Ik zet voor Linda de fietsroute uit naar Fort 5 in Edegem. Deze is eigenlijk dezelfde als wat ik te voet loop op weg naar die prachtige wekelijkse markt in Mortsel. Ik beslis hetzelfde te doen, kwestie van ons beider wandeladministratie in orde te houden. Plan van de start richting Centraal Station te lopen en verder zien we wel wat de liezen toelaten. Groot is mijn verbazing als ik in Wilrijk bij Fort 7 pijltjes zie hangen en wandelaars zie lopen. Mmm, zou een optie kunnen zijn. Ik negeer het parkoers en stap de geplande 8 km over de Krijgsbaan en langs de oefenvelden van De Ratten, ook wel den Beirschot genoemd. Kom uiteraard bekend volk tegen waaronder het nieuw samengestelde Hobohem team, is altijd grappen.
Neem in de startlocatie de tijd voor een smoske, op bestelling gemaakt, en monster het parkoers. Ik kan inderdaad meteen terug richting Hoboken met een 5,6 km tot de eerste rustpost. Aanvankelijk wat villa’s kijken tot het tunneltje onder de E19. Dan langs volkstuintjes en langs de plas van Fort 6. Weg uit het groen voorbij studentenhome Drie Eiken en een erg stil park (bruin is met vakantie) naar het winkelhart van Wilrijk zijnde De Bist. Ik corrigeer onderweg een paar pijlen die door snoodaards verdraaid zijn. Beroepsmisvorming denk ik dan. Linea recta naar het viaduct over de A12 nu. Den Boomse steenweg over en door wat recente wijken, dun bepijld, tot rustpost De Meyvis, de visserskantine van Fort 7.
Het is er druk en dus pauzeer ik op een rustig bankje wat verderop en langs het water. Doe ik graag, langs de plassen van de Antwerpse Forten kuieren en er even blijven zitten. Waar het parkoers het water verlaat draai ik rechts weg. Ben bij de Wilrijkse kinderboerderij en zijn kudde Duroc varkens. Mijn klassieke weg naar huis langs Moerelei en stille Hemiksemse straten. Heb er zo’n kleine 20 km opzitten en mijn liezen zeggen dat het genoeg geweest is. Oh ja, ik ontsnap ook netjes aan twee stevige plensbuien … mannelijke intuïtie zeker … Ook geen foto’s van dit parkoers want was niet de oorspronkelijke planning en dus geen toestel in de rugzak.
L’histoire se répète zeggen de Fransozen en ik kan er nu van meespreken. Exact een jaar na datum steekt mijn lieskwetsuur terug de kop op. Aan beide benen deze keer en dat betekent Spidifen slikken en met de handrem op stappen. Pff, het is mij het jaartje wel. Doet mij denken aan ‘mijnen ouwen’ voor wie zijn zestigste ook het jaar te veel was. Hij nam toen een onomkeerbaar besluit. Wij waren niet de beste vriendjes maar nu moet ik zeggen : pa ik ben het volmondig met je eens, trop is te veel.
Maar bon, Linda is met de fiets naar Wintam voor haar zaterdagse dertiger en ik ga ook maar weer op pad. Neem in Schelle om 10:30 de veerboot met de passende naam Heen & Weer II. Het is behoorlijk warm, zonnig en winderig. Kan aan de overkant van de Rupel meteen inpikken op het parkoers. Kadee zorgt voor een alleraardige lus rondom het Noordelijk Eiland. Ten noorden van Boom inderdaad, tussen de Rupel enerzijds en het zeekanaal naar Willebroek en Brussel anderzijds. De ruime plassen zijn er een paradijs voor watervogels. Oevers zien paars van de zomers bloemen en wilde paarden kunnen in alle rust grazen. Beton lopen ja, behalve een doorsteekje tussen jonge berk, maar een heel leuke omgeving waar je anders nooit komt.
Pauze in het Onthaalcentrum Zeesluis Wintam en een gezellige babbel met ons aller Corrie. Ook Linda komt even langs in gezelschap van Zottemie. Zij lopen grotere afstanden dan ik en gaan er weer vandoor. Ik beslis de 6 km te volgen. Moet wat wachten bij de sluismuren omdat een minuscuul jachtje richting Antwerpen en de Schelde dient versast te worden. Wandel dan verder op de dijk van het zeekanaal en door wat Wintamse straatjes tot de eigenlijke startlocatie. Vervul mijn administratieve plichten, babbel wat bij met Rik (Bornem) en ga weer op pad.
Voorbij de Wintamse kerk en door stille straatjes tot Polderdam. Een ruime kilometer dokkeren over kasseitjes tot de toren van de zeesluis weer in zicht komt. Neem een groepje jeugd op sleeptouw die geen kaas blijken gegeten te hebben van wandelparkoersen en dito pijltjes. Tijd voor een Duvelke en dan terug naar het veer zo’n kilometer verder. Heb nog zo’n 5 kilometer voor de boeg langs de Scheldeboorden tot in Hemiksem. Ben net op tijd terug thuis om het nieuwste exploot van de Sky-mannen te aanschouwen. Landa & Kwiatkowski zijn toch wel straffe Kadees.
De robot sputtert dezer dagen, de toets ‘wandelen’ hapert. Bij nader inzien blijkt het moederbord beschadigd. Oud model, geen wisselstukken meer te vinden. De schroothandel ‘bij Maggie’ geeft er nog een frankse en een sjik voor. Vandaag lijkt de toets ingedrukt te blijven en waag ik dus nog eens een poging om op pad te gaan. Neem de bus van 08:35, Linda is dan al lang de deur uit. We zijn met een tiental wachtenden op de Rooseveltplaats en rond 10:00 in een duistere startzaal te Hoevenen, mij verder onbekend. Hobohem Linda en haar nieuwbakken maatje Marleen zijn er ook. Charles is zijn trip naar Denemarken nog letterlijk aan het uitzweten.
Weet niet echt hoe goed de mentale en fysieke conditie is maar mik toch maar op 25 km. Het is donker en guur, winderig weer als ik de polder induik randje A12 met zicht op havenkranen. Ik heb het warempel koud ! We blijken een lusje rond de startlocatie te lopen en duiken dan de Hoevense straten in. Ik kamp plots met een zeurende pijn in de lage rug. Geen idee waar dit zo plots vandaan komt. Gelukkig komt de eerste rustpost er al na 3200 meter. Spidifen zal doen wat ie beloofd. De rugklachten verdwijnen binnen het kwartier en de ‘speed’ komt terug in de benen. Zal nodig zijn want de tweede etappe is 9,5 km lang.
Aanvankelijk nogal wat straten richting Kapellen. Een eerste bosstrookje, het Rood en even verder stoere beuken aan de rand van het gemeentelijke park. Een strook drukke Kapelsesteenweg, gelukkig met gescheiden fietspad en dan de Kasteeldreef. Zoals zijn naam het laat vermoeden wandelen in het groen tussen gigantische landhuizen. Nauwelijks pijlen en ik loop op mijn eentje ‘immer gerade aus’, denk in de verte een drietal te zien lopen. Pijl linksaf, beukendreef langs een gracht achterlangs de bebouwing. Kom in het Mastenbos uit. Heel lange omzwerving zal het worden. Aanvankelijk vooral zandgrond en spar. Verderop beuk met een ondergroei van rododendrons en heel wat bunkers uit WOII. Bij een volgende steenweg herken ik de omgeving zijnde de route van de GR12 komende van Putte. Pauzeer op een schaars bankje, hoog tijd voor een boterham na twee uur stappen. Vervolg zoals verwacht over een smalle zandweg langs het antitank kanaal, een leuke omgeving puur natuur. Even een regenvlaag bij een pas geoogst en dus nog stevig geurend kolenveld. Lange Jan haalt mij in en samen stomen we door naar Putte-City en de kantine van een voetbalclub. Toevallig zit Linda er ook, zij heeft 10 km voorsprong ! Korte babbel met Theo van Olympic Deurne. Helaas gooien zij eind dit jaar de handdoek.
Wij moeten lachen met de uitleg van een jonge deerne die zich verslikt heeft in de notities 1x en 2x. Heeft zodoende 5 km extra gelopen. Goed voor de fysiek zeg ik lachend, ze kijkt wat zuurtjes. Loop een kilometer met Linda mee door het Elsenbos tot de splitsing. Vat dan op mijn eentje de lokale lus van 5 km aan. Opgelet voor een agressieve buizerd lees ik. Ik hoor het beest in de verte roepen maar krijg het niet te zien. Zal er zelf te gevaarlijk uitzien zeker ? Ruil het bos in voor softballende dametjes en de ‘frietketels’ van Doel als achtergrond. Een tarmacje voert mij langs de paardenweiden van Middelhoeck. Het zwerk is opnieuw dreigend, haast gitzwart maar zijn poorten blijven gesloten. Ik pik weer een leuke strook antitank op. Wandel langs groentenakkers, wortelen en boontjes. Strook fietspad dan en de eerste hemelse druppels. Water langs alle kanten nu, de gracht voorzien van bunkers en de sluizen boven mijn hoofd wagenwijd open. Een paar wandelaars schuilen, ik vertik het, zet door op slecht karakter al regent het ‘bloskes’.
Stoom de rustpost voorbij en duik opnieuw het Elzenbos in. Na regen komt zonneschijn, inderdaad, ik kan stilaan opdrogen. Een grindpad stuurt mij richting woonwijk met mooie witte kapel, een kleine kerk eigenlijk. Dan volgt een ellenlange kaarsrechte tarmac. Weilanden, preiaanplant, maïs en mini manèges, ik loop opnieuw Hoevenen binnen. Begin een beetje moe te worden maar daar is de eerste rustpost van deze ochtend. Linda en Herman vormen het ontvangstcomité. Rek mijn pauze een beetje en dan gaan we samen op pad door nog wat Hoevense straten en een kasseiweg die ons naar de polder loodst. Het onweert in de verte maar wij houden het droog. Martin, net terug van de Nijmeegse Vierdaagse, zit ons op te wachten. We praten wat bij want dit is lang geleden. Zitten allebei zowat in hetzelfde professionele schuitje. Ik voel mij al wat minder eenzaam, gesterkt ook, al is zijn relaas zeker geen waar je vrolijker van wordt. Ben al blij de 25 km van een best wel leuk parkoers goed verteerd te hebben. Wordt vervolgd …
Vorig weekend schreven de vakbonden van De Lijn mij vier dagen rust voor. Linda nam dan wel op zondag haar stalen paard naar Terhagen maar dat beest is mijn beste vriend niet. Dit weekend ben ik dus terug paraat. Gisteren hebben we pijltjes gehangen in het grote bos vanaf Juzekes-Eik. Wij twee vormen een goed geolied team, klaren de klus van ruim 15 kilometer binnen de vijf uur. Terwijl andere medewerkers de zaal klaarzetten genieten wij van een verDuveld gezellig terras in Den Bosuil.
Vandaag kiezen we dan voor makkelijk reizen. Het ritje van Antwerpen-Centraal naar het Brechtse station Noorderkempen duurt exact 15 minuten. We zijn met een tiental wandelaars op de eerste trein. Kunnen netjes de pijlen volgen tot de inschrijfzaal. Ons plaatselijk maatje (lees verslag Meerseldreef) komt mankend gedag zeggen, overdaad schaadt ook voor haar helaas. Er staan 31 km op ons menu al twijfel ik nog om in te korten tot 27 km, mijn mentale conditie is momenteel niet je dat.
Op pad dan maar voor een rondje om het stadspark heen en dan de Eyndhovensteenweg op. Het is al behoorlijk warm zo rond 10:00. Stroboer Herman zit na een paar kilometer wandelen bij mensen ‘op ’t geleeg’ een saffie te smoren. Doorsteekje en we wandelen langs het kanaal Dessel – Schoten tot Brug 11 ook bekend van café Trapke Op. De langere afstanden steken ’t water over en volgen de Westmallebaan. Half verharde weg tussen hoeves door. We passeren onder meer een ren met honderden kippen in vrije loop (scharreleieren). Heerlijk rustig wandelen is het in half open terrein met afwisselend dreven, opschietende maïs, weilanden en bosjes. We passeren het hoeveklooster van Sint-Lenaarts en keren weer langs de vaart van daarstraks. Pikken bij Brug 11 de kortere afstanden opnieuw op en zetten koers naar de kapel bij de Lochtsebaan en de rustpost net naast de koeienstal. Heel leuke eerste 10 km gewandeld.
Deel twee stuurt ons richting autobaan. Net ervoor draaien we domein De Groene Linden in. Een eerste sparrenstrook zet ons af op de Tilburgbaan waar de 30 km hun eigen ding gaan doen. Ik ga er dan toch maar voor. Het wordt heerlijk zwerven door het stille bos met het gezang, soms ook gekrijs, van menige vogelsoort. Een strookje kanaal om voor afwisseling te zorgen en dan een ‘bumpy’ strook bos. Kastanjebomen verliezen er al hun bruine blad wegens ziek. Bij open terrein pikken we kortere afstanden op. Lopen achterlangs de camping van daarstraks en mogen heerlijke lommerrijke dreefjes wandelen tussen weilanden door. Een laatste brede zandweg zet ons af bij de uit de kluiten gewassen kapel en de rustpost ‘bij de boer’. 20 km in de benen, een wat ruimere pauze is wenselijk.
Terug richting snelweg dan. Net voor de brug het verwildert bos in van Hoge Mereyt. Het landelijke van Brecht komt nu aan bod. Lopen een steenweg af tot Den Biekorf, want elke hoeve heeft hier een naam. Stappen verder over de Ploegsdijk, een tarmacje afgezoomd met eik. Vreemd, we zien haast geen enkele wandelaar meer. Het is nochtans amper 15:00 en alle afstanden lopen hier samen. We snappen er niks van. Kijken ook verbaasd naar een installatie die grondwater oppompt en honderden meter verder terreinen besproeid. Pauzeren doen we een laatste keer in de plaatselijke voetbalkantine. Kijken er even naar de Tour, net op tijd om het incident Aru/Froome mee te maken en vast te stellen hoe Porte dit oplost.
De laatste 3,5 km zijn een stadswandeling. Langs het Frans Oomspad tot het gemeentelijke park en dan zwerven langs museum en statig kasteel. Gewoon uitlopen dus tot het obligate Duvelke. Van de meer dan 1100 deelnemers hebben wij nauwelijks 10 % gezien. Zijn wel zeer tevreden over deze prachtig groene en perfect afgepijlde tocht. Ja, het bepijlen daar letten wij op hé, kwestie van bij te leren.
