Als Mieke verse Pap serveert dan zijn we er graag bij. Kempenzoon Leo komt zoals altijd minzaam zijn gasten begroeten. Volle afstand vraagt hij en antwoord meteen zelf, ja hé. Bruggeling Xavier, die mee op trein en bus zat is al op pad, Karientje en Dirk zullen dra na ons volgen. Enkele straatjes langs de Brembergse villa’s en we duiken het groene land in. In tegenstelling tot het Antwerpse heeft het hier wel geregend vannacht en liggen de maïsakkers er nat bij. De zandpaden zijn uiteraard goed begaanbaar. Leo heeft er zin in. Een ontelbaar aantal pijlen en linten loodsen ons over smalle slingerpaadjes door het jonge bos. Als een duizendpoot wentelt een groepje wandelaars zich onder leiding van Linda naar de volgende halfopen strook. Voor mij bekend terrein dankzij de StreekGR der Kempen. Krijg onderweg nog een onverwachte schouderklop voor mijn verslagjes, de waardering doet deugd. Breed zandpad nu langs ontluikende biet en maïs tot de eerste pauze bij de plas van camping Tulderheyde. Het is er de zoete inval. Zeker 75% van de wandelaars zijn bekenden. De pauze loopt dan ook een beetje uit de hand.
Twee lussen hebben we hier voor de boeg en dus hebben we er eentje achterstand op de meesten behalve de Zichemse tgv’s. Achterom ’t Jachthuis duiken we opnieuw de bossen in van zomers geurende den. Ja, de zon komt ook regelmatig piepen al is de temperatuur vandaag sportmens vriendelijk. We waden door het hoge gras en langs rododendrons in volle ornaat naar de vennen van Broekeling en zijn gagelvelden. Weg blijven van de bijenstal geeft Leo zijn gasten mee. Voorbij de ‘verroeste pk’s’, het levensgrote beeld van een boerenpaard en zijn menner gaat het naar een prachtige dreef van eik. Ik heb sinds gisteren wat hinder van mijn smallere loodgieterij en moet Linda wat voorsprong gunnen. Wandel aan een rustig tempo door de zoveelste sparrenbossen en stilaan daagt ’t Jachthuis terug op. Halven dans.
Bammetjes aanspreken en op pad voor de tweede lus. Domein De Utrecht komt nu uitgebreid aan bod, we zijn op Ollands grondgebied. Spar, zandpaden, hoog gras, een vennetje, het blijft genieten. Voor het eerst dit jaar bloeiend vingerhoedskruid in paars en wit, prachtige witte lelies ook. We steken een oude trambaan over, nu zandpad en vervolgen dwars door gemengd bos. Er doemt een heerlijk rodo’s-dijkje op. Links de witgele grassen van de Aalsterse heide rechts het idyllische ven Papschot. Stilaan uitbollen tot de laatste pauze op de camping. Bijpraten met Jefke van Balen.
Hebben nog een uurtje voor de boeg. Letterlijk langs een patattenveld en vervolgens een afwisseling van bos en akker tot de Poppelse kennel. Stappen wat verhard door de verspreidde bewoning van Overbroek en gaan dan riviertje de AA opzoeken. Slingeren mee met het dicht begroeide watertje tot de boerderijen van Poppel. Langs het dorsplein met kiosk afsluiten op het terras van Mieke Pap. Na het Duvelke geven Marie-Louise & Jo ons een lift tot station Turnhout waarvoor onze dank. Bedankt ook Leo en zijn team voor weer eens een heerlijke wandeldag in het prachtige Vlaamse uithoekje.
|