwars door een bos gaat het nog steeds bergop tot voorbij de Mariagrot van Cotthem. Opnieuw die heerlijke vergezichten, nu richting Vlaamse Ardennen. Ergens ver weg de roep van een paar kieviten. De lente is in aantocht. Zakken langs een vettig paadje en wandelen door een al even slijkerig bos. Hier waren wij ooit nog eens en met evenveel modder ! Langs de bosrand en een beekje terug naar de bewoonde wereld. In de nu rustige zaal sluiten we aan bij Giesbaarge.
Blijven een viertal tot voorbij de werf ook markt genoemd en dan kriebelen de beentjes van Annie. De dartele hinde huppelt van ons weg. Voorbij de Haltemsche steen klimmen we naar een volgende bosstrook met opvallend veel klimop. Dan volgen we een oude trambaan om over betonwegels terug te zakken naar recente verkavelingen van Borsbeke. Einde oefening en tijd voor een paar Ename’s want Duvel kennen ze hier niet. We nemen afscheid van onze maatjes.
Het druppelt als we terug naar het station wandelen. Een paar wagons van de trein zijn om veiligheidsredenen afgesloten. Ik kan er van meespreken. We kijken terug op een aangename tocht met de nodige pit. Is voor herhaling vatbaar.
Georganiseerde sabotage in het Antwerpse wandelmilieu ? Wie zal het zeggen. Feit is dat na Wilrijk ook Zoersel ’s morgens vroeg te maken krijgt met verdwenen en verplaatste wandelpijlen, verdwenen splitsingsborden ook. Een merkwaardig toeval net als het feit dat zulks een paar keer herhaald wordt in de ochtend. Extra aandacht van de organisaties lijkt geboden de komende weken. Ondanks wat gegrom in de marge laten de wandelaars het niet aan hun hart komen. Hennietje krijgt het gezelschap van Zottemie, die alleen de zere knie rust gunt. Alle anderen gaan op pad. Aan de overkant van de drukke steenweg duiken we het domein Bethanië in. Over zijn Finse piste gaat het richting kaarsrechte Jagersweg met villaatjes in het groen naar de abdij van Westmalle. Heerlijke dreven zetten ons af in het Molenbos. We pikken enkele maatjes op en stappen gezellig keuvelend tot de eerste rustpost. Booke eten en de reis wordt verdergezet.
Even villaatjes kijken weer en dan duiken we domein De Welvaart in. De ondergrond is ondanks de vele regen van eerder deze week nog opvallend goed begaanbaar. We waden door frisgroene ‘klokkebeesen’ richting ven en sparrenbos. De parkoersmeester houdt van eenvoud. We lopen gewoon rechtdoor naar de Oude Liersebaan en de Brechtse Heide. Eén bocht in een paar kilometer tijd en we zijn bij de klassieke rustpost Luyckx. De meeste dapperen van de 40 km hebben dan al hun ochtendlijk avontuur achter de rug. De enige die exact de juiste afstand blijkt gelopen te hebben is de onverstoorbare Theo. Hennie was er daarstraks al gerust in.
Huuloet wandelt ! is ook weer volledig. Kort na het viertal gaan ook wij weer op pad, de heide op. Zandpaden loodsen ons langs bosrand en weidse weilanden met uitzicht op het klooster van Sint-Lenaarts. Waar we het bos in moeten weten we de paden vettig. Kunnen telkens netjes langs de blubber lopen vandaag. Bij een kronkelpaadje en een klaterend glashelder beekje weten we de pauze van Kristus Koning nabij. Kennen de omgeving na zoveel jaren wandelen haast uit het hoofd. Kunnen rustig een toertje doen van alle aanwezigen in de zaal, kennen er bijna iedereen ! Schoon wandelvolk in Zoersel vandaag.
Wij hebben een lokaal lusje voor de boeg. Langs de Koeistraat recht naar de golfterreinen van Schilde. Lopen dwars door de greens heen, weliswaar over een betonnen fietspad. Zoals het hoort tot bij de in het wild lopende haantjes van Sint-Job. Volgen de geelbruine antitankgracht een eindje tot de Nieuwgoeddreef, klimop en rododendrons. Keren op onze stappen terug langs een slingerend bospaadje tussen sportvelden door. Laatste pauze en het is al stil in het K.K..
Meteen terug de bossen in, langs de Caterskapeldreef tot deze kapel, blauw geschilderd en aan het zicht onttrokken door gigantische rododendrons. We weten, nu volgt het steeds nat liggende pad rond een groot weilanden met paarden. Er hoeft net niet geploeterd te worden maar wel constant alert gewandeld vanwege de vele boomwortels. Bij Bart lijkt de ‘trippel’ turbo te zijn aangeslagen. Hij loopt zo weg van Willem die eerder ‘trippel-pasjes’ lijkt te nemen. Ook wij houden er een rustig tempo op na. Wie Schilde zegt, denkt villa’s, maar in eerste instantie stappen wij langs chalets al komen de te verwachten ’kasten’ natuurlijk ook ruimschoots aan bod. Ieder vogel zijn eigen nest denken een koppeltje eksters en zij beginnen er alvast aan hoog in een populier. Daar is de lente … al valt er verder nog niet veel van te merken. Het is grijs en winderig als we onze laatste paar kilometer afhaspelen tussen de Zoerselse bebouwing.
Gelukkig vertrekken een viertal bussen net als wij de finish bereiken. De zaal zit nochtans nog steeds eivol. Wij verwerken ook onze eerste trippel van de dag, hier helaas geen Duvel. Nog een knuffel aan ons Hennietje en we reizen vlotjes terug naar Hemiksem. Voor volgend weekend hebben we Borsbeke (ons onbekend) en het klassieke Aarschot op het programma staan.
25.02.2017 Terug Op Stap Post te Sint-Lambrechts-Herk
Het wandelaanbod in Belgenland in schraal vandaag. Wij kiezen voor het makkelijkst bereikbare zijnde omgeving Hasselt. José (Wilrijk) en Rudy (Hove) denken er ook zo over en gezellig taterend reist het viertal naar de Glimburgers. Het is reppen tot busperron 14, we hebben maar 4 minuutjes. Locals staan er ook te wachten net als Jacqueline trouwens. Zij weet te vertellen dat we drie lussen zullen wandelen vanuit de startzaal vandaag. Maakt ons niets uit.
Aangename zaal overigens onder de sobere kerktoren van Sint-Lambrechts-Herk. We trekken ons op gang voor een eerste 10 km samen met … Willy & Marij uit het verre Waasland. Even volgen we de Truider steenweg richting Alken en duiken dan de winderige akkers in. Luc (Kessel-Lo) kruist ons pad. Komt van station Alken en weet dat zijn maatje in de startzaal trouw op hem wacht. We gaan de Oude Baan op, zacht hellend beton lopend tussen appelen, peren en gespreide bebouwing. Zakken aan de overkant van de steenweg over typisch Limburgse verkavelingswegen terug wat lager tot VC Terkoest. Tot onze verbazing pikken we bij een watermolen riviertje De Herk op. Zullen we even volgen om dan weer een zachte heuvel door open land te beklimmen. Nog een ruime kilometer ‘immer gerade aus’. Leek ons kort deze 10 km, bevestigt door Polle ‘de pakkeman van Scherpenheuvel’ en even later Marcel uit het extra verre Koekelare.
Schafttijd en dan op pad voor de 8 km. Stukje Trudo richting Hasselt en dan wat villaatjes kijken. Leuk achterafje volgt, graspad langs een diep ingesneden beekje. Een park-omgeving, een paar straten, een aardbeienveld. Het parkoers wisselt voortdurend tussen verhard en onverhard. Krijgen zelfs een strookje bos met nogal wat klimop gevolgd door zompig gras. In the middle of nowhere staat een wat verweerd kerkje, een grote kapel eigenlijk, naamloos te wezen. Langs de fruitgaarden van de Wideuxdreef vorderen we naar het gelijknamige kasteel. Stappen tot de Bloonwinning een pracht van een oudere vierkant hoeve, nu B&B. Genieten van het vergezicht over de Herkvallei en stappen de laatste kilometer van daarstraks een tweede keer.
Nog 5 kilometer te gaan. Verwachten een gewone stratenlus maar krijgen toch nog een strook onverhard cadeau en een fraai heuvelend uitzicht als we langs de expresweg groen lopen. Komen tevreden de intussen stille zaal binnen. Niet onverdienstelijk deze tocht in een omgeving waar duidelijk niet echt veel te bieden valt. Nog even een babbel met thuisloper Yvan ‘le terrible’ en … busje komt zo. Onberispelijke reis volgens het boekje tot Hemiksem. Dat kan niet elke dag gezegd worden !
Geen beslommeringen met openbaar vervoer vandaag, wij vertrekken van thuis. Het is nog behoorlijk fris als we omstreeks 08:00 richting Mastenbos en Wilrijkse wielerpiste stappen. Ruim en uur lopen toch algauw tot de Heistraat waar de Sinjorenstappers elk jaar verzamelen blazen.
Koffie aangeboden door de Stroboeren en we gaan op pad voor 28 km. Langs recent aangelegde sportterreinen onder het motto ‘sport is goed veur A’ gaat het richting Dikke Mee (restaurant ooit van Willy Steveniers) en het Nachtegalenpark. We delen het met vele joggers. Ommetje langs ziekenhuis Middelheim en dan voorbij een reeks flatgebouwen bij het Rucaplein. Mogen de mooie landdijk op richting Mortsel, een oase van groen in de stad. Ons aller Herman lijkt in het nieuw gestoken te zijn. Kadootje weet ie zelf te vertellen. Nog wat straten lopen en we bereiken de eerste pauze in de lokalen van Fort 5. Lekkere soep hebben ze hier ! Ook Ivo & Marleen doen er zich tegoed aan.
Tweede ronde. Langs de korfbalterreinen van Voorwaarts waar ‘dikke hanen en hennen’ (veteranen zoals wij dus) aan een gezapig tempo hun zondags matchke afhaspelen. Dan genieten in het groen langs de plas van het Fort. Strookje Prins Boudewijnlaan, we duiken het Gemeentelijk Park Centrum van Edegem in. Keren weer over het kasseitje en de mooie dreven van Hof Ter Linden. Een nagelnieuw fietspad loodst ons terug naar Fort 5 en speelbos Dikke Bertha. De groene investeringen van ’t stad leveren een leuk vernieuwd parkoers op.
Samen met Brugsche Globetrotters op busreis duiken we opnieuw de laantjes van Fort 5 in. Moeten daarbij even letterlijk door de in verval zijnde bouwsels. Net voor het verlaten van het fortdomein hangt een pijl naar rechts (rolstoelen en 11 km). Bij de andere afstanden geen aanduiding. Wij willen naar links maar worden door de Bruggelingen teruggefloten. De ganse meute, zo’n 20 man sterk, wandelt naar rechts. Stratenloop nu, langs ziekenhuis Sint-Augustinus en over de lang gerekte parkeerplaats van de immense Beukenlaan. Bij kasteel Den Brandt verstomming alom. Alleen maar markeringen voor de afstanden 4, 8 en 11 km. Uit arren moede kiezen wij voor de 11 km en stellen vast recht richting finish te stappen. Kan niet want wij hebben nog twee pauzes te goed ! Eigenzinnig verlaten wij het park langs een andere dreef en stappen de Della Faille af linksweg. Even vragen aan Mijnheer de Polies. Ja hoor, wij moeten naar de Bist en even verder ligt de beoogde rustpost. Zijn anderhalf uur onderweg geweest voor 5,5 km !
Het is te stil in het zaaltje, Ivo & Marleen, Jerome, allemaal zijn ze fout gelopen. Koppig vatten wij hier toch nog de lokale lus aan. Over een landdijkje in het park en dan huisjes kijken tot de Krijgsbaan. Heerlijk flaneren door het nieuwe natte park van Groen Neerland dan en door de stille Universitaire campus dwalen. Fort 6 komt nu ruim aan bod. Bij het Donnyplein weten we de laatste pauze vlakbij, hoog tijd voor een Duvelke. Onze teller staat al geruime tijd boven de 30 km.
De laatste etappe voert langs een oud kerkhof met graven uit de jaren 1940 tot 1960. Toertje over de Bist, het winkelcentrum van Wilrijk en dan riante villa’s kijken langs de Diepe Roet en de Olmenlaan. Afsluiten doen we met het park Den Brandt tot een haast verlaten zaal. Voorzitter Frans komt met het hele verhaal. De ganse dag werden er in de parken pijlen en splitsingen weggehaald, ze hebben er zelfs de politie bijgehaald. En Fort 5 … dat was een foutje van de organisatie waardoor de meeste wandelaars van de langere afstanden fout liepen. Een totale offday dus voor de Sinjorenstappers, hebben wij in al die jaren hier nog nooit meegemaakt. We nemen het sportief op, tram en bus zetten ons terug af in Hemiksem. Toch wel een relatief bewogen weekend.
Vlot reisje vanmorgen. De eerste bus in Diest richting Linkhout gaat pas om 10:00. Een kwartiertje later stappen een tiental wandelaars af … om vast te stellen dat de startlocatie gewijzigd is. Slechts een paar waren op de hoogte. Gelukkig is het nauwelijks 500 meter wandelen tot de nieuwe en ruime zaal, goed beklant overigens. We zijn wat blij ook Yvan, le terrible te mogen begroeten, herstellend van zijn ‘terrible’ avontuur.
Steken pas omstreeks 10:45 van wal voor een eigengereide 24 km. Kuieren tussen Demer en Schulens meer, deels gehuld in optrekkende nevels. Vanaf Kambergen volgen we de 30+ onder de expresweg door. Stratenloop helaas langs Gorenbroek, de Schanskapel en de Sint-Jansberg. Wie herinnert zich de Donkelhoeve nog ? Ligt dus niet in Zichem maar wel in Zelem. Via de Van Zurpeledijk en dancing Astrid gaat het naar de spoorbaan Diest – Hasselt. Eindelijk terug onverhard en een beetje modder tot rustpost Groenhof, ons verder onbekend.
Babbeltje slaan met koppeltje uit Okselaar dat wij al twintig jaar kennen en toch niet bij naam. Zijn wel de levende voorbeelden dat alternatieve, natuurlijke medicatie werkt en dus een schat aan informatie voor ons. Maar terug op pad, gans alleen op het parkoers. Langs de Barenbergseweg de licht golvende bossen tegemoet. Gemengd bos overigens met toch een boventoon van spar en een ondergroei van bramen. Langs de Oude Schansstraat stappen we naar de Zwartebeek. Ze blijkt een kleurshampoo te hebben ondergaan want ziet rossig bruin. We mogen kilometerslang door haar vallei lopen. Hoofdzakelijk onverhard tot moerassig door de Meldertse Schurfert. Wij kunnen ons niet herinneren ooit over de volle lengte deze mooie omgeving gelopen te hebben. Pauzeren doen we in Sint-Anna-Mellaer waar we genieten van een heus lenteterrasje. Het is er trouwens nog behoorlijk druk. De Hoeilaartse musketiers zijn maar met z’n drieën vandaag. Shining Bright verblijft aan zee … op appél bij de baas ?
We hebben nog zo’n 5 kwartier voor de boeg. Wandelen door halfopen terrein naar de volgende pluk sparrenbos. Her en der hindernissen van de Lummense paarden cross country. Even opnieuw parallel met de expresweg en dan vervolgen over rustige tarmacjes in het groen met grachten aan weerskanten de weg. Zowat alles noemt hier Goerenstraat. We bereiken opnieuw de spoorbaan. Lopen er een heen en weertje om aan de kilometers te geraken. Bij de voetbalterreinen weten we de finish nabij. Het is berendruk in de zaal. Dirk komt met het verhaal dat er in Leuven een trein ontspoord is. Karientje heeft dienst onder meer omwille van het afgekondigde rampenplan.
Busje komt zo en brengt ons naar station Diest. Het wordt even spannend als de aankondigingen mekaar tegenspreken. Onze maatjes uit Lokeren (Marcel) pikken nog snel een levensgrote puntzak friet mee. Bomvolle trein naar Antwerpen komt er toch door met zo’n 20 minuten vertraging. Blijkt dat alle Limburgse passagiers voor Brussel mee over Antwerpen moeten. Ook daar is het een hectische bedoening. Met een halfuurtje vertraging slechts geraken wij thuis, voor ons loopt dit avontuur dus goed af.
We zijn net op tijd voor bus 600 aan de Rooseveldplaats. Hebben een rit van ruim anderhalf uur voor de boeg. Stappen af ‘in the middle of nowhere’ met verspreide hoeves. Wandelen langs de steenweg tot Meerle dorp om te beseffen dat we fout zijn. Gelukkig hangt er in deze bushalte een stratenplan en kan ik corrigeren. Een auto stopt, dame zoekt de weg naar de start. Ik vraag of wij mogen meerijden want kan haar de route aanwijzen. Ze gaat weifelend akkoord. Binnen de vijf minuten zijn we bij het schooltje in Meerseldreef en bedanken elkaar voor de goede samenwerking.
De Pinguins van Langdorp vallen binnen en Nooit Moe Boezinge, wij gaan op pad voor de drukte. Lopen het ganse dorp, zijnde één dreef langs het Kapucijnenklooster af. Eén tarmacje verder wacht een zompig graspad. Heerlijk wandelen langs weilanden en vennen. Op grondgebied van het Nederlandse Galder een strook sparrenbos. We volgen langs zijn rand en met uitzicht over weidse akkers de GR-route tot hoeve Galderzicht. Overvolle, donkere rustpost, we zullen hier drie maal komen !
Hebben na ons eerste uurtje een lus van 10 km voor de boeg. Ik heb mijn twijfels met herinneringen aan het Nederlandse Wiego. We moeten de autobaan Antwerpen – Breda over en volgen landelijk tarmac dat dra overgaat in brede zandwegen. Huizen liggen rechts verscholen achter hoge beplanting, links de nu toch nog desolate polder. Een gure wind doet ons verstijven. Nog meer stroken tarmac en dan een hagelnieuw fietspad langs het water, denkelijk een arm van de Mark. Weg van het water stappen we door het muisstille Buurtschap Kaarschot richting bossen, de Krabbenbossen. Opvallend veel hulst als ondergroei. Opnieuw de autobaan over, oef de zwaarste beproeving is voorbij. Twee stoelen zoeken en ‘bunkeren’.
Hebben een tweede lus van een kleine acht kilometer voor de boeg. De Rijsbergsebaan stuurt ons linea recta voorbij de Galders meren naar het Mastbos (Baronie van Breda). Heerlijk genieten wordt het, een zwerftocht langs bos, ven en heide. Zelfde baan terug dan en nu echt langs het Galderse Meer. Genieten langs de waterkant samen met tientallen honden en hun baasjes. Vrij guur weer dus wagen de viervoeters zich al evenmin aan pootjes baden. Laatste pauze in het donkere maar toch knusse hol, nog een kleine 8 kilometer voor de boeg.
Een laatste keer het Galderse Meer en vervolgens stappen we dwars door de Galderse dorpskern. Een kasseitje zet ons af bij het Vonderpad, met zure wind op kop naar de Mark. Eenvoud siert nu, we volgen de rivier en zijn moerassen stroomopwaarts over ettelijke kilometer tot we opnieuw in Meerseldreef zijn. Lekker lopen dit. Ter aankomst staat ons dametje van deze ochtend er weer. Ze stelt voor ons een eindje op weg te helpen. We drinken samen iets met Rita van de Sint-Michielstappers, want zo noemt ze. De schat zet ons af bij de kerk van Hoogstraten waarvoor onze oprechte dank. We komen er Annie tegen, sinds een paar jaar gestopt met wandelen en uit ons zicht verdwenen. Hebben nog de tijd voor een extra Duvelke in Café Poulet, U raadt al waaruit de eetkaart bestaat … Vlotte terugreis naar Hemiksem en toch tevreden over onze uitstap ondanks die polderlus van 10 km.
