Het zat al weken in mijn hoofd, dit weekend zouden we wat extra kilometertjes wandelen. Is vandaag ook makkelijk, zijn nauwelijks drie kilometer van de startlocatie verwijdert. Jan Van Eyck moet ons dan wel naar de overkant van de Schelde brengen. Ja we wandelen ‘euver ’t woater’ in Oost-Vlaanderen. Stellen met plezier vast dat in de Potpolder de kasseibaantjes in ere hersteld zijn en ons dus toelaten vlotjes naar kasteel Wissekerke te wandelen. Starten in de gewelfde kelders van het prachtige gebouw is toch een luxe ! Krijg een berichtje van Martin. Hij heeft een etappe voorsprong en gaat voor de 50 km. Wij mikken op 40 km en spreken af bij rustpost 4 in Haasdonk.

De eerste etappe houden we kort. Door Bazelse straatjes en de wilgen van de Molenkouter zijn we binnen het halfuur bij rustpost Krinkelding. Wat dollen even met Marij & Willy, lopen gelijk door. Stappen voorbij café ’t Hoekskenaf een lange steenweg op. Straks heeft hier een wielerwedstrijd plaats, de terrassen worden klaargezet. De Noenstraat voert ons het open veld in, weilanden en rijen wilgen. Patje Kloek wordt onze gezel, ambiance verzekert ! We lopen Steendorp binnen via het kasseitje van Hemelrijck. Aan de overkant van de drukke steenweg wachten smalle paadjes hoog boven de vijvers van ’t Fort. We moeten ze delen met horden mountain bikers en dit doen we allen zeer hoffelijk. Duiken nu de brousse in van verwilderde oude kleiputten, een prachtig biotoop. Even verder een heuse wagenrust. Drie helpers bij een tafeltje met rozijnenbrood en chocomelk. Prachtig vinden wij dat ! De 50 km telt slechts een veertigtal deelnemers. Begrijpelijk na de Klijpetocht van gisteren maar toch wel jammer van al dat werk.

Patje zet het letterlijk op een lopen, wij stappen rustig verder. Mogen een heuse omzwerving maken door het Fort van Steendorp, zeg maar ruïne die terug door de natuur wordt ingepalmd. Even huisjes kijken en dan wat akkers. We bereiken de rand van Temse. De Hollebeek en omgeving vormen een lange omzwerving door woningen allerhande, kilometers vreten tot afspanning Lindenhof. Wordt onze eerste echte pauze na zo’n 15 kilometer. Kunnen er een terrasje doen, binnen is het wel erg luidruchtig. We zetten onze weg verder over veelal betonwegen met af en toen een strookje onverhard en wat koolzaad voor de kleur. Moeten de E17 over bij de mooi zwart & wit geschilderde Waterlandhoeve. Blijven tarmac lopen langs Haagdam, weg van de drukke autobaan en langs knisperende hoogspanning. Pff toch wel saai dit ! Er komt verandering in als we onverhard een diepe, smalle gracht volgen. Is een verademing. Nog een steenweg tot het centrum van Haasdonk. We bereiken net voor Martin de rustpost, Just in Time.

Langs de prachtige kerk en zijn kerkwegels stappen we de gemeente uit. Een kasseitje zet ons af bij het Fort van Haasdonk. We stappen vervolgens richting brug over de E17. Nemen even Clement en vriendin mee in onze slipstream, er zijn wat pijlen weg maar ik kwam hier al eerder. Gaan weer polderen ondermeer langs de werf van gasleidingen in aanleg. Dwars door een maïsveld slingert de Barbierbeek zich een weggetje. Wij mogen het wandelpad in aanleg inaugureren, over de stoppels lopend. Dit wordt een leuk weggetje. Terug het tarmac op nu, richting appelboer en zijn hangars. Rilden helpers en wandelaars hier vorig jaar haast uit hun broek van de kou, nu doet iedereen er een zonnig terrasje. Het kan verkeren zei Bredero ! De 50 km heeft nog 11 km te gaan. Martin vindt het intussen na zijn 60 km van de Klijpe welletjes. We kiezen voor de vlucht vooruit, 7,2 km tot de finish. Gaan weer ruim 5 km zwerven over tarmacjes door de polder tot we randje Kruibeke de Potpolder kunnen opzoeken. Onderaf de nieuwe keerdijk en langs landdijkjes koersen we onverhard richting Bazel. Een laatste prachtige dreef. Wie staat daar uitbundig te zwaaien ? Is warempel ons aller Hennie, terug voorzichtig eerste stapjes aan het zetten. Ze wacht op Theo die zijn vijftiger aan het uitlopen is. In het kasteel kunnen we zowaar een terrasje doen met uitzicht op de vijver, uniek ! Het is dan ook al 18:20 als we afscheid nemen van onze Nederlandse maatjes. Gaan lekker over de kasseitjes en bij een fraaie ondergaande zon terug naar ’t Callebeek en de veerboot. De kilometers zitten in de kuiten zoals gepland, het parkoers loste niet helemaal onze verwachtingen in. Maar het was zomers en heeft ons deugd gedaan. Dinsdag trekken we naar Witgoor Dessel en Milleke Mol.