Een tiental wandelaars zitten er op bus 52 komende van Brugge, slechts eentje heeft weet van een omleiding waardoor de halte Zerkegem Kerk niet wordt bediend. Ik loods mijn maatjes op het juiste pad. Onder hen Fillie (Hoboken) en Marcel & Annie (Lokeren). We zijn benieuwd wat het tweede bezoek aan deze tocht ons zal brengen, de tekening oogt totaal verschillend van onze eerste doortocht. Zijn vrij snel het dorp uit, de weidse akkers tegemoet. Paardenbloemen vormen witte velden van nog net geen pluis. Gaspeldoorn staat flink in bloei. Kouter blijkt het hier te noemen en wij lopen lange tijd rechtdoor door akkers van bloemenkwekers en zelfs ontluikende spinazie. Passeren vervolgens een molen zonder wieken en zijn fraai molenhuis. Stappen voorbij een bomenkwekerij en enkele schattige stokoude hoeves, nog steeds in bedrijf. Het Maskobos biedt ons een prachtige dreef aan en we horen de eerste koekoek van het jaar luidkeels de maat slaan. Na een uurtje onze eerste pauze in een tuinbouwbedrijf, genietend van het gratis drankje aangeboden door onze gastheren.

Terug op pad dan. Doorkruisen heel wat Jabbeekse straten en worden bijna van onze sokken gereden op een zebrapad door een chauffeur zonder manieren. De weidse vlakte in dan. Her en der een hoeve, nogal wat knotwilgen maar ook de E40 en een immense communicatietoren. Beetje beangstigend deze laatste, big brother is watching you ! Bereiken grondgebied Ettelgem en stappen door het groen aan de rand van natuurgebied Hoge Dijken tot de rustpost in een beeldhouwersatelier. Leuk zitten tussen de monumentale werkstukken van de Meester.

We hebben twee lussen voor de boeg. De eerste stuurt ons dwars het stille dorp richting brug onder de snelweg. We hopen op beterschap maar die komt er niet. We dwalen ettelijke kilometers door de straten van Oudenburg en zijn sportterreinen waar jongeren leren voor Eden Hazard. Passeren dan maar de tijd door een gezellige babbel met een koppel uit Wervik. Bij een oud Mariakapelletje passen we een trucje toe. Weten dat beide lussen door Ettelgem moeten tot aan dit punt. Vertrekken dan maar meteen op de tweede, kortere lus. Deze loodst ons door de polders tussen de twee takken van de E40 door (Calais & Oostende). Langs de Paddegatstraat bereiken we opnieuw onze beeldhouwer. Snappen niet waarom het Oudenburgse klooster, aangegeven op de parkoers tekening, niet werd aangedaan.

Nog een klein uurtje tot de finish. Krijgen meteen het hoogtepunt van de tocht aangeboden. Puur natuur rond de Roksemput en zijn watervogels. Schitterend biotoop dat zijn vervolg krijgt over landelijke wegen, langs akkers en hooiland. Eindigen doen we met enkele honderden meter steenweg. Tijd voor een Kasteelbiertje, het moet niet altijd Duvel zijn. Krijgen intussen de bevestiging van een fout in de uitpijling t.o.v. de parkoerstekening. Jammer, we zijn zodoende een denkelijk leuk strookje onthouden.