De spoorwegen plannen gelijktijdig twee werven op de lijn Antwerpen – Poperinge. De reistijd naar Ieper wordt dus met één tot twee uur verlengd ! Geen driedaagse dus voor ons dit jaar. Gezien de voorspelde hittegolf zoek ik een bosrijk parkoers uit. Kom zodoende bij de GR12 die we zullen volgen vanaf de Ollandse grens tot bij de Koekenstad. Vlotte busreizen met de 290 en 720, nu nog want vanaf volgende week is dat feestje ook voorbij. De Antwerpse Leien worden doorgeknipt ter hoogte van Opera en dit voor 18 maanden.

Uurtje langer geslapen en toch al om 9:15 op stap vanaf de Moretuslei in Putte. Eén dreef verder ligt het Ravenhof en pikken we de eerste rood/witte markeringen op. Een paar straten met gekortwiekte en dus nog kale platanen, we stappen naar de anti-tank gracht. Mogen al meteen een paar kilometer langs het water lopen. De omgeving ligt bezaaid met oude bunkers, rododendrons staan prachtig in bloei en zwermen muggetjes dansen boven het nat. We ruilen het water in voor het Kapelse Mastenbos. Als je de vaste route volgt heb je 8 km zegt een jongeman met hond behulpzaam. Wij leggen hem uit dat we op weg zijn naar Schoten zo’n 25 km verder. Zijn mond valt open van verbazing. Ik hou mij bij acht zegt ie lachend. Joggers kruisen aanvankelijk ons pad op de zanderige heide. De eerste frêle libellen zweven over het groen. Het is heerlijk stappen. Onze bosstrook eindigt waar de landhuizen beginnen. We zijn in Kapellen en hooguit een hond blaft ons tegen van achter zijn hek, verder geen mens te bespeuren. We dwarsen de spoorbaan Antwerpen – Essen en vervolgen langs de Franselei. Vergapen ons aan de vele ‘stulpjes’ en missen zodoende een afslag bij een onooglijk bospad. Nou ja pad, er valt nog weinig van te merken en de stukken bos staan te koop. Zal wel de laatste keer zijn dat we deze doorgang kunnen gebruiken. Nog even villa’s lopen in het groen, stilaan daagt puur natuur op. Een zeer korte rechts – linkse missen we allebei, grr niet goed bezig ! Zijn nu op het Brasschaatse Schietveld. Zand baggeren in de open ruimte en heel aandachtig wandelen wat de markeringen betreft. Gelukkig tamelijk snel weer onder groen en uit de hitte. We maken een ruime omzwerving door de bossen die we ook kennen van de Stroboerentochten. Intussen geen bankje te bespeuren, we lopen steeds maar door tot het deels ingestorte Fort van Brasschaat. Opnieuw anti tank en ik weet een skatersplein zijn. Kunnen we na een kleine drie uur stappen eindelijk een pauze nemen en de schoofzak aanspreken. Een prachtparkoers is het intussen wel.

Terug op pad voor onze tweede helft. Strook anti tank en dan een nog jong ogende dreef tot het militaire kamp van Brasschaat en zijn officierswoningen. 30°C geeft de thermometer aan hartje Maria-ter-Heide. Wij dokkeren over een kasseitje richting De Inslag. Heerlijk genieten van prachtige dreven rode en gewone beuk. Na een drie kwartier drankpauze. De warmte begint in de kleren te kruipen. Ruilen het bos in voor enkele straten. In een nieuwe wijk is de markering weg maar met de tekst bij de hand lopen we deze keer foutloos. Stappen door volkse Brasschaatse straten (ze bestaan !) en langs een uitgedroogde beek tot het kasteel. Wijken af van het parkoers want weten hier cafeetje De Remise zijn met een geïmproviseerd terras. 2€ voor nen Duvel, zelfs de meeste wandelclubs hanteren deze prijzen niet meer.

Het kost ons allebei moeite maar we willen de laatste 6 km ook nog rond maken. Duiken het Peerdsbos in en volgen de slingers van de Mikse Beek. Ontwaren heel wat zwarte vlinders die fluo-groen oplichten in het zonlicht. Een prachtig schouwspel. Verlaten het prachtige beukenbos voor de brug over spoorbaan en autoweg (naar Breda). Al is het dan 7 jaar geleden, ik herinner mij dat we net voor park Vordenstein linksaf moeten, een onooglijk baantje in. Vreemd, de markeringen sturen ons Vordenstein in. We gaan zwerven, aanvankelijk in het bosrijke deel met ondergroei van frêle varens. Vervolgens door het meer open arboretum. Ik snap er niks meer van. Verlaten het park bij de kapel en stappen verder langs flatgebouwen van Schoten. Wij begrijpen dat we zodoende nooit aan De Zeurt zullen geraken maar verderop naar een kanaal wandelen. De tijd tikt weg en dus stoppen we bij en bushalte. Bus is net weg, moeten een halfuur wachten in de blakende zon.

Op de Rooseveltplaats drinken we er altijd eentje in dezelfde zaak. Busje komt zo … busje komt niet ? Toch wel, met 20 minuten vertraging wegens ongeval op zijn route. In Hoboken belt de chauffeur met dispatching. Stuurinrichting en wielen werken niet meer samen zoals het hoort. Einde rit dus en een tiental minuutjes wachten op de volgende. Thuis gekomen met zo’n uur vertraging blijkt dat de GR12 route bij Antwerpen hertekend is sinds … 07/05/2017 ! Het mag allemaal niet te simpel zijn hé, dan is het ook niet leuk meer …