Ik heb er een half uur studie voor nodig, over meerdere websites, om uit te vissen wat de snelste weg is om in Werchter te gaan wandelen. Kies voor station Wezemaal, te bereiken met het boemeltje vanuit Antwerpen. De treinbegeleidster kan haar oren niet geloven als we onze plannen uit de doeken doen. Ik doe er met binnenpretjes een schepje bovenop. Grijze vogels zakken traag naar Brussels Airport als wij onze 2,6 km lopen tot het Meanderpad. Ja hoor, de vwf pijlen hangen er, mijn zoekwerk is niet voor niets geweest ! We stappen door het bosrijke gebied over de Soldatenbrug (Demer) gezelschap gehouden door een paar koekoeken. Zo hoort het ook volgens Linda, tijdens de tocht van Werchter hoor je de eerste koekoek. Een geïmproviseerd pad loodst ons door grasland naar het volgende wegeltje en voorbij de verscholen Meulderskapel. Zijn ter start al ruim 5 km gevorderd.

Het is er trouwens behoorlijk druk zo rond de klok van 10:00. Natuurlijk komen we er vele bekenden tegen, lang of minder lang al niet meer gezien. We gaan op pad langs de Sint-Janskerk richting Demer. Moeten obligaat langs de festivalweide, hoe zouden we anders weten dat we in Werchter geweest zijn ? Landelijk gaat het verder, ondermeer voorbij een prachtige hoeve met gracht. Pauzeren doen we in Wakkerzeel, binnen de ommuring van een hoeve. Komen er Nestor en Cowboy Luc tegen, ook Willy en ega uit Mortsel. Net als we vertrekkenklaar staan voegen Mieke & Roland zich bij ons, we zullen samen de lokale lus volmaken. Landelijk paadjes die ik ken van eerdere GR omzwervingen loodsen ons naar Wespelaar. Tot mijn verbazing duiken we er als terugweg het Haachts Broek in, mij volledig onbekend. Heerlijke slingerpaadjes langs ontelbare populieren laten de wandelaar genieten. Vlondertjes zorgen voor vochtige ondergrond zonder overlast. Aan de overkant van een steenweg wacht een weelderig groen dijkje hoog boven een gracht. Wat is dit een mooie etappe ! De laatste kilometer lopen we landelijk gelijk met daarstraks. Ik breng hem keuvelend met Christine & Noël door, mijn andere maatjes lopen een heel eind voor mij op.

Het kasseitje voorbij de dorpskerk lopen we weer onder ons beidjes. Dan gaat het Dijlekant op, half kassei, half beton. We slingeren ons een weg tot een onverhard pad door arend graan. Komen weer bij het water uit, Dijle of Demer, ik heb er geen idee van. Bij de Rotselaarse watermolen ‘likken’ we even aan de steenweg en duiken terug de akkers in. Verwilderd koolzaad zorgt er voor kleur, de donkere kerk van Rotselaar kijkt dreigend over het landschap uit. Aan zijn andere kant wacht de rustpost bij de verenigde jeugd. Ook hier maken wij een lokale lus. Ze stuurt ons voorbij brouwerij Mena de kerkwegels in. De Molenstraat zal ons naar de Dijle loodsen. Heerlijk zwerven we mee met zijn meanders tot de kerken van Putkapel en Wijgmaal achter een bocht verschijnen. Naar deze laatste stappen we. Bij een sporthal een rommelmarkt. We keren ze de rug toe en worden langs een kronkeltarmac richting Wijgmaalbroek en zijn fietspad geloodst. Leuk stukje groen dit tot de steenweg bij de molen waar we daarstraks ook al wandelden. Lopen een tweede keer het Pad door de Rekken tot de rustpost. Hoog tijd voor een Duvelke !

We volgen nog een paar kilometer het parkoers langs het landelijke De Bimmen. Bij Hellicht & Heikant gaan we rechtdoor, hebben ruim de tijd tot de trein maar ik hou er dan graag een stevig tempo op na. Onze terugreis verloopt dit keer vlekkeloos langs de voorgeschreven treinroute. We hebben ruim de tijd voor een dutje. Kijken tevreden terug op een herontdekte tocht met toch wel wat verbeterde accenten t.o.v. onze herinneren. Slechts drie dagen werken en we komen weer tot leven …