Georganiseerde sabotage in het Antwerpse wandelmilieu ? Wie zal het zeggen. Feit is dat na Wilrijk ook Zoersel ’s morgens vroeg te maken krijgt met verdwenen en verplaatste wandelpijlen, verdwenen splitsingsborden ook. Een merkwaardig toeval net als het feit dat zulks een paar keer herhaald wordt in de ochtend. Extra aandacht van de organisaties lijkt geboden de komende weken. Ondanks wat gegrom in de marge laten de wandelaars het niet aan hun hart komen. Hennietje krijgt het gezelschap van Zottemie, die alleen de zere knie rust gunt. Alle anderen gaan op pad. Aan de overkant van de drukke steenweg duiken we het domein Bethanië in. Over zijn Finse piste gaat het richting kaarsrechte Jagersweg met villaatjes in het groen naar de abdij van Westmalle. Heerlijke dreven zetten ons af in het Molenbos. We pikken enkele maatjes op en stappen gezellig keuvelend tot de eerste rustpost. Booke eten en de reis wordt verdergezet.

 Even villaatjes kijken weer en dan duiken we domein De Welvaart in. De ondergrond is ondanks de vele regen van eerder deze week nog opvallend goed begaanbaar. We waden door frisgroene ‘klokkebeesen’ richting ven en sparrenbos. De parkoersmeester houdt van eenvoud. We lopen gewoon rechtdoor naar de Oude Liersebaan en de Brechtse Heide. Eén bocht in een paar kilometer tijd en we zijn bij de klassieke rustpost Luyckx. De meeste dapperen van de 40 km hebben dan al hun ochtendlijk avontuur achter de rug. De enige die exact de juiste afstand blijkt gelopen te hebben is de onverstoorbare Theo. Hennie was er daarstraks al gerust in.

Huuloet wandelt ! is ook weer volledig. Kort na het viertal gaan ook wij weer op pad, de heide op. Zandpaden loodsen ons langs bosrand en weidse weilanden met uitzicht op het klooster van Sint-Lenaarts. Waar we het bos in moeten weten we de paden vettig. Kunnen telkens netjes langs de blubber lopen vandaag. Bij een kronkelpaadje en een klaterend glashelder beekje weten we de pauze van Kristus Koning nabij. Kennen de omgeving na zoveel jaren wandelen haast uit het hoofd. Kunnen rustig een toertje doen van alle aanwezigen in de zaal, kennen er bijna iedereen ! Schoon wandelvolk in Zoersel vandaag.

Wij hebben een lokaal lusje voor de boeg. Langs de Koeistraat recht naar de golfterreinen van Schilde. Lopen dwars door de greens heen, weliswaar over een betonnen fietspad. Zoals het hoort tot bij de in het wild lopende haantjes van Sint-Job. Volgen de geelbruine antitankgracht een eindje tot de Nieuwgoeddreef, klimop en rododendrons. Keren op onze stappen terug langs een slingerend bospaadje tussen sportvelden door. Laatste pauze en het is al stil in het K.K..

Meteen terug de bossen in, langs de Caterskapeldreef tot deze kapel, blauw geschilderd en aan het zicht onttrokken door gigantische rododendrons. We weten, nu volgt het steeds nat liggende pad rond een groot weilanden met paarden. Er hoeft net niet geploeterd te worden maar wel constant alert gewandeld vanwege de vele boomwortels. Bij Bart lijkt de ‘trippel’ turbo te zijn aangeslagen. Hij loopt zo weg van Willem die eerder ‘trippel-pasjes’ lijkt te nemen. Ook wij houden er een rustig tempo op na. Wie Schilde zegt, denkt villa’s, maar in eerste instantie stappen wij langs chalets al komen de te verwachten ’kasten’ natuurlijk ook ruimschoots aan bod. Ieder vogel zijn eigen nest denken een koppeltje eksters en zij beginnen er alvast aan hoog in een populier. Daar is de lente … al valt er verder nog niet veel van te merken. Het is grijs en winderig als we onze laatste paar kilometer afhaspelen tussen de Zoerselse bebouwing.

Gelukkig vertrekken een viertal bussen net als wij de finish bereiken. De zaal zit nochtans nog steeds eivol. Wij verwerken ook onze eerste trippel van de dag, hier helaas geen Duvel. Nog een knuffel aan ons Hennietje en we reizen vlotjes terug naar Hemiksem. Voor volgend weekend hebben we Borsbeke (ons onbekend) en het klassieke Aarschot op het programma staan.