Het kappersbezoek in Schoe-ete brengt ons tot bij de Bredabaan en dan is het middels bus 640 niet zo gek ver meer tot de Bethanielei en startlokatie Lage Kaart. Jerome en enkele anderen denken er net als wij over. Het is stilletjes in de moderne zaal, tja zaterdag met een niet zo bijster goede weersvoorspelling.
Vandaag lopen wij de voorgeschreven 30 km netjes aan het handje van de parkoersmeester. Na een eerste straatje meteen langs een gracht, de oever geel van in bloei staande brem. De drukke Bredabaan over en verder rechts van de gracht tot bos De Inslag. Rode beuk komt er al stilaan tot zijn recht. Wandelen een lusje rond de vijver van het park van Brasschaat en stappen dan naar de kinderboerderij. Nemen de tijd om het jonge grut in de stallen te bekijken, geitjes en knorrende Saartje met wel dertien paar roze billetjes. Prachtig ! Stappen langs de Kerkedreef terug de bewoonde wereld in. Ommetje door een bosje achter het kerkhof en de klassieke pauze in café Belle-Vue. Tijd voor een klappeke met Rik (Bornem).
Heb nieuwe schoenen in de juiste maat aan vandaag maar ook zij zijn nog geen succes. Ik schuifel achter Linda aan langs de watertoren en randje kazerne van Brasschaat. Even een strookje steenweg (richting Essen) en dan het groen in over smalle paadjes met opvallend veel jonge berk. Leuk landdijkje langs een gracht en vervolgens terug naar de drukke steenweg en weg van het lokale vliegveldje. Zijn er net op tijd om getuige te zijn van een stevige, ongelukkige aanrijding, waarbij een BMW letterlijk uiteen spat. Gelukkig zonder gewonden al lijkt het kostenplaatje ons wel imposant. Kasseitjes nu van Vogelzang en de Rodedreef. Ik wandel dit stukje parkoers graag maar ben vandaag echt uit mijn humeur. Linda en Patje Kloek lopen steeds verder van mij weg terwijl ik elke meter vervloek. Ben dan ook ruim na hen pas in Duivenbond Gooreind. Heb dan al beslist in te korten, trop is te veel.
Patje zet het letterlijk op een lopen en ik hink achter Linda aan over brede grintdreven. Zoeken ons samen met een koppel uit Merêt een weg naar de overkant van een gracht. Even ploeteren tussen de rododendrons en vervolgens langs landhuizen van Kapellen tot de steenweg van daarstraks. Het rode fietspad zet ons af bij een graspad en we duiken het natte bos in. Maken een brede omzwerving rondom ¾ van het vliegveldje. Geen activiteit vandaag in het zwerk en wij genieten van de prachtige natuur met nog winterse graspollen en enkele vennetjes. Perron Noord wordt onze laatste rustpost. Althans voor mij. Linda vertrekt fluks voor de lus van de 30 km en ik pikkel traagjes terug richting aankomst. Stap voorbij het militair domein en zijn bunkers. Vervolgens langs de bruine plassen van een oude verdedigingslinie tot de bewoonde wereld. Nog wat straten bij Dullingen en de Kaartse Beek, oef kan Duvel tanken en de marteltuigen aan kant zetten. Linda komt een uurtje later aanzetten met de boodschap van een knappe, nieuw getekende puur natuur lus. Samen met Jerome op de bus tot de Rooseveldplaats en verder naar Hemiksem. Morgen zijn we weer paraat.
Zondagochtend trek ik mijn stokoude, tot op de draad versleten wandelschoenen aan. Kaas met gaatjes. We zijn nog voor 9:00 in Lage Kaart. Ludo schudt het hoofd als we hem duidelijk maken onze eigen alternatieve 30 km te lopen vandaag. Voor zes uur binnen zegt hij met geveinsde ernst. We volgen aanvankelijk de 42 km richting moderne kerk van Lage Kaart en de Kaartse Beek. Parkoersmeester met problemen, sommige wandelaars interpreteren zijn markeringen ‘vrij’ en staan na een paar kilometer terug in de startzaal. We gaan wat villaatjes lopen in het groen richting De Uitlegger. Ook wij laten ons verrassen door de alternatieve parkoersmarkering. Een wandelaar maakt ons vermanend attent de uitleg bij binnenkomst van het domein te lezen. Volg de rode bollen ! Inderdaad, foutlopen kan dan haast niet. We maken een prachtige omzwerving door het pure groen van vele boomsoorten en bijhorende grachten. Verlaten de pracht waar we eraan begonnen en gaan dan opnieuw landhuizen kijken. Een jonge eekhoorn spurt van ons weg. De kasseitjes bij Dullingen sturen ons stilaan richting antitank grachten en de eerste pauze in een hondenclub. We hebben er zo’n 9 km opzitten.
Laten een buitje passeren en pikken dan het parkoers van gisteren weer op. Extraatje in De Inslag met frisgroene naaldbomen en nog eens rode beuk. Nestelende reigers zorgen hoog in de bomen voor een traag ballet.. Extraatje t.o.v. gisteren langs een ander stukje antitank gracht tot de autobaan. We worden even begeleid door hagelkorreltjes. Vettig strookje langs bloeiende brem terug naar De Inslag. Nog meer reigernesten in het park en dan langs de kinderboerderij terug naar de Belle-Vue. Hebben 18 km op de teller staan. De café zit tjokvol wandelaars en wielertoeristen, wij vinden twee droge stoelen op het terras.
Volgen nog steeds hetzelfde parkoers van gisteren langs de watertoren, kasteel Withof en het domein tot de vliegplein. Paden liggen er veel vettiger bij dan gisteren en enkele Vlaanderse dametjes zijn dit duidelijk niet gewend. Gaan op zoek naar begraasde alternatieven die toch niet zo goed blijken mee te vallen. Hoe vettiger, hoe prettiger dametjes ! Wij ruilen de 42 km route even in voor de 10 km en wijken ook hiervan af voor rustpost Perron Noord. De brave man aan de stempels snapt er geen jota van !
De voetjes zijn redelijk braaf en dus wil ik ook wel eens genieten van die mooie nieuwe natuur lus. Voor Linda geen bezwaar. Zeven à acht km wordt het genieten. Eerst een strookje oude spoorbaan. Vervolgens over zachte paden door het natte bos. Een open ruimte ziet wit van winters gras en … een hagelbuitje. We lopen hier moederziel alleen. Strookje heide en dan zand baggeren tot een ‘palendorp’ van het ABL. Tot dicht tegen een villawijk maar steeds verscholen in het groen langs een gitzwarte gracht. Hulst nadrukkelijk aanwezig met struiken tot meer dan twee meter hoog. We schakelen over naar heerlijk golvend terrein, witgeel hoog gras doorspekt met gitzwarte vennetjes. Uitlopen doen we over een betonbaantje tot Perron Noord. De finish is in zicht en dus mag het drankje wat straffer. De gevoelstemperatuur danst op en neer telkens de zon zich vertoond dan wel wegschuift achter witte wolken.
We schakelen opnieuw over op de 10 km en lopen nog een tijdje door een ons onbekend bosstrookje (nieuw zal de parkoersbouwer ons later vertellen). Een laatste strookje antitank, een laatste straatje … Duveltjeskermis. Chris (Ingelmunster), Jan en Geertrui worden onze maatjes. Ludo doet een laatste oproep … wie wil de zes laatste hotdogs ? Twijfel in het aanwezige gild en algemeen applaus als ik als eerste op zijn aanbod inga. Antwerpse humor op zijn best daar zijn we dol op.
Keren vrolijk terug naar huis met een paar vlotte busritjes. Maria-ter-Heide, het blijft een fenomenale wandeltocht, echt wel het allerbeste van de Stroboeren en de Antwerpse omgeving.
Ook vandaag kiezen we voor iets nieuws. Weer de trein oep ’t Zuid en in Lokeren een halfuurtje wachten tot Zele. Jacqueline wordt onze metgezel, ook belust op een nieuwe omgeving net als maatje Luc die vanuit Brussel komt aangespoord. Weet niet wat het is maar mijn nieuwe schoenen knellen voor de derde zondag op rij, niet normaal meer.
Maar we gaan op pad voor een 33 km onbekend. Katrien & Bart achterna trouwens. Vrij snel landelijk langs wilgenpaadjes door weiland. Rustig en zonnig weer, nogal wat luchtballonnen in het zwerk dus, typisch voor de Klaasjes omgeving. Pauleke (Euraudax) is met ruime kroost onderweg, we passeren hem bij de Tuimelaarkapel. J & L stomen voorbij, Lucien moet hen laten gaan, sluit bij ons aan. We stappen samen door domein Hof Ten Goede, tuin met heel wat hulst, metershoog. Vervolgen onze weg langs een spoorbaan tot de rustpost in een tuincentrum. Onze Waaslander gaat aan de koffie, wij lopen door tot de startlocatie. Hebben acht kilometer op de teller staan. Ik kijk bedenkelijk, lijk wel een eierentrapper.
Maar ‘vort met de bok’ de kouters in en de Kapershoekwegel die ons afzet in het gelijknamig gehucht, meteen de grens met Berlare. We lopen de Gratiebossen in, halfopen terrein. Bij de splitsing met de kortere afstanden kunnen we kiezen tussen natuur (modder) en verhard. Zelfs Linda kiest voor de zwarte blubber die ons langs meerdere vijvers loodst. Katrien & Bart pikken aan, namen een ruim ontbijt onderweg. Verderop halfopen terrein dat ik ken van eerder gelopen GR-tochten. In het Gemeentestraatje moet ik mijn maatjes laten gaan, de pijn is nauwelijks te harden. Ik bouw zelfs een pauze in. Sleep mij alleen verder langs Berlaarse villa’s tot de pauze ruim 9 km verderop bij de Bareldonk kapel.
Ben moedeloos ondanks het mooie weer en toch wel leuke omloop. Trek mij samen met Linda toch terug op gang voorbij de kapel en langs landgoeden om U tegen te zeggen. De Oude dreef beantwoord aan zijn naam en voert ons naar het natte bos van Berlarebroek. Ik loop in mezelf te foeteren als we door wegeniswerken stappen in open terrein. De vroege patatten steken in de grond, we dokkeren over een strookje kassei Avermaat in, een gehucht met één lange straat tot een stemmig wit kerkje en … oef de pauze.
Schoenen uit, wat ik nooit doe en voetjes de lucht in soelaas zoekend. Het helpt niet en ik besluit de lokale lus niet te lopen. Linda pikt ze uiteraard wel mee en ik schuifel voetje voor voetje richting finish. Moet halverwege de 4,3 km pauzeren want de druk is niet te harden. Nog wat stille straten en de marteltuigen kunnen uit en de Duvel in de man. Heb ruim de tijd tot Linda de eindstreep bereikt. Besluit die schoenen toch eens aan een grondige inspectie te onderwerpen. Zijn van hetzelfde merk en type waar ik al enkele jaren mee rondloop. Bril op dan maar en de kleine lettertjes lezen … cijferkes deze keer want … één maat te klein !! Gieren van het lachen doen de meeste wandelmaatjes die daar op de koer mijn verhaal aanhoren. Op kousenvoeten nog bekijken hoe Tommeke zich laat vloeren en dan naar het station zo’n 1500 meter verder. 1000 meter hou ik het vol en dan gaan de martels onherroepelijk de rugzak in. En of ik bekijks had op trein en bus op kousenvoeten …
Na twee jaar op rij Munsterbilzen zoek ik wat afwisseling. Het Middelkerke bij Sir Gerard daar waren we nog nooit eerder. Oep ’t Antwaarpse Zuid nemen we de trein naar ‘Zeitje’. Bouwen een extraatje aan de voorgestelde 25 km. Vertrekken dus aan het station van de kusthoofdstad met onze eigenste twee pk. Langs wat winkelstraten door de stad en bij de Koninginnegallerij de zeedijk op. Jules uit Turnhout zal ons voorbij rijden met de kusttram. Het is stil en rustig, nauwelijks wandelaars en een Noordzee haast zo glad als een spiegel. Volgen bij binnenkomst van Middelkerke de wandeltocht markeringen en blijken een extraatje te lopen door de centrale winkelstraat tot de start. Komen er Jan en zijn vrouwtje (Police de Bruxelles) alsmede Hans & Kathy tegen. Op onze teller staan al ruim 9 km.
Vertrekken langs boompjes gepland in reuze potten en achterafjes door de bebouwing tot een ‘apekot’, hindernissenparkoers hoog boven de grond. Stappen door een luxueuze witte wijk en wat volkstuintjes tot een smal duinenrijtje. Lekker baggeren door zand en vervolgens langs een tegelpad tot een imposante watertoren. De Warandeduinen, lees ik op een naambord, een alleraardigst strookje tot Jonckerhof, een immens kampeerterrein. Lopen tenslotte de Duinenlaan af, rechttoe rechtaan tot de rustpost in Westends schooltje Duinpieper. Een ruim uur wandelen meteen.
Een eerste lus voert naar bungalowparken Rozenhof & ’t Veld. We lijken de polder in te trekken maar mogen eerst nog genieten van een wild stukje natuur langs een plas. Gaspeldoorn staat schitterend en massief geel in bloei te wezen. Dan toch de polder met een collectie bunkers bij Bamburg. Stukje vaderlandse geschiedenis waar we nooit eerder waren en mooie invulling voor onze wandeltocht. Terug naar centrum Westende dan, voorbij de prachtige kerk in gele steen en tweede pauze bij de Duinpieper. De tweede lokale lus voert langs nog meer campings en Westgolf. Pietestraat en vervolgens Lage Duinenstraat waar de boer al ettelijke hectaren jong plantgoed heeft uitgezet, weliswaar onder zeil. Met de kazerne van Lombardsijde aan onze rechterhand stappen we richting Ijzermonding en zijn jachthaven. Tenslotte door de dorpskernen van Lombardsijde en Westende voor een laatste keer binnenkoer van de Duinpieper.
Een kasseitje stuurt ons langzaam de bebouwing uit. Strookje duinen aan de overkant van de Koninklijke baan en dan de dijk op. Het is opvallend rustig, zowel in Westende als in Middelkerke. Door de winkelstraat terug naar de finish. Hans & Kathy adviseren ons de extra lus van 2400 meter zeker mee te pikken maar we hebben er geen zin meer in. De kusttram dan maar tot Oostende en een heerlijk Duvelke in een overvolle afspanning in afwachting van de trein naar Antwerpen. Matig parkoers vandaag want niet veel mogelijkheden in deze omgeving. Och ja, weer eens een tocht die bij in ons boekje staat.
