Ik voel mij hondsmoe op vrijdagavond. Besluit onze reisplannen voor dit weekend op te bergen. Wat langer slapen en dichtbij huis wandelen wordt de boodschap. Vanmorgen dient Linda dan ook nog eens de handdoek te gooien wegens een dikke knie waar ze geen kracht kan op zetten. Ze brengt mij met de wagen naar Battel bij Mechelen. Deze tocht van de Vaartlandstappers wandelden wij nog nooit al is de omgeving ons natuurlijk niet onbekend.  Veel bekenden in de startzaal onder de kerktoren met onder andere Linda (Nijlen), Cois (Aartselaar), Lisette & Johan (Meerhout) en clubmaatje Roger. Het parkoers blijkt uit drie lussen te bestaan variërend van 6 tot 13 km.

Ik volg gedwee de adviezen van de parkoersbouwer en start met de kortste afstand. Door nog stille straten zet ik koers naar de Dijle-oever, de rivier gehuld in een dicht mist. Brr, het is nog frisjes. We worden over een grasdijk in wording gestuurd, er zijn grote infrastructuur werken aan de gang, Sigma plan genaamd. Kievitten laten zich horen dollend over een aanzet tot vijver. Zo bereiken we het kanaal dat Leuven en Mechelen met de Rupel verbindt. Even een heen-en-weertje tot rustpost op boot Wilford. Ik keer zonder stoppen op mijn stappen terug. Wandel een heel eind langs het water, langs vele aangemeerde bootjes van allerlei slag. Deze oever doet dienst als museum. Seringen staan in bloei waar ik tussen de huizen een bosje in duik. Even verder ben ik weer aan koffie toe. Sla intussen een babbeltje met Rik (Bornem) over het wedervaren van de treinreiziger in het algemeen en wandelaars die wij niet meer tegen komen de laatste tijd.

Ga op pad voor lus 2, zo’n 8,5 km lang. Moet Battelbrug over en de andere oever van het kanaal volgen, in dezelfde richting als daarstraks. De zon komt piepen, de pullover kan uit. Voorbij een voetbalterreintje duik ik de natuur in. Kan zwerven over een graspad in de open ruimte. De parkoersmeester stuurt ons onderaf de Zenne door een gelukkig droog liggende beek. Risicovol dit strookje in de tocht opnemen. Maar de beloning is navenant. We duiken de vettige paadjes van natuurgebied Den Battelaer in. Heb net geen natte voeten al is het even schaatsen door de zwarte blubber. Aan de overkant van de steenweg naar Willebroek wacht het groen van Vorendonk. Stille tarmacjes voorbij een manege en langs populieren in het frisgroene blad loodsen mij richting Leest. Rechttoe, rechtaan nu langs een steenweg tot een witte wijk en opnieuw Battelbrug. De tweede opdracht zit er op. Even bij babbelen met clubmaatjes Ghislaine, Cowboy Luk en Jack. Linda (Nijlen) waarschuwt dat op de grote lus de rustpost niet is aangegeven. Luk blijkt dan weer fout gelopen te zijn. Een verwittigd wandelaar is er twee waard.

Ik stap opnieuw voorbij Den Biechtstoel. Zijn terras doet gouden zaken aan zonnekloppende wandelaars. Terug over Battelbrug en vervolgens een stille straat in, de Oude Leestsebaan. Duik Robbroek in, vooral bestaande uit weilanden en knotwilgen. We wandelen letterlijk door de wei en langs grachtjes tot op grondgebied Hombeek. Ik weet, de lange Stuivenbergbaan is even saai maar vrijwel de enige oplossing om onder de E19 door te komen. Wandel vlotjes voorbij de splitsing van lus 3 & 4, die Luk denkelijk miste en zo naar het Mechelse park Vrijbroek. Heerlijk wandelen is het hier langs vele waterpartijen en stille laantjes. Sommigen vormen een roos tapijt van afvallende bloemetjes Japanse kerselaar. Het wordt een lange omzwerving. Het advies van Linda indachtig stop ik bij het eerste cafeetje ’t Park net als menig ander wandelaar. Na een lekker drankje vervolg ik mijn weg langs de tweede uitspanning met ruimer terras en … bord ‘rustpost’. Nog niet goed wakker vanmorgen Linda ? Ik loop uiteraard gelijk door, dwars door de rozentuin. Heel wat kleur al, maar nog geen rozen. Stap vervolgens langs prachtige kastanjes, hun kaarsen fier rechtop. Bij het Vissershuis verlaat ik het park en loop door een stil laantje richting Stuivenbergvaart met zicht op de Brusselpoort. Verlaat vrij snel het water en ga zwerven langs achterafjes met uitzicht op tuintjes en ‘bergplaatsen’. Loop dan langs recente woningen van meer gegoede burgers. Bij patattenvelden komen lus 3 & 4 weer samen. We stappen allen naar de vaart, onder de E19 door en recht naar de finish.

Linda komt er ‘just in time’ aan en we genieten samen van een paar Duvelkes. Het gaat beter met de knie na wat losfietsen, meldt ze triomfantelijk. Ik heb een best aangename tocht achter de rug. Morgen is een andere dag.