Ik had eerder deze week Jeanneke van Herentals nog eens aan telefoon. Ze klonk prima, eigenlijk met de fijne vraagjes en bemerkingen zoals ik haar altijd gekend heb. De bloeddruk is onder controle, ze begint haar draai te vinden in haar nieuwe leefwereld. De bingo activiteit dat vindt ze maar niks, maar het wekelijks turnlesje was haar zeer bevallen. En nog steeds kan er een dagelijkse wandeling vanaf. Ze is dan ook nauwelijks enkele honderden meter verhuisd tot de service flat waar ze nu verblijft. Ja, ik had er een goed gevoel bij.

Intussen is het al weer zo’n zes maanden geleden dat ik nog eens GR wandelde. Vandaag pik ik de draad terug op. Reis rustig en vlotjes tot bij Mieke Pap. Roodgeel loodst mij voorbij de dorpskiosk meteen de bebouwing uit. Bij een fris windje, de ijsheiligen weet je wel, stap ik over betonwegels langs ontluikend maïs en koetjes in de wei. Een aanloopje tot het echte parkoers van de Streek-gr der Kempen. Onverhard nu, over graspaadjes, langs een diepe beek ook. Duik het nog jonge bos in met donkere spar op de achtergrond. Dan wordt het parkoers terug landelijk bij Overbroek. Wissel voortdurend af tussen bosjes en akkers, brede zandpaden ook. Wandel meer dan een uur tot de Kapel van Rovert. Er zijn bankjes en dus is het tijd voor een boterham. Erg leuk trouwens, deze eerste etappe.

Passeer een grenspaal en de Rovertsche Leij. Law 11 en het Brabantse Vennenpad voegen zich bij de route. Komen helemaal uit Eindhoven aangelopen, deze laatste Peter ! Bij huis nummer drie, alleenstaand in het groen, duik ik de bossen in. Weelderig, beter kan ik de omgeving niet omschrijven. Rododendrons in bloei zorgen voor het gelijkvloers, de verdiepingen er boven bestaan uit spar en hoge loofbomen. En het feest gaat gewoon door. Mag lekker mee slingeren langs riviertje de Rovertsche Leij, omgekeerd van wat Meester Leo ons deze winter voorschotelde. De paadjes liggen er vettig bij, heb al mijn aandacht nodig om niet weg te glijden in de zwarte blubber. Ben toch opmerkzaam genoeg om de splitsing van routes niet te missen. Wuif die van Eindhoven uit. Het landschap wordt droger. Prachtige dreven met een mix van gewone en rode beuk loodsen mij langs bosrand en maïsvelden. Aan de overkant van een steenweg wacht een breed grintpad. Lijkt ook wel een sluipweg te zijn vanuit Nieuwkerk. Daar gaat het parkoers inderdaad naartoe, voorbij de Rooms katholieke kapel. Ik knuffel twee paarden die er met geveinsde schroom om vragen en doorploeter dan een zandbad. Passeer het zeer bekende ven de Halve Maan en stap richting Regte Heide. Loop niet echt de open ruimte in, blijf aan de rand met uitzicht tot de woontorens van Tilburg. Er zijn nogal wat bomen gekapt, merktekens zijn verdwenen. Dankzij Leo en de plannetjes van GR red ik het tot Het Ooievaarsnest. Pik er gelukkig opnieuw geelrood op voor een ruime omzwerving door een zalig bos met een prachtige ondergroei van frisgroene varens. Ben helemaal niet verbaasd bij de grenspaal op de Poppelsche Leij en bij Radio Paloma uit te komen. Waar is de tijd dat Herr Franz en zijn ‘drinking’ team hier de wandelaars vanuit Tilburg zaten op te wachten !

Ik trek nu het open veld in, kan daarbij kiezen tussen een onverharde paardenweg of  het hardere fietspad. Ik wissen zo’n beetje af tussen de twee, strategische de bochten in het parkoers afsnijdend. Geniet van een weldadig zonnetje, net warm genoeg en de gekke capriolen van meerdere kieviten. Passeer de villawijk van Aarle. Ook hier staan heel wat ‘stulpjes’ te koop aangeboden. Geen spek naar de bek van de simpele werkmens. Ik ontwaar nog een leuk geplaatst bankje. Heb er uitzicht over rood bloeiend gras, de zoveelste grenspaal vandaag, en een klomp die de smokkelaarroute aangeeft. Hoog tijd voor nog een boterhammetje, heb er zowat 20 km opzitten en nog anderhalf uur voor de boeg tot de bus.

Gesterkt loop ik het fietspad verder af tot Klein en Groot Bedaf, grondgebied Baarle-Nassau. Een stukje steenweg en dan een oerdegelijk Hollands klinkerpad langs hoeves met kozijnen in de traditionele groen kleur geschilderd. Wordt een zandweg opgestuurd tussen weidse akkers. Typisch Hollands een paar kilometer lang rechtdoor lopen tot de eerste dorpsbewoning. Wordt door het hoge gras gestuurd tot aan de echte dorpsrand. Wandel door de Kapelstraat e.a. met die grappige markeringen die telkens weer een grensovergang aangeven. Knotsgek eigenlijk. Moet mij reppen langs de Belgische en Hollandse kerk, busje komt zo. Heb gelukkig ruim de tijd voor elke overstap want wordt telkens weer geconfronteerd met druk verkeer en vertragingen. Ruim twaalf uur nadat ik vanmorgen vertrok ben ik weer thuis. Best tevreden over de omzwerving door Leo’s Land. De volgende etappe voert mij naar Meer, een beetje ‘tricky’ wat het openbaar vervoer betreft.