De Lijn maakt vanaf vandaag misbruik van de Antwerpse Leienknip om alle rechtstreekse verbindingen tussen de Rupelstreek en het hart van de Koekenstad af te schaffen. Voortaan mogen wij vanaf ’t Zuid op overvolle trams staan tussen de fatima’s en hun worpen. Daar komt bovenop dat wij in het weekend al onze verbindingen van 07:30 naar de rest van Vlaanderen mogen vergeten. Voor 08:00 geraken wij niet meer bij het Centraal station tenzij we 3,5 km per 2pk naar het Schoonselhof gaan. We testen dit vandaag uit en dat blijkt te kloppen. Weg bus naar Putte van 07:24, kunnen een uurtje koffie nippen in de Starbucks. Doen we dan maar, op weg naar Ossendrecht.
We hebben gelukkig net tijdig de startplaatswijziging van de Wandelende Krabben ontdekt, wat een halfuurtje minder reizen betekent. Bus 105 stopt voor de deur van Scheldestroom en zodoende kunnen we toch nog voor 10:00 starten voor onze geplande 30 km. Denise & Patrick gaan ons voor net als een koppel Aalsterse Kadeekes met sheepdog. Het zwerk oogt donker als we door de Molenbosstraat richting Police Academy wandelen. Op de achtergrond de ‘frietketels’ van Doel en de Antwerpse haven. We stappen verder over zanderige paden langs de metershoge omheining van het militair domein Woensdrecht, meer bepaald de handgranatenbaan. Een heideheuvel brengt de nodige afwisseling in de opdracht. Stoppelbergen noemt het hier en dan zijn we eigenlijk in Bels, zijnde Zandvliet. De Nederbelgen Op Stap dus. Laten de uitloper van het dorp achter ons en duiken de polder in waar nogal wat groenten worden verbouwd, van broccoli tot ajuin. Pikken de GR12 op bij Hageland (inderdaad een heuveltje Eddy !) en lopen stilaan terug naar Scheldestroom. Corrie stelt er ons voor aan de voorzitter van onze gastheren.
Tweede etappe dan. Door de Mutsestraat achter een paar West-Vlamingen aan richting gemengd bos. De Putse steenweg over, we duiken domein de Groote Meer in, onze favoriet in deze streek. Wandelen tussen de donkere sparrenbomen over paden van hoog gras maar soms ook wel uitgebreid zand baggerend. De lucht klaart uit, het wordt stilaan warm. Het parkoers wordt golvend. In de halfopen ruimte zien we overal linten hangen, weten niet goed welke kant op. Linda ontdekt een pijl op een houten bareel die tegen de grond ligt. Ik sluit de poort weer zodat de pijl duidelijk zichtbaar wordt voor de achter opkomers. We passeren een prachtig groot ven en een muur van rododendrons. Stappen vervolgens langs een grote kale vlakte. Het begint mij te dagen. We gaan pauzeren bij de loods van Natuur Monumenten. Heerlijk terrasje in de zon. Zijn er haast alleen.
De derde etappe stuurt ons vrij snel naar de venkelvelden van de Postbaan en dan het tarmacje Groene Papegaai op tot randje Hoogerheide. Er staat plots veel wind, af en toe dreigen donkere wolken. Bij sportvelden lijken we op onze stappen terug te keren. Draaien de Dennenlaan in met zijn villa’s en duiken dan de bossen in van OLV Ter Duinen, de vroegere startplaats. Lopen in het groen en langs paarse rodo’s steeds maar rechtdoor tot we de gebouwen van de abdij voorbij zijn. Dan een strook fietspad langs de Putse Steenweg. Een laatste bosstrook, het befaamde crossheuveltje over, laatste pauze bij het al even klassieke Hoeks.
Van de laatste etappe verwachten wij niet veel meer. Eerst langs aspergevelden en dan over klinkerstraten dwars door het stille Ossendrecht, linea recta. Fietspaden door een bosstrook tot de open vlakte met uitzicht over ontelbare windmolens, de autobaan naar Vlissingen en uiteraard Doel. Terug de bewoonde wereld in en bij de kerk gaan wij op zoek naar en cafeetje. Vinden het terras van De Boulevard voor ons Duvels genoegen tot bus 105. Reizen op een drafje over Antwerpen terug naar Heimisse. Onze Sinksenklassieker bij de grens zit er weer eens op.
Ik heb een nog niet gebruikt handboek van GR vanonder het stof gehaald. Ben van plan, als rode draad door de zomer van 2017, de GR5/E2 te lopen van Bergen-Op-Zoom tot Luik. De eerste dag verloopt meteen Kafkaiaans. Bus 290 rijdt nog netjes tot de Rooseveldplaats. De chauffeuse meldt echter dat ze langs de eindhalte moet rijden zonder stoppen en haar passagiers 300 meter op de terugweg, in de Quellinstraat, dient af te zetten. Vier controleurs houden op de eindhalte de wacht en elke stop betekent voor de chauffeur een boete ! Voorwaar nuttig besteedt belastinggeld ! De reizigers ondergaan het gelaten en … stappen met z’n allen de 300 meter terug naar de Rooseveldplaats omdat ALLE andere bus en tramlijnen daar nog wel stoppen. Een Belgenmop of Antwerpse humor ?
Ik doe uiteraard net hetzelfde want moet naar de Moretuslei in Putte om over te stappen op de Ollandse 105 tot station Bergen-Op-Zoom. Deze laatste rit is super luxueus en aangenaam dankzij een praatgrage chauffeur. Het stukje tussen het station en de Stay Okay (jeugdherberg) liep ik zeven jaar geleden al. Met flarden komen de herinneringen terug als ik langs het park met groene waters loop. Tunneltje onder de snelweg door bij het ziekenhuis en de Balse Dreef. Het is ruim 10:00 als ik een sanitaire stop inlas en ook nog voor een ontbijt ga bij de jongeren. Na het heerlijke terras trek ik mij op gang vanaf een verweerde wandelpaal. Mag meteen dreven lopen door een bosrijke omgeving. Verslik mij in een ruiterpad maar ben nauwelijks 20 meter uit de richting. Broederspad, Boslust, ben helemaal alleen op de zanderige paden tussen spar en zomerse geuren. Kom uit bij de golfterreinen van Zurenhoek en een prachtige lange loofdreef langs een donkere gracht. Een fietser vraagt de makkelijkste (lees verharde) route naar Ossendrecht. Ik help hem op pad naar best vermogen. Ken hier wel een beetje de omgeving dankzij tochten van de Wandelende Krabben en Den Arend. Bij een privé terrein wordt de tekst bovengehaald, is nodig want de markeringen zijn er slecht onderhouden. Stap aan de rand van akkers en door bossen met een ondergroei van rodo’s en varens tot het bordje Wouwse Plantage. De nu nieuwe markeringen wijken af van de tekst en ik loop gedwee mee langs de Kriekendreef tot een bankje in de schaduw. Ben alweer twee uur onderweg en het is tijd voor een hapje en een drankje.
Ik lijk terug op de oorspronkelijke route terecht te komen en stap nu tarmac en later onverhard door de weidse akkers die kenmerkend zijn voor de Wouwse Plantage. De eerste grenspaal zou nummer 241 moeten zijn maar blijkt 243 te zijn, ik maak mij nog geen zorgen. De markeringen bevestigen nog steeds dat ik GR5 loop en het kerkje tussen het groen is vast wel van De Pin (zoals Martin zou zeggen). Kieviten zien de tweepotige indringer niet graag komen en lokken hem onder luid misbaar weg van hun nest. Ik dring niet aan, loop van hen weg. Ben op de Moerkantsebaan in Essen, vreemd staat niet in mijn tekst. Plots een markering met gewijzigd traject GR5, daar gaan we weer ! Ik blijf maar stappen door de zonovergoten boerenbuiten langs onder meer Landgoed Vijverhoeve en bereik de rand van Huijbergen. Even een kaart raadplegen, ben duidelijk uit de richting want moest langs Essen en Wildert passeren. Tweede drankpauze dan maar.
Even afstemmen met een lokale dame, mmm de markeringen wijzen richting Wildert. Een paar grenspalen hebben geen nummer, een duidelijk bord van knooppunten brengt soelaas. Ik plan in volgorde 67 – 66 – 65 – 63 en 54 te lopen. Heerlijk wandelen door bossen en langs akkers. Moet een paar vee roosters oversteken. Ben blijkbaar verstrooid want raak het spoor van de knooppunten bijster. De GR markeringen zijn gelukkig nieuw en talrijk. Heerlijk wandelen is het nu in de open ruimte van de Kalmthoutse Heide. Soms wel zand baggeren als ik enkele vennen passeer. Loop langs het hagedissenpad en het schapenpad. Kom na een uurtje of zo een dame tegen die mij vertelt dat ze denkelijk zo’n 4 km van de bewoonde wereld is. Het is intussen 15:00. Kom bij een groot ven uit dat ik herken van de eerder gelopen tocht vanuit Heide. Verwijder zelfs een pijl die vergeten is door de Sint-Jansstappers. Het parkoers is schitterend maar ik geniet niet ten volle niet wetend waar ik ga uitkomen. Om 16:00 bereik ik de bewoonde wereld en een cafeetje met terras aan de Heidebloemlaan. Ben aan iets nat en straf toe. Blijk nauwelijks 1,5 km van station Heide verwijdert te zijn, oef.
De trein gaat rond 16:45 en ik wandel op mijn gemakje tot het station. Blijkt de ticket automaat defect te zijn ! Gelukkig heb ik een railpass op zak en kan ik, mits opleg van € 2,00, reglementair reizen tot Hemiksem. Al liep ik een mooi parkoers vandaag toch ben ik uit mijn humeur omdat niks verliep volgens het boekje. Morgen trek ik eerst naar Linkeroever en schaf mij de nieuwe boekjes aan van GR5 en GR12, het is van moetes !
Als Mieke verse Pap serveert dan zijn we er graag bij. Kempenzoon Leo komt zoals altijd minzaam zijn gasten begroeten. Volle afstand vraagt hij en antwoord meteen zelf, ja hé. Bruggeling Xavier, die mee op trein en bus zat is al op pad, Karientje en Dirk zullen dra na ons volgen. Enkele straatjes langs de Brembergse villa’s en we duiken het groene land in. In tegenstelling tot het Antwerpse heeft het hier wel geregend vannacht en liggen de maïsakkers er nat bij. De zandpaden zijn uiteraard goed begaanbaar. Leo heeft er zin in. Een ontelbaar aantal pijlen en linten loodsen ons over smalle slingerpaadjes door het jonge bos. Als een duizendpoot wentelt een groepje wandelaars zich onder leiding van Linda naar de volgende halfopen strook. Voor mij bekend terrein dankzij de StreekGR der Kempen. Krijg onderweg nog een onverwachte schouderklop voor mijn verslagjes, de waardering doet deugd. Breed zandpad nu langs ontluikende biet en maïs tot de eerste pauze bij de plas van camping Tulderheyde. Het is er de zoete inval. Zeker 75% van de wandelaars zijn bekenden. De pauze loopt dan ook een beetje uit de hand.
Twee lussen hebben we hier voor de boeg en dus hebben we er eentje achterstand op de meesten behalve de Zichemse tgv’s. Achterom ’t Jachthuis duiken we opnieuw de bossen in van zomers geurende den. Ja, de zon komt ook regelmatig piepen al is de temperatuur vandaag sportmens vriendelijk. We waden door het hoge gras en langs rododendrons in volle ornaat naar de vennen van Broekeling en zijn gagelvelden. Weg blijven van de bijenstal geeft Leo zijn gasten mee. Voorbij de ‘verroeste pk’s’, het levensgrote beeld van een boerenpaard en zijn menner gaat het naar een prachtige dreef van eik. Ik heb sinds gisteren wat hinder van mijn smallere loodgieterij en moet Linda wat voorsprong gunnen. Wandel aan een rustig tempo door de zoveelste sparrenbossen en stilaan daagt ’t Jachthuis terug op. Halven dans.
Bammetjes aanspreken en op pad voor de tweede lus. Domein De Utrecht komt nu uitgebreid aan bod, we zijn op Ollands grondgebied. Spar, zandpaden, hoog gras, een vennetje, het blijft genieten. Voor het eerst dit jaar bloeiend vingerhoedskruid in paars en wit, prachtige witte lelies ook. We steken een oude trambaan over, nu zandpad en vervolgen dwars door gemengd bos. Er doemt een heerlijk rodo’s-dijkje op. Links de witgele grassen van de Aalsterse heide rechts het idyllische ven Papschot. Stilaan uitbollen tot de laatste pauze op de camping. Bijpraten met Jefke van Balen.
Hebben nog een uurtje voor de boeg. Letterlijk langs een patattenveld en vervolgens een afwisseling van bos en akker tot de Poppelse kennel. Stappen wat verhard door de verspreidde bewoning van Overbroek en gaan dan riviertje de AA opzoeken. Slingeren mee met het dicht begroeide watertje tot de boerderijen van Poppel. Langs het dorsplein met kiosk afsluiten op het terras van Mieke Pap. Na het Duvelke geven Marie-Louise & Jo ons een lift tot station Turnhout waarvoor onze dank. Bedankt ook Leo en zijn team voor weer eens een heerlijke wandeldag in het prachtige Vlaamse uithoekje.
We hoorden het donderdag veel wandelaars zeggen : dit weekend bosrijke parkoersen vanwege de aangekondigde hitte. Ook wij kiezen om diep in het groen te duiken. Op het perron in Leuven komen we JPD tegen die even komt uitbuiken van opeenvolgende communiefeesten. Summiere rugzakcontrole bij aankomst in de kazerne, Onze Jongens veinzen alertheid. In de zaal onze gastheren Nadine & François met het ganse team helpers al druk in de weer. Het parkoers bestaat uit twee delen, kortere ‘stadslus’ en het langere werk door het Meerdaalwoud, al vermoed ik enige wijzingen in het parkoers.
Wij merken meteen ook dat het parkoers bestaat uit 4 etappes waarbij je je afstand telkens zelf kan kiezen, ongeveer 7 of 9 km. Daar kunnen we nog ons voordeel mee doen ! We starten met 8,6 km. Vanaf de kazerne en langs een kerk een verdieping lager tussen de bewoning door tot de Abdij van Park. Prachtig gerestaureerde open bebouwing en uitzicht op de Phillips building. We draaien weg van de stad en zakken over een zandpad tot schitterende vijvers. Er is heerlijk veel jong grut te zien op het water met zelfs een kroost jonge zwanen. Voorbij het water gaan we linksom weg van de kortere afstanden. Het parkoers wordt golvend en landelijk langs akkers tussen Leuven en de A2 bij Haasrode. We stappen voorbij het Sint-Albertus College en zoeken finaal opnieuw het militair domein op. Nog een heerlijke strook onverharde paadjes in het groen en we tonen onze stempelkaart bij de vriendelijke bewakers. Een mooi begin van de reeds warme dag.
Voor de tweede etappe kiezen we 8,9 km (zijn nog dapper). Voorbij het militaire kerkhof van dezelfde signatuur als in de Westhoek duiken we het arboretum van het Heverleebos in. Heerlijk wandelen door dreven van onder meer rode beuk. Tunneltje onder de autobaan door en de Herendreef in, genieten tot we bij bebouwing uitkomen. Volgen de voetwegels 42 & 43 langs een lieflijk kerkje en duiken langs een kasseitje onderaf tot de spoorbaan Leuven – Waver. Is helemaal uit de richting van de rustpost die we de vorige jaren hadden. Lopen een heel eind langs den ijzeren weg, soms over technische paadjes met nogal wat boomwortels. Rustpost in wat ik mij herinner als een klooster recht tegenover de voetbalterreinen van wijlen Oud-Heverlee (opgegaan in OHL). Het begint mij te dagen.
Yvette & Aubert (Borgerhout) gaan ons voor op de lokale lus. Chrissie is er al van weergekeerd en beveelt ze ons aan. De inspanningen van gisteren en de warmte van vandaag beginnen pijn te doen. We kiezen voor 7,7 km i.p.v. 8,9. Breed gezwaai als wij net terug vertrekken. Komen Sabine & Freddy aangestapt. Even bijpraten en wij raden hen de stadslus aan. Zij plannen echter slechts 20 km gezien de warmte, maar daar is Sabine niet helemaal van overtuigd. We duiken de vallei van de Dijle in, aan de overkant van de spoorbaan. Rand van een kasseitje richting kerk van Korbeek-Dijle, maar net ervoor … de Dijle dus hé. Heerlijk wandelen stroomopwaarts langs de rivier. Soms badend in de zon, dan weer verscholen tussen het groen langs een donkere gracht. Waar de Ijse zich in de Dijle gooit de splitsing. Wij gaan niet mee naar het kasteel van Neerijse maar volgen de rivier. Weilanden zijn een gele zee van boterbloempjes, vlier staat in volle bloei en enkele jonge knapen spelen voor De Witte in het koele water. Schitterende wandelomgeving. Moeten opnieuw de spoorbaan over en klimmen langs voetweg 38 hoog het bos in. Een strookje rosse kassei, we staan plots bij het Spaans Dak en de Zoete Waters ! Had ik helemaal niet verwacht. Korte stratenloop nu en dan pintje drinken met onze Borgerrocco’s. Komen Sabine & Freddy binnen ! De leidster vond 20 km wat dunnetjes, wil echt van de hele Leuvense omgeving proeven. En de moderne man … hij volgt zijn vrouw.
Wij zijn als laatsten weg voor de vierde etappe en kiezen terug voor kort zijnde 6,4 km. Even bakken en braden tot de velden van OHL, we duiken het Meerdaalwoud in. Aanvankelijk sparren met een ondergroei van jong loof. Verderop heerlijke dreven van beuk. Aan de overkant van een drukke steenweg (naar Hamme-Mille) de Damendreef. We doen het rustig aan, zijn toch wel moe. Onze omzwerving door de heerlijke bossen bekronen we met een Duvels terrasje dankzij Yvette & Aubert. Freddy volgt nog steeds Sabine en maakt een cirkelbeweging met de hand. Wij zijn benieuwd hun bevindingen later ergens te horen. Intussen zijn wij meer dan tevreden. Onze Jongens zorgden vandaag voor een heuse toptocht. Catering en bepijling waren perfect in orde. De variatie in het parkoers en het idee om telkens twee afstanden per etappe aan te bieden knap bedacht. Wij vertellen het François en enkele andere helpers – CHAPEAU !
De spoorwegen plannen gelijktijdig twee werven op de lijn Antwerpen – Poperinge. De reistijd naar Ieper wordt dus met één tot twee uur verlengd ! Geen driedaagse dus voor ons dit jaar. Gezien de voorspelde hittegolf zoek ik een bosrijk parkoers uit. Kom zodoende bij de GR12 die we zullen volgen vanaf de Ollandse grens tot bij de Koekenstad. Vlotte busreizen met de 290 en 720, nu nog want vanaf volgende week is dat feestje ook voorbij. De Antwerpse Leien worden doorgeknipt ter hoogte van Opera en dit voor 18 maanden.
Uurtje langer geslapen en toch al om 9:15 op stap vanaf de Moretuslei in Putte. Eén dreef verder ligt het Ravenhof en pikken we de eerste rood/witte markeringen op. Een paar straten met gekortwiekte en dus nog kale platanen, we stappen naar de anti-tank gracht. Mogen al meteen een paar kilometer langs het water lopen. De omgeving ligt bezaaid met oude bunkers, rododendrons staan prachtig in bloei en zwermen muggetjes dansen boven het nat. We ruilen het water in voor het Kapelse Mastenbos. Als je de vaste route volgt heb je 8 km zegt een jongeman met hond behulpzaam. Wij leggen hem uit dat we op weg zijn naar Schoten zo’n 25 km verder. Zijn mond valt open van verbazing. Ik hou mij bij acht zegt ie lachend. Joggers kruisen aanvankelijk ons pad op de zanderige heide. De eerste frêle libellen zweven over het groen. Het is heerlijk stappen. Onze bosstrook eindigt waar de landhuizen beginnen. We zijn in Kapellen en hooguit een hond blaft ons tegen van achter zijn hek, verder geen mens te bespeuren. We dwarsen de spoorbaan Antwerpen – Essen en vervolgen langs de Franselei. Vergapen ons aan de vele ‘stulpjes’ en missen zodoende een afslag bij een onooglijk bospad. Nou ja pad, er valt nog weinig van te merken en de stukken bos staan te koop. Zal wel de laatste keer zijn dat we deze doorgang kunnen gebruiken. Nog even villa’s lopen in het groen, stilaan daagt puur natuur op. Een zeer korte rechts – linkse missen we allebei, grr niet goed bezig ! Zijn nu op het Brasschaatse Schietveld. Zand baggeren in de open ruimte en heel aandachtig wandelen wat de markeringen betreft. Gelukkig tamelijk snel weer onder groen en uit de hitte. We maken een ruime omzwerving door de bossen die we ook kennen van de Stroboerentochten. Intussen geen bankje te bespeuren, we lopen steeds maar door tot het deels ingestorte Fort van Brasschaat. Opnieuw anti tank en ik weet een skatersplein zijn. Kunnen we na een kleine drie uur stappen eindelijk een pauze nemen en de schoofzak aanspreken. Een prachtparkoers is het intussen wel.
Terug op pad voor onze tweede helft. Strook anti tank en dan een nog jong ogende dreef tot het militaire kamp van Brasschaat en zijn officierswoningen. 30°C geeft de thermometer aan hartje Maria-ter-Heide. Wij dokkeren over een kasseitje richting De Inslag. Heerlijk genieten van prachtige dreven rode en gewone beuk. Na een drie kwartier drankpauze. De warmte begint in de kleren te kruipen. Ruilen het bos in voor enkele straten. In een nieuwe wijk is de markering weg maar met de tekst bij de hand lopen we deze keer foutloos. Stappen door volkse Brasschaatse straten (ze bestaan !) en langs een uitgedroogde beek tot het kasteel. Wijken af van het parkoers want weten hier cafeetje De Remise zijn met een geïmproviseerd terras. 2€ voor nen Duvel, zelfs de meeste wandelclubs hanteren deze prijzen niet meer.
Het kost ons allebei moeite maar we willen de laatste 6 km ook nog rond maken. Duiken het Peerdsbos in en volgen de slingers van de Mikse Beek. Ontwaren heel wat zwarte vlinders die fluo-groen oplichten in het zonlicht. Een prachtig schouwspel. Verlaten het prachtige beukenbos voor de brug over spoorbaan en autoweg (naar Breda). Al is het dan 7 jaar geleden, ik herinner mij dat we net voor park Vordenstein linksaf moeten, een onooglijk baantje in. Vreemd, de markeringen sturen ons Vordenstein in. We gaan zwerven, aanvankelijk in het bosrijke deel met ondergroei van frêle varens. Vervolgens door het meer open arboretum. Ik snap er niks meer van. Verlaten het park bij de kapel en stappen verder langs flatgebouwen van Schoten. Wij begrijpen dat we zodoende nooit aan De Zeurt zullen geraken maar verderop naar een kanaal wandelen. De tijd tikt weg en dus stoppen we bij en bushalte. Bus is net weg, moeten een halfuur wachten in de blakende zon.
Op de Rooseveltplaats drinken we er altijd eentje in dezelfde zaak. Busje komt zo … busje komt niet ? Toch wel, met 20 minuten vertraging wegens ongeval op zijn route. In Hoboken belt de chauffeur met dispatching. Stuurinrichting en wielen werken niet meer samen zoals het hoort. Einde rit dus en een tiental minuutjes wachten op de volgende. Thuis gekomen met zo’n uur vertraging blijkt dat de GR12 route bij Antwerpen hertekend is sinds … 07/05/2017 ! Het mag allemaal niet te simpel zijn hé, dan is het ook niet leuk meer …
Op het busperron in Leuven nemen we een wandelaar op sleeptouw die afreisde naar … de rustpost van vorig jaar ! Een mailtje naar de Globetrotters volstond nochtans om de juiste bushalte 1,7 km van rustpost Motbroek te vinden. Startplaats Houwaart is op zon- en feestdagen niet bereikbaar met het openbaar vervoer. Vanaf Sint-Joris-Winge dus een eerste heuveltje verorberen en we zijn in de oude voetbalkantine waar het al behoorlijk druk is. Overleg met gastheer Jo die adviseert eerst de lokale lus van 8 km te wandelen. Inschrijven konden we overigens ook hier doen wat altijd handig is, onderweg durf je dat al eens vergeten.
Zo gezegd zo gedaan, dokkeren een eerste paadje af tot de splitsing en kiezen dan voor de ‘kapel van Stokskes’ zijnde OLV Roeselberg. Nog wat zakken en dan voorzichtig de drukke Tiense steenweg over. Meteen weer stevig klimmen naar het Troostembergbos, de toon is gezet. Mogen genieten van een heerlijke, vlakke en koele beukendreef. Een kasseitje zet ons af in Sint-Pieters-Rode, niet ver van het kasteel van Horst. Wij gaan de andere kant uit, betonbaantje richting Holsbeekse Dries. Een gepijlde fietsroute doet net het omgekeerde, voorzichtigheid is dus geboden. Weg van beton en samen met een GR route kiezen we voor half verhard tussen bosrand en fruitbomen. Passeren daarbij de Gempemolen waar een motards route halt houdt. Vlaanderen is massaal op pad vandaag. Een kasseitje stuurt ons een verdiep hoger de velden in langs fruitbomen en graangewassen. Opnieuw de drukke baan over bij een fruitboer die gouden zaken doet. We krijgen nu een parel van een holle weg cadeau met grote stroken uitgesleten ijzerzandsteen als muren. Moeten nog verder klimmen langs een golfterrein tot de rustpost Motbroek.
Dachten wij eerst dat de lokale lus van 6 km een gewone verkorting was van de 8 km, dit blijkt niet te kloppen. We gaan dus weer op pad langs Roeselberg en Tiense steenweg. Er heeft een stevig ongeval plaats gehad met minstens 4 wagens en bij twee is een airbag afgegaan. Op het eerste gezicht geen ernstig gewonden en de politie doet de nodige vaststellingen. Vanaf de Troostemberg volgen we een andere route. Het is heerlijk wandelen langs de bosrand en vervolgens het koele groen van de Bensberg. We ruilen het in voor golvend beton tot bij onze fruitboer van daarstraks en lopen dan weer gelijk. Hebben zodoende al 14 leuke kilometer op de teller staan als we een zonnig terrasje doen in Motbroek.
Moeten nu dus richting startzaal. Spitse afdaling langs Kerkvoetpad nummer 44, gras, keien ijzerzandsteen en boomwortels, technisch dus. We gaan uitgebreid flaneren door het natte Walenbos. Boomstronkjes op maat gezaagd zorgen voor een vlonderpad. Stappen onder meer langs een bruin/rosse beek. Toch hebben wij het hier nog nooit zo droog geweten. Dikwijls liepen we tot de enkels in de modder, nu hebben we zelfs geen vuile schoenen. Binnen het uur zijn we in Houwaart en kunnen een terrasje doen in de verwilderde tuin van wat een pastorie lijkt.
Het is heerlijk weer, geen wolkje aan de lucht en nauwelijks wind. Hebben nu een lusje van 4 km voor de boeg. Stukje steenweg lopen en dan achter de huizen de akkers in met uitzicht op de Hagelandse heuvels waar wijnranken de aandacht opeisen. De Globetrotters sturen ons een niet te steile holle weg in, wel weer bezaait met roestige stukken steen. Toch wel technisch voor een kleine afstand. Komen op het plateau van de Sint-Jansberg uit en mogen genieten van de fantastische vergezichten die tot ver voorbij Motbroek reiken. Langs een smal graspaadje terug de vallei in en we stappen door de gewassen van het Houwaertsgat tot de startzaal. De mooiste lus van allemaal, zegt Yvan uit Landen.
We zitten goed in de tijden en laten ons een eerste Duvelke smaken. Nog een kleine 6 km te stappen. Wandelen lange tijd door de vallei, meestal onverhard langs onder andere een weiland vol margrieten en stilaan verkleurende gerst. Duiken warempel opnieuw het Walenbos in, dit hadden wij niet verwacht ! De eerste stroken zijn nattig, moerassig maar nog steeds goed begaanbaar. Geleidelijk wordt het terrein droger. Lopen hier met z’n tweetjes te genieten van het weelderige, aangenaam zachte groen. Wordt anders bij een pittige klim, tussen de bewoning van Motbroek is het warm, zeg maar heet. Nog een laatste klimmetje tussen weilanden en we zijn bij de rustpost. De laatste wandelaars richting Houwaart vertrekken net. Marie-Louise en het team helpers, die al aan het opruimen zijn, leggen hun laatste gasten echt in de watten. Hebben een gezellige babbel goed voorzien van natje en droogje, waarvoor onze waardering en hartelijke dank. Opgewekt stappen wij terug naar de bus. Hebben een heerlijke wandeldag achter de rug met echt alles er op en er aan. Op een drukke trein worden we nog eens op de realiteit van elke dag gedrukt. Voor jongere generaties geldt blijkbaar alleen maar de regel ‘ikke en de rest kan stikke’. Zijn de mensen van onze leeftijd dan echt het einde van de beschaving ?
Kijk Uit, zo noemt de tocht die ik vandaag wandel. De naam verwijst naar een gehucht van Kalmthout maar blijkt in praktijk een tweede betekenis te hebben. Pijlen met gele ondergrond in het zomerse groen, je dient voortdurend alert te zijn om het juiste pad niet bijster te geraken. Kijk uit dus ! Overigens makkelijk bereikbaar voor mij, de stoptrein vanaf station Heymisse doet er zo’n drie kwartier over tot station Heide en dan rol je figuurlijk de startzaal binnen. 84 meter volgens Google Maps. En dat voor € 11,00 heen en terug.
Het parkoers bestaat uit 4 keer 6 kilometer waarvan één pauze in de start. De administratieve plichtplegingen, een knuffel aan Corrie en weg ben ik. De eerste kilometer verloopt inderdaad stroef (zie hoger), daarna treedt gewenning op. Ik ben verbaasd vast te stellen dat Heide een heus winkelcentrum en een winkelstraat herbergt. Krijg vervolgens groene dreven onder de sloffen geschoven langs wat oudere villa’s en uiteraard in bloei staande rododendrons. Een eerste frisgroene jonge bosstrook wordt ons ook niet onthouden. Opvallend hoe droog het zanderige land er bij ligt. Hertendreef dan, langs statige landhuizen. Zouden hier Belgen wonen of alleen maar noordelijke belastingvermijders ? Sommige bewoners zeggen vriendelijk goedemorgen, anderen laten duidelijk blijken dat de sjofele passanten niet echt welkom zijn. Dwars door het winkelcentrum tenslotte, vrijwel uitsluitend Hollandse zacht prijzende ketens, aan de overkant van ’t spoor ben ik weer bij de start.
De innerlijke mens versterken en ‘vort met de bok’. Langs de Vredelaan en verder door weer andere villawijken tot bij het Keienhof. Bij de Putsesteenweg de obligate wegenwerken en dan waarvoor ik gekomen ben … de Kalmthoutse Heide. Heerlijk dwalen door sparrenbossen met een ondergroei van frêle berk. Her en der een kikkerpoeltje en het roze van de rodo’s. Kom bij een groot ven uit, je voelt er de koelte van het water. Terug de bossen in, aanvankelijk moerassig met veel berk, verderop duistere spar. Zwerf verder tussen het wit van begot nog winters ogende grassen en zwarte sparren, nu met een ondergroei van varens. Bij Heihoeve de steenweg over en even verder in Kinderwelzijn de rustpost. Halven dans.
Neem een wat langere pauze en trek mij terug op gang voor de langste lus van 6,7 km. Willy & Marij hebben uiteraard een etappe voorsprong, Sylveer ook voor zijn thuismatch. Een halfverhard fietspad loodst mij naar de open ruimte. Het uitzicht doet mij denken aan de omgeving van Lierop (Olat). We lopen een tijdje rechtdoor over een zandweg langs de bosrand en kiezen dan resoluut voor de open vlakte. Zand baggeren dus en gelukkig staat er een verkoelende wind. Ik meen enkele krekels te horen, is jaren geleden dat ik dit geluid nog mocht waarnemen. Zand wordt gras en we lopen langs de tegenoverliggende oever dan daarstraks van het grote ven. Duiken vervolgens nog eens de zandbak in en stappen de halfverharde weg terug tot de rustpost.
Pauzeer deze keer kort want mik naar de trein van 15:48. De terugweg wordt aanvankelijk huisjes kijken in het groen langs … de Kijkuitstraat. Dan mogen we een laatste keer genieten van het zomers geurende bos. Slingerpaden en brede halfverharde banen lossen mekaar regelmatig af. Inderdaad, kijk uit om steeds pijlen en linten te vinden. Uitbollen langs enkele straten van de gegoede burgerij. Jack (Schelle) geniet van zijn Duvelke en ik heb ook nog de tijd voor het gouden drankje. Samen stappen we naar het perron. Net als vanochtend in het gezelschap van een bonte bende jonge kinderen, ik kwam ze vandaag wel vijf keer tegen. Bedenk dat de Vlamingen er duidelijk in de minderheid zijn. Red het Vlaamse ras Joke, we worden in het hoekje gedrumd door de bonte soorten.
De tocht die wij vandaag gaan lopen ken ik niet, de omgeving waar we zullen wandelen des te beter. We reizen in het gezelschap van Patje Kloek en Josée (Wilrijk). Hoeven ons dus geen zorgen te maken over waar afstappen, kunnen hooguit één halte te ver meerijden. Is vandaag wel niet aan te raden want die is afgeschaft wegens werken ! De bushalte ligt op 50 meter van de startzaal, als dat geen luxe is !
Elkeen kiest zijn eigen afstand en wij gaan met z’n tweetjes op pad voor 32 km. Meteen een eerste dreef van rode beuk, een eerste bosstrook, de eerste bloeiende rododendrons. De toon is gezet. Lopen een grindpad langs een gracht af en vervolgens een stukje van de antitank gracht. Vervolgens de ellenlange Koeistraat af, deels tussen het groen en langs de links van golfterrein Rinkven. Rust in het nieuwste gebouw van domein Kristus Koning. Gefundenes fressen, inderdaad maar altijd leuk om wandelen.
Achterlangs het domein stap je meteen de bossen in. Vooral spar met een ondergroei van frisgroene varens. Smalle kronkelend paadjes, met vele boomwortels, en brede dreven wisselen elkaar af. Maïs komt piepen op zanderige akkers. We lijken heel lang rechtdoor te lopen in het groen. Plots duiken chalets en verderop villa’s op. We zijn op de Kotseheide in Schilde. Pauzeren doen we in een leuk cafeetje ’t Hemeltje met zijn prachtig tuinterras. Patje en Rita (Strombeek) zijn er intussen ook al. Met onze immer grappende facteur stappen we verder. Het gemengde bos van De Welvaart in, was ooit eigendom van ’t Stad Antwerpen. Molenbos is dan weer grondgebied Zoersel dacht ik zo. We wandelen door statige dreven richting Rinkveldlaan en over een zandweg met putten en bulten langs de kapel van Vraagheide. Prachtige zomers fleurige, geurende laantjes zetten ons terug af bij de rustpost Kristus Koning.
Patje zet het op een lopen, we doen het rustig aan, genietend van het stralende weer, en nagenietend van de Hagelandse heuveltjes gisteren. De langere afstanden gaan hun eigen weg. Langs villa’s en een camping op grondgebied Sint-Job gaat het naar sas2 van een vaart. Aan zijn overkant opnieuw smalle bospaadjes met een zee van fluitenkruid en klokkebeezen, toch ook wel nattige strookjes. Bij sas3 duiken we de villawijken van Sint-Job in. Plots komen wandelaars op hun stappen terug, geen pijlen meer. Gelukkig heb je bij de Bosgeuzen altijd een routebeschrijving mee, zoals in Nederland. Stappen met z’n allen door een paar bosjes en nog wat huizen tot de kerk van Sint-Job. Pikken er de kortere afstanden op en wandelen allen samen langs paardenweiden tot sportterreinen. Zonderen ons af voor een laatste pauze. Terrasje doen bij een schuttersvereniging. Een jongeman is er een kruisboog aan het afstellen, bijzonder.
We krijgen het gezelschap van Denise & Patrick. Samen maken we het grootste deel van de laatste 4 kilometer vol, hebben heel wat te vertellen. Stappen terug naar de overkant van de antitank gracht en langs de Krommebaan terug naar ’s-Gravenwezel. Nemen afscheid van onze maatjes. Korte pauze voor een drankje en hupsakee terug naar Heimisse. Was een leuke zomerse wandeldag. Dinsdag ben ik weer van de partij voor Kijk Uit !
De voorbeschouwing van Eddy doet mij likkebaarden, de Hagelandse heuvels zijn in zijn tekst nadrukkelijk aanwezig. Ik broed meteen al op een alternatieve 30 km. Deze tocht heeft voor ons trouwens nog een bijkomende betekenis. Wij dragen ze op aan onze onfortuinlijke naamgenootjes uit het naburige Halen. Dit jaar kunnen zij er niet bij zijn maar tijdens de volgende editie drinken we vast samen een Gilden, of twee, of … (remember Zoutleeuw ettelijke jaren geleden). Maar terug tot de orde van de dag. Onder het goedkeurend oog van Eddy pluk ik 34 km uit het parkoers, een combinatie van de 6 en de 40 km. We laten Molenstede en Dassenaarde letterlijk links liggen en kiezen voluit voor de Hagelandse ruimte.
Gaan op pad … langs het stationsplein van waar we kwamen en mogen meteen genieten van het park rond de Demer en de Stadswallen van Diest. Eddy lijkt op scherp te staan – gekitteld door de Schaffense buren ? In elk geval de passage over de wallen is behoorlijk pittig. Na drie kilometer bereiken we het bezoekerscentrum van de Halve Maan. Jammer dat de meeste stappers onderweg geen aandacht schenken aan het in wording zijnde Boerenkrijgpleintje.
Pauzeren doen we nog niet, stomen gelijk door langs de Lindenmolen en door de recente wijk van de Beverpoort. Moeten de drukke baan naar Hasselt over voor nog enkele achterafjes. Het zwerk dreigt, zal dit meerder malen doen maar de regen bleef blijkbaar in Antwerpen hangen. We volgen een tijdje de GR die van Diest naar Geraardsbergen loopt en gaan dan een eerste keer echt klimmen, de Kloosterberg op. Worden beloond met prachtige vergezichten richting Webbekom en Halen. Ettelijke windmolens doen hun job. Eddy stuurt ons letterlijk door het ontluikende maïs en even verder hebben we met z’n allen beer-e-poten ! Moet kunnen. Langs prachtig in bloei staande gaspeldoorn dalen we stilaan naar de Carrefour en de vallei van de Begijnenbeek. Langs huizen en door akkers stappen we tot de pauze bij busbedrijf Demerstee. De eerste 10 km staan op de teller.
Na de boterham even de steenweg volgen en dan … Prinsenbos. Ik heb er zin in en test benen en longen op de stevige klim. Mmm, loopt lekker. Linda laat hare zot maar doen. We volgen nu de kim van het duin richting Scherpenheuvel en langs het monumentale beeld van het Heilig Hart. What goes up must come down. We duiken langs een holle weg bepakt met bruin blad terug naar de steenweg. Maar zoals gezegd, onze gastheer heeft er zin in. Een stevig kasseitje terug tot boven en dan weer parallel, hoog en droog met uitzicht op de basiliek van Scherpenheuvel. Bij een T geen pijlen meer. We moeten wel héél ver terug lopen, deels samen met een andere stapper en een fietser. Korte dubbel linkse bocht en opstapje helemaal niet gezien. Duiken de Prinsebofschenvoetweg naar beneden, tot terug bij de lokale chaussée d’amour. Aan de overkant even richting Assent en dan door het groen van de Begijnenbeekvallei. Ik vermoed wat komen gaan, maar wordt in de maling genomen. Net voor de A2 onverhard de heuvel op en meteen in een zee van fluitenkruid terug naar beneden. Onder de A2 door en … ja hoor de Hagelandse Hallembay op, de Pannenhoefstraat. Ik neem de uitdaging aan en pers er een tweede spurt uit tot helemaal boven op het onverharde. De ouwe kan het precies nog. Nu heerlijk zwerven op één van de hoogste plateau’s van de streek. Tussen de fruitbomen en de windmolens genieten van schitterende vergezichten met de terrils van het vroegere Limburgse steenkoolbekken en denkelijk de flatgebouwen van het Luikse. Dokkeren dan de Hermansheuvel naar beneden. Nog eens op en neer door holle wegen met uitgesleten ijzerzandsteen. Pauze bij Magda in de oude wijnhoeve Elsenbosch. Hebben intussen 19 prachtige kilometers op de teller staan.
Terug op pad, langs een hoeve met wel twintig zwaluwnesten en dan klimmen door een dot van een diep ingesneden holle weg. Rita (Strombeek) volgt ons voorbeeld. Dwars door een bosje en wat fruitbomen en terug het plateau op. 10 windmolens zorgen er voor de stroom van 14.000 gezinnen, lezen wij. Eddy informeert zijn gasten. Toertje door de akkers, brug over de autobaan, dit blijkt de Blakenberg te zijn. Ruilen de schitterende vergezichten in voor de zoveelste holle weg. Moeten nu wat straten lopen om vanuit Webbekom in Assent te geraken. Koetsebroek loodst ons terug de velden in en even verder de vallei van de Begijnenbeek. Bieten ontluiken, de boer besproeit ze tegen allerlei ziektes. Zijn goedje ruikt naar terpentijn en prikkels neus en ogen. Laatste pauze bij Demerstee en nog vijf kwartier voor de boeg.
Onze gastheer weet van geen ophouden, opnieuw aan het Prinsenbos omhoog. Dan zachtjes in dalende lijn langs een patattenveld, terug naar de steenweg. Vond Eddy het ook welletjes, feit is dat we rustig en vlak door stille straten kuieren maar … met een beboste puist recht voor ons. Een onooglijk paadje loodst ons de Citadel op. Echt steil is het niet. Ik pik een ‘trofee’ mee, een verdwaalde pijl van … VOS Schaffen. Heerlijk in het zonnetje wandelen langs de verweerde gebouwen en dan zachtjes dalen over een net niet glibberig, schuin liggend paadje. Ook de Allerheiligenberg (weet je nog, waar pastoor Munte van zijn oren kwam maken) doen we in dalende lijn tot de terrasjes van centrum Diest. De prachtige zandstenen kerk, dan door het parkje van Cerckel (de Gildenbrouwerij) en de terug opengegooide en in ere herstelde Demer-armen. Ook de omgeving van de Kaai steekt in een nieuw en prachtig kleedje. Was tien jaar geleden een eerder verloederde buurt.
Onze opdracht zit er op, we hebben ons Duvelke meer dan verdiend ! Sigrid zal later vragen hoeveel hellingen de 40 km nu precies geklommen had. Nog even napraten met onze gastheer en met een lach van oor tot oor terug naar het station. SUPER EDDY heeft ons weer eens heerlijk verwend !!
Ik heb de smaak van het GR wandelen terug te pakken. Vandaag loop ik een stukje van nummer 12 zoals ik al deed in oktober 2010 ! Stap bij het Rivierenhof van de bus en pik meteen de eerste rood-witte markering op. Bij een miezerig weertje wandel ik door het prachtige park, langs laantjes van statige beuk, slingerpaadjes tussen bloeiende rododendrons en waterpartijen. Jonge konijntjes dartelen over een grasperk bij riviertje ’t Schijn. Ik verlaat park en stad langs de korfbalterreinen van Catba. Betonpaadjes die er nog maar een paar jaar liggen loodsen mij langs volkstuintjes en moerassige watertjes. Moet nog een drukke baan over en wandel dan naar de rust van Fort 2. Een kwartslag rond deze waters en ik volg een landelijk pad richting Wommelgem. Een groene specht vlucht schichtig weg de beschutting van de bomen in. Is mijn tweede exemplaar al binnen de twee dagen tijd. Vanaf Ternesse loop ik de woonkern van Wommelgem binnen. Bij het kerkhof zijn de markeringen niet optimaal, eentje wijst zelfs in de verkeerde richting. Maar ik ken er de weg naar de imposante kerk. Om de bewoning terug te verlaten is de markering wel perfect, al is het dan door recente wijken. Wandel opnieuw door de groene Kempen, ontluikend maïs en weilanden, een klein bosje zelfs. Hoog in de bomen een dartel eekhoorntje dat vliegensvlug tegen een berk opklimt. Er wacht mij een prachtige, deels natte bosstrook, Zevenbergen. Fluitenkruid zoomt weelderig de paden af, in een weiland een zee van boterbloempjes. Ik passeer het gelijknamige kasteel en stap langs zijn dreef naar het centrum van Ranst. Hoog tijd voor een pauze en een boterham.
Kerkwegels loodsen mij de dorpskern weer uit, de Donkere Weg stuurt mij de landerijen in. Vroegere serres zijn omgebouwd tot staanplaats voor een paar honderd caravans. Een tarmacje stuurt mij langs een grote plantage fruitbomen. De autobaan is niet ver af maar toch is zijn geluid getemperd. Maas & Moor noemt het hier. Ik stap door een kort strookje beukenbos en mag dan warempel zo maar over de links & greens van een golfterrein lopen. Is blijkbaar een openbare weg. Ben ik overdonderd door het gebodene, inclusief kasteel? Feit is dat ik niet meer op de markeringen let en mijn eigengereide weg ga langs een prachtige dreef van gewone en rode beuk. Bij een kerkwegel zit ik terug op het juiste spoor, kan pauzeren bij de kerk van Broechem.
Het is opletten om de volgende juiste kerkwegel te vinden. Deze keer ben ik echter voorbereid en ken enkele regels van de tekst uit het hoofd. Buiten het dorp meteen graspaden en ik wandel letterlijk tussen de perelaars. Er lijken mij vrij weinig vruchtjes op de bomen te hangen. Amaai onze portemonnee in de herfst ! Kom aan bij de kerk van Emblem. Ben snel het dorp weer uit en wordt over het Netekanaal en de Kleine Nete geloodst. Mag flaneren langs de oever van de bruine rivier en neem er een fruitpauze. Nog een vijftal kilometer te gaan. Loop weg van het water over groene tarmacjes in Vogelzang en dit laatste is vandaag letterlijk te nemen. Mag dan heerlijk flaneren op de Kesselse Heide. Zanderige paden, berk en spar, prachtige open plekken met rustende heide, heerlijk. Aan de overkant van een drukke spoorbaan stap ik langs het fort van Kessel en dan gaat het linea recta naar het station. Weet er twee cafeetjes waar ze wandelaarsdrankjes serveren. Zit er gans alleen op een terras, treintje komt zo …
16.05.2017 StreekGR Kempen tussen Oostmalle en Turnhout
Beducht voor de warmte ben ik al vroeg op pad. Nog voor 09:00 duik ik het stenen poortje van domein de Renesse in. Ga een voorlopig laatste stukje Streek GR van de Kempen wandelen. Passeer het beeldje ter ere van de wandelaar en kies bij de eerste splitsing voor links, oostelijke richting Turnhout. Ben nauwelijks een kilometer onderweg en het spoor van de markeringen al bijster. Keer op mijn stappen terug bij de Herentalse steenweg. De markering is duidelijk naar rechts en de tekst van de routebeschrijving naar links. Tweede keer goede keer en ik wandel door pas aangelegde straten. Is dus opletten want sommige aanduidingen zijn verdwenen. Regelmatig achterom kijken loont ! Laat de bebouwing achter mij en duik het halfopen groene terrein in met ontluikend maïs, weilanden en bosjes. Nog steeds zijn de aanduidingen schaars, gelukkig de mogelijke zijpaden ook. In het eerste bos zijn de onverharde paden afgesloten wegens wildbeheer. Tarmacje lopen dan maar begeleid door het vrolijke gezang van vele vogelsoorten. Bij de boerderijen aan de Koeischotsloop kruist een wandelaar mij. Korte groet, niet meer dan een hoofdknik eigenlijk en elkeen gaat zijn eigen weg. Het is al verduiveld warm en ik vind verkoeling op een bankje onder hoge bomen bij een versierde Mariakapel. Tijd voor een boterham, heb er al 1:20 stappen opzitten.
Het parkoers loodst mij door een paar stille straten en vervolgens over brede zandpaden in een weidse boog om het centrum van Vlimmeren heen. Landelijk beton gaat weer snel over in grind tot de Turnhoutse baan. Klampovenweg lees ik aan de overkant. Lange rechte onverharde wegen door de stilte van het Kempense landschap. Bereik een woonkern van recente signatuur. Er staat een zuchtje wind in de stille straten en die is meer dan welkom. Ben in Beerse of meer bepaald wijk Den Hout. Stap tot een vaart en kies voor het parallelle zandpad. Vind niet meteen een bankje en een schuin afgezaagde boomstronk neemt zijn taak over. Een paar honderd meter verder wel een bankje en toch nog een korte drankpauze. Wandel vervolgens voorbij de Busselenhoeve tot brug 5 over de vaart van daarstraks. Mag nu wel het jaagpad op met aan de overkant een steenbakkerij. Voorbij brug 4 wordt het terrein bekend. Bekijk aandachtig de huisjes langs de vaartdijk. Vind een brievenbus met ingegrifte naam M A X. Hier moet het dus geweest zijn dat onze onfortuinlijke wandelvriend woonde. Het huisje lijkt nu verlaten, de herinneringen maken mij ingetogen.
Verlaat de vaart en duik de bossen in bij Looy en zijn rustpunt voor wandelaar en fietser. Heb nog zo’n 5 kilometer voor de boeg waarbij het Sniederspad dient gevolgd te worden. Duik het jonge bos in met een veelheid aan frisgroene varens. Het smalle pad zet mij af bij de landgoeden die Vorselaar rijk is. Dan volgen een paar prachtige dreven rond een in het groen verborgen kasteel. Ik duik het tunneltje onder de Turnhoutse ringweg in en ben nu echt in de bewoonde wereld. Nog een achterafje voorbij een OLV kapel, enkele stille straten en ik bereik het station. Het is nog maar 14:30 en ik heb dus ruim de tijd voor een wandelaarsdrankje. Neem de snelbus naar Antwerpen en ben rond 17:30 terug thuis. Er staan 24 kilometer Kempens moois bij op de teller.
Ik zag Frans en zijn team vorige vrijdag pijltjes hangen bij het Schoonselhof. Weet dus dat de wandeling ook door Hemiksem gaat. We beslissen dus van thuis te vertrekken. Linda voert eerst enkele correcties uit op de peecee. Problemen met het fototoestel hebben onder meer de verbinding met Norton deels verbroken. Eerst herstel dus want je kan niet genoeg beveiligd zijn dezer dagen. Dan op zoektocht, met een vermoeden van parkoers in het achterhoofd. Ja hoor, nauwelijks een kilometer van het echtelijke dak, in de Klaverstraat, kunnen we op pad. Maken een brede boog om kasteel Klaverblad heen tot de Moerelei. Moeten vervolgens onvermijdelijk door de Wilrijkse (Coca Cola) bedrijvenzone richting A12. Als extraatje hobbelen we wat kassei langs een prachtig gerenoveerd kasteel. Sluiten aan bij een vroege vogel uit Duffel en stappen samen langs de Wilrijkse wijk gebouwd voor en tijdens de Wereldexpo van 1958 tot de start.
Uiteraard veel bekenden op het zonnige terras. Bijpraten met Linda & Charles, Marleentje en haar dochter ook. We gaan op pad voor 33 km. Meteen het groen in, een grindpad langs een donkere beek. Blijkt Kleine Struisbeek te noemen, typisch Antwerpse humor. Passeren de Antwerpse unief en koersen verder tot een brug onder de E19. Nog wat straten lopen langs de Losweg tot onze eerste pauze. Linda & Marleen gaan ons voor, de mannen doen het wat kalmer aan, zijn van dog sitting.
Hebben een ruime lokale lus voor de boeg. Stappen naar de terreinen van hockey Victory en sporthal Kattenbroek. De Edegemse Zandbergen komen uitgebreid aan bod. Is opgespoten terrein bij aanleg van de E19 en nu een pracht van een wild stuk natuur. Moeten wel heel aandachtig lopen. Zijn moederziel alleen en de geel-blauwe pijlen vallen niet altijd op in het groen. Toch is het zalig wandelen tot de Groeninghe brug in Kontich. Er hangen 4 camera’s die volgens de tekst niet bekeuren maar verkeerscontrole uitvoeren. We nemen het maar voor waar aan. Keren terug langs de overkant van de drukke baan. Aanvankelijk een tarmacje in het groen maar dra terug onverhard langs jong bos en kikkerpoeltjes. Terug bij de Losweg dan en laatste keer pauze in De Schrans, deze keer met Jo & Marie-Louise.
Terug op pad. De Prins Boudewijnlaan over en dan over de kasseitjes van Hof ter Linden, kasteel in restauratie. Frans maakt dankbaar gebruik van een nieuwe half verharde wandel- en fietsweg tot Fort 5. We lopen met heel wat Chiro jeugd door speelbos Dikke Bertha en vervolgens wat rustiger langs de waterpartijen. Terug de Prins Boudewijn over en even wat villa’s kijken tot een tunneltje onder de E19. Voorbij de volkstuintjes gaat het meteen naar een Wilrijks parkje, voor jong en oud en van alle rassen. Rust zoals altijd in het knusse KWB zaaltje onder de kerktoren. We laten ons een Veddetje smaken.
Ongeveer de helft van de aangeboden afstanden hebben slechts drie kilometer meer te stappen tot de startzaal. Wij zijn nauwelijks halverwege het parkoers (minus de 7 kilometer van deze ochtend). Stappen langs de Bist, waar het kermis is, richting A12. Aan de overkant van de drukke baan wat acherafjes tot Fort 7. Bij vissersclub De Meyvis duiken we opnieuw het groen in. Heerlijk flaneren langs stille waterpartijen. Komen zodoende op de Moerelei uit bij de kinderboerderij. Een imposante familie bruine zwijnen trekt de aandacht. Duroc noemen ze en vader beer blijkt een gezonde jongen te zijn. Knorretjes van alle grote wroeten met plezier een ganse wei het onderste boven. Komen bij het poortje dat ik in de aanhef beschreef. Heerlijk is het door het Schoonselhof te lopen. Een imposante begraafplaats inderdaad maar ook puur natuur met prachtige dreven van steeds weer andere boomsoorten. De percelen hebben elk hun eigen bewoners. Militairen, joden, bekende personen zoals Louis Major of Jan Van Rijswijck (kan het nog Antwerpser ?). Bij de uitgang van het domein weten we een rustig cafeetje … de Leuvenaar. Wij zijn niet gehaast want bijna thuis en dus doen we een Duvels terrasje.
Hebben nog een uurtje stappen voor de boeg. Eerst de haast volledige toer van Fort 8, onder meer langs villa Marina. De rustpost Berkenrode is uiteraard gesloten. Langs de Verenigde Natieslaan wandelen we naar Hemiksem en de splitsing bij het Mastenbos. Hier starten we deze ochtend. Het zwerk wordt donker maar we hebben maar een kilometer meer voor de boeg. Ja …. de laatste 500 meter kregen we een zomerse douche ! Lachend vallen we thuis binnen. Hebben een schitterende wandeldag achter de rug. Frans heeft op een prachtige manier revanche genomen van het noodlot dat toesloeg tijdens zijn vorige organisatie. Deze tocht was een heuse topper !
13.05.2017 Natuurvrienden Zoersel te Halle (Kempen)
Geen bus- of treinreis zonder openbare werken dezer dagen. Dat is de reden waarom wij na het kappersbezoek niet voor Hulst maar voor Halle (Kempen) kiezen. Ook deze rit kent zijn omleiding en dus stappen we een halte te laat van de bus. Blijkt dat Patje Kloek identiek dezelfde weg zal volgen. We lopen een kilometertje terug over het fietspad bij de drukke steenweg tot dancing De Toverfluit en wandelen dan door de villawijk tot het Koetshuis. Het is nog stil in het kleine zaaltje, koffietje drinken en wegwezen.
Huisjes kijken tot de Heilige Geestweg en dan stilaan het bos opzoeken langs de kapel van St-Joseph. Zullen hier straks opnieuw passeren. De 20 km wordt langs de statige Koekoeksdreef in Schilde gestuurd. Dan gaat het echt de bossen in. Patje sluit bij ons aan en we wandelen samen richting antitank gracht. Verderop heelder stroken van het Sniederspad en langs een beukendreef tot de Dobbelhoeve en zijn natuurproducten. We dokkeren over een kasseitje tot een grote plas. Blijkt de achterkant van het fort van Oelegem te zijn. Pauze bij de Brigands, Jolly Jumpers geven er het beste van hunzelf.
We hebben een lokale lus voor de boeg. Een prachtige strook jong bos met weelderige varens tot de antitank, zo beginnen we er aan. Bij de Rietvissers blijken we op grondgebied Oelegem te vertoeven. Dan komt natuurlijk domein Vrieselhof aan de beurt. Statige dreven en paadjes midden het natte groen volgen elkaar op. We lopen nu echt om het Oelegemse fort heen. Twee kroostrijke gezinnen Canada ganzen zijn samen op uitstap. De ouders houden overzicht over zeker 15 donzige kuikens. Terug bij de Brigands dus en Patje voelt het kriebelen, hij zet het op een lopen.
Onze laatste etappe begint met de Knodbaan, half verhard door het bos. Na Klein Herentals volgt opnieuw de kapel van St-Joseph. Nog een breed pad tussen sparren en we bereiken de finish. Kunnen er een terrasje doen terugkijkend op een leuke bostocht. Ik heb voldoende aan 20 km vandaag, ben niet echt fris in de beentjes. De voorspelde regenbuien daar krijgen we pas mee te maken als we onder zeil van ons Duvelke genieten op de Rooseveltplaats.
11.05.2017 StreekGR Kempen tussen Herentals en Geel
Ik ben weer in Jeanneke-City deze ochtend. Even opletten bij het station want de GR5 en de Streek GR lopen ook hier even samen. Mijn te volgen route loopt langs de Kleine Nete en het Begijnhof tot de kapellekes op de heuvel. Het omgekeerde van dinsdag dus. Net voor de Toeristentoren dender ik terug de helling af en de steenweg over. Duik de bossen in naar … de boskapel. Opvallend hoe droog de grachten er ook hier bij liggen. Wandel door halfopen terrein langs weilanden vol boterbloempjes. Groepen schoolkinderen zijn blijkbaar op uitstap. Als de leraar vraagt opzij te gaan voor de wandelaar doen de Vlamingen dat netjes. Alleen de donkere exemplaren blijven tot twee keer toe voor mijn voeten lopen. De eerste keer blijf ik rustig, de tweede heeft meer pech. Wie niet horen wil moet voelen. Krijg geen commentaar en loop aan een gezwind tempo verder. Ben alweer een poosje de markeringen kwijt. In de volgende zanderige bosstrook blijk ik toch nog op het juiste pad te lopen. Nu het warmer wordt laten de kikkers zich ook gaan en kwaken er op los. Ik stoom maar door, immer gerade aus. Sta plots bij een kampeerterrein. Blijkt Korte Heide te noemen met aan de overkant van de baan Bobbejaanland. Vind een bankje bij een vijver voor de ‘casse croute’. Onwillekeurig mijmer ik over vervlogen tijden, de souvenirs aan fantast Fels komen terug. Het wandelgild heeft aan die tijd toch mooie dingen over gehouden.
Ik vervolg langs Villapark, dat doet wat zijn naam zegt : statige landhuizen met een parkje en ronde vijver in het midden. Het Boterpottenpad loodst mij naar de Papendijk. Loop nu lange rechte zandwegen door de stille Kempen tot bij de Kleine Nete. Geen markeringen meer bij de Schoorsebrug, de tekst wordt er bij gehaald. Snap wat er aan de hand is. Op een groen metalen paaltje hangt geen enkele aanduiding meer. Ik mag de oever van de rivier volgen, een graspad weelderig afgezoomd met bloeiende brem. Dan komt de Zeggendijk aan bod. Ellenlang rechtdoor lopen over een tarmacje een gracht volgend. Bij de gelijknamige windmolen neem ik mijn tweede pauze, de beentjes worden moe.
Slingertarmacjes langs hoeves en paardenweiden worden nu mijn deel tot de Bocholtse vaart. Bij Sas 9 stap ik naar de overkant en duik een smal graspad in. Halfopen terrein met her en der een woning ingepland. Bij het volgende tarmacje is het markeringen zoeken. Het lukt mij een hele tijd, vooral door achterom te kijken. In tegenovergestelde richting blijken de roodgele kleinoden wel regelmatig aanwezig. Tunneltje onder de ringweg door en dan gebeurt er wat te verwachten was. Ik ben het spoor bijster. Weet het Geelse station niet ver af en loop op het gevoel door stille straten verder. Bij een bushalte bevestigt de kaart mijn vermoeden, het station ligt één bocht verder. Pik warempel zelfs terug markeringen op. Eind goed, al goed dus en ik neem de eerste trein terug naar de Koekenstad. Nog even en het is weer weekend en kan ik met Linda op stap.
09.05.2017 StreekGR Kempen tussen Pulle en Herentals
Zoals gezegd wil ik weten waarom ik fout liep in de Lovenhoek. Sta dan ook al om 9:15 bij de kerk van Pulle. Het is muisstil in het dorp en het zonnetje schijnt weldadig. Aragon laat zich niet horen of zien en dus loop ik langs de juiste paden het dorp uit de weidse ruimte tegemoet. Wandel over brede grindpaden en vervolgens door het gemengde bos tot de kapel van Lovenhoek. Ben enorm op mijn hoede zodra de GR5 samenkomt met de streek GR. Ja hoor, 50 meter voorbij de kapel vind ik een haast volledig kleurloos geworden markering van splitsingen. Ze is echt onopvallend tussen blitse pijlen van Natuurpunt en andere. Blijkt daarbij dat ik nog dwars door een geploegde akker dien te lopen en de eerstvolgende markering verborgen ligt in een bosje. Voel mij dan toch al beter, niet zo dom of dwaas als verwacht ! Het te volgen pad slingert zich nu heerlijk tussen sparren en een weelderige ondergroei door. Kom zo bij Zegbroek uit en zijn landelijke omgeving welbekend bij de Kempense wandelaars. We hebben dikwijls een rustpost in de lokale voetbalkantine. De volgende bosstrook dan, spar met een weelderige ondergroei van varens. Twee eekhoorns rennen haastig van tak tot tak meters boven mijn hoofd. Kom bij de befaamde 14 kapellekens van Vorselaar uit. Hoog tijd om de innerlijke mens te versterken, er staan 8 km op de teller.
Neem een ruime pauze genietend van de stilte en ga dan verder langs een gehooid grasland. En de boer … hij beerde voort, de ene zijn stank is de andere zijn brood. Bereik het prachtige waterkasteel van Vorselaar. Nu nog extra in de verf gezet door een rij rode beuk in volle lente-ornaat. Schitterend is dit ! Een zandweg loodst mij naar de bewoonde wereld. Een merrie komt haar knuffel halen en ik vervolg over een fietspad langs Vispluk. Kan niet anders, half Vorselaar noemt zo. Dacht ik de omgeving hier helemaal te kennen, niets blijkt minder waar te zijn. Krijg brede zandwegen onder de sloffen geschoven langs gras- en graasland, de Berkelheide. Kies mijn tweede bankje in de natuur niet zo best uit. Ook deze boer blijkt een beer te zijn !
Vort met de bok dan maar, terwijl ‘onze jongens’ in de lucht aardig wat kabaal maken. Een fraaie dreef loodst mij het centrum van Lille in. Bij een fontein midden een woonerf voor de wat oudere bewoners posteer ik nog eens op een bankje in de zon. Moet vervolgens een paar kilometer straten lopen tot het centrum van Poederlee. Raak in Heikant het spoor van de markeringen bijster maar heb terreinkennis deze keer. Langs de dorpskern en de terreinen van de lokale sjotters stoom ik door naar de Heggekapel. Ken het laatste uurtje parkoers haast uit het hoofd. Door bos en wei naar riviertje de AA en zijn vistrap. Dan linea recta naar de volgende bosstrook. Zanderige paden en heuveltjes met een heerlijk zomerse geur van sparren & dennen tot de Herentalse toeristentoren. Het paard ruikt zijn stal. Ik stoom door de heuvel met de bidweg af. Twee spoorwegen over en dan bij het ziekenhuis de Kleine Nete opzoekend. Een laatste prachtige strook groen tot het Begijnhof. Ben nog één straat van het station verwijdert. Heb genoten van een heerlijke, zonnige, zomerse Kempentocht.
Al waren we gisterenavond laat thuis toch nemen we vandaag weer de eerste bus naar ’t stad. Hebben een kort reisje voor de boeg over Lier tot Sint-Katelijne-Waver. De wandeltocht staat in het teken van ‘de week van de groenten’. Merkwaardig gezicht in Koningshooikt overigens waar het ganse dorp versierd is met poppen, vogelverschrikkers. De bus stopt op 30 meter van de immense startzaal, een luxe. Het is er nog stil, geen randanimatie dit jaar. Wij trekken ons op gang voor de 30 km. Passeren een heuse mini dierentuin. Skippy komt er voorzichtig piepen uit de buidel van moeder. Een deel van zijn familie is trouwens spierwit. Goudfazanten zorgen dan weer voor weelderige kleur net als enkele exotische ganzen. We trekken verder over tarmacjes door weilanden en langs serres richting Hagelstein Een graspad loodst er ons letterlijk door weilanden met honderden boterbloempjes. Wandelen vervolgens door een moerassig bos tot een stokoud erf. Vanaf de boer zijn voordeur is het maar even tot de imposante kerk van OLV-Waver. Aan de andere kant van het centrum stappen we eerst door hooiland en vervolgens langs een steenweg naar de eerste rustpost. In de tomatenkwekerij gonst het van de activiteit. Er zijn mooie kleurrijke stillevens opgebouwd met groenten. Met de broertjes De Keyser praten we nog even na over het turbulente leventje van Zottemie. Tja, ze zal wel weer haar draai vinden zeker !
Patje Kloek sluit bij ons aan en we beslissen samen de lokale lus te wandelen. Een populierendreefje loodst ons voorbij de slakweker en het open land in. Het is verrassend fris geworden, beetje guur eigenlijk. We stappen linea recta naar de Jutse plassen, mij totaal onbekend. Ik kom slaap te kort en tjok achter mijn maatjes aan. Prachtig watergebied overigens met natte en droge plekjes, ideaal broedgebied voor watervogels en zo denk een zwaan er ook over. We vervolgen onze route langs een beekje en de rand van grasland tot de volgende serres. Dwars door een bomenkwekerij, een strookje steenweg, we zijn opnieuw bij de eerste rustpost.
Patje zet het letterlijk op een lopen en wij volgen aan een rustiger tempo. Passeren prachtig gerestaureerde oude hoeves en uiteraard nog meer groente serres. Stappen langs een geboortebos en een gemaaid pad richting Gasthuisbossen. Mijn geplaagde knie krijgt een steunverband aangemeten. Mijn thuisdokteres is op alles voorzien. Heerlijk wandelen intussen naar de Hondsbossen en een moerassige strook, retentiebekken genaamd. Strookje asfalt en dan langs de gracht bij Muilshoek. We zetten koers naar de grootste rustpost. Heel leerrijk is het in deze tomatenkwekerij. Er hangen overal bordjes met uitleg over het productieproces. Wij wisten niet dat er tussen de planten doosjes met bijtjes hangen. De beestjes zorgen onder meer voor de bevruchting. Leuk intermezzo.
Nog een uurtje of zo uitwandelen en dat wordt het ook. Er valt nog weinig te beleven. Net voor de Midzeelhoeve lopen we tussen een paar plassen door maar verder is het niks dan beton en woningen. Kriske Haesenbosch pikt ons op en dan valt er natuurlijk veel te vertellen over de Ommegancktocht. Man wat is die kerel gedreven ! Hij vertelt boeiend over hoe hij de hele organisatie heeft gestuwd en beleefd. Het succes is hem en de Schaffense Vossen van harte gegund, het harde labeur terecht beloond. Zo hebben we vandaag ook weer een goed gevulde boeiende dag gehad. We kijken toch al vooruit naar volgende week, al ligt er nog niks vast behalve dan dat we wandelen gaan …
Weekend en dus is Linda ook terug van de partij. Betekent vroeg opstaan en wat meer kilometers op het programma. Samen met José (Wilrijk) sporen we naar Brugge. Een volle Connexion bus zet een bonte bende wandelaars af in de Ridderstraat te Sluis, de laatste ‘Belgische’ halte. Althans wat het tarief betreft. Voor de Wind pijlt netjes en oranje tot de startlocatie bij de lokale voetbalclub. We hebben een kleine 30 km voor de boeg.
Het is mistig en fris als we ons op gang trekken samen met grote groepen Mont-Marche Tournai en Denderklokjes. Van de Binnenwallen stappen we snel over naar de Buitenwallen, die netjes opnieuw worden aangelegd. Een schelpenpad loodst ons de polder in. We vervolgen over een verhard fietspad vanaf de Zwinbrug (1952). Fluitenkruid teert weelderig in de bermen. Juffrouw ooievaar bruncht tussen de vele kikkerpoeltjes. Reisduiven scheren rakelings over velden en de woningen van Terhofstede. Er staat een strakke noordoostenwind. De zon brand geleidelijk de mist weg. Onze gastheren sturen de wandelaars over de wallen van Retranchement. Heerlijk stappen in het groen rond de kleine dorpskern. De rustpost is een, veel te kleine, tent op een grasveld ergens achterin. We bemachtigen nog net twee stoelen en kunnen een poosje zonnen.
Stappen door de dorpskern met zijn kiosk en langs de windmolen terug de polder in. Aanvankelijk een graspad later grind met als horizon de witte huizen net benedendijks de kustlijn. We moeten door het stille dorp Cadzand tot bij cafeetje ‘in de buitenlust’ recht tegenover de dorpsmolen. Heerlijk met z’n allen terrasje doen. De derde etappe dan. Langs donkergroene tarwe en knalgeel koolzaad richting fietspad afgezoomd met knoestige wilgen. Recht naar Cadzand-bad en zijn knap vernieuwde dijk. We passeren een blits wit jachthaventje en zetten dan koers over tarmacjes de duinen in. Komen zo bij die heerlijke Zwinmonding uit. Hoog boven slikken en schorren lopen we landinwaarts, een prachtige strook parkoers. Pikken een schelpenpaadje op langs kanaaltjes en worden zo terug naar de tentrust in Retranchement geloodst. Heerlijk wandelen is dit bij een zomers weertje.
Laten de bewoonde wereld weer snel achter ons. Ik hoor een bekend geklepper. Juffrouw ooievaar is hoog en droog haar nest aan het fatsoeneren en stuurt manlief er op uit om takken aan te vliegen, prachtig ! Wij zoeken opnieuw een fietspad op dat ons door de polder en zijn aanplant van patatten stuurt. Vreemd gezicht dat de grenspalen midden de bewerkte akkers staan. Tarmac wordt gras en grind, we wandelen langs grachten en populieren. Een heerlijk briesje zorgt voor aangename temperaturen. Een strookje buitenwallen en we zijn terug bij sv Sluis. Hebben nog een stadslusje voor de boeg.
Wuiven de Grashoppers uit als we er aan beginnen. Voor de Wind negeert het shoppende volkje en stuurt ons over de binnenwallen naar de Damse Vaart. Strookje langs het water en dan langs zuid- en oostpoort over die prachtige, groene dijken rond het stadje. We genieten van het schitterende uitzicht over belfort, kerk en stadsmolen. Afsluiten doen we op een terrasje midden het shoppende volkje. Hebben een klein uurtje tot de bus naar Brugge. Rechtover de bushalte heeft een koppeltje ooievaars een woonst gebouwd op de schouw van een winkelgebouw. En of ze veel bekijks hebben ! Meer dan tevreden reizen we terug naar Hemiksem, dit was een heel leuke dag.
05.05.2017 StreekGR Kempen tussen Zandhoven en Grobbendonk
Met de snelbus richting Herentals ben ik binnen het halfuur vanaf de Rooseveldplaats aan de kerk van Zandhoven. Er is een klein marktje van drie kramen. De visboer bakt voor mij een lekkere portie verse kibbeling, heerlijk. Maar door dat gesmikkel interpreteer ik de eerste markeringen van de StreekGR al meteen fout. Rondje door het dorp en dan kies ik de juiste kerkwegel. De markering was inderdaad een beetje bizar maak ik mezelf wijs. Aan de overkant van een drukke steenweg ben ik vrij snel het dorp uit. Een verhard fietspad slingert zich een weggetje door het groene landschap. Onder een grijze hemel ben ik binnen het halfuur in Pulderbos. Puur beton lopen nu vanaf een waterzuiveringsstation richting Pulle. Op een pleintje bij de dorpskom posteer ik mij op een bankje onder bomen. Hoog tijd voor een extra boterhammetje.
Ik blijk lichtjes fout gelopen te zijn maar pik de draad makkelijk op. Langs het stemmige dorpskerkje loop ik een wijk van recente signatuur in. Een dame loopt er op Aragon te roepen. Blijkt haar jonge hond te zijn die uitgebroken is. Ik kan de lieve knaap vinden en terug naar zijn bazinnetje sturen. Ben hierdoor voor de derde keer van mijn route afgeweken. Pik snel terug de roodgele markeringen op en laat de bewoonde wereld achter mij. Heerlijk onverhard wandelen nu door open terrein, gras- en hooiland, een paar prachtige dreven ook. Ben in Lovenhoek en zijn kapelletje. De roodwitte GR5 loopt hier samen met het parkoers dat ik volg. Duik donkere sparrenbossen in om te vervolgen door straten van de gegoede burgerij. Volg nog steeds roodwit en ben tot mijn verbazing in Heikant. Neem een pauze op een bankje en mijn wandelgids er bij want er klopt iets niet. Ja hoor, fout nummer 4 voor vandaag ! Ben al ver voorbij de splitsing van de beide routes en op de foute GR ! Heb gelukkig terreinkennis (met dank aan Theo) en besef dichter bij Grobbendonk dan het geplande Vorselaar te zijn. Maak een ommetje langs de watermolen en de vistrap op de Kleine Nete en zet dan koers naar het Grobbendonkse centrum. Heb ruim de Duvelse tijd tot de bus naar Berchem. Het was blijkbaar mijn dagje niet vandaag. Volgende week vertrek ik opnieuw van uit Pulle, wil persé weten waar ik de splitsing miste !
Mijn huis- en thuisdokters komen met hetzelfde advies. De patiënt dient elke dag te wandelen om de neveneffecten van de cholesterol medicatie te neutraliseren. En dus stap ik heel dikwijls van Hemiksem naar het centrum van de Koekenstad wat algauw 15 km is. Onderweg pik ik dan her en der een voedingsmarktje mee op zoek naar onbekende smaakjes. Het is onwaarschijnlijk hoeveel heerlijke soorten kaas er bestaan !
Maar vandaag begin ik aan een vierluik dat mij naar andere oorden zal brengen. Het openbaar vervoer wordt vooral op zondag gedecimeerd. Dus pik ik een tocht in De Klinge op donderdag mee, want dan vlotjes bereikbaar vanuit Sint-Niklaas. De Gasthofstappers verwennen ons vandaag met drie lusjes in stijgende volgorde van aantal kilometer. Ik draai dit natuurlijk netjes om. Ben trouwens net op tijd in de Klingenaar om Rudy (Schelle) en Viking met hun respectievelijke eega’s uit te wuiven.
Begin dus met lus C over 8,3 km. Onder een loden hemel passeer ik een kapel passend versiert voor de meimaand en loop dan een stukje steenweg richting ’t Kalf. Met niet tot dat gehucht maar mag het Stropersbos in voor een lange groene omzwerving. Heerlijk flaneren langs weelderige ondergroei van frisgroene varens, gele brembloemetjes en nog niet actieve bramen. Een natte strook is van vlonders voorzien. Kan mij niet herinneren hier ooit geweest te zijn. Een vrolijke bende uitgelaten kinderen nemen op een grasvlakte pauze, tijd voor een boterham of een appeltje. Ik stoom door, doorkruis een jonger bos bij de drukke baan naar Hulst. Steenwegje naar De Klinge over en ik mag gaan Nederen. Ben nu in de Clingse bossen en stap langs diepe droog liggende grachten, al is dit een water win gebied. Finaliseer deze eerste lus over brede paden van het kabouterpad. Ook voor mij is het dan hoog tijd voor een boterham.
De tweede lus (B) van 7,4 km loopt samen met de eerste tot de ingang van het Stropersbos. Dan gaan we de oude spoorbaan op die vroeger van Terneuzen kwam. Berk en brem voeren er de boventoon. Draai opnieuw het Stropersbos in of toch langs de rand ervan. Halfopen terrein en stappend tussen donkere grachten. Een herder hoedt er een kudde schapen en de boswachter houdt een oogje in het zeil bij een prachtige groep wilde paarden. De zon komt intussen piepen zodat het nog aangenamer wandelen wordt. Bloesems geuren heerlijk. Opnieuw de steenweg over voor een korter stukje Clingse bossen. Passeer een monument ter herdenking van de Dodendraad uit WOI en uiteraard een witte grenspaal. De tweede opdracht zit er op en ik trakteer mezelf op een Klingse Kalsei, lekker blondje dat smaakt.
Blijft dus lus A over van 6,5 km. Heel andere richting nu langs een stukje steenweg in noordoostelijke richting. Ik loop de polder in over landbouwwegen, langs fruitbomen, melkvee en bloemenvelden. Stap de Rode Moerdijk op tussen rijen statige bomen. In de mistige verte de rookpluimen van Doel. Krijg plots een stekende pijn in mijn gehavende linkerknie. Het tempo moet naar omlaag. Langs Spaans Kwartier en Fort Bedmar, nu een kampeerterrein. Herinneringen aan vervlogen tijden. Wat straten lopen dan langs de Blauwe Hoefwegel en de Warandewegel, nieuwbouw aan de rand van het dorp en een ouder ogende dorpskern. De dorpskerk komt in zicht en ik heb nog een kwartiertje tot de bus. Laat mij van dorst en goesting een tweede Kalsei smaken en reis in het gezelschap van Rudy (Edegem) en Sylveer terug naar Sint-Niklaas. Heerlijk tochtje gelopen vandaag, dit smaakt naar nog.
Ik zit met een ei. De laatste tijd steekt telkens hetzelfde gerucht weer de kop op bij de vele wandelvrienden. Wandelsport Vlaanderen zou de lidgelden voor 2018 met 100 à 150 % optrekken ! Ik hoop van harte dat dit gerucht op een kwakkel berust en dat de dames en heren in Maldegem en Hasselt de essentie van de wandelsport in het vaandel voeren zijnde : een goedkope en gezonde ontspanning voor de meestal wat oudere Vlaming.
Met die bedenking in het achterhoofd gaan wij vandaag op stap. 3,5 km tot de Boomse steenweg en dan met bus 500 richting Mechelen. ’t Hofke van Lachenen op de Mechelsesteenweg bij Walem is ‘the place to be’. Aan de inschrijftafel een paar maatjes uit een vorig leven, medereizigers toen ik nog tot de werkende klasse behoorde. Euraudaxer Kim ook, fris en monter. Ook vandaag oogt het parkoers anders dan anders. Richting Duffel is vervangen door richting Waarloos. We zijn benieuwd.
Vanaf de Lazaruskapel gaat het meteen naar de mooie dreef Kapellenlei. Babbel met Louis Goossens terwijl wij de woeste natuur van de Oude Nete Arm in duiken. Raken even aan de vijver en het park van Rumst en stappen dan de blauwe Netebrug over. In de verte staat de Mechelse Romboutstoren stoer tegen de horizon. Wij gaan opnieuw onderaf de waterweg, puur natuur tot de Spildoornvijver, Mechelen Noord. De 30 km krijgt een extraatje aangeboden. Eerst langs de plas en vervolgens door een schitterend biotoop langs een gracht, denkelijk stilstaand water. We pikken de kortere afstanden terug op bij een kapel en stomen samen door naar de eerste rustpost in Walem. Een pareltje, deze eerste 8,7 km.
De bossen van abdij Roosendael komen nu aan bod gevolgd door de Beukendreef en zijn villa’s. Een ommetje over het graspad rond de plas van het Duffelse Fort mag natuurlijk niet ontbreken. Pauze bij Natuurpunt in de Mosterdpot. De Gageleer vindt er vlot afname. Ook Jacqueline laat zich het Kempens blondje smaken. Terugweg naar Walem dan. Door de Mosterdpot met zijn ondergroei van meiklokjes en jonge varens. Pinguïn François en zijn vrouwtje zullen zich deze uitstap vast niet berouwen. We wandelen verder langs een gracht van de Fermerijbeemden, deze tijd van het jaar nog zonder muggen. De Netedijk komt uiteraard ook opnieuw aan bod. Duiken een laatste keer domein Roosendael in tot bij de visvijver en stomen dan tot de laatste rust.
Alle afstanden zijn op minder dan 2 km van de finish behalve de 26 km. Stappen met z’n allen wel samen de Walembrug over maar 100 meter van de eindmeet trekken wij weer weg. Zijn verlekkerd op wat komen gaan. Eerst rustig tarmacje lopen door de Lazarusstraat tot Notmeir en dan … de Oude Sporwegberm. Een smalle strook puur natuur die er dit jaar droog bij ligt. Kievit en Koekoek zingen hun hoogste lied op de maat van ‘trommelaar’ specht. In de regenpoeltjes is het nog stil, te koud voor Kermit. Ons pad is bezaaid met hindernissen, recent omgewaaide bomen en dikke takken. Allerhande bloempjes in het gras zorgen voor kleur. Voorwaar de ‘moment suprème’ van deze tocht. Net voor Waarloos keren we op onze stappen terug. Gewoon tarmacjes lopen tot de finish. De Keizerenberg naar beneden tussen verspreide woningen en weilanden. Langs de Doornlaarlei en zijn groenten serres tot de Mechelse steenweg. Onze tocht zit er bijna op, koning Duvel laat zich smaken. Op bus 500 mijmeren we na, dit was weer een leuk wandelweekend met een prachtige afsluiter vandaag. Het nakende programma voorziet De Klinge (donderdag), Sluis (zaterdag) en Katelijne (zondag). Tot dan …
