Wegeniswerken maken het reizen met het openbaar vervoer richting Poederlee een tijdrovende belevenis. Dus halen we de auto van stal, hij is door vadertje staat weer voor een jaartje vergund. Het is behoorlijk mistig onderweg, gelukkig met toch voldoende zichtbaarheid. Parkeerwachters wijzen ons een veilig plaatsje aan in een nieuwbouwwijk nauwelijks een paar honderden meter van het Mollenhof, onze uitvalsbasis vandaag. Hebben 36 km bij de Zandstappers voor de boeg.

We starten langs de dorpskerk en aanpalende kroeg ‘in de hemel’. Draven door een andere recente woonwijk richting eerste zandpad en sparrenbosje. Wandelen verderop langs de Boskapel en door landelijk gebied richting voetbal terrein van KFC Lille. Onderweg staan de rododendrons al in bloei, toch ook erg vroeg voor hun doen. Paardenbloemen in pluis kleuren weilanden melkwit. De zon breekt stilaan door de mistlaag heen, het wordt een mooie dag. Halfopen landelijke Kempen loodst ons naar de Visbeekvallei en zijn wat nattere bossen. We passeren een paar langgerekte vijvers in puur natuur. Brede rechte zandpaden duiken op. Linda meent de omgeving te herkennen, is hier beter thuis dan ik. Plots staan we voor voetbalkantine De Kroon. Natuurlijk, Herentalse Wandelclub had hier vroeger steevast pauze tijdens hun Driekoningentocht ! We sluiten aan bij Agnes & Willy (Grashoppers) onder zeil voor ons koffietje en een gezellige babbel. Hebben 7,7 leuke kilometer op de teller staan.

We lopen terug richting Poederlee, meestal door bossen met een prachtige ondergroei van frisgroene varens. Passeren de kapel van Zittaart en helgroene, pas geoogste hooivelden. Je ruikt er de adrenaline die de boer het korte gras heeft toegediend ter motivatie voor een tweede oogst later deze zomer. Tarmacjes sturen ons nu richting Heggekapel. Geen wandeling in Poederlee zonder deze trekpleister ! Een strookje bos  nog en we gaan de open ruimte in op grondgebied Vorselaar. Zandpatat is er op rijen gepoot, snakt naar hemels water om te ontluiken. Een bruggetje loodst ons bij een waterval over riviertje de AA. Ettelijke honderden meter verder duiken we terug de Kempense sparrenbossen in. Zodra de afstanden 28 km en meer zich afscheiden zijn we plots alleen. We ruiken die heerlijke zomerse harsgeur voor het eerst, nog subtiel, maar je wordt er toch vrolijk van. Ik heb nochtans een mindere dag, zal het ganse parkoers achter Linda aan sjokken, ‘op slecht karakter’ zeg maar. De parkoersmeester verrast ons nog eens met een lusje langs de Kastanjehoeve en de bosrand. Op de akkers komt het eerste maïs voorzichtig piepen. Na 16 km onze tweede rustpost. Tentje bij de woning van een medewerker. Achter het huis liggen prachtige vijvers i.p.v. een tuin, echt wel mooi. Veel bekend volk overigens, de stoere rakkers van de 50km zoals daar zijn Jacqueline & Wannes, Marij & Willy, Nadia ook.

Wij hebben een ruime lus achterstand op deze vroege vogels. Na een blik op de villa’s van de Mereldreef duiken we de bossen in. Het wordt een lange omzwerving door het stille groen doorsneden met droge grachten. Ons totaal onbekend dit gemengd bos en we genieten dan ook met volle teugen. Deze parkoersmeester verrast ons danig vandaag en dat is natuurlijk leuk. Even raken we aan de Nete, duiken meteen terug het groen in. Een open plek is dicht begroeid met brem in volle bloei, een zee van geel tussen het donkere groen van vele sparren. Een schitterend gezicht. Nog een paar straatjes en we zijn weer bij onze gastheer. Zijn er alleen en dus kan er een gezellige babbel met de helpers af. De gulle gastvrijheid van de Kempen.

Pikken opnieuw de villawijk op zowat parallel met de vorige etappe. Rododendrons en azalea’s zorgen uitbundig voor kleur. Graspaden in bos dan, altijd heerlijk wandelen. Van die plezierige slingerpaadjes ook, zoals ik het graag heb. Even een wijkje met boompjes in het rode blad. Een achterafje voert ons naar de volgende bosstrook en brede grintpaden. We lopen er een ruim vierkant. Een specht timmert er lustig op los. We krijgen hem niet te zien al zit ie dan vlakbij. Het zwerk wordt donker, loodgrijs, er hangt onweer in de lucht. Maar voorlopig houden we het droog. Bij een uniek heuveltje in het parkoers komen we ons aller Herman tegen. De benen willen niet goed mee vandaag, zo blijkt. Bij de rustpost, midden in het bos, vraagt hij een lift naar het station. Ook hij heeft zijn dagje niet !

De eerste hemelse druppels kruipen in het zand als we aan onze laatste etappe beginnen. Zo lang we in het sparrenbos lopen geen probleem. Moeten echter de open ruimte in met zijn weidse akkers. De regenjassen worden boven gehaald. Er staat gelukkig geen wind en het is niet meer dan een mals buitje dat toch wel een halfuurtje zal aanhouden. De parkoersmeester stuurt ons Den Haert in. Hij laat ons heerlijk slingeren door het bosrijke, wat wilde biotoopje, een beauty. Dan daagt de AA op die we volgen tot een steenweg. Merkwaardig, links van ons schijnt de zon, rechts ziet de lucht donkergrijs, haast zwart. Toch kan het regengerief opgeborgen worden, we houden het droog tot de finish. Nog een paar achterafjes en dan is het tijd voor Duvel. Clubmaatjes Christine & Noel komen ook even gedag zeggen. Ook zij genoten van het fraaie parkoers dat de Zandstappers ons vandaag voorschotelden. We spreken af … tot zaterdag in Sluis !