29.03.2020 Demer & Dijle tussen Aarschot en Mechelen
Ik ben al vroeg op pad vandaag want verwacht een lange tocht. Om 08:30 vertrek ik bij station Aarschot richting Begijnhof. Kan meteen de Demer volgen naar de ’S Hertogenmolens. Even weg van het water om via een brug over ‘den ijzeren weg’ te geraken. Ben snel terug op het rechter jaagpad met in den beginne nogal wat industriële gebouwen op beide oevers. Onder een eerste brug door en de omgeving wordt puur natuur, al zijn het in het begin vooral kale, nog onbewerkte akkers. Wandelaars kom ik nog niet tegen wel wielertoeristen telkens alleen of met zijn tweeën. Hoor in de verte een eerste kievit maar krijg hem niet te zien. Het is tarmac lopen langs onder meer de kastelen van Nieuwland en Ter Rivieren. Een volgende brug loodst mij over de Gelroodse steenweg en ik verander er van oever. Links is half verhard en dus minder geschikt voor fietsers. Ik meander met de rivier mee door een steeds groener wordend landschap met verwilderde bossen en rietkragen langs het water. Het is zonnig maar er staat bijwijlen wel een gure wind, erg warm is het niet. Ik kom in Werchter aan bij een mooie strook in boei staand koolzaad.
Kan gewoon rechtdoor lopen, aanvankelijk door een straat en langs een muur die denkelijk dienst doet als waterkering in barre tijden. Ben weer snel in de natuur en slinger verder door het landschap, nu langs de Dijle, al heb ik de samenvloeiing daarnet gemist. Een fruitgaard toont ontluikende bloempjes en de bijgaande zure geur is ook al aanwezig. In het open landschap is het voortdurend vechten tegen de windstoten. Door de vele meanders valt de ‘zotte fluit’ mij langs wisselende kanten aan. Heb het meeste hinder van het zijwaartse gebeuk. Kom uit bij het begin van de Antitankgracht en ben dus in Haacht. Passeer de Oude Hansbrug en duik opnieuw de velden in. In tegenstelling tot het vorige deel zie ik nu wel regelmatig huizen. Kieviten maken ook hier dolle scheervluchten. Opvallend dat ik verder allen maar zwarte vogels zie, aalscholvers en kraaien, al eens een koppeltje wilde eenden niet te na gesproken. Het is een heel eind tot in Rijmenam want de rivier stroomt in brede bochten door het vlakke landschap. Na vier uur stappen neem ik even een pauze op een bankje. Ben tien minuutjes later in Rijmenam en ken het parkoers nu dankzij vroegere GR-tochten. De eerste uren wandelen waren voor mij nieuw.
Hier staan nog enkele bunkers al 80 jaar te overleven. De GR-paal in Hever geeft aan dat Mechelen 8 km verder ligt. Was ook mijn inschatting. Ik stap langs de Barebeekvallei maar hou mij strikt aan de linkeroever van de Dijle. Het aantal fietsers vermindert er komen meer wandelaars en joggers bij, de honden hebben ook hun beweging nodig en zijn goed vertegenwoordigd. Krijg nog wat mooie rietkragen cadeau en kom vervolgens in de bewoonde wereld terecht vanaf Muizen. Even dwarrelen er sneeuwvlokjes uit de lucht, niet meer dan ne pissewis. In de stad duik ik onder enkele bruggen door parallel met de spoorbaan die van Leuven komt. Komt uit bij de Thomas Moore Hogeschool en dan is het station maar nauwelijks enkele honderden meter verder. Hoor de aankondiging van de trein naar Leuven. Snel een ticket kopen, dat dezer dagen niet gecontroleerd wordt en één minuut voor het vertrek in een zetel ploffen. Ben iets meer dan zes uur onderweg geweest, dus ergens iets tussen de 30 & 35 km, korter dan ik verwacht had. Ben moe maar tevreden van de training, volgende week gaan we weer verder op voorwaarde dat we gezond blijven.
Het is onwezenlijk hoe onze leefwereld van de ene op de andere dag omslaat. Sinds vorige dinsdag zit ik zowat alleen op de trein naar en van het werk. In de kantoren nog twee mensen, Rita in het magazijn en ik voor customer service. Alle anderen moeten van thuis werken. Klantenbezoek, cursussen, trainingen, alles is de eerstkomende weken afgeschaft. Een enorm kostenplaatje. Daarbij gaven onze klanten, tandartsen en tandlabo’s aan de deuren te sluiten tot minimum 5 april, geen inkomsten meer dus. Ook is iedereen het er over eens, deze lockdown zal nog zeker tot einde april duren. Barre tijden dus, ik kan gelukkig stoppen met werken wanneer ik wil en met pensioen gaan maar voor jonge mensen dagen doemscenario’s op.
Nu er geen officiële wandeltochten meer zijn hebben wij ook Beneluxwandelen even in ruststatus geplaatst. Hierdoor had ik plots een vrije zondag en besloot na 7 (!) weken toch nog eens te wandelen. Mijn keuze viel op een Demertocht en ik spoorde met een alweer vrijwel lege trein naar Diest. Er is trouwens geen ticket controle meer uit vrees voor het virus. Dacht ik meteen van het station langs het water te kunnen lopen dan had ik het mis. Moet een paar kilometer langs straten tot voorbij de ontboste heuvel van Meulstee. Maar dan begin ik er aan, heerlijk mee stroomafwaarts de meanders volgen van de Oost-Brabantse bruine rivier. Ik ben er niet alleen, fietsers, joggers en andere wandelaars kruisen mijn pad. Niet echt veel maar ze zijn er wel om te genieten van een zonnige dag, zei het met een schrale oostenwind. Het is een aardig eind wandelen tot de Maagdentoren en dus Zichem opduiken. Ik heb verrassend goede benen en stap gezwind door, er is toch nergens geen staminee open. Traditiegetrouw liggen de akkers er hier overstroomd bij, is elk jaar zo. Kan netjes langs het water blijven lopen tot Testelt. Even langs de spoorbaan en dan … geen doorgang meer en ik weet niet wat te doen, links of rechts houden. Gelukkig staat er een groot aanwijzingsbord van knooppunten. Ik zie het meteen, ga de rechteroever verlaten en 700 meter langs een steenweg lopen tot knooppunt 261. Ben meteen weer op de linkeroever deze keer en ga verder met mijn zwerftocht. Het waterpeil is laag wat recent duidelijk anders is geweest aan de moddersporen op de oevers te zien. De natuur ontluikt, wilgen zijn fel groen, ‘katjes’ onder mijn zolen geuren heerlijk, gele mosterd staat zowaar weer in bloei. Ik geniet hier toch wel van. Wulps wentelt de Demer zich door het open landschap en ik speel mee. Nauwelijks een huis te zien. Het is toch wel een langere strook dan ik dacht tot Langdorp, Lang-Dorp dus. Zijn kerkje in de steigers komt finaal in het vizier, maar eerst moet ik nog even weglopen langs een laatste meander.
Ben iets meer dan vier uur onderweg en neem een eerste pauze op een bankje. Merkwaardig hoe de mensen ver uit elkaars buurt gaan zitten. De schrik voor corona zit er duidelijk in. Ik heb nog drie kilometer voor de boeg tot Aarschot, gewoon rechttoe rechtaan maar steeds langs het water tot de monumentale kerk en het begijnhof. Heb geluk, moet maar een kwartiertje wachten op de trein die mij terug naar Leuven brengt. Ben heel tevreden over mijn wandeldag al vertrok ik vanochtend met lood in de schoenen. Als de weergoden het toelaten plan ik volgende zondag een andere rivier, heb nog wel wat ideetjes.
Het is een tijdje geleden maar vandaag ga ik er weer voor, een ADEPS tocht. Kort uurtje sporen van Leuven naar Etterbeek en een kleine twee kilometer verder ben ik in de Paroisse Saint-Julien Auderghem, net voorbij de VUB/ULB campus. De startzaal oogt kleurrijk want gaat uit van een Senegalese samenwerking en klederdracht. Mij opnieuw lid maken van Adeps en op pad. Het is nattig als ik de Boulevard des Invalides afloop. Veel wandelaars zijn er dan ook niet als we door burgerstraatjes richting metrostation Beaulieu wandelen. Trap af naar Les Pecheries, omgekeerd van de vorige keer. Vreemde winter dit jaar, frêle kerselaars en zelfs treurwilgen staan al in bloei. Korte doorsteek door het Reigersbospark en dan pittig klimmen richting Archiducs. Ik ken dit hier met de ogen dicht. Strookje Floréal en dan zowaar voorbij het ouderlijk huis Karrenberg 66. Mijn moeder woont er blijkbaar nog altijd, hebben al 40 jaar geen contact meer met elkaar, diefstal vergeef ik nooit. Loop naar de vallei van de Woluwe op de Vorstlaan en mag vervolgens klimmen midden landhuizen tot de buurt van het Bosvoordse kerkhof. Heb 4 km op de teller staan en mag het woud in. Vind het jammer dat de parkoersbouwer ons ellenlang over het asfalt van de Tamboerdreef stuurt terwijl er leukere mogelijkheden zijn. Het dorre bruin van beuk staat schril in contrast met het felle groen van winterse mossen. Bij het Bunsingenpad begint voor mij het feest, Zoniën op zijn mooist. Vind het wel vreemd dat de 15 km plots verdwenen is, 10 km had ik zien weggaan, de 15 km niet. Probeer uit het plan wijs te geraken maar snap het niet meteen. Toch lijk ik juist te lopen langs Caudaal en de Blankedelleweg. Loopt het parkoers vooral over de bredere bospaden er komt toch al eens een ‘vettig’ strookje aan te pas. Bij de Fazantenweg heb ik er 9,5 km opzitten. De vijver verderop loopt over, natte voeten dus. Loop klassieke stukken die we ook met de IJsetrippers doen maar wordt dit nooit beu. Ster van de Tamboerdreef en gewoon rechtdoor door de Mezendreef. Vervolgen langs de blokhut en de kapel van Welriekende. Lange rechte bospaden wandelen met de Berenweg en de Graaf van Vlaanderendreef. Opvallend hoe stil het is in het woud, er zijn echt geen wandelaars. De Molenweg en zijn stroken met bramen sturen mij naar Den Bezemhoek, le Vieux Boitsfort. Heb 15 km op de teller staan. Enkele huizen kijken en opnieuw het bos in. Zachtjes klimmen met zicht op veel pas gekapt hout. Na een rechthoekje terug naar Den Bessemhoek. Beetje alternatief geworden deze wijk en dus kleurrijk. De parkoersmeester verrast mij met een trapperig bospad tot het kerkhof van Bosvoorde. Kasseitje dan dat ik al ken van in mijn jeugdjaren, zakken naar centrum Bosvoorde. Passeer het duivenlokaal van weleer en klim dan pittig naar rondpunt De Drie Linden, netjes in ere hersteld. Het sentiment houdt niet op. Loop langs zwembad Calypso waar ik als student zo’n 10 jaar vervangingen heb gedaan samen met mijn intussen overleden maatje Rudy. Nog langs het prachtige kerkje van Sint-Clemens in Watermaal, een laatste pittige klim de Tercoignelaan. Dit was een heerlijke tocht, voor mij natuurlijk erg emotioneel geladen.
