Het kappersbezoek in Schoe-ete brengt ons tot bij de Bredabaan en dan is het middels bus 640 niet zo gek ver meer tot de Bethanielei en startlokatie Lage Kaart. Jerome en enkele anderen denken er net als wij over. Het is stilletjes in de moderne zaal, tja zaterdag met een niet zo bijster goede weersvoorspelling.
Vandaag lopen wij de voorgeschreven 30 km netjes aan het handje van de parkoersmeester. Na een eerste straatje meteen langs een gracht, de oever geel van in bloei staande brem. De drukke Bredabaan over en verder rechts van de gracht tot bos De Inslag. Rode beuk komt er al stilaan tot zijn recht. Wandelen een lusje rond de vijver van het park van Brasschaat en stappen dan naar de kinderboerderij. Nemen de tijd om het jonge grut in de stallen te bekijken, geitjes en knorrende Saartje met wel dertien paar roze billetjes. Prachtig ! Stappen langs de Kerkedreef terug de bewoonde wereld in. Ommetje door een bosje achter het kerkhof en de klassieke pauze in café Belle-Vue. Tijd voor een klappeke met Rik (Bornem).
Heb nieuwe schoenen in de juiste maat aan vandaag maar ook zij zijn nog geen succes. Ik schuifel achter Linda aan langs de watertoren en randje kazerne van Brasschaat. Even een strookje steenweg (richting Essen) en dan het groen in over smalle paadjes met opvallend veel jonge berk. Leuk landdijkje langs een gracht en vervolgens terug naar de drukke steenweg en weg van het lokale vliegveldje. Zijn er net op tijd om getuige te zijn van een stevige, ongelukkige aanrijding, waarbij een BMW letterlijk uiteen spat. Gelukkig zonder gewonden al lijkt het kostenplaatje ons wel imposant. Kasseitjes nu van Vogelzang en de Rodedreef. Ik wandel dit stukje parkoers graag maar ben vandaag echt uit mijn humeur. Linda en Patje Kloek lopen steeds verder van mij weg terwijl ik elke meter vervloek. Ben dan ook ruim na hen pas in Duivenbond Gooreind. Heb dan al beslist in te korten, trop is te veel.
Patje zet het letterlijk op een lopen en ik hink achter Linda aan over brede grintdreven. Zoeken ons samen met een koppel uit Merêt een weg naar de overkant van een gracht. Even ploeteren tussen de rododendrons en vervolgens langs landhuizen van Kapellen tot de steenweg van daarstraks. Het rode fietspad zet ons af bij een graspad en we duiken het natte bos in. Maken een brede omzwerving rondom ¾ van het vliegveldje. Geen activiteit vandaag in het zwerk en wij genieten van de prachtige natuur met nog winterse graspollen en enkele vennetjes. Perron Noord wordt onze laatste rustpost. Althans voor mij. Linda vertrekt fluks voor de lus van de 30 km en ik pikkel traagjes terug richting aankomst. Stap voorbij het militair domein en zijn bunkers. Vervolgens langs de bruine plassen van een oude verdedigingslinie tot de bewoonde wereld. Nog wat straten bij Dullingen en de Kaartse Beek, oef kan Duvel tanken en de marteltuigen aan kant zetten. Linda komt een uurtje later aanzetten met de boodschap van een knappe, nieuw getekende puur natuur lus. Samen met Jerome op de bus tot de Rooseveldplaats en verder naar Hemiksem. Morgen zijn we weer paraat.
Zondagochtend trek ik mijn stokoude, tot op de draad versleten wandelschoenen aan. Kaas met gaatjes. We zijn nog voor 9:00 in Lage Kaart. Ludo schudt het hoofd als we hem duidelijk maken onze eigen alternatieve 30 km te lopen vandaag. Voor zes uur binnen zegt hij met geveinsde ernst. We volgen aanvankelijk de 42 km richting moderne kerk van Lage Kaart en de Kaartse Beek. Parkoersmeester met problemen, sommige wandelaars interpreteren zijn markeringen ‘vrij’ en staan na een paar kilometer terug in de startzaal. We gaan wat villaatjes lopen in het groen richting De Uitlegger. Ook wij laten ons verrassen door de alternatieve parkoersmarkering. Een wandelaar maakt ons vermanend attent de uitleg bij binnenkomst van het domein te lezen. Volg de rode bollen ! Inderdaad, foutlopen kan dan haast niet. We maken een prachtige omzwerving door het pure groen van vele boomsoorten en bijhorende grachten. Verlaten de pracht waar we eraan begonnen en gaan dan opnieuw landhuizen kijken. Een jonge eekhoorn spurt van ons weg. De kasseitjes bij Dullingen sturen ons stilaan richting antitank grachten en de eerste pauze in een hondenclub. We hebben er zo’n 9 km opzitten.
Laten een buitje passeren en pikken dan het parkoers van gisteren weer op. Extraatje in De Inslag met frisgroene naaldbomen en nog eens rode beuk. Nestelende reigers zorgen hoog in de bomen voor een traag ballet.. Extraatje t.o.v. gisteren langs een ander stukje antitank gracht tot de autobaan. We worden even begeleid door hagelkorreltjes. Vettig strookje langs bloeiende brem terug naar De Inslag. Nog meer reigernesten in het park en dan langs de kinderboerderij terug naar de Belle-Vue. Hebben 18 km op de teller staan. De café zit tjokvol wandelaars en wielertoeristen, wij vinden twee droge stoelen op het terras.
Volgen nog steeds hetzelfde parkoers van gisteren langs de watertoren, kasteel Withof en het domein tot de vliegplein. Paden liggen er veel vettiger bij dan gisteren en enkele Vlaanderse dametjes zijn dit duidelijk niet gewend. Gaan op zoek naar begraasde alternatieven die toch niet zo goed blijken mee te vallen. Hoe vettiger, hoe prettiger dametjes ! Wij ruilen de 42 km route even in voor de 10 km en wijken ook hiervan af voor rustpost Perron Noord. De brave man aan de stempels snapt er geen jota van !
De voetjes zijn redelijk braaf en dus wil ik ook wel eens genieten van die mooie nieuwe natuur lus. Voor Linda geen bezwaar. Zeven à acht km wordt het genieten. Eerst een strookje oude spoorbaan. Vervolgens over zachte paden door het natte bos. Een open ruimte ziet wit van winters gras en … een hagelbuitje. We lopen hier moederziel alleen. Strookje heide en dan zand baggeren tot een ‘palendorp’ van het ABL. Tot dicht tegen een villawijk maar steeds verscholen in het groen langs een gitzwarte gracht. Hulst nadrukkelijk aanwezig met struiken tot meer dan twee meter hoog. We schakelen over naar heerlijk golvend terrein, witgeel hoog gras doorspekt met gitzwarte vennetjes. Uitlopen doen we over een betonbaantje tot Perron Noord. De finish is in zicht en dus mag het drankje wat straffer. De gevoelstemperatuur danst op en neer telkens de zon zich vertoond dan wel wegschuift achter witte wolken.
We schakelen opnieuw over op de 10 km en lopen nog een tijdje door een ons onbekend bosstrookje (nieuw zal de parkoersbouwer ons later vertellen). Een laatste strookje antitank, een laatste straatje … Duveltjeskermis. Chris (Ingelmunster), Jan en Geertrui worden onze maatjes. Ludo doet een laatste oproep … wie wil de zes laatste hotdogs ? Twijfel in het aanwezige gild en algemeen applaus als ik als eerste op zijn aanbod inga. Antwerpse humor op zijn best daar zijn we dol op.
Keren vrolijk terug naar huis met een paar vlotte busritjes. Maria-ter-Heide, het blijft een fenomenale wandeltocht, echt wel het allerbeste van de Stroboeren en de Antwerpse omgeving.
Ook vandaag kiezen we voor iets nieuws. Weer de trein oep ’t Zuid en in Lokeren een halfuurtje wachten tot Zele. Jacqueline wordt onze metgezel, ook belust op een nieuwe omgeving net als maatje Luc die vanuit Brussel komt aangespoord. Weet niet wat het is maar mijn nieuwe schoenen knellen voor de derde zondag op rij, niet normaal meer.
Maar we gaan op pad voor een 33 km onbekend. Katrien & Bart achterna trouwens. Vrij snel landelijk langs wilgenpaadjes door weiland. Rustig en zonnig weer, nogal wat luchtballonnen in het zwerk dus, typisch voor de Klaasjes omgeving. Pauleke (Euraudax) is met ruime kroost onderweg, we passeren hem bij de Tuimelaarkapel. J & L stomen voorbij, Lucien moet hen laten gaan, sluit bij ons aan. We stappen samen door domein Hof Ten Goede, tuin met heel wat hulst, metershoog. Vervolgen onze weg langs een spoorbaan tot de rustpost in een tuincentrum. Onze Waaslander gaat aan de koffie, wij lopen door tot de startlocatie. Hebben acht kilometer op de teller staan. Ik kijk bedenkelijk, lijk wel een eierentrapper.
Maar ‘vort met de bok’ de kouters in en de Kapershoekwegel die ons afzet in het gelijknamig gehucht, meteen de grens met Berlare. We lopen de Gratiebossen in, halfopen terrein. Bij de splitsing met de kortere afstanden kunnen we kiezen tussen natuur (modder) en verhard. Zelfs Linda kiest voor de zwarte blubber die ons langs meerdere vijvers loodst. Katrien & Bart pikken aan, namen een ruim ontbijt onderweg. Verderop halfopen terrein dat ik ken van eerder gelopen GR-tochten. In het Gemeentestraatje moet ik mijn maatjes laten gaan, de pijn is nauwelijks te harden. Ik bouw zelfs een pauze in. Sleep mij alleen verder langs Berlaarse villa’s tot de pauze ruim 9 km verderop bij de Bareldonk kapel.
Ben moedeloos ondanks het mooie weer en toch wel leuke omloop. Trek mij samen met Linda toch terug op gang voorbij de kapel en langs landgoeden om U tegen te zeggen. De Oude dreef beantwoord aan zijn naam en voert ons naar het natte bos van Berlarebroek. Ik loop in mezelf te foeteren als we door wegeniswerken stappen in open terrein. De vroege patatten steken in de grond, we dokkeren over een strookje kassei Avermaat in, een gehucht met één lange straat tot een stemmig wit kerkje en … oef de pauze.
Schoenen uit, wat ik nooit doe en voetjes de lucht in soelaas zoekend. Het helpt niet en ik besluit de lokale lus niet te lopen. Linda pikt ze uiteraard wel mee en ik schuifel voetje voor voetje richting finish. Moet halverwege de 4,3 km pauzeren want de druk is niet te harden. Nog wat stille straten en de marteltuigen kunnen uit en de Duvel in de man. Heb ruim de tijd tot Linda de eindstreep bereikt. Besluit die schoenen toch eens aan een grondige inspectie te onderwerpen. Zijn van hetzelfde merk en type waar ik al enkele jaren mee rondloop. Bril op dan maar en de kleine lettertjes lezen … cijferkes deze keer want … één maat te klein !! Gieren van het lachen doen de meeste wandelmaatjes die daar op de koer mijn verhaal aanhoren. Op kousenvoeten nog bekijken hoe Tommeke zich laat vloeren en dan naar het station zo’n 1500 meter verder. 1000 meter hou ik het vol en dan gaan de martels onherroepelijk de rugzak in. En of ik bekijks had op trein en bus op kousenvoeten …
Na twee jaar op rij Munsterbilzen zoek ik wat afwisseling. Het Middelkerke bij Sir Gerard daar waren we nog nooit eerder. Oep ’t Antwaarpse Zuid nemen we de trein naar ‘Zeitje’. Bouwen een extraatje aan de voorgestelde 25 km. Vertrekken dus aan het station van de kusthoofdstad met onze eigenste twee pk. Langs wat winkelstraten door de stad en bij de Koninginnegallerij de zeedijk op. Jules uit Turnhout zal ons voorbij rijden met de kusttram. Het is stil en rustig, nauwelijks wandelaars en een Noordzee haast zo glad als een spiegel. Volgen bij binnenkomst van Middelkerke de wandeltocht markeringen en blijken een extraatje te lopen door de centrale winkelstraat tot de start. Komen er Jan en zijn vrouwtje (Police de Bruxelles) alsmede Hans & Kathy tegen. Op onze teller staan al ruim 9 km.
Vertrekken langs boompjes gepland in reuze potten en achterafjes door de bebouwing tot een ‘apekot’, hindernissenparkoers hoog boven de grond. Stappen door een luxueuze witte wijk en wat volkstuintjes tot een smal duinenrijtje. Lekker baggeren door zand en vervolgens langs een tegelpad tot een imposante watertoren. De Warandeduinen, lees ik op een naambord, een alleraardigst strookje tot Jonckerhof, een immens kampeerterrein. Lopen tenslotte de Duinenlaan af, rechttoe rechtaan tot de rustpost in Westends schooltje Duinpieper. Een ruim uur wandelen meteen.
Een eerste lus voert naar bungalowparken Rozenhof & ’t Veld. We lijken de polder in te trekken maar mogen eerst nog genieten van een wild stukje natuur langs een plas. Gaspeldoorn staat schitterend en massief geel in bloei te wezen. Dan toch de polder met een collectie bunkers bij Bamburg. Stukje vaderlandse geschiedenis waar we nooit eerder waren en mooie invulling voor onze wandeltocht. Terug naar centrum Westende dan, voorbij de prachtige kerk in gele steen en tweede pauze bij de Duinpieper. De tweede lokale lus voert langs nog meer campings en Westgolf. Pietestraat en vervolgens Lage Duinenstraat waar de boer al ettelijke hectaren jong plantgoed heeft uitgezet, weliswaar onder zeil. Met de kazerne van Lombardsijde aan onze rechterhand stappen we richting Ijzermonding en zijn jachthaven. Tenslotte door de dorpskernen van Lombardsijde en Westende voor een laatste keer binnenkoer van de Duinpieper.
Een kasseitje stuurt ons langzaam de bebouwing uit. Strookje duinen aan de overkant van de Koninklijke baan en dan de dijk op. Het is opvallend rustig, zowel in Westende als in Middelkerke. Door de winkelstraat terug naar de finish. Hans & Kathy adviseren ons de extra lus van 2400 meter zeker mee te pikken maar we hebben er geen zin meer in. De kusttram dan maar tot Oostende en een heerlijk Duvelke in een overvolle afspanning in afwachting van de trein naar Antwerpen. Matig parkoers vandaag want niet veel mogelijkheden in deze omgeving. Och ja, weer eens een tocht die bij in ons boekje staat.
De wandelpijltjes hangen in onze straat, handig toch ! Alleen, we weten niet waar de rustpost is en het telefoonnummer in de Walking van de organiserende vereniging blijkt niet te kloppen. We zijn een beetje besluiteloos, met de bus tot Hoboken of toch maar ’t huis starten. Busje laat op zich wachten en dus gaan we toch maar op pad. De route kennen we haast uit het hoofd. Achtereenvolgens de Hemiksemse gemeenteplaats, sociale woonwijk, watertoren en zwembad. S… geen pijlen meer ! Op onze intuïtie dan maar richting spoorweg en dat klopt nog ook. Van de kerk van Schelle langs de Vliet tot Sint-Bernard en achter de in afbraak zijnde Bekaert draadtrekkerij langs ’t Scheld. Prachtig uitzicht meteen over de statige stroom, Bazel op de andere oever en de Koekenstad recht vooruit. Nog een extraatje door een verwildert bosje en we zijn zo terug thuis. Anderhalf uurtje onderweg geweest. De rustpost blijkt zoals we verwacht hadden inderdaad in het cafeetje net om de hoek te zijn. Ik ga meteen waarschuwen voor de verdwenen markering en krijg prompt de parkoersbewaker aan de lijn. L’amitié par la Marche, nietwaar !
Lichter jasje aan na de thuisrust want nu is het echt wel lente. Door de Hemiksemse witte wijk tot cafeetje Den Halt en dan door de Den Haaglaan en zijn burgerhuizen tot Fort VIII. We zijn intussen al in Hoboken. Een rondgang langs de vijvers van ’t fort, daar zijn wij altijd voor te vinden. De deels gestripte woontorens van de Jacques Brelstraat komen in zicht. Tussen kazernes en park gaat het naar de spoorbaan en even verder rustpost RVC Hoboken. Goed beklant en zo zien we het graag.
Wij lopen dus atypisch vandaag. Hebben eerste de lus van de 30 km in Hemiksem tot ons genomen en zijn nu aan de laatste loodjes bezig. Langs de nieuwe blitse witte woontorens van Groen-Zuid en station Hoboken-Polder. Pikken het Jef Van Linden fietspad op tot een oude voetgangersbrug en dan … waarvoor we gekomen zijn de Hobokense Polder. Wat weinig mensen weten is dat hier een parel van een nat natuurgebied ligt. Alles erop en eraan, greppels en grachten met weelderige platengroei, halfopen graasgebieden voor wilde runderen en paarden, een oude spoorbaan waarvan alleen de rails overblijven. Schitterend is dit ! Zo bereiken we de Schelde en dokkeren deels over de kasseitjes van Nele & Patrache, wandelen deels over de Scheldedijk. Aan onze kant nat bos, de overkant industrie tussen de kerktorens van Burcht & Kruibeke.
De startlokatie in het yacht paviljoen is voor ons dus een simpele rustpost. Heerlijk terrasje in de zon. Terug op pad over het kasseitje met de platanen, N & P achterna. Een ommetje door het jonge bos en langs een vijver waar twee honden de zwempartijen te gek vinden. Dan duiken we opnieuw de polder in voor een tweede heerlijke omzwerving over graspaden door het natte gebied. Toch goed begaanbaar en dus meegenomen. De Scheldelei zet ons terug af in de Hobokense bebouwing. Huisjes kijken tot de rustpost bij RVC. Tijd voor wat nat en straf, we hebben nog zo’n 7 km voor de boeg.
Maken nog net mee hoe Van Avermaet in Vlaanderens Mooiste jammerlijk zijn schouder breekt en gaan weer op pad. Aanvankelijk zwerven door de wijk rondom de Kapelstraat maar dan komt park Zorgvliet en opnieuw Fort VIII aan de beurt. Bij Berkenrode komen we de verbaasde pijlophaler tegen. We stellen hem gerust, zijn op weg naar huis. Eigen invulling dus voor de laatste drie kilometer. Het Macadammeke, het zigeunerkamp en Mastenbos. De nieuwste woonzone van Hemiksem ook. Nog voor 16:00 zijn we terug thuis. De nieuwe schoenen knellen nog en worden dus geruild voor gemakkelijke ‘basketters’. We gaan een terrasje doen op ’t dorpsplein. Gezellige babbel meteen met een paar buren en vol bewondering staren naar een koppel met niet minder dan drie Ierse wolfshonden. De reuzen zijn zich niet bewust van de aandacht die zij trekken, blijven onverstoorbaar in zichzelf gekeerd. Klokslag 18:00 gaan we terug naar huis, Beneluxwandelen wacht … hebben een heerlijke lentedag achter de rug, daar kikkert een mens van op, met of zonder verkoudheid…
De Lijn zet ons op het verkeerde been en wij stappen ettelijke honderden meter te vroeg van de bus af. Het laat ons toe een babbeltje te slaan met Tilly & Jean-Pierre (Puurs) en een onfortuinlijke chauffeur uit de blubber te duwen, terug op berijdbare ondergrond. Je maakt wat mee als wandelaar !
Tot onze verrassing clubmaat Peter in de startzaal en hij steekt even voor ons van wal. We stappen recht naar de muzikale fontein en vervolgens langs het Afrika museum, nog steeds in de steigers. Door jong bos en vervolgens langs de achterste vijver tot de Leuvense Poort en de Voer. Waterkiekens zijn druk in de weer met het nesten bouwen. Pauze kunnen we nemen In Den Congo, onder de stemmige kerktoren van Vossem. Te vroeg voor ons en we stomen gelijk door vrij snel bijgehaald door Peter. Plintveld stuurt ons de heuvel op en naar een eerste kasseitje. Bosdelle is nog een aardig stukje natuur. Een specht timmert er vrolijk op los. Dan komt het Moorselbos aan de beurt. Tarmac lopen langs kasten van landhuizen met grasperken wit van de bloeiende bosanemoontjes. Het parkoers verwordt tot huisjes kijken, de VRT-toren vormt een verre achtergrond. Tramweg ‘Zwette Jean’ zet ons terug af in centrum Vossem. 12 km in de kuiten en dus tijd voor een ‘booke In De Congo’. Uiteraard een bruine boterham.
Onze gastheer trekt nu de heuvels in. Alle registers open zoals wij het verwachten hier in de streek. Een viertal kilometer op en neer hossen door het heerlijke Brabantse landschap tot de kerk van Duisburg. We besluiten nog eens ‘door te trekken’, Peter in het gezelschap van Waaslanders Tiny & Danny achterlatend. Leuk uitzicht vanaf de Voarenberg en dan weer een heel eind straten lopen tot Kleinveld en Eizer. Onze Wilfried zou hier vast wat anders mee doen ! Een klimmende holle weg zet ons af in open veld ergens tussen Duisburg & Huldenberg. De kasseitjes die we nu dokkeren zijn ons zeer bekend van eerdere GR-tochten. Tot ver voorbij de eenzame kapel is het hotsen & botsen. We worden daarbij danig op de zenuwen gewerkt door tientallen kleine, zwarte vliegjes. De lente is in ’t land al oogt ze vandaag grauw en grijs. Een nieuwe wijk, een pittig klimmetje, laatste pauze in Duisburg.
Opnieuw herenigd met Peter lopen we Mieke & Roland achterna langs de Voarenberg. Dan volgt de Terschurendreef en … eindelijk het Zoniënwoud. Flaneren heerlijk over de golvende paden en de brede bos boulevard. Duiken een grasgroene vallei in die ons zal afzetten bij de Wolvenweg, heerlijk hol pad. Centrum Tervuren meteen en laatste mogelijke pauze op 1700 meter van de finish. Nog een kwartiertje huisjes kijken langs onder meer een witte wijk en toen … was er Duvel. Busje komt zo, Peter heeft nog dorst en blijft bij de broertjes de Keyser hangen. In Leive on de stoese hebben we nog tijd voor een laatste natje en dan sporen en brommen we huiswaarts. Mmm … we hadden meer verwacht van deze tocht en van het weer. Morgen ander en beter …
Gisteren zondag pijltjes opgehangen tussen Sint-Agatha-Rode en Terlanen, ondersteuning van onze tocht startend in Ottenburg. Kon pas rond 11:00 aan mijn opdracht beginnen dankzij ‘werken aan het spoor’ en ‘economisch verantwoorde’ reistijden van De Lijn. Maar het verliep allemaal vlotjes en rond 16:00 zit mijn winderige taak er op.
Voor vandaag hebben we met Martin afgesproken bij Kadee. Moeten een omweg maken over Sint-Niklaas want De Lijn geeft zo vroeg niet meer thuis in Klein-Brabant. Iets na negenen zijn we in de startzaal, tot onze verbazing enkele honderden meter verwijdert van de locatie die wij in gedachten hadden. Het parkoers blijkt over Hingene te lopen en dan zijn wij ‘fan’. Klassieke aanloop langs de kloostermuur en door het domein van Marnix van Sint-Aldegonde. Mogen veel dichter bij het kasteel wandelen dan we gewend zijn, mooi zo. Keren haast op onze stappen terug naar het Beurmse centrum en verlaten het opnieuw bij Vitsdam. De 30 km mag ploeteren door zwarte brij langs de spoorbaan en dan lopen we met z’n allen onder de expresweg door. Recht een bedrijvenzone binnen begeleid door koude regen. Gelukkig is de rustpost vlakbij in een ons onbekende sporthal (Reedonk).
De bui is haast over als we ons terug op gang trekken en door het open landschap zetten we koers naar Hingene en het prachtige gele kasteel d’Ursel. Gebouw en park worden opgefrist, cafeetje d’Ouwe Poort ziet er nog steeds hetzelfde uit als 15 jaar geleden … oud dus. Heb heel wat herinneringen aan heroïsche vrijdagavonden die ik hier doorbracht toen ik in de streek werkte. We keken niet op een Keuninckse minder of vooral meer. Niks daarvan vandaag, een zedig koffietje bij de rustpost, we hebben er 10 kilometer opzitten. Het zal voor mij een zware dag worden. Ben nieuwe schoenen aan het inlopen en die zitten toch wel erg stevig rond mijn voeten en vooral tenen.
Moeten heel goed uitkijken bij de vele splitsingen die zich aandienen. Met verenigd intellect slaan we er ons doorheen, kasseitje op en even verder de moerassige brei in. Toch wel heerlijk wandelen door het natte bos. Een kikker laat een metalen gekwaak horen. Hij blijkt zich op te houden in een afwateringsbuis, vandaar. Onderdijks bij de Schelde gaat de tocht verder. Bij Groenendijk lopen we een verdiepje hoger met prachtig uitzicht op de machtige stroom, zicht dat reikt tot Bazel en Hemiksem. We stappen richting zeesluis van Wintam en duiken dan terug benedendijks naar het kasseitje van de Nattenhaesdonk. Oldtimers op toeristische uitstap kruisen ons pad. Sommigen stoppen pronkend zodat ik wat foto’s kan nemen, leuk. We trekken het open veld in, begeleid door nog wat hemels vocht, passeren een kapel en gaan ‘schaatsen’ over een wilgenpaadje. Kleine Hinck zijn opnieuw kasseitjes en een laatste doortocht door parkbos d’Ursel zet ons opnieuw af bij de Hingense rustpost.
Voetjes even omhoog om tot soelaas te komen en daar gaan we weer. Terug de kasseitjes van de landdijk op tot aan de Schelde. Tarmacje lopen want paviljoen De Notelaer en zijn tuin staan in de steigers. Op de wind boksen we ons een weg langs fruitplantages. Hun zurige geur prikkelt voor het eerst dit jaar onze reukorganen. Langs de kant van de weg honderden meter lang afsluitingen om de padden tijdens hun jaarlijkse trek te behoeden voor motorisch geweld. Langs vijvers en grachten wandelen we heerlijk verder, pure natte natuur. Broekweg door de velden ken ik dan weer van eerdere omzwervingen. Hij voert ons voorbij de tempel van Jehova’s getuigen terug naar sporthal Reedonk. Het is er al erg stil.
De laatste etappe kennen we haast uit het hoofd. Kasseitje op richting tunnels onder de expresweg. Vervolgens Beurms gemeentehuis en station en dan linea recta langs de ‘ijzeren weg’ richting Puurs. Bij de eerste overweg naar de andere kant en wat huisjes kijken tot domein Breven en de golfbaan. Ommetje langs de gezonde buitenlucht van grote stallingen runderen en dan een strookje natuur met wilgen en grachten. Afsluiten doen we door domein Breeven en langs zijn grote vijver. Tijd voor Duvel of Bornemse Tripel. Lijken de trein te gaan missen maar daar heeft Martin een oplossing voor. Hij brengt ons tot de A12 in Aartselaar zodat we mits een extraatje van 3,5 km snel thuis zijn … amaai mijn voeten ! Het was nog eens goed toeven bij Kadee en een prima verzorgde wandeltocht met toch weer een paar nieuwe accenten.
Dinsdag staat dan het pijltjes ophalen op het programma. Ben onthutst hoeveel schade er door vandalisme aan ons materiaal is aangericht. Na de opdracht en mits wat improviseren met twee bussen en twee treinen kan ik haast non-stop naar huis reizen (hooguit 40 minuten wachttijd) . Viertal dagen rust voor de voetjes en dan nog eens het nieuwe materiaal proberen in Tervuren en Hoboken. Tot dan.
We gaan nog eens Nederen vandaag al is het maar net over de landsgrens heen. Drie vlotte busreisjes die haast naadloos in elkaar overgaan. Nog voor 09:00 uur zitten we aan de koffie in startzaal Boulevard te Hoogerheide. Even krijgsraad houden en we distilleren een parkoers van 34 km uit de aangeboden afstanden van 25 & 40 km.
Volgen voor de eerste etappe de 25 km. De lang uitgesponnen lus over Calfven vinden wij minder boeiend. Meteen langs frisgroen uitschietende heggen voorbij het cyclocross terrein bij de imposante kerk en dan de Noordoostpolder in met Doel op de achtergrond. Kerkepadje, Marktje, we zijn hier thuis. Lopen het weidse polderlandschap in dat intussen al ‘gesierd’ is met zo’n 30 moderne windmolens. Ze geven van jetje vandaag, er staat een strakke wind. Passeren café Non Plus Ultra, afspanning die bij menig wandelaar een belletje zal doen rinkelen. Duiken bij Langeweg onder de snelweg komende van Antwerpen & Vlissingen door en zetten koers naar de eerste pauze. Steevast bij boerderij Bolders. Drachtige schapen wachten in boxen op wat komen gaan. Enkele mooi zwarte lammetjes kruipen nog dicht bij moeder, niet gewend aan de drukte.
De spoordijk op nu met uitzicht over een Schelde-arm. Weg van het ijzerwerk en water richting Lindonk dan, een overgang van akkers naar bos. We maken een rechthoekje langs beuk en spar en stappen dan opnieuw de spoorbaan over, terug de polder in. Voorbij hoeve Hildernisse en paardenweiden richting vijver en puist in het landschap. Korte klim en tweede pauze op Kraayenberg bij ons Belgisch Limburgs dametje die hier de liefde gevonden heeft. Zij heeft het nu nochtans koud, ondanks het stompie. De zonnige ochtend heeft plaats gemaakt voor grimmig grijs weer. Gelukkig blijft het droog.
We gaan snel weer op pad langs de overkant van de vijver van daarstraks en dan een heuveltje op met uitzicht op de skyline van Bergen-Op-Zoom. Vossenweg laat ons beuken tegen de zuidwester tot we de bossen van Mattenburgh bereiken. Strookjes modder, veel berk met een ondergroei van bramen, rododendrons en hulst. Onder de autobaan door bij Zuidgeest en dan langs een breed zandpad terug naar de bewoonde wereld en zijn klinkerpaden. Derde pauze bij Snepvangers langs de Huijbergsebaan. We komen er Guido (Bazel) en zijn vrouwtje tegen die hier voor het eerst wandelen. Het blijkt hun te bevallen.
Wij hebben een extra lus van 8,5 km gepland, nu dus de 40 km route volgend. Duiken meteen weer de bossen in met spar en een ondergroei van spierwit helmgras. Zandpaden worden ons deel en de zon is opnieuw van de partij. Een prachtige open plek dicht begroeit met heide, aanplant van jonge eik, stroken statige beuk met nog winterse bruine ondergrond van knisperend blad. Een prachtige etappe is dit ! Weilanden voeren vervolgens naar grote hoeve Millstream en gehucht Heimolen. Traditiegetrouw lijkt deze lus ons ‘goed bemeten’. We lopen parallel met een camping en komen opnieuw op het klinkerpad bij Zuidgeest uit. Rustpost Snepvangers loopt stilaan leeg. We praten even bij met Martin (ook Stroboer), wensen zijn vrouwtje een spoedig herstel toe.
De laatste loodjes nu. Stukje Huijbergsestraat en dan de bossen in bij een kampeerterrein. Dra bereiken we een hoog raster. Weten dat we nu om de terreinen, luchthaven van Fokker wandelen. Door een verwilderd bosje heen en we staan op de Antwerpsestraat. De tocht zit er stilaan op. Wandelen door stille straten, langs een beekje ook richting kerk en winkelstraat van Hoogerheide. Kunnen het ons zowaar permitteren een terrasje te doen. Keren dan ook zeer tevreden huiswaarts na een leuke en vrij zonnige wandeldag.
