|
Marketeers lijken neergestreken op de wandelwereld. VOS Schaffen presenteert de 1e Hugo Bonnyns tocht. Onze immer charmante super wandelaar ontvangt zijn gasten met open armen en gulle lach. En of de wandelwereld hem waardeert ! Met meer dan 2.000 zijn we om hem te feliciteren en ook wel te bedanken voor die vele leuke uren en jaren die we allemaal met hem samen doorbrachten. Eén man ontbreekt er in het rijtje, Jefke was er niet in Berchem Statie, zou ie ziek zijn ? Het is een tocht die hij voor geen geld ter wereld wou missen. Wordt vast en zeker vervolgd.
Krijgen Rik uit Bornem als treinmaatje en vanaf Aarschot een Scherpenheuvelganger uit Beernem wiens kleren nog nooit een wasmachine hebben gezien. Maar hij is vriendelijk en dat scheelt hem een hele slok op de borrel. Stappen bij wijze van opwarming langs ’t Schunaar van Diest station richting startzaal. Het is er inderdaad berendruk. Voor mij als vroeger bestuurslid natuurlijk nog erger. Ik ken er zowat iedereen en laat mij domineren door de toeloop. Martin zit op ons te wachten in een hoekje en bekijkt het gebeuren met een monkellachje. Finaal raken wij toch aan de koffie en zelfs op pad. De 30 km krijgt een lusje van zo’n anderhalf uur rondom de startzaal aangeboden. We trekken de weidse velden in met prachtige vergezichten. Koolzaad staat langzaam te vergaan, natuurlijke meststof. De zon is van de partij, vinken zetten alle zeilen bij en zingen hun mooiste liedje. Heerlijk wandelen is dit, het lijkt haast prille lente. We duiken een bos in met zijn diep ingesneden holle wegen en rotsen van ijzerzandsteen. René Smets wordt onze gezel. Moet wat calorietjes kwijt alvorens vanavond de voetjes onder tafel te steken in Diepenbeek. Voorbij het voetbalterrein van Kelberg wandelen we langs een groots bemeten zone zonnepanelen en vervolgens door een bomenkwekerij. Een aantal exemplaren worden vakkundig uitgegraven en verpakt in linnen, klaar voor transport naar hun finale bestemming.
Het is nog steeds berendruk in de startzaal, ik verdwaal haast tussen de bekende wandelaars. Maar toch geraken we weer op pad. Traditiegetrouw volgen we de Postbaan tot de bossen van Hezerheide. Spar vormt hier de hoofdmoot. We wandelen netjes de heuvel over tot aan de Zwarte Beek. Moeten vervolgens richting drukke spoorbaan en verderop naar het centrum van Zelem. Ook hier is het rustpunt te klein voor de toeloop aan stappers. We versieren een plaatsje op het podium. Moeten opnieuw een ruime lus maken. Passeren in de eerste honderden meter de Donkelhoeve, wereldberoemd in Vlaanderen dankzij Wij Heren van Zichem. Gaan dan tarmacjes lopen langs de Sint-Jansberg en duiken bij Linkhout onder een drukke baan door. Nog wat achterafjes en we mogen heerlijk slingeren door weer een ander sparrenbos. Terug onder de steenweg door, er langs en dan onverhard langs weilanden en bosjes richting spoor. Linda en ik hebben zoiets van, dit is anders dan anders.
Het is al wat rustiger bij de rustpost al ken ik er nog steeds heel wat wandelaars. Na de koffie stappen we langs kerk en kiosk de Pastorietuin in en terug naar de Zwarte Beek. Een breed zandpad loodst ons langs Hezerheide. Moeten wat straatjes lopen en zelfs een klimmetje verwerken om bij een boomkwekerij te geraken. Even wat ploeteren door de zware grond en vervolgens genieten van een heerlijk vergezicht met de Schaffense vliegplein en tot voorbij Tessenderlo. Opnieuw hebben we het gevoel van … dit is nieuw. Nog wat, ons onbekende, achterafjes , een leuke holle weg, we zijn weer bij de Postbaan. Even verder lonkt de eindmeet en den Duvel. Ik interpelleer onze gastheer over het parkoers. Kris en ik zeg ie zachtjes. Tja, goede wijn behoeft geen krans, we hadden onderweg al een vermoeden.
Martin brengt ons naar het station in Diest. Onderweg pikken we Herman op. Moeten hollen tot de trein naar Antwerpen. Onze vriend, met wapperende lokken, valt haast op de schoot van de dame naast hem. Wij kunnen onze lach nauwelijks onderdrukken … een mooier voorbeeld van ‘la belle et la bête’ maakten wij zelden mee ! We stellen de chique Madame gerust, Herman is best wel een lieve kerel.
Toch kiest ze het zekere voor het onzekere en verhuist naar een vrij bankje in Aarschot. Tja, een wandelaar maakt wat mee …
|
