NMBS en De Lijn respecteren de theoretische rijtijden en zodoende zijn de korte pauzes van 6 en 8 minuten voor ons voldoende om vanaf 08:22 de Kempense koude te trotseren. Want fris is het als we vanaf de kerk van Dessel langs de stille straten van Heide naar Bivak Catico in Witgoor stappen. We zijn te dun gekleed voor deze gure maartse ochtend, mikken op de lentezon.

Het is opvallend stil in de tot zaal omgebouwde stalling. Het wandelgild reageert teleurgesteld bij de vaststelling dat de beloofde 27 km max. er slechts 21 blijken te zijn. Wij passen daar een wandelmouw aan, vertrekken na de koffie eerst voor een lokale 7km. Duiken vrijwel meteen de zanderige sparrenbossen in. Suskewiet is onze trouwe gezel. Draaien weg van de grotere afstanden en zoeken een pad op tussen bos en veld. Aan de overkant van een steenweg een recent geopend kerkhof en dan wacht een eerste keer De Gracht. Inderdaad een diepliggend waterloopje afgezoomd met aan weerskanten een wandelpad en een bomenrij. Moeten weg van het water en door de stille straten van Heide. Hierna volgt halfopen gebied, akkerland en sparrenbosjes. We zijn er moederziel alleen. Pikken De Gracht terug op voor een heen en weertje, met uitzicht op wit glimmende berken. De boer parfumeert zijn akkers en laat onze reukorganen mee genieten. Voorbij grappige, kleine hangbuikzwijntjes lopen we terug naar Catico. Hoog tijd voor een tas warme soep.

De zon komt stilaan door het grijze wolkendek piepen als we aan de 21 km beginnen. Terug het sparrenbos in en zijn zandpaden. Voorbij een rietven wachten wat akkers en dan gaat het richting kanaal. Merkwaardig dat wij sneller lopen dan een zwaar met grind beladen rivierboot. Leo (Mieke Pap) stoomt ons voorbij een landdijk op. Hij is al haast aan onze blik onttrokken als we een lange dreef tussen akkers aansnijden. Opnieuw bereiken we De Gracht en even verder de ons onbekende rustpost van Goudkarper. Vele bekenden hebben er al een etappe voorsprong. Zo ook de ‘op rust gestelden’ van de IJsetrippers Peter & de Jakke.

Na het aangenaam terrasje bij de visvijver snijden we de lus van net geen 8 km aan. Langs een veld van siersparretjes gaat het richting bewoning van Branddonk. Zoals we het gewend zijn beperkt wsv Mol het tarmac tot het minimum. We duiken speelbos Hodonk binnen, blijkbaar grondgebied Retie. Een ander grachtje zet ons af bij weilanden en berken die naar blad hunkeren. Het Warme Netepad, lezen we als we weer langs De Gracht lopen. Ettelijke kilometer deze keer tot voorbij Camping Berkenhof. Dan weer oogt het water bruin van het vergaande eikenblad, dan weer hel groen van het eendenkroos. Variatie zit er wel in en wij houden van natte biotopen. Even weg van het water voor een pad tussen berk en spar. De Gracht is dominant, loodst ons vanaf de Buizerbrug terug naar de rustpost waar we kort bijpraten met Jo (Globetrotters).

De laatste etappe begint, hoe kan het ook anders met De Gracht, deze keer langs en ook rond het Campinastrand. Een Nederlander sjokt voor ons uit, zwaarbeladen trainend voor zijn Compostella beproeving. Hij lijkt ons nog werk aan de winkel te hebben. Vanaf het kerkhof lopen we een tweede keer de lus van de 7 km. En dan … dan wacht den Duvel ! Nemen nog de tijd voor een babbel met ‘pannenkoeken’ Miel. De terugweg verloopt even vlekkeloos als de heenweg. Hebben een leuke, zonnige lentetocht in de kuiten zitten. Mooi werk toch weer van wsv Mol.